Spontane Woedeaanval...

Echt een reactie kan ik niet geven, want ik maak jullie niet dagelijks mee (en dat lijkt me ook prima )
Maar ik vind dat hij zich nu van zijn goede kant laat zien. Het in orde maken van het huis is natuurlijk niet alleen zijn verantwoordelijkheid, dat doe je samen, toch? Het komt op mij nu over alsof jij wacht tot hij het doet. Klopt vast niet, maar zo leest het.
Verder probeert hij om z'n uitbarsting van gisteren goed te maken door hard aan de slag te gaan. Door te doen wat hij denkt dat jij van hem wil. Wat wil je nog meer van hem? Dat hij z'n excuses aanbiedt? Of moet er nog iets uitgepraat worden?
Wat het ook is, je zult je mond open moeten trekken. Hij kan niet raden wat er in jou omgaat. En jij weet niet wat er in hem omgaat. Hij kan ook onzeker zijn, en dan kan zo'n opmerking net verkeerd vallen.
Oordopjes indoen terwijl je in gesprek bent (al gaat dat niet zoals je wilt, met schreeuwen of zo) vind ik echt niet kunnen. Daar zou ik ook heel erg boos van worden. Zeg dan op zijn minst: ik kan pas weer naar je luisteren als je weer op een gewone toon kunt praten. In plaats van hem gewoon 'uit' te zetten.
Als jij hem even iets wilt laten weten, doe je dat het beste door het te zeggen. En niet door te blijven mokken, en hem vooral niet te complimenteren of bedanken voor het werk dat hij nu, op zijn vrijgenomen ochtend, voor jullie huis doet.

Al met al snap ik jou best wel, het is ook niet makkelijk als je met 6 mnd zwangerschap de boel niet op orde hebt kunnen brengen terwijl je dat wel zou willen. Maar jullie zullen toch net iets meer met elkaar moeten praten, en vooral uitspreken wat je van elkaar verwacht. En af en toe eens heel erg goed in de spiegel kijken, wat je zelf eigenlijk doet. Dan kom je er wel...

Sterkte in elk geval.

 

Eerlijk gezegd denk ik dat het je vriend ook allemaal even te veel is, ik kan het me tenminste zo voorstellen. Kind op komst, samenwonen en dan ook nog de boel op orde moeten krijgen. Sla gewoon eens een arm om hem heen en knuffel hem even, vraag hem wat er aan de hand is. Dat zal vast een heleboel verklaren!
Wij zwangere vrouwen hebben wel eens een handje van om door te draven met onze hormonen, je hebt natuurlijk nog 3 maanden.
Maak anders een schema voor hem, elke vrij dag die hij heeft een klus. Hier werkt het perfect, manlief voert uit maar is niet goed in het overzien van het geheel.
En je kan zelf ook een verfkwast pakken hé...

Succes, praten lost vaak al heel veel op!

 

Hmz - wij kunnen ook nog wel een explosieve gesprekken hebben. Maar dat is dan ook daarna best snel over.

Wat hij heeft gedaan is niet goed, maar er duidelijk een trigger geweest voor die uitbarsting. Ik zou dan proberen uit te zoeken wat die trigger is. Misschien voelt hij zich wel erg onzeker ook, weet hij niet zo goed met jou nesteldrang om te gaan ... geen idee. Hij doet iig wel zijn best om je wensen tegemoet te komen. Hij gaat dingen doen ... Dat is best positief te noemen.

Maar jou reactie op zijn uitbarsting vind ik ook niet goed. Gewoon muziek opzetten zodat je 'm niet hoort, vind ik persoonlijk respectloos, sorry. Dat doe je gewoon niet.

Lijkt me eerder dat jullie moeten praten. Het is zijn 3e kind, hij heeft vaker met dit bijltje gehakt, misschien ziet hij jouw urgentie niet. En dat zal hij met je moeten bespreken.

 

Alweer een topic geopend door mij
* een klaag / moet het even kwijt momentje *

Op dit moment ben ik bijna 6 maanden zwanger.
Enige tijd geleden plaatste ik een topic waarin ik beschreef
hoe ik al enige weken in onzekerheid leef om alles op tijd af te krijgen.
Ik ben nog niet zo gek lang samen met mijn vriend en ik raakte zwanger door niet goed omgaan met mijn pil.
Desondanks waren/zijn we er beide blij mee en is ons meisje meer
dan welkom

Ik kwam hier wonen en eigenlijk was het een grote rommel.
Een grote hond in huis die het leuk vond om spullen te slopen en tevens de tuin.
In de maanden dat ik hier ben heb ik mijn best gedaan om alles
op te ruimen en de hond enigszins te voorzien van een opvoeding.
Dit alles is mij aardig goed gelukt.

