het is nu bijna 3 jaar geleden dat we ons zoontje verloren zijn wij zullen hem nooit vergeten maar de buiten wereld helaas wel sommige mensen snappen niet dat we nog de urn hebben staan en dat wij nog wel verdriet om hem kunnen hebben zijn wij nou zo erg erin dan? waarom kunnen mensen ons niet in onze waarde laten en ons verdriet laten hebben als wij dat willen het is toch ons kind wat we verloren zijn! pff dan krijg je van die opmerkingen van: ach het is 3 jaar geleden joh het leven gaat door. ja het leven gaat door maar dat wil niet zeggen dat ik hem maar moet vergeten toen mitchell 5 weken was kwam ik aan de schoolpoort van casey kwam er een moeder naar mij toen en zei: moeder: zit je nog met je andere kind? ik: hoe bedoel je? moeder: nou dat kind wat dood is was toch ook een jongen ik: ja dat klopt moeder: ach ja je hebt nu mitchell toch. die moeder was zelf op dat moment 4 maanden zwanger! ppff ik heb maar niks meer gezegt en ben naar huis gelopen. ik krijg steeds meer het idee dat mensen het eerst zelf meegemaakt moeten hebben voordat ze ons snappen. sorrie meiden maar moest even van me af schrijven. hieronder het gedichtje voor ons ventje! Nog even. Lieve jongen van me. Wat vliegt de tijd Nog even en dan zijn we jou al 3 jaar kwijt. Jou verlies doet ons nog steeds verdriet, Verdriet dat niemand meer ziet. Mensen denken dat we jou al vergeten zijn en dat doet ons veel pijn. Ook al hebben we er nu een broertje bij voor jou, dat wil niet zeggen dat ik niet meer om jou rouw. We missen je en houden zielsveel van je. Dat zullen we altijd blijven doen! Kus en een dikke zoen van papa, mama, je zus, en je kleine broertje
Een kind verliezen is het ergste wat er is, dat kan je niet vergeten, de pijn zal zachter worden, maar het zal er altijd zijn. dikke knuffel
Pfff..!! Sommige mensen zijn zo gevoelloos!!:x Het is toch volkomen logisch dat je daar nog verdriet over hebt, en dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven. Dat is niet meer dan normaal lijtk me! Ik wil jullie in ieder geval veel sterkte wensen de komende dagen en een hele dikke knuffel! xxx
ik heb er geen woorden voor hoe kill sommige mensen daarover kunnen zijn een vriendin van mij heeft ook haar zoontje verloren maar ik zou het over 10 of 20 jaar nog snappen dat ze verdriet heeft je zal dat ene kindje nooit groot zien worden en ondanks dat ik het gelukkig nooit heb meegemaakt snap ik wel dat het moeilijk is en wat een mooie gedichtje voor jullie kleine man sterkte
Sterkte meid, zo'n verlies bepaald de rest van je leven. Tuurlijk gaat het leven weer door, maar wel met een schaduwrand. De omgeving kent deze schaduwrand niet en zijn het dan ook na het afscheid weer vergeten en gaan door met hun leven. Op zich ook wel begrijpelijk want je kunt niet het verdriet van iedereen blijven betreuren. Wat alleen wel erg jammer is dat je ook geen luisterend oor vind wanneer het nodig is. De maatschappij is toch ingesteld op de vraag/antwoord: Hoe gaat het? Goed!..... als dit antwoord anders is weten ze niet meer wat ze daar mee aan moeten.....zegt meer over de mensen om je heen dan over jullie. Verwerk het in je eigen tempo en vergeten zal je het nooit, de scherpe randjes van het verdriet worden hooguit wat stomper.
