Oh jongens (uhm...meiden), mag ik even lachen? Wij hebben een fantastisch kinderdagverblijf met superlieve en kundige leidsters. Echt, onze meid kan zich geen betere plek wensen. Maar de leidsters keken ons altijd een beetje scheef aan als we in ons boekje (zo'n heen-en-weerschriftje) hadden gezet dat ze afgelopen week moeilijk sliep, driftig was of gefrustreerd raakte omdat ze iets niet kon. Onze meid was namelijk een engeltje op het kdv! Wel speels en energiek, maar nooit vervelend of driftig. Tot nu.... de leidsters kijken er wel een beetje van op en we zien in het schriftje verschijnen dat we "krachtig, vurig meisje" hebben, dat ze "gromt" als iets niet gaat zoals ze wil en dat ze het luid en duidelijk laat merken als ze niet lekker in vel zit (vooral LUID). Sorry, ik weet het... dit is helemaal niet leuk. Ons arme meisje krijgt tandjes en probeert te lopen en te praten en het lukt allemaal maar matig... Ik weet dat we haar allemaal - incl. zijzelf - beter in haar vel zouden willen laten zitten. Maar ik ben zo opgelucht dat het dus ook bij ervaren, professionele, superleidsters gebeurt! Ze is dus gewoon een meid die weet wat ze wil en geen "nee" accepteert (ik moet echt nog niet denken aan de peuterpubertijd.... volgens mij zitten we er al middenin!) Wie herkent het, dit volstrekt ongepast leedvermaak met de lieverds die hun leven wijden aan het opvangen van je (b)engeltjes? Ff voor de duidelijkheid, he... wij hebben het leukste kindje van de wereld. Die niet van kusjes houdt, maar wel kopjes geeft (dat heb je met katten in huis), van de knuffels is en luidkeels mee"zingt" met mama's gebler. Maar het is een wervelstorm van heb ik jou daar!
Hi hi hi... Ons knulletje is 'pas' 7 maanden oud, en gaat niet naar een kdv. Maar ik herken nu al een aantal dingen qua gedrag... We houden ons hart vast!! En ja, ook hij is het liefste kindje van de hele wereld, maar boy, heeft hij een eigen willetje!
Hey, nog een wervelwind-mamma Leuk he? En vermoeiend Ik vraag me echt af hoe ze over een jaar of over drie jaar (of als ze zestien is... OMG!) is.
Ha ha, ja, maar het is meer een 'wervelwind papa' die hem luid gedrag aanleert op de dagen dat ik werk. Ik werk vanuit huis en hoor regelmatig zowel papa als ukkie luid schreeuwen/schaterlachen samen, wat natuurlijk errug lief is.... Maar helaas hebben wij de combinatie 'uiterlijk van papa' en 'geduld en karakter van mama' gecreeerd in ons zoontje. Dat is natuurlijk erg leuk en lief, maar helaas ben ik de ongeduldige, snel geirriteerde persoon in onze relatie, terwijl papa juist erg laid back is. Toch jammer...
