Even de situatie: mijn zoontje slaapt op het moment naast mij in bed en mijn man op het logeerbed. Ons bed is niet breed (1m40) en met z'n 3-en past gewoon niet. We zijn pas verhuisd. Voor de verhuizing hadden we maar 1 slaapkamer en sliep mijn kind dus automatisch bij ons. Aangezien het heel lang heeft geduurd voordat hij eindelijk eens doorsliep, sliep hij de meeste nachten bij mij in bed ipv zijn eigen bed. Nu heeft ons zoontje een eigen kamer, alleen wil hij daar dus niet in slapen. In juni komt mijn schoonzusje 2 maanden en zij moet dus op het logeerbed. Nu wil ik mijn zoontje dus aan zijn eigen kamer laten wennen maar het is elke avond hetzelfde: krijsen, brullen enzovoort. Daarnaast werk ik 's avonds (freelancer) en ik kan niet de hele avond naast zijn bed gaan zitten of heen en weer lopen en mijn man moet 's avonds ook vaak werken, conferenties voorbereiden etc. Hoe moet ik dit nu aanpakken? Hij is nu 16 maanden. Ik heb nog tot juni de tijd. Tips aub!
Hoe gaat het overdag? misschien "speels" af en toe overdag laten wennen? Of als je echt haast hebt, de strenge/harde methode: gewoon laten brullen, om de 15 min kijken en instoppen verder negeren, en hopen dat hij na een paar dagen de gewoonte opgeeft..
Dan zou ik met overdag beginnen! Gewoon streng zijn, om de 10 minuten gaan kijken (recht leggen, instoppen, etc.) en weer weg gaan zonder veel aandacht te geven aan zijn huilen/aandacht vragen. Mijn advies: neem 3 dagen tot een week vrij van je werk en begin met de afspraak dat hij echt niet (!) meer in jullie bed gaat slapen. Ik vind het behoorlijk heftig dat je man dus niet bij jou in bed slaapt omdat je zoontje daar ligt! Dus je moet echt die afspraak met jezelf en je zoontje maken om dat niet meer te doen, en vervolgens de tijd nemen om hem te laten slapen in zijn eigen bed. Misschien duurt het een paar dagen, maar slapen moet hij toch. Misschien wordt hij vaak wakker, maar als hij door heeft dat jij niet toegeeft, zal hij uiteindelijk zelf toegeven en gaan slapen. Hij kan niet anders. Sterkte..
Misschien kan je zijn bedje uit zijn eigen kamer naast jouw bed zetten en hem daarin laten slapen? En dan als dat goed gaat het bedje steeds iets meer richting zijn eigen kamer verplaatsen? Totaal geen eigen ervaring hoor, ik doe maar een gooi Succes ermee.
ik heb ook geen ervaring, maar ik zou ook denken dat langzaam aan opbouwen het beste werkt. dus eerst in eigen bed (of campingbedje) op jullie kamer, dan steeds verder opschuiven naar zijn kamer. dan misschien jij nog mee op een matrasje naast zijn bed en dan uiteindelijk echt alleen op zijn kamer. succes!! ooit komt het goed meid!!
Tja ik zou zeggen Cold Turkey. Als je gaat beginnen hem heel simpel uitleggen waarom (of hij dat begrijpt is een 2e) En als je het de 1e keer gaat doen zeggen van *naam* gaat nu lekker slapen, er is niet aan de hand, als je klaar bent met slapen komt mama je weer halen. Zoeits en dan elke 10-15 min heen. Is misschien even rot maar wel de snelste en duidelijkste methode. Succes en niet opgeven als je eenmaal besluit dat je het op deze manier gaat doen. Het zou zo 3 dagen kunnen duren voordat hij zonder al te veel problemen gaat slapen dus bereid je er wel op voor
zo zou ik het ook aanpakken. Het is even doorbijten maar hij kan hier ook aan wennen net als hij gewend is aan de situatie zoals hij nu is. Succes!
Cold Turkey heb ik ook al aan zitten denken. Het is net als wat Lob zegt, ooit komt het wel goed (hopelijk) Bedankt voor de tips en het meedenken.
Komt wel goed, maar het is doorzetten. Als jij toegeeft, of als hij merkt dat jij twijfelt over je aanpak (welke je dan ook gaat doen) zal het zeker langer gaan duren en moeilijker worden.
gewoon hard zijn. Hij zal het toch ook moeten leren. En geef hem ook de kans om het te leren. Om de 10 min even kijken en of hem goed leggen. Op een gegeven moment werkt het. Ben wel blij als ik het zo lees dat ik er nooit aan ben begonnen om mijn kind bij mij in bed te leggen. Hoe moe ik ook af en toe was van het huilen van hem. Ik liet hem lekker in zijn eigen bedje. succes. Ben erg benieuwd
@Kletskous, tja, de situatie was wel een beetje anders. Ik had maar 1 slaapkamer he. Om aan slaap te komen was dat destijds de beste oplossing.
