Hallo, Ik zit echt met een probleem. M'n dochtertje sliep al heel snel door en sliep van 7 tot 7 in haar eigen bedje. Nooit problemen gehad! Totdat ze 6 maand werd. Toen is haar reflux weer op komen zetten en is ze opgenomen in het ziekenhuis. Ondertussen heeft ze nog oorontsteking erbij gehad en bovenste luchtweginfectie. Eenmaal thuis wilde zij niet meer in haar eigen bed. Heb van alles geprobeerd, laten huilen kan niet ivm de reflux alles komt dan omhoog. Nu maakte ik haar zelf in slaap en legde haar in haar bedje. Maar toen is ze weer ziek geworden, overgeven, diarree enz. Omdat ze een paar dagen amper dronk wou ik haar in de gaten houden en heb ik haar bij ons in bed gelegd. Toen ze beter was weer naar haar eigen bedje. Dat ging redelijk maar nu, een weekje later, wil ze totaal niet meer in haar eigen bed. Als ik d'r neerleg begint ze al te schreeuwen. Ik ga er dan wel bij zitten maar ze word dan na een kwartier weer wakker om weer te gaan schreeuwen. Ik snap er niets van! Het enige waar ze goed slaapt is bij mij. Ook overdag kan ik niet weglopen of ze begint te krijsen. Dit is zo vermoeiend. Nu ben ik van de week ook nog eens hartstikke ziek geworden en lig nu het liefst in bed dus heb echt de puf niet om die strijd aan te gaan. Wat is dit? Hoe los ik het op? Laten huilen kan dus niet ivm reflux. Ondertussen ben ik helemaal moe en kapot.. Mijn man zegt altijd maar; leg d'r dan maar bij ons neer...
Ik snap het wel, je kleintje is niet helemaal fit. Instinctief wil ze dan maar 1 ding, en dat is bij mama zijn. Hier ook een ziek kind (niet zo ernstig hoor) maar die is ook flink aan het mamaplakken. Waarom niet tussen jullie in? Dat scheelt een hoop strijd, en voor haar 18e wil ze vast wel weer in haar eigen bed Google anders eens op veilig samen slapen. En beterschap voor de kleine meid.
Ze is weer opgeknapt hoor. Ik ben zelf ziek nu. Het kan natuurlijk zijn aangezien ze twee x is opgenomen geweest dat ze na die tweede keer niet meer wil maar ik zie het echt niet zitten haar steeds bij ons neer te leggen. Ik vind het heus niet erg, vind het heerlijk m'n meisje zo fijn bij me maar ik denk dat op den duur manlief het niet zo plezierig meer vind Bovendien heb ik van dichtbij meegemaakt dat als je kindjes eenmaal daaraan went ze heel moeilijk terug gaan naar eigen bedje. Verder niemand?
Ik zelf denk dat het een kwestie is van ''afleren''. Ze is zo een beetje gewend dat jij ook echt bij haar bent als ze begint te huilen. Probeer dat niet te doen. Het is echt niet erg als ze even huilt, ga er ook niet meteen naar toe. En als je dan gaat, til haar niet gelijk op. Probeer haar te troosten maar toch in haar bedje te laten. Door haar een beetje te aaien en rustig een liedje te zingen. Zo even door gaan tot dat ze weer aan haar bedje gewend raakt. Is maar een tip.
Je dochtertje heeft net de leeftijd voor verlatingsangst.... Ik zou haar dus zeker niet laten huilen. Dat maakt het alleen maar erger en daardoor duurt die fase dan langer. Jammer dat je in je omgeving slechte ervaringen hebt met samen slapen. Hier hebben ze alle 3 tot ongeveer 1 jaar bij ons geslapen en ze willen nu alle 3 niks lievers meer dan in hun EIGEN bed slapen.
Ik ben zelf ook geen voorstander van om een kleintje bij je bed te leggen.. krijg je vaak alleen maar strijd van Is het misschien een idee om een heel bed ritueel te gaan maken? Misschien dat het voor haar heel erg goed helpt!
Hier geen probleem gemaakt van bij ons slapen. Jongste slaapt alleen in haar eigen bedje en oudste nog heel zelden bij ons of ze vraagt af en toe of papa bij haar komt slapen. Niet te druk om maken.
Avondritueel hebben we al Eigenlijk al van baby af aan. Misschien is het dat ze savonds oververmoeid is? Ze doet namelijk vaak na haar middagslaapje geen slaapje meer terwijl ze nog wel moe is. Gisteren heeft ze toevallig rond 4 uur nog wel geslapen en savonds ben ik naast haar bedje gaan zitten en is ze in slaap gevallen. Ze is 1 x wakker geworden voor de speen. De dagen voorheen was het drama, toen werd ze iedere keer wakker en wilde vervolgens nergens anders slapen dan bij mij op de arm of tussen ons in. Eens kijken hoe het vanavond gaat. Het rare is dus dat ze wel haar middagslaapje zonder moeite doet. Dan kan ik haar zo neerleggen en is ze binnen 5 min. vertrokken.