Nu ik ben gestopt met m'n medicatie voor de migraine heb ik vandaag heel de dag gecrepeerd van de pijn en ellende Dit maakt mij ntl wel erg bang om in een derde zwangerschap net zoveel of meer migraine te krijgen als in de tweede, eerste zwangerschap weinig aanvallen gehad tov de tweede en de tijd erna Nu heb ik er twee ipv een rondlopen en al heb ik back up die is niet meer zo groot als toen met de eerste want er zijn nu meer kleinkinderen bij gekomen dus kan niet altijd op m'n schoonouders terugvallen, daarnaast hebben zij ook n leven ntl dus wil ze ntl nie steeds brengen als ik migraine heb en ml is werken straks.. Maar dan gaat t nu dus door mijn hoofd, moet ik dan m'n kinderwens opzij zetten? Ik heb ene kant zo iets van t is maar tijdelijk, t gaat weer over, misschien is t niet zo heftig als toen bij de tweede.. Maar omdat ik vandaag weer even twee heftige aanvallen heb gehad( wat normale reactie is op t stoppen van topamax) ben ik gwn beetje bang.. Ik wil zo graag nog n keer zwanger zijn en drie kindjes.. Maar als ik me steeds zo zou voelen als vandaag dan doe ik die dagen / momenten wel m'n andere kinderen tekort Herkennen jullie deze dilemma's of hebben jullie soortgelijke ervaringen Hoeft ni perse migraine te zijn maar andere gezondheidsklachten die een zwangerschap zwaarder maken en die daardoor j keuze wel of niet zwanger worden beïnvloeden en waarom wel n niet? Ik wil eigenlijk gewoon horen dat t wel goed zal komen.. Maar ik heb vandaag bijv ml er voor op moeten laten draaien pas nu na twee prikken ben ik weer pijnvrij maar wel moe.. Zucht..
Jeetje wat een moeilijke situatie zeg! En wat rot dat je je zo beroerd voelt. Ik heb tot nu toe ook wel sterk een wens voor 3 kindjes. Nr 2 komt eraan. Toevallig nu ook al weken (spannings) hoofdpijn. Dus ik kan me een klein beetje indenken hoe vervelend het is (al is dit wel minder ernstig dan migraine natuurlijk). Ik zou denk ik niet ten koste van alles 3 kindjes willen. Als het echt zou betekenen dat ik maanden lang niet voor mijn andere kindjes zou kunnen zorgen zou ik het niet doen denk ik. Als het met enige hulp wel zal lukken dan zou ik het overwegen. 9 maanden zijn best lang 😉 Al helemaal als je je slecht voelt. Het geeft denk ik behoorlijke druk op je gezinsleven en alle gezinsleden. Ik zou mezelf afvragen of dat het echt waard is, voor jezelf en ook voor de andere gezinsleden. Aan de andere kant, het kan ook meevallen, zoals bij je eerste zwangerschap... In jouw geval, waarbij het 2 kanten op kan, zou ik denk ik in mijn omgeving bespreken welke opties er zijn om te ondersteunen, mocht het zwaar tegenvallen en je het niet gaat redden. Daarnaast ook goed met ml bespreken hoe sterk zijn wens voor een 3e is en hoe hij bereid hij is het nodige op te vangen. Jullie moeten het toch allemaal samen doen. Echt een lastig dilemma zeg. Succes en veel sterkte met de migraine!
Hier ervaring (helaas). Mijn eerste zwangerschap ging redelijk goed op wat normale kwaaltjes. Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg ik totaal onverwacht hg. Ben opgenomen geweest en heb veel op de bank gelegen. Onze (vooral mijn) wens voor een derde was zo groot dat ik het niet los kon laten. We hebben er veel over gepraat, wat als het weer gebeurd, hoe moet dat met twee kinderen? Maar het blijft bij speculeren want wat als het niet gebeurd en het gewoon goed gaat..? Uiteindelijk hebben we de gok gewaagd, je leeft maar 1 keer en komt tijd komt raad mocht het mis gaan. En het ging mis, goed ook. Ik heb acht dagen in het ziekenhuis gelegen wegens uitdroging. Bij thuis komst heb ik totaal nog weken hulp gehad, is mijn schoonmoeder komen logeren omdat het echt niet ging. Knapte ik eindelijk op, kreeg ik twee dagen later bloedingen, weer opgenomen. Bloedingen en de ergste misselijkheid is over, maar nu heb ik al weken zo'n pijn aan mijn tanden dat normaal functioneren amper gaat. Afgelopen week ook nog buikgriep... Ik kan echt wel wat pijn hebben, maar alles bij elkaar is zoveel. Het ergste vind ik dat de kindjes best wel lijden, mijn dochter was compleet de weg kwijt. Mijn zoontje at niet meer en wilde enkel bij mij zijn. Nu gaat het weer goed met ze dus ja het komt goed. Als ik dit had geweten had ik er niet aan begonnen, maar dat zeg ik nu terwijl ik er nog middenin zit. Over een jaar zeg ik waarschijnlijk wat zeurde ik nou. Kortom, ja het is zwaar, maar als ik het kan kan jij het ook. Het is zwaar met twee kindjes als je je niet goed voelt. Het is zo dubbel, pas achteraf zal je weten of je er goed aan deed. Is het je droom, go for it, de kindjes overleven iets minder aandacht ook wel en hopelijk lach ik er over een paar jaar om.
O lieve schat wat heftig allemaal, wat lief en fijn dat j de moeite hebt genomen om te antwoorden en je ervaringen te delen Wow t is niet niks.. Maar wat j zegt voel ik t zelfde.. Ik wil r gewoon zo graag voor gaan, je weet immers niet hoe t zal lopen.. Kan er alleen maar t beste van hopen en maken en proberen Back up te regelen voor de momenten die nodig zijn.. Je geeft me gek genoeg toch wel moed en kracht dankjewel. Ik hoop dat j nu in een rustigere periode terecht komt waar j ook wat meer kunt genieten van je zwangerschap en je kinderen Zet m op! Op naar n perfect gezond kindje❤️
D83, ben je onder behandeling bij een neuroloog voor je hoofdpijnklachten? Ik las in het laatste nummer van Hoofdzaken (het blad van de vereniging van hoofdpijnpatiënten) dat de hoofdpijncentra in Nederland nu werken met een anti-migraine oplossing die mij destijds (en nu nog) enorm heeft geholpen en die je veilig kunt inzetten tijdens de zwangerschap. Dit is een neurostimulator met de naam Cefaly. Als je het artikeltje wil hebben moet je het maar even laten weten. Veel sterkte!
Ik zie je onderschrift... Jullie gaan je dromen achterna, goed hoor! Ik heb inmiddels twee verstandskiezen laten trekken in de hoop dat de tandenpijn daar vandaan kwam. Het lijkt te helpen en het lijkt nu eindelijk wat beter te gaan. We komen er wel Succes, hoop dat het snel raak is voor je (ben je er ook snel weer vanaf mocht het tegenvallen )