Poeh, ben ik blij dat we altijd genoeg kamers hadden om de baby's gelijk in hun eigen kamertje in hun eigen bed te laten wennen. Maar goed, die mogelijkheid had je niet, maar nu wel, dus nu moet je het ook echt willen aanpakken. Dat zal best een paar dagen duren, maar laat merken dat jij de langste adem hebt. Ik ben een beetje een ouderwetse moeder, omdat ik al oudere kinderen heb, maar destijds was het helemaal niet erg om je kindje eens een poosje te laten huilen. Tegenwoordig lijkt dat wel een doodzonde! Kijk, als je kind het moeilijk heeft, ziek is, of een echte reden heeft, dan is laten huilen natuurlijk uit de boze. Maar als hij moet wennen aan zijn nieuwe slaapkamer, is doorzetten toch echt het toverwoord. Heeeeeeeeeel veel sterkte ermee hoor. Maar over een poosje (misschien al wel over een week) zul je blij zijn dat je doorgezet hebt. Ook al is hij nog zo lief, je wilt hem toch niet tot z'n twintigste naast je hebben?
Tis volgens mij heel vaak zo, dat ouders het veel moeilijker vinden en van tevoren allerlei problemen bedenken. Ik maak me daar zelf ook schuldig aan. En uiteindelijk valt het dan vaak best mee. Je zoontje is nu gewend bij jou te slapen. Hij is ook op een leeftijd dat hij je uittest. Tuurlijk, hij vindt het niet leuk, maar dat gekrijs vindt jij al helemaal niet leuk. En daar speelt hij ook mee. Langzaam op bouwen of Cold Turkey: kan allebei. Als je maar doorzet, consequent bent en er rekening mee houdt dat het zo twee weken kan duren. Maar een kind begrijpt het echt als een ouder consequent doorzet. En meestal legt hij zich daar uiteindelijk bij neer. Wordt niet boos, maar ga ook niet teveel 'lieve' gesprekken aan. Troostschema langzaam opbouwen (langzaamaan langer wegblijven) en daarbij niet teveel zeggen/doen. Succes! Tis voor beide partijen even een zure appel, maar het lukt jullie vast!
Wij gaan vannavond ook 'over' naar zijn eigen kamer. Hij past echt niet meer in de wieg (!), als we nog langer wachten, dan klimt hij eruit Als je cold turkey gaat, dan is het denk ik goed om de start in ieder geval positief/blij in te steken ("Ooooooh, er gaat iets spannend gebeuren! Wordt ... [naam] een grote jongen! Heb jij zelf je eigen bedje en je eigen kamer, wat goed van jou!" enzovoorts). Dat is misschien lastig, omdat je weet dat het drama gaat worden. Punt is alleen dat je kindje jou kan lezen en als jij al insteekt op 'dat wordt toch drama, maar ik moet streng zijn', dan werkt dat waarschijnlijk alleen maar negatief. Het lijkt me voor jou lastiger, want hij is al ouder en dus meer gewend en kan waarschijnlijk ook langer volhouden om weerstand te bieden.... Hmmm... ben benieuwd hoe het gaat (zowel bij jou als bij mij)! Groetjes, Jem
Ja maar waarom sliep hij dan niet in zijn eigen bedje op jullie kamer. Want zoals je het verteld in je eerste bericht kom ik tot de conclusie dat hij altijd bij jullie in bed sliep.
Ik zou idd zijn bedje naar jullie kamer halen en dan langzaam zodra hij een tijdje goed in zijn eigen bedje slaapt, het bedje naar zijn eigen kamer verplaatsen. En denk ik ook belangrijk om iig een tijdje de eerste paar uur alleen op jullie kamer te liggen, zodat hij weet dat hij alleen op een kamer moet slapen (anders kun je straks denk ik in zijn eiegn kamertje hele nachten naast hem gaan zitten). Succes
@Kletskous, hij sliep ook in zijn eigen bed. Ongeveer 3/4 van de nacht. Tijdens de overgang bij de verhuizing is zijn bed uit elkaar gevallen (2-handsje) en voordat hij weer gerepareerd was sliep zoonlief al een week bij mij in bed. Het campingbedje lag bij mijn ouders in Nederland. Snappen jullie het nog? Nou ja, vanavond maar weer eens een nieuwe poging. Gisteravond is het niet gelukt omdat ik dringend werk had en mijn man is nog softer dan ik ben.