Pff ik heb opvoedingsadvies / meningen nodig.. hoop dat jullie mij kunnen helpen Naud is echt volop aan het peuterpuberen!!!! Hij wil echt alles alleen maar door mij gedaan hebben (van drinken inschenken tot luier verschonen), als vriendlief thuis komt van zijn werk zegt hij dingen als "niet binnen komen, alleen mama en ik, etc" Ik wijs hem er iedere keer op dat dat niet netjes is enzo.. Er is ook niets voorgevallen tussen Naud en papa (laat dat even duidelijk zijn hihi) Zelfde bij opa's en oma's, als ze al naar hem kijken gaat hij huilen, krijsen, nee roepen en klemt zich compleet vast aan mij.. Verder echt zooooveel driftbuien.. Vandaag (ik ben aan het werk) had hij van mijn moeder iets mogen uitzoeken bij kruidvat dus hij koos een doosje van Lego met een brandweerauto, bij de kassa wou hij hem niet afgeven dus toen begon het drama al en nadat de vrouw hem gescand had hoefde hij het opeens niet meer maar wou iets anders.. Schreeuwen etc kwam erbij kijken.. Zo ondankbaar komt dat dan over Ik ben normaal van de aanpak praten en uitleggen.. Maar heb niet het idee dat hij het snapt of er in ieder geval niets mee doet Hoe moeten we dit het best aanpakken volgens jullie??? Of beter gevraagd, hoe pakken jullie dit zo'n soort gedrag aan??? Het is op dit moment zo'n ander kind dan wat ik gewend ben van hem *zucht*
Dat eenkennige is heel herkenbaar. Hier hebben we de pappa en mamma fase beide gehad. De ene keer was pappa niet nodig en mocht ook echt niets doen en de andere keer mocht ik niets doen. Nu beginnen we weer opnieuw met onze jongste. Die is in de pappa fase. Zodra hij thuis is besta ik niet meer. Ik mag hem niet naar bed brengen of eten geven of als ik vraag of hij wat drinken wilt zegt hij NEEEEE en dan vraagt hij 2 sec later aan pappa of hij wat drinken mag... Gaat vanzelf over. Lekker in mee gaan zolang het niet te ver gaat natuurlijk. Dat pappa niet binnen mag komen is wel erg ver gezocht en daar zal ik hem wel over aanspreken maar verder gewoon een beetje negeren en niet teveel nadruk op leggen, gaat vanzelf over. Die driftbuien daar heb ik geen ervaringen mee helaas maar wens je heel veel succes. dingen uitleggen en praten helpt hier wel enorm maar ik heb nooit driftbuien gehad dus weet niet of dat daartegen ook helpt. Wellicht helpt het als je eerst straft en pas daarna praat en uitlegt WAAROM je gestraft hebt en vraagt of hij het snapt...? Succes in iedergeval!
Moeilijk soms hè. Ik ben nog geen expert, want mijn oudste had hier geen last van. De jongste (22 mnd) begint er net mee. Vandaag ook, lag ze plat op de grond in de winkel. Ik had haar twee keer gevraagd mee te komen, dat deed ze niet dus heb ik haar laten liggen en ben verder gelopen (ze kon me nog wel zien). Het duurde voor mijn gevoel vrij lang, dus ben ik maar bij een schap blijven staan, maar uiteindelijk kwam ze toch en heeft ze de rest van de tijd niet echt moeilijk gedaan. Ik voelde me behoorlijk opgelaten, omdat ik wel wat werd aangekeken door verschillende mensen, maar dat is jammer dan. Mijn (voorlopige) advies is dus negeren, gewoon verder gaan en doen alsof het je niets doet.
Vaak kijken mensen omdat er wat te kijken valt he, niet omdat je het in hun ogen "slecht" doet. Ik zou van zo'n situatie ook opkijken maar zou je ook groot gelijk geven dus laat je niet van de wijs brengen hoor doordat mensen kijken, vaak is het niet eens negatief.
Voor je kindje zijn de emoties die hij voelt oprecht en heel gemeend. Het is dus niet zo dat hij ze bewust opwekt om iets af te dwingen. Opgroeien is niet makkelijk. Mijn advies bij een driftbui: Hou je kindje vast in je armen. Praat intussen tegen je kindje en leg uit waarom je hem vast hebt (bijv ik hou je nu even vast, je bent veilig bij mama, je mag best boos zijn dat is ok, ik hou van jou enz..) Als je kindje je pijn probeert te doen hou je zijn handjes en beentjes zo vast dat hij dat niet kan. Hou hem nooit vast uit boosheid of met gemene dwang, maar hou hem op een liefdevolle manier vast. Dus geef wat ruimte om te spartelen, maar niet teveel zodat hij je pijn kan doen of zichzelf pijn kan doen, zeg ook nooit boze of beschuldigende dingen als je hem vast hebt. Je kindje zal eerst driftiger worden maar daarna zal het snel afnemen en weer goed zijn. Bij mijn dochter werkt dit super en dit eindigt meestal met een knuffel en glimlach van haar. Laat hem weten dat boos zijn mag en dat je ook van hem houdt als hij boos is. Zo weet een kindje dat ook deze emoties geaccepteerd worden en dat je onvoorwaardelijk van hem zal houden. Deze techniek is in het begin heel moeilijk, en vergt van jou als moeder veel doorzettingsvermogen maar geloof me het werkt echt!
Met het vasthouden creeer je een veilige zone, je geeft een grens aan (de armen van mama) waarbinnen je kindje zijn emoties veilig kan uiten. Als de driftbui voorbij is ga je wat leuks doen samen. Je geeft natuurlijk niet alsnog toe.
Het vasthouden is wel per kindje afhankelijk of dat dat werkt, hier zei ze vaker dat ze even alleen boos wilde doen.. Echte driftbuien met liggen op de grond in de winkel heb ik, gelukkig, niet meegemaakt. Wel thuis 1 of 2 keer met bonken met haar hoofd op de grond erbij.. Toen heb ik haar trouwens wel vastgepakt, gezegd dat ze best boos mag doen maar zichzelf geen pijn mag doen. Die mama buien, hier is het eerst een hele tijd papa geweest, toen echt heel lang mama (met papa ga jij maar weer werken aan toe, daarop ook gezegd dat dat helemaal niet lief is en sorry laten zeggen), nu is beide weer goed. Het zal dus wel vanzelf over gaan.
Het is een faaaaaaassseeee Stel je regels en wees consequent. Ook: choose your battles, hij mag ook wel wat ruimte om eigenwijs te zijn