Wij zijn bezig in huis , want alles moest geverfd worden en ook
moeten er nieuwe meubelen het huis in.
Ik heb momenteel nog geen kast om mijn "baby papieren"
in op te bergen en dus heb ik alles in een tas verzameld.

Mijn zwangerschap had ik net iets anders verwacht.
Ik ben iemand die graag de boel op orde heeft en haar spulletjes
netjes weg kan leggen.
Ik mis eigenlijk een beetje het "genieten van mijn zwangerschap" stukje.
Jammer , aangezien dit voor hem zijn derde kindje word maar voor mij de eerste.

Dit alles maakt mij een beetje onzeker.
Hij heeft in mijn ogen enorm lang gewacht met klussen in huis en is hier eigenlijk gewoon lui voor.
En wat er gisteren voorviel was voor mij eigenlijk de druppel.

Ik had mijn vader aan de telefoon , stond in de keuken en mijn vriend in de deuropening.
Mijn vader vroeg mij of ik iets aan mijn vriend wou vragen dus deed ik dit.
Ik keek hem aan en stelde de vraag maar kreeg hierop geen antwoord.
Waardoor ik tegen mijn vader zei :
" Even wachten hoor Pa , Hij staat me schaapachtig aan te kijken".
Deze opmerking maak ik overigens wel vaker dus mijn vriend is dit gewend , bovendien is het overigens maar een geintje en lachen we er altijd om. Sorry, maar dan zou ik ook kwaad worden, je zegt dat toch niet waar je vader "bij" is?

Alleen dit keer viel hem dit blijkbaar verkeerd.
Terwijl ik nog aan de telefoon zat begon hij flink te tieren tegen me.
"Ik weet toch GVD niet dat je het tegen mij hebt of wel etc etc".
Eigenlijk stond ik toen op het punt om te gaan janken maar ik hield me in en ronde het gesprek met mijn vader af. Ik snap de reactie van je vriend wel, ik bedoel je zet hem ook flink te kakken zo.

Na het telefoon gesprek vroeg ik of hij helemaal besodemieterd
was om zo een toon tegen mij aan te slaan terwijl ik in gesprek ben met mijn ouders.
Ik voelde me gekleineerd en nog eens flink voor lul gezet ook! Tja dat gevoel had hij ook.

Nou wat ik toen allemaal naar mijn hoofd geslingerd kreeg zeg :
" Ik vraag me af wat er af en toe allemaal mis is met jou"
en nog een hele berg gevloek en getier.
Hierop deed ik mijn oordopjes in om muziek te luisteren want
ik wilde dit niet horen.
Deze trok hij uit mijn laptop met de melding "O nu ga je muziek
luisteren heh zodat je mij niet hoeft te horen".
Hij begon met dingen te gooien , de krant te verscheuren , en tegen de deur te trappen . Ik kan me wel voorstellen dat als hij zich al tijden inhoud zeg maar, hij wel graag even wil zeggen wat hij vind, en nee hij hoeft niet te schreeuwen maar als je gewoon tegen hem had gezegd, hier luister ik niet naar als je tegen me schreeuwt en ik luister naar je als je bedaart bent komt dat anders over.

Maar het ergste vond ik nog dat hij riep :
" Ik doe hier GVD helemaal niets meer" !

En dat terwijl ik al zo onzeker ben of alles wel optijd afkomt.
Nog minder doen dan dat hij al doet , dat luie varken.

Ik heb mijn telefoon gepakt en ben naar buiten gelopen.
Op een bankje gaan zitten om na te denken en vervolgens ben ik terug gegaan en heb hem volkomen genegeerd.
Tot nu aan toe want ik weet niets uit te brengen en ben volkomen plat geslagen.
Hij probeert het goed te maken , heeft vandaag vrij genomen en is momenteel in de tuin bezig.
Heeft al afgewassen en gestofzuigd en vanmorgen zelfs geverfd.
Ondanks dit weet ik nog even iets te zeggen.
Hij vraagt of hij goed bezig is en zo zie je dat ik echt van je hou,zegt hij.
Desondanks vind ik het niet normaal en laat ik hem mooi even weten dat ik hiervan toch niet gediend ben. Sorry meid wil niet onaardig over komen, maar je komt nu een beetje over als een prinsesje die zo ook behandeld wil worden, ik ben zelf ook zwanger/ en ook geweest, dus ik weet echt wel dat de hormonen soms door je lijf gieren, en dat je dan onredelijker bent dan dat je zelf liever wilt, maar kom op, nou laat hij zich van zijn beste kant zien, en dan is het nog niet goed, terwijl je hem net zo goed beledigd hebt bij jou vader? Waar 2 vechten 2 schulden, dus praat het lekker uit, ga wat leuks met hem doen, en doe weer lekker normaal, want weet wel je hebt hem straks keihard nodig bij de bevalling, en de kleine straks

Hij bekijkt het maar even

Zo.....Mijn klaagmoment.

