Ik zit er heel erg tegenop om mijn zwangerschap bekend te maken bij mijn schoonouders dus heb aangegeven dat ik daar nog niet klaar voor was en dat ik eerst zelf wil genieten voor ze in mijn ogen al mn geluk wegtrappen. Mijn man wil het graag vertellen aan zijn ouders maar begrijpt mij ook en we hebben afgesproken dat hij het dan alleen zou gaan vertellen tzt... Ergens vind ik dat heel fijn maar aan de andere kant weet ik dat hij mij er liever bij heeft... Het is onze 4e zwangerschap en alle andere zwangerschappen reageerde ze geshockeerd en in paniek. Onze 3e zwangerschap maakte we bekend op onze bruiloft tijdens het diner met 10 familieleden en vrienden die het dichtste bij ons stonden en mijn schoonmoeder riep direct "ohhhhh nee toch, daar schrik ik wel van hoor!! Hebben jullie dat wel goed doorgedacht?!" En niemand kreeg de kans om ons te feliciteren want iedereen was bezig met mijn schoonmoeder. Ik was ZO boos toen wilde het liefst schreeuwen en huilen en roepen dat ze ons geluk zo kapot maakt zo. Het is onze 3e zwangerschap natuurlijk weten we na 2 kindjes echt wel wat we doen en waar we voor kiezen. Ik ben ZO blij met onze laatste zwangerschap en ben echt onwijs in stilte aan het genieten van mijn groeiende buik, de echo en al mijn zwangerschapsklachten die ervoor zorgen dat het allemaal lekker "echt" is voor me dat ik echt tegenop zie om het mijn schoonouders te vertellen maar het ergens anders eerst bekend maken is geen optie en dat begrijp ik heel goed. Ze moeten het als eerste horen netjes van ons voor we het bekend maken aan anderen. Maarja ik ben gastouders dus mijn vraagouders moeten wel binnen nu en een maand te horen krijgen dat er een verlofperiode aan gaat komen en hun opties tot vervanging bekijken... Ik zit dus heel erg te twijfelen of ik mee moet gaan omdat mijn man dat zo graag heeft of gewoon voor mijn eigen gevoel kiezen en lekker thuis blijven genieten van mn zwangerschap. Wat zouden jullie doen?
Hebben jullie na de bekendmaking van de 3e zwangerschap nog wel met je schoonmoeder besproken hoe haar reactie voor jullie voelde?
Nee hebben we niet gedaan, ze merkte het wel want ik liep direct naar de toilet toe maar het was onze bruiloft dus heb me al vrij snel herpakt en ben verder gegaan met de dag. Daarna zijn we direct vertrokken voor onze huwelijksreis en bij terugkomst waren we alweer 2 weken verder dus daarop terugkomen is er eigenlijk nooit van gekomen.
Ik snap dat je er tegenop ziet, maar wat is de reden dat je schoonouders zich zo'n zorgen maakten toen jullie het vertelden van de 3e?
Voor ik in het leven van mijn man kwam was hij 29 en woonde hij pas net op zichzelf. Zijn ouders regelde werkelijk alles en hadden zelfs een max op zijn pinpas zitten zodat hij nooit meer dan 100 kon pinnen mits hij eerst zijn ouders zou bellen voor goedkeuring. Toen kwam ik en heb ik alles overgenomen (niet meteen maar uiteindelijk wel natuurlijk want we gingen samenwonen). Ik woonde al vanaf mijn 16e op mezelf en was daardoor al vrij verantwoordelijk en wist precies hoe alles werkte. Ik denk dat ze het voornamelijk erg eng vinden dat ze geen zicht meer hebben op de financiën en bij alles wat er gebeurd vragen ze of we het nog wel redden. We redden het overigens prima we hebben een bovenmodaal inkomen en ik werk vanuit huis dus ben altijd bij de kinderen. Ze missen gewoon het zicht op alles en het eerste wat ze denken bij alles wat we willen (verbouwen, opknappen, iets kopen e.d.) is of we dat wel zouden redden... Gewoon ons vertrouwen en aangeven dat ze blij zijn voor ons hebben ze nog nooit gedaan. Overigens hadden we net 4 maanden terug een huis gekocht toen we de bekendmaking van de 3e deden dus dat gaf denk ik ook de extra druk voor hun. Voor ons juist de reden (we hadden de ruimte) dat we het wel deden en voor mijn schoonouders juist de gedachte van een extra kostenpost bovenop de kostenpost die we al hadden nu.
