We zijn vandaag een stuk gaan fietsen met z'n drietjes. We kwamen langs een heel oud kerkje en besloten naar binnen te gaan. Daar liep ons manneke helemaal overweldigd aan mijn hand mee. In een aparte kamer hingen foto's en schilderijen van net na de oorlog toen het kerkje helemaal verwoest was. En van de wederopbouw en de tijd ervoor. Hij was helemaal geïntrigeerd. We zijn 4 keer terug gemoeten. Hij bleef maar vragen en kijken. Toen we hem eindelijk mee hadden gekregen zei hij dat hij naar nog een kerk wilde. Dus dat hebben we gedaan. Ook deze was tijdens de oorlog verwoest en ook hier weer grenzeloze interesse. Hoe het weer opgebouwd was, of je nog kon zien waar het kapot was enz. Ik vond het zo gaaf. Hij is net 3 en dan zo'n interesse in de wereld. Het is voor ons niet onbekend, we gaan weleens vaker naar een museum of dergelijke, maar het verbaasd me toch elke keer weer hoeveel informatie hij WIL opnemen. En ik moet zeggen, het vervult me met trots. Ik zat op een gegeven moment met tranen in mijn ogen te kijken hoe intens hij luisterde naar wat papa uitlegde. Zo super toch die ontwikkeling en kennishonger die ze hebben!