Nou, ben gisteren dus gecuretteerd. Het is helaas niet helemaal zoals gepland verlopen. Het zou poliklinisch gebeuren, dus met plaatselijke verdoving. Het was een ramp. Ze kregen het niet voor elkaar en hebben me erg veel pijn gedaan. Uiteindelijk heb ik geroepen dat het niet meer ging en dat ze op moesten houden. Ik verging van de pijn. Gelukkig was m'n man bij me. Toen hebben ze besloten gelijk een OK voor me te reserveren en ben ik alsnog onder algehele narcose gegaan, maar toen is alles wel voor elkaar gekomen. Ik heb nu nog steeds pijn, vooral met het naar het toilet gaan. Maar goed, het is achter de rug. Mocht het - wat ik niet hoop - ooit nog een keer moeten gebeuren, dan weet ik het wel.... gelijk onder narcose. Toen ik bijkwam uit de narcose heb ik stilltjes in m'n eentje liggen huilen. Het besef dat het nu echt was weggehaald.......
ach meissie toch ook dat nog wat vervelend toch allemaal gatver.. doe maar kalm an neem je tijd en huilen is echt geen schande hoor.. sterkte liefs wiesje
Pffff..Trippie....wat een hel voor je... Heel veel sterkte met het verwerken van deze gebeurtenis... Suus
neem rustig je tijd om het te verwerken meid, jammer dat het zo is gegaan in het ziekenhuis, zorg goed voor jezelf dat je opknapt, zowel lichamelijk als geestelijk, dit is niet niks veel liefs van mij