Ik hoor ook vaak dat mensen dan zelf niet slapen. Maar waarom slaap je niet? Omdat je bang bent dat je op hem gaat rollen, of omdat hij geluidjes maakt? (ik roep maar wat). Wij leggen de kids altijd tussen ons in op de verschoningskussen (hij wordt inmiddels te kort dus moet iets anders verzinnen). En ga dan altijd met mijn neus in zijn/haar nekje liggen ademen, en mijn arm over de baby heen. Ze worden dan zooo rustig van dat ze geen kik meer geven. Als de baby slaapt slapen wij dan ook. Je moet dan alleen opletten dat je niet als een wilde door het bed gaat rollen, voor de rest valt het mee. En het is inderdaad niet goed om dit constant te doen, wij willen de kinderen liever ook in hun eigen bed, maar als noodoplossing werkt het hier prima.
daar ga ik nog maar een keertje. ik heb het bed van onze zoon pal naast dat van mij staan. hij wordt ook geregeld helemaal in paniek wakker en springt dan meteen rechtop. ik heb het al op meerdere topic uitgelegd maar ik zal het hier nogmaals doen. er gebeurd het eerste jaar zoveel in een babyhoofdje en babylijfje probeer je er maar eens in te verplaatsen en je wordt er naar van. de hersenen groeien van 25 procent naar 70 procent alleen al in het eerste jaar. ze groeien minstends 30cm. ze verdubbellen zich zowat ik gewicht. allemaal voordat er 1 kaarsje op hun taart staat. ze worden zich bewust van hunzelf en een wereld om hun heen ze moeten alles maar dan ook alles leren. ik vind het niet gek dat ze af en toe van slag zijn en bang zijn alleen. wij volgen de methode die niet in de boekjes staat en die ik "go with the flow" noem. ik heb die ontwikkeld met mijn autistische dochter die nog veel banger was dan de gemiddelde baby of peuter omdat die wereld helemaal van geen kanten begreep. ze is nu 15 en nee ze slaapt allang niet meer bij mij dus het komt helemaal goed. zijn bed staat dus naast dat vna mij bij het minste piepje gaat mijn arm door de spijlen en wrijf ik over zijn rugje en geef hem een vinger die hij omklemt en dan meestal weer gewoon gaat slapen. de laatste weken is eht hardnekkiger en springt hij een keer of 6 per nacht omhoog en dan wordt het een stuk lastiger omdat hij dan van de ene op andere seconde ook helemaal in paniek is. ik probeer hem terug te leggen en ehtzelfde te doen als ik beschreven heb en een liedje te zingen heel zachtjes. als dat niet helpt pas ik de methode toe die ze in het ziekenhuis met huilbaby's toepassen. als hij na anderhalf 2 uur nog huilt haal ik hem eruit en leg hem bij mij. want ik heb nog meer kinderen die hun nachtrust ook hard nodig hebben vooral de oudste vlak voor het examen. vannacht was weer zo'n nacht ik heb van half 4 tot 6 uur geprobeerd hem stil te krijgen en hem toen bij me genomen waar het nog een kwartier duurde voordat het snikken ophield zo overstuur was hij. daarna hebben we tot kwart voor 8 geslapen. als je nog vragen hebt dan hoor ik het wel.
@Adi: Ik ben zelf echt een draaikont als voordat ik in slaap val. Dus mijn zoontje word dan steeds wakker. Ook moet ik een aantal keer naar de wc. Word mn zoontje ook wakker. Zucht hij een keer, ben ik klaarwakker. Een gebed zonder end dus.