sja allebei mijn kids zijn druk en "bewerkelijk" zal ik maar zeggen. 9 van de 10 keer vind ik dat alleen maar leuk. Maar als ik op visite ben en mijn dochter komt weer eens overal aan terwijl ze me honder keer roept en mijn zoontje jengelt omdat iets hem niet lukt... pfoe... dan denk ik wel eens had ik maar rustige kinderen
Haha gisteren nog. Bij de gastouder is er nooit iets aan de hand, mevrouwtje is lief en zonnig....gisteren kreeg ik haar terug met de mededeling dat ze de hele middag woedeaanvallen had gehad bij het minste of geringste als ze haar zin niet kreeg....fijn dat ze zich nu overal als een 2-jarige gedraagt
Hier ook een wervelwindje. Eva is vrij rustig (was als baby vrij druk trouwens, we zeiden voor de grap wel eens: ik ben niet druk, ik ben Eva!). Lisa is niet eens echt heel druk, maar weet precies wat ze wil en snapt alles. Zo is het soms een strijd om haar luier om te doen, ze wil het dan gewoon echt niet, roept dan de hele tijd nee en slaat wild om zich heen. Ze kan ook erg uitdagen, als Eva Lisa pijn doet moet ze sorry zeggen (andersom ook), zodra ik dat zeg loopt Lisa naar Eva en gaat bij haar zitten en houdt haar hoofd een beetje scheef en kijkt Eva aan. Als Eva dan sorry zegt doet Lisa haar wijsvinger corrigerend omhoog . Gelukkig moet Eva daar meestal ook om lachen . Lisa is ook wel heel schuldbewust. Als ze Eva heeft geslagen gaat het meestal zo: Ik: ging jij Eva slaan? Lisa (met zo'n schuldbewust koppie ): ja... Ik: mag dat? Lisa: nee.... En dan loopt ze meestal uit zichzelf al naar Eva om een kus te geven Verder roept Lisa de hele dag nee, ze kon ook eerder nee zeggen dan ja . Voor de peuterpuberteit ben ik niet zo bang, ik denk dat we dan alles wel gehad hebben. En dat Lisa dan aardig praat, dat scheelt meestal een hoop. Lisa begint net als Eva destijds nu volop te praten en Eva praatte met 2 jaar erg goed, dat scheelt een hoop frustratie straks. Ik merk dat Lisa al wel wat rustiger wordt nu ze vaak met woorden duidelijk kan maken wat ze wil. Maar ik merk wel dat ze pittiger is dan Eva destijds, moet ook wel met een grote zus en die kan ze prima aan. Degene die momenteel het meest huilt is Eva
ik heb ook 2!! van die wervelwinden! Heerlijk! maar soms...als ik dan ergens op visite ben en mijn kids zijn weer duidelijk aanwezig en andere kindjes zijn zo heel lief aan het spelen.... Maar dan denk ik, ach, mijn kids zijn de aller aller liefste! hahahaha (ze luisteren overigens wel goed hoor, zijn niet 1 van die ongeleide projectielen!)
Hier ging het ook zo overal super lief nooit huilen en thuis kon ze af en toe een kop op zetten. Op het kdv zeiden ze dan voelt ze zich thuis op haar best want daar durft ze zich te uiten. En in inderdaad een tijdje later begon ze het daar ook te doen lekker pittig en een en al energie.
Yep onze oudste is ook van het type wervelwind. Mensen vragen vaak: is hij nooit moe? Uhm: nee. Helaas Hij luistert wel goed, maar zit letterlijk geen seconde stil. Is ALTIJD bezig. Zelfs bijvoorbeeld aan tafel "zitten eten" is altijd draaien, wiebelen, halverwege de maaltijd een paar keer van de stoel op de grond vallen... Je kunt 1000x per maaltijd zeggen 'rustig zitten, recht zitten, op je billen zitten' maar hij kán gewoon niet stil zitten. Als baby was hij al 24 uur per dag extreem beweeglijk en druk. Eigenlijk dacht ik altijd dat dit normaal was.... tot onze jongste geboren werd! Die is de rust zelve. Rustig spelen met niks. Huilt niet.... Tja, je verveelt je geen moment met zo'n druktemaker, maar ik ben dolblij dat onze tweede niet net zo druk is
wij hebben er dus ook zo 1! thuis de hele tent op zijn kop, hij sjeest met zijn loopstoel alle meubelen omver en kan af en toe behoorlijk verbaal anwezig zijn. Zodra we ergens heengaan, al is het naar iets vertrouwds als opa en oma dan slaat hij helemaal dicht en is het toch een engeltje ik denk dat ie dat van mama heeft, die heeft er nu na 31 jaar ook nog steeds last van
en wij hebben er dus twee!!! aaaaaaahhhh (maar heeel soms, kunnen ze rustig en lief zijn en zich gedragen zoals het "hoort"). Stilzitten kunnen ze allebei niet (van papa cadeau gehad) De frustratieuitingen hebben ze ben ik bang van mij En dan als we een keer nee zeggen.. zoooo fout! (volgens hun dan he... dan is er oorlog)
Hihi... Onze dochter gaat pas sinds begin september naar het kdv. Nadat we haar ophaalden tijdens haar wenochtend zei de leidster: 'pffff, zo heb ik ze in al de jaren die ik werk nog niet vaak meegemaakt!'. Onze drama queen had even goed laten weten wat mevrouw wel en niet wil. Ik vind het toch stiekem wel grappig hoor. Zo klein en al zo'n eigen mening en willetje. Maar zoals hier al eerder omschreven staat: ik houd m'n hart vast voor de komende jaren!
