Gevoelig onderwerp aansnijden bij schoonouders...

Het komt een beetje over alsof ze spijt hebben van bepaalde dingen in je man's opvoeding en dat zo willen compenseren door hun kleinkinderen zo in de watten te leggen. Hoewel dat natuurlijk helemaal geen goede manier is. Maar hoe dan ook is het natuurlijk erg vervelend voor je! Hopelijk komt er wel een oplossing. Lastig, praten met mensen die eigenlijk nooit over hun gevoelens praatten...

 

oei oei oei!! dat zal idd gevoelig zijn. Misschien kun je op een andere manier beginnen, dus niet: ik wil dat jullie minder langs komen... maar: kwamen jullie ouders ook zo vaak langs toen de kinderen klein waren en vonden jullie dat niet vervelend??? je wilt toch ook tijd met je gezin doorbrengen??? Of dat je het met vriendinnen over hebt gehad en dat die opa's en oma's niet zo vaak komen, en dat je je afvraagt of het een speciale reden heeft waarom ze zo vaak komen??

 

oke, ja das dan geen optie.
Ik heb je eerste bericht nog eens gelezen en ik merk toch dat je man niet helemaal op jouw lijn zit. Ik denk als jullie in gesprek gaan dat zij dat wel voelen. Het lijkt mij belangrijk dat jullie echt op 1 lijn zitten en dat je man daar gevoelsmatig ook echt achterstaat, dan komt het ook sterker over.

 

dan zou je dat eens eerlijk moeten uitspreken tegen hem, misschien vind hij ergens wel dat je gelijk hebt, maar durft hij niet tegen zn ouders in te gaan ofzo.

 

Pfff elke dag zo`n beetje opa en oma over de vloer, ik moet er niet aan denken en dan zijn schoonouders nog heel aardige en gezellige mensen. Maar hoe je het een halt toe roept zonder ruzie en beledigde opa en oma weet ik ook niet. Moeilijke situatie waarin je zit.

Kun je niet vaker de hort op gaan met je gezin zodat ze voor een gesloten deur komen te staan? Misschien dat ze dan gaan bellen. Ik haat onaangekondigde vistie en heb daar gelukkig schouders van kunnen overtuigen, mijn ouders wonen te ver weg om zomaar langs te komen.

 

Oei, lastig! Ik zou er hartstikke gek van worden, elke vrije avond m'n so's op bezoek en altijd maar die cadeaus.
Aan de andere kant: jouw man gaat daar vaak langs om even iets voor ze te doen, meerdere keren per week haal ik uit je verhaal. En jullie laten ze ook vaak oppassen op jullie kinderen. Jullie houden het ook wel een beetje in stand.

Omdat er blijkbaar erg moeilijk mee te praten valt, zou ik dit met daden vertellen. Ik zou proberen andere oppas te vinden, zodat zij dat minder doen. Je kan af en toe als ze spontaan langskomen zeggen dat het nu echt niet uitkomt en ze niet binnenlaten. En, zoals hierboven iemand al zei, je man op dezelfde lijn krijgen. ga eerst met hem een goed gesprek aan: leg goed uit dat je er echt last van hebt, stress e.d. Mannen hebben vaak niet echt door wat er aan de hand is, zou zomaar kunnen dat hij niet echt begrijpt hoe jij je eronder voelt.

Heel veel succes met het veranderen van de hobby van je schoonouders!

 

Ik denk juist dat je eerst hier met je mn op 1 lijn moet zitten. en je man zou met zijn ouders moeten praten. Luisteren ze dan nog niet dan zou ik idd zeggen als ze voor de deur staan, sorry het komt nu niet uit (ander bezoek, druk met.... Ik sta op het punt om te gaan naar ...) En op dat moment een afspraak maken wanneer ze wel kunnen komen.
Over het snoepen kun je zeggen dat de huisarts, schoolarts of tandarts heeft geadviseerd om goed te kijken naar etenspatroon. Omdat het niet goed is voor hun gezondheid. Misschien zou je dan kunnen afspreken wat je wel goed en gezond vind en hoe vaak.
En de cadeautjes bij opa en oma laten zodat ze er daar mee kunnen spelen.

Ik snap dat het frustrerend is en je man moet er echt wat aan doen. Ik vind het niet kunnen dat jij steeds de kwaaie pier moet wezen. En als jij en je partner op 1 lijn staan kunnen je schoonouders niet anders dan rekening houden met jullie.

Ik wil je sterkte wensen.

