Het is een faaaaase ja Komt goed, maar ik at de misselijkheid weg de hele dag door. Ik had in maanden geen slechte koolhydraten en/of bewerkte producten gegeten en nu was dat het enige dat de misselijkheid in bedwang hield. Eerst viel ik nog een paar ons af, toen bleef ik gelijk en toen BAM kilo's er bij Dus ik ben heel blij dat ik nu stukje bij beetje weer terug kan naar mijn oervoeding De gyn deed heel luchtig over de vleesboom, het schijnt een veelvoorkomend en onschuldig iets te zijn. Ik denk dat we hem/haar wel vaker tegen zullen komen op de echo's, dus we weten precies wat er gebeurt met dat ding. Ik maak me er niet zo druk om. Verder ben ik redelijk chill ja. Ik voel me heel anders dan bij Melle. Misschien ook omdat dit zo'n ontzettende spontane verrassing was/is. Het is nog steeds niet geland eigenlijk. Ik ben ook best nuchter, afgewisseld met wat zenuwen. Ben soms bang dat het misgaat, maar kan ook relativeren. Ik heb niet in de hand wat er van binnen gebeurt, zolang ik goed voor mezelf zorg. Als het misgaat, gaat het mis. Dan moest dat zo zijn. Als het goed blijft gaan dan komt mijn kleine meisjesdroom uit: ik wilde altijd heel graag een baby krijgen in het voorjaar en mijn grote meisjesdroom voegde daaraan toe: zonder medische fratsen. En dat is nu gebeurd Hoe is het met jou nu? Geen bloed meer gezien? En niet misselijk geweest! Woehoe!! Heb je trouwens een voorgevoel over jongen(s) en/of meisje(s)? Ik heb bij mezelf een lichtelijk voorgevoel dat het een meisje is. En de prenatale diagnostiek? Zijn jullie daar al een stapje verder mee gekomen samen? Zal zo wel even kijken of je al wat in je eigen hoekje hebt geschreven daarover.