Hihi ook hier een heel pittig dametje in huis die precies weet wat ze wilt en vooral wat niet! Op schoot zitten wilt ze vooral niet!! En ze kan zo boos worden als iets haar niet lukt. Ook is ze altijd vrij snel uitgespeeld met iets en kan mama haar weer opnieuw gaan vermaken Maar ik vind het heerlijk zo'n echte meid in huis! Papa vind haar vooral erg slim! hahaha
Hihi! Ik herken het verschil van hier en bij de oppas (oma). Thuis en op het kdv is het wel hetzelfde. Maar ik vind het eigenlijk nooit lollig als mijn zoon zo moppert enzo op het kdv.. Maar dat komt ook omdat ik er werk en het allemaal kan horen enzo... Ik moet er nog in groeien denk ik! Al heb ik toevallig vandaag wel gezegd: succes, aju! Liever niet tussendoor laten weten hoe het gaat, ik hoor het wel aan het einde..! Wel heel fijn om te lezen dat het blijkbaar heel normaal is voor deze leeftijd om te mopperen, snel verveeld te zijn, enz..!
Heel herkenbaar hoor hier precies hetzelfde, als wij weleens vertelden over haar gedrag thuis waren ze erg verbaasd, nou dat is inmiddels niet meer zo hoor ze laat zich daar ook weleens heerlijk gaan Vind dat alleen maar mooi om te horen dan voelt ze zich daar ook op haar gemak om haar te uiten.
Wat een mooie gedachte is dat. Ik dacht steeds "ik doe het fout, dat ze bij ons zo ontevreden is en op het kdv en bij bezoek zo lief is". Je kan het idd ook wel zo zien dat ze zich bij ons thuis genoeg voelt om zich ongeneerd te laten gaan. Ach, ik doe vast iets goed... het eerste "echte" woordje (na een hoop klanken voor vaste dinge") is "mmmaaammmmaaammmmaaammmmaaa" ... Dat gaat vast nog vervelen, bedenk ik me net. Maar nu is het nog erg lief en schattig. Gelukkig zijn er meer moeders met "stormkinderen"... dan is onze meis toch best normaal (ik kijk nu al uit naar het verhaal in het boekje van vanmiddag... erg he? oeioeioei... wat kan ik soms een feeks zijn. Dat heeft ze vast mij )
Dat maaamaaamaaammaaaa is heel herkenbaar, alleen gaat het bij ons nu zo maaaamaaamaaaamaaaamaaaaamaaaaa hihi! Ze zegt het nu ongeveer een maandje en het verveelt me nog steeds niet...
Wij hebben ook zo'n Tasmaans duiveltje! Heerlijk! In het begin op het KDV een engeltje, maar later ook z'n veeleisende zelf. Hij is supernieuwsgierig en heeft nu ontdekt dat hij om een hoekje kan kijken: hilariteit alom. Hij zit geen seconde stil, alhoewel hij heeeeel soms wel eventjes wil knuffelen (30 seconden). Hij wil vooral stoeien en wild spelen. 's Avonds gaan we altijd even met hem op ons bed spelen: rollebollen, stoeien en knuffelen. Dan is 'ie lekker afgemat voor het slapen