 

Ik kan me heel goed voorstellen dat dit heel storend is voor je.

Ik denk dat het belangrijk is om uit te zoeken wat je het vervelendst vindt: zijn dat de cadeautjes en het snoep, of is dat dat ze zo vaak langskomen? Eén ding tegelijk lijkt me hier het motto, anders hebben ze helemaal het idee dat ze niks goed doen

Als dat het snoepen en de cadeautjes is dan zou je kunnen zeggen dat je het superlief vindt dat ze zoveel kopen, maar dat je je er wel zorgen om maakt omdat je bang bent dat je kinderen verwend raken.

Wat het langskomen betreft: daar vind ik bovenstaande tips een goede voor. Op het moment dat ze aan de deur staan zeggen dat het niet uitkomt. En dan zeggen: 'jeetje, wat vervelend dat jullie voor niks gekomen zijn. Als je nou de volgende keer even belt dan gebeurt dat niet meer'. En dat net zo lang volhouden tot ze van tevoren bellen

Heel veel succes hiermee, ik denk dat dit soort situaties nog lastiger is dan echt dikke ruzie.

 

Ik denk niet dat het je gaat lukken dat ze ooit gaan bellen voor een afspraak, dat zit niet in hun systeem en ze zijn bijna 70.

Misschien kan je een vaste avond afspreken dat ze mogen komen en de andere avonden voor je gezin. Als je dat doet op een avond dat jij werkt

Het is heel lastig want ik begrijp dat jullie ze ook nodig hebben om op te passen.

 

Regel een andere oppas, ga naar een gastouder of een kinderdagverblijf.
Zolang ze een rol hebben in de opvoeding van je kinderen kan je niet de dingen eisen die jij wilt.....

probeer er anders in te staan, wees blij dat er zo van je kinderen gehouden word en dat ze betrokken zijn.
Dat er geen klik met jou is, is jammer, maar heel fijn dat ze daar je kinderen niet op afrekenen.

 

Ik sluit me bij mentiera aan. Als je ze zelf wel regelmatig inzet als oppas maar, het niet op prijs stelt als ze komen aanwaaien dan is de situatie een beetje krom.

Verder begrijp ik de gezinscultuur die je omschrijft. In mijn omgeving komt deze ook veel voor. Je man is op deze manier opgevoed door zijn ouders en als het voor hem werkt, dan zou ik daar niet in gaan wroeten. Veel mensen in die generatie (70 jaar) hebben niet geleerd om verbaal hun gevoelens en emoties te uiten. Sommige mensen laten dat met hun daden zien. Daar mag je respect voor hebben.

Ik vind het een lastige situatie. Omdat ik op zich geen 'kwade' dingen lees. Alleen een teveel (als dat kan) aan liefde voor hun kleinkinderen.

Succes met je overwegingen.

 

Hey druif
Het is dat ik zeker weet dat je m'n schoonzus niet bent anders zou ik denken dat je het over mijn schoonouders hebt
Pff die zijn werkelijk precies hetzelfde alleen komen ze (gelukkig) niet zo vaak langs. Voor de rest.. pff.. ook altijd cadeautjes (vooral grote dingen), heel veel snoep, spullen bij hen thuis en zich vooral bemoeien met de opvoeding e.d. :x
Mijn s.ouders zijn ook niet van het communiceren (behalve commentaar bij het opvoeden van onze kinderen) Heel erg vervelend. Inderdaad, die hints geven werkt niet. Een vriendin van ons is psychologe en heeft ons het advies gegeven om op hun 'niveau' te gaan zitten. Praten doen ze niet dus zullen ze het ook niet snappen (even heel gek gezegd) Die vriendin gaf ons het advies om net als zij dingen te doen. Onze oudste werd iedere keer gepest door zijn neef als ze bij mijn s.ouders waren. We hadden er al een paar keer wat van gezegd maar ze deden er niks mee. Uiteindelijk hebben we hem niet meer naar hen gebracht en uitgelegd waarom niet.
Met kerst werd bijvoorbeeld altijd eerst aan mijn s.broer en s.zus gevraagd wanneer zij konden en dan werd er tegen ons gezegd wanneer wij ook mochten aantreden. Na jaren dat zo gedaan te hebben waren wij het helemaal zat. Er werd nooit iets aan ons gevraagd. 2 jaar geleden deden ze dat weer en zijn we niet gegaan omdat we 'niet konden'. Vorig jaar kwamen ze ineens wel overleggen wanneer wij konden.

Nou, een heel verhaal maar hopelijk heb je er iets aan