Terecht of niet??

Groetjes Jacq

 

Ik vind dat je hem eigenlijk ook een beetje te kakken zet...

Zwangere vrouwen zijn niet echt altijd heel makkelijk in omgang..

Maar zoals ik t begrijp zijn jullie ook nog niet lang samen en was t ook allemaal niet geplanned dus ook dat zal niet makkelijk vallen... Hoe welkom de kleine meid ook is. Hoeft er weinig mee te maken hebben maar t kan ook juist heel veel er mee te maken hebben

Maar ik vind dat je nu zelf behoorlijk onredelijk bent naar hem toe.

 

goedzo meid verstandig

 

Goed om te lezen. Zo komen jullie er wel!

 

Ach meid, ik heb ook zo'n lui varken thuis, en toch zijn we al 20 jaar bij elkaar....
Jij bent zwanger en krijgt last van nesteldrang-snap ik helemaal.
Hij is het zat dat je zo op zn nek zit-snap ik ook.

Hij heeft het toch op zn fatsoen getrokken, en is aan de slag gegaan.
De bui is weer gezakt, en jullie hebben het weer goedgemaakt, prima toch .

 

Sorry ik ben het eens met annet1985. Ik snap dat je zwanger bent en dat de hormonen door je lijf gieren maar ik lees alleen maar hoe jij het hebben wilt.
Een kast voor je 'baby papieren'?..
Jij voelt je te kakken gezet en gekleineerd maar eerlijk gezegd vind ik dat jij dat ook bij hem doet. Hem zeggen dat hij besodemieterd is en in een gesprek/ruzie je oordoppen indoen.. Daar zou je mij ook boos mee krijgen.

Verder.. Hier ook een luie donder En verwacht voor je eigen gemoedsrust alsjeblieft niet dat een man een zwangere vrouw begrijpt

 

Probeer wat dingen los te laten, daar wordt je een stuk relaxter van en dat is ook beter voor je kindje in je buik. Kinderen krijgen is ook loslaten, in vele aspecten. Jezelf opnaaien helpt je niks. Je kindje komt toch wel en het heeft in het begin nog niks nodig behalve melk en een bedje om in te slapen. Tuurlijk is het fijn als het tiptop is maar je hebt nu eenmaal gekozen voor een gezin die niet alles tiptop heeft en waarschijnlijk ook het nooit tiptop zal hebben tenzij jij daar zelf voortdurend mee bezig bent, maar ja, wil je dat? Daarom kan je echt beter wat dingen loslaten. En de meeste mannen willen best dingen doen, maar wel op hun eigen tempo. Waarbij af en toe een schopje geen kwaad kan .

 

Zwanger of niet hier kookt de boel ook wel eens over. En eerlijk is eerlijk mijn man die kan dat goed handelen maar die zegt ook wel eens wat terug (niet schelden maar meer lomp zoals ik ben) dat het hem allemaal teveel wordt. Dat is er dan uit. Dan koelen we af en hebben het er daarna over.

Ik denk dat de ene relatie dat wel heeft en de andere niet. We zijn allemaal uniek. Het belangrijkste is om het te laten gebeuren (er zat schijnbaar toch wat dwars, dit keer bij hem) en het ff af te laten koelen en dan te bespreken wat je er niet fijn aan vond. Uiteindelijk is praten het belangrijkste. En eerlijk naar jezelf zijn ... ben jij fout geweest zeg dan sorry ... En is hij fout dan is het wel zo netjes dat de ander dat dan ook tegen je zegt.

Het leven is met ups en downs. En als het altijd maar op hetzelfde level zou zijn zou ik persoonlijk niets aan vinden.

Maar blijf praten ... ondanks die hormonen die van beide kanten wel eens in de weg zitten.

Sterkte, weet dat je niet alleen hier in staat!

