Pfff, even mijn hart luchten hier want ik weet het echt even niet meer. Mijn zoontje is zich na de geboorte van onze jongste anders gaan gedragen. Het begon met heftig huilen in de nacht en gillen wanneer de baby geluid maakte. Dit leek na een aantal maanden toch minder te worden maar nu een aantal weken al begint hij zeer eenkennig te worden. Als ik iemand tegen kom op straat en een praatje wil maken met diegene is het al foute boel, hij begint meteen te brullen en te krijsen. Komt er iemand binnen, meteen huilen, krijsen (ook bij bekenden nu) ergens op visite? Huilen... de telefoon opnemen, huilen... het lijkt wel alsof ik mij met niemand anders mag bezig houden, dan met hem. Net begon er iemand achter de kassa tegen hem te praten, foute boel natuurlijk, meteen krijsen. Vorige week een vriendin met haar zoontje op visite. Hij heeft alleen maar gebruld en was niet tot bedaren te brengen. Toen ze weg waren was het meteen weer goed. Maar jeetje, ik weet gewoon niet meer zo goed hoe ik er op moet reageren. Moet ik hem troosten of juist negeren? De een zegt het is een fase, gaat wel weer over. Mijn moeder vind dat ik inmiddels wel hulp voor hem moet gaan zoeken. Ik denk zelf dat het iets te maken heeft met het feit dat hij zelf nog niet kan praten, hij praat nog maar enkele woordjes en dat dit hem heel erg frustreert. Wat denken jullie? Herkent iemand dit gedrag?
Mijn zoontje is nog jonger 16 maanden maar ik herken het helemaal. Hij heeft dit ook een tijd gedaan, godzijdank wordt het nu minder vond het echt erg! Als er maar iemand naar hem keek was het al foute boel... Hij had het alleen bij onbekende, opa's oma's vriendinnen van mij niet. Denk een fase, bij ons is het gelukkig weer over!