Onbegrijpelijk dat er mensen zijn die zo kunnen reageren. Een kindje verliezen is het ergste wat een moeder kan overkomen. Tygo* word nooit vergeten Caruli. Niet door jou, je gezin, je familie maar ook niet door veel zp leden. Tygo* je bent een mooie ster die elke avond weer stralend aan de hemel staat
De tranen springen haast al in mijn ogen als ik dat zo lees, wat een vreselijke opmerkingen kunnen mensen maken. Natuurlijk is het niet vreemd dat jullie de urn nog hebben staan, alsof er een tijd voor je verdriet en het gemis zou moeten staan. Hij blijft toch altijd bij je. Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar mijn oma wel en een vriend van me ook, daardoor ga je er wel over na denken dat het ook anders kan gaan. Sterkte!
Lieve Caruli, ik heb het dan wel ( godzijdank) niet meegemaakt maar ik kan volledig begrijpen waarom jullie nog verdriet hebben om jullie zoontje! Mensen die anders roepen hebben geen flauw benul wat ze je hiermee aandoen, onwetendheid en achterlijkheid is het en voor jou dus niet de moeite waard om je energie daaraan kwijt te raken moet je maar denken. Is niet makkelijk want het raakt je vreselijk natuurlijk maar tot zulke mensen kan je toch niet doordringen. Ik vind het niet meer dan logisch dat jullie nog zoveel verdriet hebben. Jullie hebben een prachtig broertje voor jullie zoontje op de wereld gezet maar hebben hem absoluut niet daarmee vervangen! Het was jullie kindje en je kindje vergeet je nu eenmaal nooit meer! Dus, hoe moelijk ook, probeer daar boven te staan, laat ze kletsen en hoop maar van harte voor ze dat ze nooit en te nimmer in zo'n vreselijke situatie als jullie terecht komen. Heel veel sterkte gewenst voor jullie!
ach somige mensen zeggen dingen wat anders overkomt dan ze bedoelen ik heb ook welles dat ik iets zeg , zonder naars te bedoelen maar denk achteraf ,als ze maar niet verkeerd begrijpen maar het verdriet zal altijd blijven , ik kan me niet voostellen wanneer je kind dood gaat , dat je je leven weer oppakt en en vergeet , tuurlijk moet je het beste van maken , maar ik zou nog heel erg lang , vooral elke jaar rond zelfde tijd heel veel verdriet voelen , , heb nog nooit mee gemaakt gelukkig maar dat lijkt mij zo moelijk , dat je levenlang mee moet leven heel veel sterkte
Wat erg meid. Je kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen. EN daar zal je nooit over heen komen. 3 jaar is niks. 3jaar is net gebeurd, hoe durfen mensen zo te reageren. Kan daar echt heel boos om worden. Ik zelf heb me moeder 10 jaar geleden verloren. Dat is voor mij op dit moment het ergste wat me is overkomen. En geloof me, die 10 jaar is niks. Altijd komt het verdriet weer terug. Heel veel sterkte en een dikke knuffel
hoelang geleden het ook is, je kind verliezen doet pijn en alleen jullie kunnen voelen wanneer de scherpte er wat af is. En dat lijkt me erg onmogenlijk na 3 jaartjes. Meid , heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Tuurlijk vergeet je dat never nooit! Ik kan het me echt niet voorstellen hoe dat is. Ik heb een moeder vlakbij meegemaakt die dit helaas ook is overkomen en zij, inclusief de rest van de familie zijn er kapot van. Kunnen niet meer! Het is nu bijna een jaar geleden en zelfs ik heb het er moeilijk mee, hoewel ik haar dochter niet echt gekend heb (zij is de zus van mijn zwager). Dit werd vorig jaar verteld op de verjaardag van mijn oma (mijn zus was er godzijdank niet) en toen zei mijn oom, tja het leven gaat door, ik ben daar heel nuchter in. Hoe haal je het in je botte harses om dat te zeggen?! Het was toen net een maand of 3 daarvoor gebeurd. En dan nog, na 3 jaar, 10 jaar, tot aan je dood zal het bij je blijven. Dat is toch niet meer dan logisch?! Heel veel sterkte. xxx
wat eens stomme domme mensen bestaan er toch! Gevoelloos!! Zoiets blijft je toch altijd bij!! Ook al ben je 10 of 20 jaar verder! Sterkte voor jullie!
kind verliezen is het ergste wat je kan overkomen en dat vergeet je niet echt niet sommige mensen zijn zo gevoelloos sterkte meid !!!!
