Ik heb 3 vogels en 2 honden. En ben echt onvoorstelbaar gehecht aan ze! Mijn cocker is al 4 jaar en mijn groenendaeler is 7 maanden. Ik kan zo heerlijk genieten van hun aanwezigheid en hun knuffels, hoe goed ze me kennen, hoe goed ik hun ken. Ze zijn echt een deel van mijn gezin! Wat voor band heb jij met je dieren? hoe belangrijk zijn ze voor jou?
Mijn diertjes zijn m'n alles! Vooral m'n poezen omdat ik daar echt een band mee heb ( om het zo te zeggen ) heb 2 katers en 1 poes We hebben ook 1 rosella parkiet en 1 valkparkiet
Ik geloof dat ik het ergens anders al es eerder gezegd heb... Maar onze kater is echt m'n kindje... Iets waar hij zelf ook heel hard aan meewerkt (als een babytje op z'n rug bij je gaan liggen, om aandacht zeuren en constant laten zien hoe "lief" hij wel niet is). Maar om antwoord op je vraag te geven, Heel belangrijk!
Ach... mijn hond (Joy, Golden Retriever reu van sept. '98) is m'n beste maatje. Hij is inmiddels bijna 14 jaar en we hebben werkelijk lief en leed gedeeld al die jaren. De periode dat ik 'm kreeg (als pup van 9 weken) zat ik overspannen thuis en heeft ie me 'geholpen' er weer bovenop te komen. Daarna was het 't overlijden van m'n vader, m'n scheiding, de ontmoeting met m'n nieuwe vriend, de verhuizing van Friesland naar Zeeland, een landelijke fotoshoot van Pedigree, ziekte van mijn moeder, mijn miskramen, en vorig jaar de geboorte van Dennis en het geweldige afgelopen jaar. Bij alles was hij aanwezig en vond ik troost, geluk en 'begrip' bij 'm. Natuurlijk niet op een menselijke manier en mensen zonder huisdieren zullen het nooit helemaal begrijpen, maar een dier laat je soms anders kijken naar de wereld en de mensen om je heen. Toen Dennis werd geboren deed hij waardig een stapje terug met de aandacht die hij kreeg, maar hij zit voorgoed in mijn hart na onze bewogen 14 jaar samen. Ik vrees de dag, die steeds dichterbij komt gezien zijn leeftijd en z'n mankementjes die hij begint te vertonen, dat ik 'm moet laten gaan.
heel belangrijk zo belangrijk dat ik alles probeer te doen aan de auto imuumziekte van me katje die heeft altijd bloedende pootjes dus ik ga zo weer na de dierenarts voor nieuwe medicatie en alles 2 weken geleden ok geweest heb 2 katten
@Marjanneke Wat een super mooie foto! Ik hoop dat je nog lang van je kameraad mag genieten. Hoewel ik het zelf nog niet heb gekend, snap ik je gevoel naar je hond wel!
Héél belangrijk! Wij hebben 4 cavia's, 3 katten en een agapornis. Die agapornis moet helaas weg, omdat hij mij heel hard bijt en mijn dochter sinds gisteren ontdekt heeft hoe de kooi open moet (en ik hem uit de klauwen van de kat heb moeten redden), maar hij is echt het maatje van mijn man! De cavia's heeft mijn man niets mee, maar zijn echt mijn kindjes. De katten van ons allebei Mijn man heeft ook nog een aquarium, maar met vissen heb je natuurlijk veel minder een band dan met knuffelige huisdieren.
Mijn dieren zijn heel belangrijk, zowel mn opvangcaafjes als mijn hond Dan fok ik ook nog caafjes om mee naar shows te gaan, echt mijn hobby Dus hier een groot fan van mn beessies
Ik heb een valkparkiet en die is echt alles voor me. Hij is tam en is elke avond uit zijn kooi. Dan zit ie altijd op mijn schouder, en we eten samen. Twee jaar geleden was hij ontsnapt en is hij vier dagen van huis geweest. Ik heb er echt alles aan gedaan om hem terug te vinden. Ik wilde savonds niet meer beneden zitten omdat ik hem zo erg mistte, en huilde ook vier dagen lang. Gelukkig had iemand hem gevonden en heeft mijn man hem weer opgehaald...Pffff wat een geluk!!
Mijn huisdieren zijn heel belangrijk. Heb 2 honden, 1 york van 1,5 jaar. Die hebben we vanaf pup zijnde. En een kruising die we nu 1 jaar hebben uit het asiel. Zij is 3,5 jaar. Ik ben enorm gek op ze, lekker knuffelen, borstelen, wandelen. Gelukkig vinden ze de kleine enorm interessant! Ook hebben we 2 vissen, die vind ik ook erg leuk, maar vooral mooi! Mijn vorige hondje is 14 geworden, was erg ziek, daar had ik echt alles voor over. (deze hondjes ook hoor!) Ik kreeg hem als pup zijnde op mijn 11de en is vorig jaar januari ingeslapen. In die 14 jaar heel veel meegemaakt, en hij was er altijd met zijn mooie bruine ogen en dikke zwarte neus om me even in mn zij te porren en me op te vrolijken. Ik mis hem nog steeds.