Lastig. Jammer dat jullie nooit hebben aangegeven wat hun reactie met jullie heeft gedaan. Maar dat is nu een beetje laat. Ik zou wel meegaan. En proberen meteen hun reactie in te dammen. Reageerde ze bij de eerste 2 ook zo? Misschien kan je met je man afspreken als ze weer zo reageren dat jullie dan opstappen oid. Aangeven dat je erg teleurgesteld met in hun reactie en dat jullie later moment wel verder praten. Ze zullen toch moeten leren loslaten.. geven jullie over de andere zaken wel feedback? Hoe het overkomt/ dat jullie het vervelend vinden?
Ja ze reageerde bij de eerste 2 ook zo, niet zo heftig als bij de 3e (waarom weet ik niet misschien wilde ze boven de andere uitkomen aan tafel ofzo...) We geven vaak wel aan wat we wel en niet fijn vinden en ze weten vast ook wel dat het geen goede reactie was van ze maar kunnen die teleurstelling ook niet onderdrukken dus we gaan hem sowieso krijgen ook als ze hun best proberen te doen, het is dan zo nep bij ze. Heb er gewoon geen zin in haha. En ook als ik na afloop aangeef dat ze niet leuk reageren dan is alsnog mn blije roze wolk geknapt... Ben er nog niet klaar om hem te laten knappen en opnieuw op te bouwen. Wil nog even zweven.
Ja dan gaan ze er ook niet meer van leren helpt het niet om je voor hun reactie af te sluiten? Dat je niet van je roze wolk valt door 2 mensen die stom reageren? Of appen? "We weten dat jullie het niks vinden, maar er komt weer een kleinkind bij" ? Dan is het wat afstandelijker misschien en hoef je niet de eerste reactie te horen? (Geen idee of dat kan hoor!)
ohjee wat jammer en naar zeg voor jullie! Ik zou echt onwijs kwaad geworden zijn. Komt misschien ook omdat ik momenteel echt mega chagrijnig ben maar ik zou zeggen: er komt nog een kleintje bij en verder hou je je stomme mening maar voor je Doeeeeii!! Ik zou wel meegaan en juist alleen maar om hun vervolgens te vertellen wat voor idiote reactie ik het vind van ze en dat als ze het allemaal zo stom vinden ze lekker buiten de picture moeten blijven.
Nja verder zijn het hele lieve mensen en staan ze altijd voor ons klaar maar dit puntje is gewoon zo klote. Het via een berichtje doen is echt geen optie ze staan heel dicht bij mijn man en de kinderen dus het moet wel even persoonlijk gebracht worden. Denk dat ik het mijn man gewoon alleen laat doen. Met mijn razende hormonen ben ik niet echt in staat om me af te sluiten van zoiets.
Nee precies dat zou ik ook echt niet kunnen momenteel. Persoonlijk brengen is wel het beste dan .. maar pff echt naar hoor dat ze zomaar zo reageren steeds! Maar verder dus wel erg lief voor de kids
Doe het nu, laat het je man ook niet alleen doen want daar krijg je daar misschien praatjes over. Als je chagrijnig reageert: jammer dan, niet eens zo erg dan weet ze het gelijk. Vervelend dat je het niet eerder aangekaart hebt, nu kan alle frustratie alsnog boven komen. Waarom zou ze jouw geluk bepalen met een stomme opmerking? Je weet dat je die gaat krijgen, je kunt reageren met een sarcastische "leuk dat jullie blij zijn met jullie nieuwe kleinkind". " altijd leuk een positieve reactie", of een lichtelijk agressieve "zo'n opmerking had ik wel verwacht, het is maar goed dat wij er wel blij mee zijn". Eerlijk gezegd klinken ze als wat paniekerige mensen die drie keer nadenken over iets en dan nog twijfelen over de beslissing.
@donutlover; ja verder hele lieve mensen en lief voor de kinderen. @1BB: Nah kan er prima mee leven dat ik er niet bij ben hoor haha zal ik echt geen spijt van krijgen. Vind het misschien wat jammer voor mijn man maar hij snapt mij gelukkig ook goed en vind het niet erg ondanks dat hij het leuker vind om samen te gaan natuurlijk.
Als de band goed is, zou ik toch gewoon mee gaan. Jammer dat het destijds niet besproken is, maar daar is niks meer aan te doen. Hooguit hopen dat ze nu subtieler reageren. Als ze vervelend reageren, dan kruip je daarna weer terug op je roze wolk. Maar ik denk dat je er harder vanaf valt, als ze erg teleurgesteld zijn omdat hun schoondochter -met wie ze toch een goede band hebben- niet eens meekomt om te vertellen dat ze zwanger is.