 

Je zegt tegen je vader dat hij je schaapachtig aan staat te kijken. Dat is normaal. Maar dat hij daar nu eens flink pissig om word is niet normaal?
Grinnik

 

nou ik vind het gewoon absoluut not done hoe hij tekeerging tegen je en dan nog met je vader aan de lijn...:x
oppassen hoor en zeker laten voelen dat je dat niet pikt.
je kan hem rustig vragen of hij met iets zit en of hij er dan niet beter rustig over praat met je ipv het op te kroppen.maar er dan toch maar aan toevoegen dat het op die manier echt niet kan!
en dat hij voor jullie hoort te zorgen en dus het huis in orde moet maken.ik zou persoonlijk zelf een heel deel beginnen doen zodat hij zich een beetje zou gaan schamen en jij toont dat je het alleen ook kan,misschien maakt dat hem wat bang en ziet hij dan dat hij je moet respecteren.ik ben nogal hard ik weet het maar als hij zo al doet nu je zwanger bent en nog niet zo gek lang samen ...ik hoop natuurlijk dat het een eenmalige uitbarsting was maar ik denk aan je en wens je de kracht toe je nooit te laten doen

 

Tsja, ik lees twee mensen in een prille relatie, die net zijn gaan samenwonen en nog met elkaar moeten leren omgaan Iedereen krijgt vroeg of laat gezanik over wie wat wanneer doet. De een lost het op met een strakke taakverdeling, de ander door het los te laten. Zo te horen is je vriend uitgebarsten, maar heeft hij toen hij kalm was wel besloten dat je een punt had en ernaar gehandeld. Ach, dan zou het voor mij klaar zijn...

Maar ik zou je de volgende tips willen meegeven
1. Refereer niet kleinerend (zoals dus 'schaapachtig') naar je partner waar andere mensen bij zijn, hoe goedbedoeld ook. Hoe geduldig je partner ook is, dat gaat een keer verkeerd vallen en is ook gewoon onaardig.
2. Als iemand je iets probeert te vertellen, luister dan. Oordopjes indoen - daar zou ik ook laaiend van worden! Als hij onredelijk is kun je hem natuurlijk wel vragen om op normale toon te spreken en anders zeggen dat je het gesprek later voortzet.
3. Blijf kalm (deze tip is dan misschien meer voor hem). Met kwaad worden bereik je niets. Je maakt alles groter en zegt misschien dingen die je niet meent. Daar kun je achteraf wel excuses voor aanbieden, maar het blijft gezegd...
4. Hou voor ogen dat je niet altijd gelijk hebt

 

mijn man zou ook not amused zijn als ik hem tegenover mijn vader zou beledigen.
Maar het zou zijn eer te na zijn om mij uit te gaan schelden...meer het type van ik zwijg erover.

En wat betreft de taakverdeling soms hebben ze een duwtje nodig.
en soms snappen ze het dan nog niet...
Maar hij kan niet raden wat je wilt...communicatie is heel belangrijk!!

 

+1

Ik vind hem ook te ver gaan met zo'n woede uitbarsting!

 

Ik ben het met je hele verhaal niet echt eens, maar het dikgedrukte vind ik echt een beetje kinderachtig, sorry. Mijn man hoeft ook niet tegen me te schreeuwen, maar om hem dan daarna maar zo kleinerend te gaan behandelen ... nee, van mijn leven niet.

Hij moet haar respecteren ... zij moet hem respecteren. De relatie heeft er niets aan als zij als de Queen of Sheba gaat acteren en hij als een idioot te gaan schreeuwen en met dingen gaat gooien. Het zijn twee volwassen mensen, die lijkt mij prima kunnen praten met elkaar.

Ik schiet ook wel eens uit mijn slof, ben ook wel eens onredelijk kwaad, en gooi dan met deuren. Mijn man kent mijn gelukkig goed genoeg om te weten dat die uitbarstingen maar 10 minuten duren en dan is het gezakt. Maar hij zal mij nooit een gevoel van schaamte aanpraten op wat voor manier dan ook ... Mijn man "hoort" voor mij te zorgen, ik "hoor" voor mijn man te zorgen ... ennuh ... ik heb 2 handjes van onzelieveheer gehad, dus ik kan prima ook een kwast vasthouden ... of een kastje in elkaar zetten.

 

Zo ontzettend mee oneens.. Vind t.s nogal aardig drammerig verwend overkomen. Alles moet zo als zij het wilt krijgen ze woorden ruzie stopt ze oordoppen in haar oren en gaat muziek luisteren.
Nou kan me best voorstellen dat die vriend behoorlijk boos werd.
En dag er na probeert hij zijn excuus aan te bieden negeert ze hem als nog compleet.

Je mag dan wel zwanger zijn. Maar dan ook moet je je gedragen.

Vind t.s als een vervend prinsesje overkomen eerlijk gezegd.

Je kunt nou nooit eenmaal alles te gelijk verwachten. Als de baby kamer maar klaar/schoon.