Lieve Caruli, Over 7 dagen is het voor mij alweer 22 jaar geleden dat mijn zoontje dood was geboren.Na al die jaren kan ik er beter mee om gaan maar het is en blijft moeilijk en ik zie nu al erg tegen volgende week woensdag op.Wij hebben geen grafje van onze zoon omdat hij per vergissing was gecremeerd in het ziekenhuis. Alsof hij nooit heeft bestaan.Het enige wat we hebben zijn echo foto's en kleertjes etc. Sommige mensen kunnen hele vreemde en nare opmerkingen maken.Soms denk ik echt van jeetje heb je geen hersenen en denk eens na voordat je wat tegen iemand zegt. Zo zei iemand in de familie vorig jaar heel snauwend tegen mij van Jezus ben je er nog mee bezig! Alsof je je eigen kindje vergeten kan en je zelfs na jaren niet meer aan hem mag denken. Of iemand vraagt hoeveel kinderen ik heb dan meld ik dus ook altijd wel mijn zoontje.En dan krijg je wel eens de opmerking dat hij niet telt want hij is er toch niet meer. Vroeger zei ik er niks van eigenlijk meer omdat ik echt schrok van sommige reacties maar nu draai ik me om en loop weg.Ga niet mijn energie verspillen en iemand van alles uitleggen. Mensen zijn vaak hard of snappen het gewoon weg niet. Feit is dat het gaat om jouw zoontje en je mag verdriet hebben ook al is het 50 jaar later. Ik wens je heel veel sterkte de komende dagen.Zal aan jouw denken en voor je zoontje een kaarsje branden naast het kaarsje van Samuel. Dikke knuffel.
Jeetje 3 jaar alweer. Wat gaat de tijd toch hard zeg. En het gevoel dat de buitenwereld het vergeet en denkt/vindt dat je door moet met je leven klinkt erg bekend. Tygo hoort bij jullie, 3 jaar geleden, nu maar ook over 10 jaar nog. Wees trots op hem en probeer dat wat de buitenwereld denkt/vindt van je af te laten glijden. Knuffel meis.
Caruli, ik herken het gevoel. Ik begrijp je gevoel. Ik verstijf bij het lezen van je bericht. Ik zou graag willen dat het anders was. Dat mensen wat beter hun best deden elkaar te begrijpen. Ook als het over onderwerpen gaat waar je je niks bij voor kunt stellen. Ik heb de illusie opgegeven en haal mijn steun uit die paar mensen die het wel kunnen. En over die urn he....... wat denken ze wel niet.....dat je die echt weg gaat gooien? uh.... speechless.
Ik krijg ook reactie's of ik het maar allemaal moet vergeten.................maar ik kan mijn eigen kind niet vergeten. Mensen zijn soms erg bot en denken niet na. Ik heb nu een 2e zoontje in mijn armen mogen sluiten en alleen echte vrienden en mijn ouders (durven)te vragen hoe ik dat nu ervaar. Ik troost mij met de gedachte dat het maar goed is dat ze niet weten waar ze over praten want ik gun echt niemand het verlies van zijn kind.
Sommige mensen moeten idd eerst zelf zoiets meemaken voordat ze het snappen. Meid het is echt niet raar of abnormaal dat jullie er nog steeds mee bezig zijn. Dit zal ook je hele leven wel zo bliijven. Hij was jullie zoontje en die kun je toch niet zomaar gaan vergeten!!! Je hele leven zullen jullie aan hem blijven denken en dat hoort ook zo. Doe waar jullie je goed bij voelen, denk zoveel aan hem als je wilt en laat anderen daar hun eigen maar van denken. Liefs Puck.