Het doet zo'n pijn

Dag dames,

Ik moet dit echt even van me afschrijven, en ik hoop dat er dames zijn die tips voor mij hebben.

Ik ben zwanger van ons tweede wondertje en wij zijn er natuurlijk dolgelukkig mee. Alleen ik heb zo'n ontzettende pijn in mijn onderbuik. Ik zit regelmatig met tranen in mijn ogen en ik weet gewoon niet hoe ik moet gaan zitten of liggen. Het doet zeer in mijn onderbuik, bekken en dit stroomt door naar mijn onderrug. Een warme douche of warm bad verlicht niet.

Vorige week had ik dit ook al en toen heb ik de verloskundige gevraagd wat het kan zijn, en die zegt bij een tweede zwangerschap kan bandenpijn vroeger en pijnlijker zijn. Maar het lijkt wel of het steeds erger word.

Ik werk 20 uur in een verpleeghuis en dit is hartsikke zwaar. Morgen moet ik de hele dag werken en ik zie er nu al heel erg tegen op. De schoonmaakwerkzaamheden thuis kan ik zelf aanpassen aan mijn eigen tempo en wat ik wel en niet kan, maar dit gaat dus niet op mijn werk.

Ik heb zo'n ondersteunende buikband al geprobeerd maar dit helpt ook niet.

Zijn er misschien dames die dit ook meegemaakt hebben en tips voor mij hebben.

Groetjes,
Sabrina

 

Ik voel mezelf niet aangevallen doordat je zegt twee zwangerschappen kort op elkaar.

Ik begrijp dat het ook zwaarder is omdat we al een kleine van 11.5 maand hebben rondlopen die ook zijn aandacht vraagt. En ook al 10 kilo weegt dus je tilt wat af op een dag.

Ik zal het zeker aan gaan geven op mijn werk dat het allemaal te zwaar voor mij is, en of er iets veranderd kan worden. Ik ga het zo echt niet volhouden tot 6 weken voor de bevaldatum.
Het belangrijkste is gewoon mijn lichaam en de baby die erin groeit. En natuurlijk de kleine die rond loopt.

Waar ik zelf bang voor bent is dat het bekkeninstabiliteit is. De reden dat ik dit denk is dat het links in mijn onderrug begint en uitstroomt naar mijn bekken en bil. Zou het mogelijk zijn dat het bekkeninstabiliteit is?

 

Ik zag je onderschrift al.

Ik ben net 9 dagen vrij geweest. En ik heb het huishouden aan mijn eigen tempo aangepast.

Ik ga smiddags ook altijd rusten als de kleine op bed ligt. Dus ik probeer zoveel mogelijk rustmomenten in te lasten.

Ik luister goed naar mijn eigen lichaam, en zie/voel ik geen verbetering dan neem ik weer contact op met de verloskundige om te overleggen wat ik er aan kan doen.

Zwangershapsichias heb ik nooit over gehoord, maar als ik op internet de symptomen lees. Komen deze ver overeen.
Is hier verder iets aan te doen, of is rust nemen en naar je lichaam luisteren het enige?

Op mijn werk zijn ze hier wel makkelijk in, ze geven ook aan jij kent je lichaam en luister hier goed na.

Groetjes,
Sabrina

 

Dit hebben ze ook getest, en hier kwam niets uit. Dus dat kan het niet zijn.

 

Het leek een paar dagen beter te gaan, maar sinds ik na het eten opgestaan ben kan ik bijna niet lopen. Mijn linker onderrug en heup doen erg zeer, en lopen gaat moeizaam.
Morgen ga ik gelijk de arts bellen om een doorverwijzing te vragen.

Ik moet morgen ook weer een dagje werken, maar eerst kijken hoe het gaat na een avond slapen.

Zou dit dan toch zwangerschapsichias kunnen zijn?

 

Had je dit bij je eerste zwangerschap ook?

Ik ben net bij de dokter geweest, en het advies dat ik heb gekregen is een week niet werken rustig aan doen. Naar de fysio gaan. Naar de arboarts gaan om minder uren op een dag te gaan draaien.

De arts dacht aan een overbelasting of een beginnende bekeninstabiliteit.

Mijn leidinggevende heeft gelukkig alle begrip voor de situatie.