Wij hebben een hondje en een parkietje. Ben met beiden heel erg gek, maar ik kan wel het onderscheid maken dus dieren en mensen. Ik hou van ze, wil ze niet kwijt maar het zijn niet mijn kindjes.
Ik heb twee katten (en een heleboel dode muizen...) en ze zijn heel erg belangrijk voor mij! Ik ben veel thuis en kan zo van ze genieten.. Ze zijn veel buiten hoor, maar komen toch ook steeds even een aai, knuffel, hap brokken of snoepje halen!! En natuurlijk slapen! Als ik even weg ben geweest zijn ze vaak ook wel van slag, zijn ze helemaal niet gewend Hihi beetje verwend misschien.. Maar ze komen beide uit het asiel en hebben het echt wel zwaar gehad! Ze zijn hier beide helemaal opgebloeid. Al was het samenbrengen van Catoo(dametje) bij Spip(onze heer) wel even pittig, na wat goede tips van hier is het helemaal goed gekomen en zijn ze beide helemaal thuis! Dus wat verwennerij is dan ook wel op z'n plek vind ik
Onbeschrijflijk belangrijk. Mijn honden zijn echt mijn vrienden. Zeker onze herderteef. Die slaapt met haar hoofd in mijn nek als ik op de bank lig. Waar ik ga gaat zij ook. Dan is er nog mijn oude kater, die slaapt steevast naast mijn hoofd in bed. En de andere twee poezen. Die zijn wat zelfstandiger maar niet minder lief natuurlijk. Zonder dieren zou mijn leven heel erg leeg zijn.
Wij hebben een tricolor sheltie van bijna 4 alweer, Bailey , en dat is echt mijn maatje! Toen ik ben samen gaan wonen met mijn man mistte ik echt iets als ik thuiskwam, aangezien ik altijd ben opgegroeid met dieren (9cavia's, 2 honden) en wilde graag een hond. Na een jaar gaf hij toe en al snel begreep hij het haha. Nu sinds 12-02 hebben we er een ragdoll bij en die 2 zijn echt zo lief samen! Bailey en Nou kunnen het erg goed vinden en als we thuiskomen staan ze samen te wachten achter de deur haha. Heerlijk!
Niet erg belangrijk. Hebben poezen gehad maar dat ging niet meer dus een ander tehuis voor ze gezocht. Ik heb niet veel met dieren, sla het liefst de kinderboerderij ook over haha.
Hebben 2 honden en een kat en zijn volwaardige leden van het gezin, op een gezonde manier...ik weet dat het huisdieren zijn, geen mensen Ze geven me zoveel en het feit dat ik nu ook een kind heb maakt ze niet minder belangrijk!
Dank je!! Ik hoop 't ook! @ Charity2010; Natuurlijk moet je onderscheid maken tussen de liefde die je voelt voor mensen en voor dieren, dat kan nooit hetzelfde zijn. Er zijn vele wezenlijke verschillen tussen mensen en dieren, en wat mij betreft zijn dieren op veel vlakken veel verder ontwikkeld dan wij; * ze hebben geen vooroordelen * ze kunnen zonder woorden elkaar (of ons) heel snel iets duidelijk maken * ze zijn mééster in 'ontspannen' * ze hebben een grenzeloos vertrouwen * ze geven geen donder om materiële zaken * ze kennen hun prioriteiten (nl. eten, behoefte doen, rusten, spelen, aandacht voor 't gezin, zo simpel kan 't zijn, lol!) Dit is natuurlijk als lolletje bedoeld, maar wel met een kern van waarheid.
Mijn honden betekenen echt heeeel veel voor me,echt deel van het gezin.Heb 3 hondjes die tot mijn zoontje er was samen met mijn man alles voor me waren. Helaas gaan mijn man en ik scheiden en wonen sinds een tijd apart.Ik red het niet met 3 honden,zoontje en werken,mijn man werkt ook 70uur in de week dus dat ging ook niet.Helaas heb ik er dus voor moeten kiezen een ander adres te zoeken voor 2hondjes.Afgelopen weekend is er 1 weg gegaan naar echt hele lieve mensen waarvan ik 100% zeker weet dat ie het supergoed heeft,morgen gaat de andere weg,die komt gelukkig bij een fijn gezin hier om de hoek.Behalve dat ik veel verdriet van de scheiding heb moet ik nu ook nog 2 van mijn liefste hondemaatjes vinden.Ik wist niet dat het verdriet zo groot zou zijn,spijt heb ik niet want nu hebben ze het beter maar god wat heb ik het zwaar,ook is dit zo erg tegen mijn gevoel in,mijn vorige hondje is 18 geworden,en nu was ik ook in de overtuiging dat ik ze voor het leven zou hebben.Dus mijn honden betekenen extreem veel voor me maar toch kun je in een positie komen dat je in het welzijn van je dier een keuze moet maken die uiteindelijk beter is voor beide.