Ik heb het ook sinds 2 weken met mijn dochtertje. Mijn vriend/ haar vader dus kan ook niet alleen blijven met haar omdat ze gewoon aan het zoeken is naar mij! Het is alleen maar mama mama! Ik neem mijn dochtertje ook bij mij in bed... en zij slaapt zo! Heb ook het probleem dat zij een soort fobie voor haar bedje heeft! Heeft ze natuurlijk niet maar denk maar niet dat ze uit zich zelf gaat slapen in haar bedje. Als mijn vriend naar boven komt, legt hij haar over in haar eigen bedje! Weet dat het soms echt niet kan maar ik kan niet anders... ben eigenlijk ook ten einde raad! Het schijnt te maken te hebben met een 8 maanden sprong! Kan ook niet wachten tot ik een normaal ritme heb waarbij ik mijn kleine meid gewoon rond 7 / 8 uur op bed kan leggen tot de volgende morgen! Maar helaas hebben wij dat hier ook niet. En het huilen betreft het is inderdaad een heel ander huiltje, de eerste keer weet je inderdaad niet wat je mee maakt... maar je merkt van zelf dat het toch allemaal wel mee valt en dat ze gewoon hun zin willen hebben! Graag naar MAMA Liefs, Wonder
Tja ik zou hem ook echt niet laten huilen hoor. Mijn ervaring leert dat ze daar alleen maar nog meer overstuur van worden. Ik blijf altijd bij mijn dochtertje totdat ze slaapt, ook s'nachts, werkt altijd super. Als ze al huilend naar bed gaat, blijft ze rustig een uur krijsen. Ik vind dat niet normaal en ga er dan liever gewoon 5 minuten naast zitten. Voor ons allemaal relaxter.
Hier al 2 weken is ons ene zoontje steeds wakker, en ook echt krijsen.We leggen hem nu apart van zijn broertje en idd heeft hij ook al paar keer bij mij in bed gelegen. Onze ogen stonden ook scheel van de slaap, echt niks aan. Onze boys zijn nu 8 1/2 maand, hoorde ook dat dit een leeftijd is dat sommige kinderen gaan uit proberen... Moeilijk hoor , soms denk ik tandjes , dan weer krampjes...pfffff . Heb nu een lampje bij hem aan , dit lijkt wat beter te gaan.. @@Muppet heel veel succes....hopelijk is het snel over,,...
@muppet, Wij zijn vandaag bij het cb geweest en hebben hetzelfde probleem. Ze raadde ook hetzelfde aan wat jij zei. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denke. Zou het echt helpen? Bij ons is het vooral snachts, savonds is het geen enkel probleem om te gaan slapen. Succes
@mamalijntje: Dat zou opzich wel een goeie zijn. Ik zou alleen niet weten hoe ik zijn knuffel bij hem weg krijg want hij wil echt niet zonder slapen. @Minou en ldm: Jullie ook succes met jullie kindjes! Gisteren is mn boef naar mn schoonouders geweest. Hij kreeg daar weer uit het niets 40 koorts. Dit heeft hij de hele week al. Ben er ook mee bij de dokter geweest en het is gewoon weer iets wat heerst. We gaan nu ook nog niets doen met het advies van het cb aangezien hij nog niet beter is. Mn man heeft hem gisteren opgehaald en naar bed gebracht en ik heb ervoor gezorgd dat ik uit beeld was. Zo 'moest' mn zoontje het met papa doen. Hij moet er maar aan wennen dat hij niet alleen aan mama kan hangen. En dit ging goed. Hij is gisteren weer om dezelfde tijd wakker geworden en mn man is naar hem gegaan. Hij heeft hem getroost en is weer weggegaan. Wonder boven wonder heeft dat geholpen! Ik vraag me af of het makkelijker ging omdat hij mij de hele dag niet heeft gezien.