Groetjes,
Sabrina

 

Gister bij de arboarts geweest. Hij was heel vriendelijke. En hij vond dat ik niet langer dan 6 uur op een dag mocht werken. Maar wel de 20 uur moet blijven werken. Nu werk ik hooguit 2 dagen achter elkaar en soms 2,5 maar dan zou de bedoeling zijn dat ik 4 dagen achter elkaar moet werken per week om aan mijn uren te komen. Mijn leidinggevende zei ook ik begrijp niet dat hij jou niet 75% ziekgemeld heb want dan had je gewoon 6 uur kunnen werken en dat had voor jou beter geweest. Nu wil mijn leidinggevende dat ik het een keer probeer en als het niet gaat dat ik dan terug ga naar de arboarts om aan te geven dat dit geen mogelijk heid is.

Vrijdag heb ik functioneringsgesprek en dan ga ik het ook aangeven bij mijn leidinggevende dat ik bang ben dat ik het echt niet red. Als ik al niet thuis het huishouden en de zorg voor mijn zoon op een normale manier kan doen hoe kunnen ze dan verwachten dat ik wel 4 dagen achter elkaar ga werken.

Ik weet al dat ik dit niet ga redden 4 dagen achter elkaar want als ik 1 dag heb gewerkt ben ik de volgende dag al niets waard. Thuis is de zorg voor mijn kind ook hartstikke zwaar en mijn schoonmoeder komt mij vaak helpen in het huishouden en de zorg voor mijn zoon.

Gister had ik een goede dag en ging het wel, maar vandaag heb ik weer heel veel last ervan. Mijn rug en mijn bekken doen zo zeer. Ik weet niet hoe ik moet gaan zitten, liggen of staan. Ik heb vanavond een afspraak bij de fysio ik hoop dat die wat goede oefeningen voor mij heeft.

Ik zit nu ook met tranen in mijn ogen, omdat ik het zo erg vind dat ik het niet kan. Ik wil het allemaal zo graag maar het gaat niet. En het doet echt zo ontzettend pijn.

Groetjes,
Sabrina

 

Net terug van de fysio, ze heeft me helemaal onderzocht.
Haar conclusie was dat ik een verkeerde houding heb aangenomen voor een aantal jaren. En dat mijn botten heel los zijn.
Hierdoor worden de pijnklachten veroorzaakt. En door het zware werk en het tillen van mijn zoontje zijn deze klachten verergert. Ze zei ook dat het geen oplossing was dat ik 4 dagen per week 6 uur ging werken omdat dit te belastend voor mij is. Ik moet vrijdag terug komen en dan gaat ze verder met de oefeningen. Ik heb nu al een aantal oefeningen mee gekregen om te doen.

Ik heb ook aangegeven: Zou dit door de zwangerschap verergert kunnen zijn? Ze dacht van niet. Maar ik heb hier nooit eerder last van gehad en het is pas gekomen sinds mijn zwangerschap. En de klachten worden met de dag erger. Stofzuigen en dweilen hoef ik niet achter elkaar te doen want dat red ik gewoon niet.

Ik begrijp echt niet dat ik nooit ergens last van heb gehad en nu ineens wel. Vanaf dat ik 11 weken zwanger ben. Als het altijd al is geweest dan moet ik hier toch al veel eerder last van gehad hebben?

 

Gisteravond de verloskundige gebeld tijdens het telefonich spreekuur om te vragen hoe zij erover denkt en omdat de pijn doorstroomt naar mijn onderbuik. Ze gaf aan dat je een andere houding aan gaat nemen om de pijn vol te houden en dan kan je last krijgen van je buik. Het enige advies dat ze me kon geven was om naar de fysio te gaan en die adviezen op te volgen. Nu ben ik de oefeningen van de fysio al netjes aan het opvolgen. En ik denk zelf niet dat ik mijn houding veranderd heb om de pijn op te vangen maar het zeurende gevoel en de steken in mijn onderbuik die blijven en zijn heel wisselend soms pijnlijk en soms alleen gevoelig. Ik maak mezelf eigenlijk best wel zorgen want ik herken dit niet van mijn eerste zwangerschap.

Kan iemand van jullie mij misschien geruststellen of tips geven?

Groetjes,
Sabrina