Ik zou ook meegaan, anders komt dat er ook nog tussenin te staan.. Mijn eerste reactie was: huppel het huis binnen gaan en zeggen dat je zo blij bent met je 4e zwangerschap. Maar dat is misschien wat overdreven. Als ze negatief reageren, dan is dat hun keuze, het zijn niet jou emoties. Als zij er zo mee om willen gaan is dat prima. Jullie zijn er blij mee en laat hun maar op je roze wolk schieten, gewoon blijven zeggen dat jij er echt blij mee bent
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat vervelend dat je schoonouders nu niet gewoon blij kunnen zijn. 2 kanten van dezelfde medaille als je het mij vraagt. Beseffen je schoonouders eigenlijk wel dat ze inmiddels een zoon van dik in de 30(?) hebben en dat zij niet meer verantwoordelijk zijn voor hem. Beseffen ze dat zij niet verantwoordelijk zijn voor deze baby op komst, maar dat hun enige taak is om trotse grootouders te zijn?
Ik zou het gewoon vertellen. En hun reactie, tja, dat zou ik bij hun laten. Jullie zijn volwassen mensen die je eigen keuzes maken. Je hebt hun toestemming niet nodig en ik zou je blijdschap echt niet laten overschaduwen door hun reactie. Daarbij zou ik nu wél het moment gebruiken om hun terugkoppeling te geven op hoe zij reageren op jullie zwangerschappen. Dat je verwacht dat ze jullie keuzes respecteren en proberen blij te zijn voor dit nieuwe wondertje. Maar dat ze er gewoon ook niks over te zeggen hebben dus dat ze dan maar hun gif moeten inslikken! En het verder vriendelijk houden zonder schreeuwpartijen. Dan komt de boodschap het beste aan.
Ik zou het ze binnenkort gaan vertellen, ik zou zelf wel meegaan. Leidt het even in, dat jullie er goed over nagedacht hebben, dat je weet dat zij het misschien eng zullen vinden, maar dat jullie je zaken goed op orde hebben en er ruimte is (ook financieel) voor dit vierde kind, en dat jullie heel blij zijn met de zwangerschap. Mochten ze dan toch weer zo naar reageren, houd het dan bij jezelf en blijf aangeven dat jullie hier bewust voor gekozen hebben en erg blij zijn. Meer kan je niet doen denk ik, je schoonouders zijn gewoon heel erg (over)bezorgd, ergens wel lief maar niet leuk tegenover jullie en het gaat ook te ver, want jullie hebben alles prima op orde dus zo'n zorgen maken is nergens voor nodig.
Ik zou meegaan, misschien valt de reactie dit keer mee? Vorige keer op een bruiloft...meestal spelen er dan al veel emoties voor de ouders. Dan moeten ze hun "kind" echt "loslaten". Misschien was de reactie zo door die emoties en hadden ze het niet zo bedoeld? En als t echt zo is dat ze weer zo reageren zou ik ook reageren zoals 1BB aangeeft. Hoe dan ook, ga het mee vertellen, schuif niet onder banken en stoelen dat jullie er blij mee zijn. Het is jullie leven, jullie beslissing. ookal zouden jullie t financieel niet aan kunnen, dan nog mogen hun zich er niet mee bemoeien. Uit eigen ervaring, hoe eerlijker je over je gevoel bent, hoe beter t gaat. zowel in de omgang als met hun overbezorgdheid. succes! laat je niet van je wolk afgooien..
Thanks voor de reacties. Ik was er over uit niet mee te gaan maar nu ga ik toch weer twijfelen... Juist omdat ze zo voorzichtig met hun zoon (en dus mijn man) zijn heb ik altijd het idee dat ik alles heel goed moet doen voor het gezin om mezelf te bewijzen ofzo en hun reactie komt dan gewoon klote aan zeker als ik hormonaal ben. Het niet mijn geluk laten beïnvloeden is dan heel makkelijk gezegd en natuurlijk heel logisch maar op dat moment voor mij niet haalbaar. Zou het echt wel klote vinden en me klote voelen. Gaat wel weer over hoor en ik kom wel weer terug op die roze wolk. Ben er gewoon nog niet klaar voor om er vanaf gestoten te worden en er terug op te moeten klimmen haha