Ik haak hier nu net even in, maar wat jij hier als laatste beschrijft, werkt bij ons ook als het met slapen allemaal niet wil: ik uit beeld en papa die haar rustig maakt en die dus, als ze lekker in slaap ligt te soesen, wel bij bedje weg mag lopen... Verder hebben wij, als het echt niet wil, Thirza ook gewoon lekker bij ons in bed. Nouja, lekker.... ik slaap dan niet. Thirza dan wel en dat is dan tenminste 1 die slaapt Hier de ervaring dat ze gewoon weer in d'r eigen bed wil slapen als ze zich beter voelt, niks geen gewenning. Dat 'go with the flow' klinkt mij wel goed in de oren Doen we hier ook. En wat dat betreft: er zijn veel meer culturen waar kids lang bij ouders slapen, dan culturen waar ze het doen zoals wij, gelijk al zelf in bedje moeten slapen enzo... En ik vind de nabijheid -zeker gezien alle ontwikkelingen die zo'n kindje door moet maken- eigenlijk veel beter aansluiten bij een kind, dan onze westerse afstandelijke manier van opvoeden... Daarmee wil ik niet zeggen dat dat laatste fout is, maar meer dat als je er zelf OK bij voelt, er wat dat betreft eigenlijk niet zo'n zwart-wit goed-fout van te maken is... (zoals een CB je nog wel eens wil doen geloven).
Hier hebben we dat ook gehad. Heb geprobeerd haar 1 avond te laten huilen maar kon het niet over mijn hart verkrijgen. Daarna gewoon opgepakt, mee naar beneden en nog wat laten spelen. Na ongeveer een dikke week was het voorbij en sliep ze weer als vanouds van 20-8u aan 1 stuk door. Heb de reacties verder niet gelezen maar zo is hoe wij het hebben gedaan en het is prima gegaan achteraf gezien.
Lastig probleem zeg! Ik wil je wel zeggen dat je op zoek moet gaan naar een methode die bij je past. Iedereen kan heel hard roepen dat je je kleintje in bed moet nemen of wat dan ook maar als je zelf dan helemaal niet slaapt of door jouw gewoel steeds je zoontje wakker maakt past die methode blijkbaar niet bij jou. Net als beneden zitten en dan 'zelf maar niet slapen': Bij sommige kinderen is dat twee nachten zo en daarna gaat het weer beter en kunnen de ouders bijtanken. Er zijn natuurlijk zat kinderen waarbij dat niet werkt, en die dan alleen nog maar beneden willen zitten 's nachts. Zie dat er dan maar weer uit te krijgen, want ook aan die structuur wennen ze. Wij ouders moeten kinderen vaardigheden leren: We leren ze eten, fietsen, luisteren, praten, lezen kortom: eigenlijk leren we ze alles wat ze doen. Zo werkt het naar mijn mening ook met slapen. Wij als ouders zijn niet liefdeloos als we onze kinderen willen leren wat dag en nacht is. We houden dan geen haar minder van onze kinderen dan ouders die de hele nacht beneden zitten met hun kind, waar soms het kind heel duidelijk vraagt: Mama, waar is mijn houvast? Waar ligt mijn grens? Ik vind het jammer als ouders die eindeloze grens-vraag niet zien. Mijn zoontje, als ik met hem 's nachts beneden ga zitten heb ik twee problemen: Hij zocht een grens en kreeg hem niet, en hij voelt zich de volgende dag zo ongelukkig en ellendig dat ik me afvraag of ik hem dan echt een plezier gedaan heb met ons nachtelijke avontuur. Als ik hem bij ons legt slaapt niemand. Hij ook niet, hij is gehecht aan zijn bedje. Een kind vaart op liefde, en ook grenzen geven doe je uit liefde. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je je kind even twee uur moet laten huilen. De manier waarop je grenzen stelt moet bij jezelf en je kind passen, en daarna consequent toegepast worden. Wijk je daar na een week alweer vanaf, omdat het nog niet werkt: Dan weet je kind wederom niet waar hij aan toe is en leert hij wederom dat er geen structuur is. Je moet goed bij jezelf onderzoeken welke grens voor zowel jou als je zoontje haalbaar is. Jij kent hem en jezelf het beste. Ook als hij ziek is kun je grenzen stellen. Juist dan hebben ze behoefte aan geborgenheid, die ook schuilgaat achter structuur. Juist als je ziek bent wil je geen onrustige mama die vanalles uitprobeert omdat ze op een forum geleerd heeft om altijd je kind naar beneden of je bed te halen. Als je kind ziek is kun je bijvoorbeeld zeggen: Ik pak hem altijd op maar laat hem altijd in zijn kamer. Bijvoorbeeld met een lekkere schommelstoel waar je eventueel zelf nog wat in weg kan dommelen. Zo weet je kind altijd waar hij aan toe is, waardoor de stap om hem weer in zijn bedje te krijgen wat kleiner is dan wanneer je met hem naar beneden gaat.
