Hallo dames, In het begin van de zwangerschap dacht ik ach mijn man is af en toe aantal weken weg geen probleem ik red me wel! Maar nu is mijn man al 4 weken van huis en zal denk ik ook deels hormonen zijn. Ik voel me ontzettend radeloos zonder mijn man! Kan wel huilen als ik eraam denk. Echt hulp of steun heb ik wel maar op afstand helaas. Onze dochter van 4 is echt een schatje en is altijd lief voor mij. Ze heeft nu zelf oorontsteking waardoor we samen nacht wakker hebben gelegen maar merk nu dat het roch zwaar ks met een baby in de buik. En vrees dat ik mezelf daar bij neer moet leggen. De ene Wangerschap is de ander niet dat blijkt zeker zo te zijn! Zijn er meer vrouwen waarvan manlief veel van huis is? Het liefst zou ik zijn werk bellen en zeggen stuur hem aub naar huis. Maar wil daaraan niet toegeven. Gr
Och jeetje sterkte. Ik vond mezelf al zo zielig vorige week toen mannetje 70 uur moest werken. Hier nog maar 14,5 weken zwanger. (Welliswaar vier kids van 10,8,2 & 1 waarvan drie ziek waren) Wil je een dikke knuffel geven. En ik snap je gevoel.
Oh ik snap je gevoel helemaal, ik vind het zelf al verschrikkelijk dat mijn man 60 tot 70 uur per week weg is voor zijn werk maar weken aan een stuk zou ik ook verschrikkelijk vinden, zelfs als ik niet zwanger zou zijn
Hallo Dankje voor jullie lieve berichtjes! Indd moeilijk met 4 kindjes en ik heb er maar een rondlopen. Heb het gruwelijk onderschat en merk lichamelijk teveel nu. Beginnende bekkenklachten. Groter wordende buik werkt ook niet mee en sta indd 24/7 alleen voor is pittig maar had verwacht dat ik dat wel kon. Valt vies tegen. En laatste wat we willen is indd stress vanwege het missen en alleen doen en zijnde. Nu weet ik wel wat ik mis een lieve man die niet vies is om te helpen waar nodig is!
Ik ken je gevoel wel, zie mijn vriend elke avond.. Maar we slapen nog niet elke dag samen we zijn nog bezig met een eigen huisje. Merk dat ik er door de hormonen meer last van heb. Mis hem veeeel meer dan daarvoor & vind het heerlijk om bij hem te zijn. Alleen maar goed teken want heb hier ook wel is verhalen gelezen van vrouwen die walgen van hun man hahahaah
Haha indd nee walg zeker niet van mijn man vond hem in het begin irritant en dan keek hij me aan met puppyoogjes zo van en ik doe of zeg helemaal niks haha maar ben echt ontzettend gelukkig met man en kind en de baby!
Mijn man is regelmatig voor werk in het buitenland, maar meestal maar een paar nachten... Niet echt vergelijkbaar dus, maar merk wel dat ik er tijdens de zwangerschap meer moeite mee heb... Voel me sneller alleen enzo. Overigens heeft hij voorlopig zijn laatste tripje achter de rug, ze gaan hem pas weer inplannen op het moment dat de kleine geboren is en alles goed gaat
Mijn vriend is ook regelmatig weekjes weg en merk ook dat ik daar steeds meer tegen op ga zien. Het word ook langzaam aan steeds zwaarder voor me en op die momenten moet je het dan toch echt helemaal alleen doen! En daarnaast mis ik hem gewoon vreselijk hihi
Ik mis mijn vriend ook veel meer dan eerst. Hij werkt meerdere dagen tot laat in de nacht. Heel gek maar ik wil ''papa'' de hele tijd in de buurt hebben haha. Maar wekenlang van huis.. pff zou er ook erg veel moeite mee hebben!
Same story! Man is dan geen weken aan een stuk weg maar wel eens per 6 Tor 8 weken minstens een week.. en Poeh, t valt me tegen.. idd ook bekken klachten, kort lontje( arme dochter van 2 en een half af en toe... ) Hij is dan ook echt aan de andere kant van de wereld over t algemeen.. India Amerika... Stel der gebeurd hier wat met mij of met j... Gelukkig is het altijd maar een week en werk ik zelf ook nog 24 uur. Dus de tijd gaat wel voorbij, en soms zelfs heel snel. Maar leuk is anders...
Ja gelukkig ben ik niet de enigste dan. Zo voelde het wel he praat je met anderen ja lijkt me wel moeilijk dacht steeds ja is ook maar hoort erbij maar zit nu wel even op een breekpunt hopelijk mag manlief eerder naar huis komen heb al 2x in het ziekenhuis controle gehad en om alleen te zitten dan is niet fijn. Hopelijk in de toekomst zicht op een andere baan. Dames jullie ook succes nog he! En bedankt voor jullie berichtjes.
Hee! Ik snap je als geen ander. Mijn vriend woont in Suriname. En ik voor de helft van de tijd, maar de ander helft ben ik vaak bij familie in Nederland. Nu ben ik net weer een weekje in Nederland en het voelt verschrikkelijk zonder hem! Zou het liefst het eerste vliegtuig terug nemen! En het is tot nu toe waarschijnlijk het plan dat hij pas weer met 33 weken zwangerschap naar NL komt voor vier maanden. Daarna gaan wij weer naar daar. Verschrikkelijke tijden dus dat we elkaar moeten missen. En met die hormonen zorgt dat zeker voor hele lastige Facetime /Skype gesprekken met veel tranen. Maar wij moeten onze schouders eronder zetten en accepteren dat het niet anders is. En we moeten ons richten op het positieve wondertje dat groeit en gecreëerd is uit liefde! En hij zal er zijn op de mooiste dag van ons leven. We steunen elkaar! En we blijven mensen. En mensen breken weleens! En dat mag!
Mijn vriend is chauffeur en alleen in de weekenden thuis. Ik ben nu 16 weken zwanger en moet zeggen dat ik het tot nu toe wel fijn vond. Ik was niet lekker, veel misselijk en beroerd en vond het dan fijn dat ik geen rekening met hem hoefte te houden zeg maar. Maar als ik straks wat verder ben kan ik me voorstellen dat ik het lastiger ga vinden.. maar moet zeggen dat ik het gewend ben dus niet beter weet. Maar heb natuurlijk ook nog geen kleintje rond lopen en ben erg benieuwd hoe dit in de nieuwe samenstelling gaat bevallen...