in theorie werkt het inderdaad zo. maar in de praktijk is het vaak een stukje ingewikkelder. dit is dus netjes zeggen dat je je kind maar de hele nacht moet laten huilen omdat hij moet leren dat je s nachts hoort te slapen. dat weten we allemaal wel. maar soms werkt het gewoon niet en willen ze om de een of andere reden troost.. maar iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voeld. en je maakt mij echt niet wijs dat een kind wat de halve of hele nacht heeft liggen huilen zich de volgende ochtend prettig voelt.
ik zie dan taferelen voor ogen van mensen die ik eens gesproken heb. die hadden hun kind in de gang liggen. ja in de gang! omdat ze er niet van konden slapen en je s nachts hoort te slapen. die heeft een half jaar in de gang bij de voordeur liggen huilen. hij had gegeten en een luier en nu moest ie niet zeuren. hij hoorde te slapen punt. tjah....... ik ben hard weggelopen wilde niet meer horen...
Yinte: Vandaar de nuancering dat je je kind dus niet een half uur moet laten huilen en de uitgebreide mogelijkheden erbij...
Oh echt belachelijk je kind op de gang zetten! Zou ik inderdaad ook zeker niet kunnen aanhoren. Denk dat ik zelfs er ook wat van zou zeggen maar ja zo zie je ieder gaat anders met zijn kind/kinderen om. Moet er zelf ook niet aan denken. Ik hou elke keer maar de moed dat het een keer over gaat en uiteindelijk misschien vanzelf door slaapt! Liefs, Wonder
Ik ben het helemaal met je eens. We weten allemaal wel wat hoort/verwacht wordt....kindjes horen in hun eigen bed te slapen, maar soms is idd de praktijk anders. Dean van 20 maanden oud slaapt bij mij! Wat anderen ervan vinden zal me een worst wezen; ik als z'n moeder voel dat "dit" is wat hij nodig heeft. Dean heeft veel gezondheidsproblemen en is daardoor ook qua slaap niet in balans/tevreden. Moet ik dan -omdat het hoort- hem nu dwingen!? Nee, dat doe ik niet...al ben ik hoogzwanger en is het zwaar JA. Uiteindelijk ben ik overtuigd dat als de tijd daar is hij echt wel in z'n eigen bedje in z'n mooie kamer gaat slapen en tot die tijd geef ik hem wat hij nodig heeft: Rust en stabiliteit en veiligheid dichtbij bij z'n moeder. Zo is hoe ik erover denk. Iedereen mag een eigen mening erover hebben, maar uiteindelijk denk ik dat geen 1 kind hetzelfde is en dat je het per kind moet beoordelen/aanvoelen. Mirre
Precies! Je moet goed kijken wat haalbaar is en wat bij jou en je kindje past! Dat jouw kindje heel goed reageert op steeds bij je nemen, en dat ook nog eens goed bij jou past: Top! Jullie kunnen elkaar blijkbaar goed aanvoelen en het stijgt niemand boven het hoofd. Als bij je in bed leggen niet bij je past en je daar enorm gestrest van raakt (of in mijn geval: niet bij mijn zoontje past ook) moet je er niet aan beginnen. Stabiliteit is heel belangrijk, of die stabiliteit nu is dat je hem altijd in bed legt als hij niet kan slapen of dat het nu de stabiliteit is dat je hem altijd in zijn eigen kamertje laat als je naar hem toe gaat: Het blijft consequent gedrag. Ik ben van mening dat je niet iets moet toepassen wat niet bij jou of je kleintje past. Ook al werk het super bij de dochter van de buurvrouw....
Tja en in mijn geval weet ik nog niet wat bij me past. Dat is ook lastig!!!!! Bij mij in bed slapen is in ieder geval geen optie. Want dan slapen papa en mama niet.