Dol gelukkig waren we toen we erachter kwamen dat we onze tweede verwachten. Dag voor de echo kreeg ik lichte bruinverlies en belde meteen de verl. die vertelde me dat het misschien een miskraam kon worden en rade mij wel aan om naar de echobureau te gaan. Met een brok in mijn keel en nacht niet slapen kwamen we aan bij de echobureau en die vertelde mij al dat het er niet goed uitzag en die rade ons aan om een afspraak te maken bij het ziekenhuis maar de verl. waar er niet op toe en wou dat ik wachtte tot de miskraam door ging zetten. dat zag ik niet zitten en drong toch aan dat ik graag een afspraak wou. Die zelfde dag kon ik nog terecht en die vertelde mij ook dat het niet goed was maar zag nog een verdikking bij mijn eileider moest bloed prikken een paar uren later werd ik al gebeld dat ik weer terug moest moest komen naar het ziekenhuis en daar moest blijven. Mijn HCG was veel te hoog nog. Ze dachten dat ik ook nog een buiten baarmoederlijke zwangerschap had. Na een volledige narcose van de kijk operatie waar ik nog eens erg beroerd ben van geweest, werd er mij verteld dat ze iets weg hadden gehaald en opgestuurd hadden naar het lab en dat ze mijn baarmoeder schoon hadden gemaakt. ( dat allemaal op één dag ) Na weken controles te hebben gehad door te zien of mijn HCG wel zakte ( wat maar met mondjes maat ging ) en je lichaam dan nog maar denken dat je zwanger bent ( pijnen borsten, misselijkheid ) heb je het wel gehad. Je wil het wel afsluiten en verwerken. Goed eind aug was alles uit mijn lichaam en kan je het een beetje verwerken en een plaatsje geven. Even een paar maanden rust gehad en toch maar weer besloten om verder te gaan. Kreeg ik een paar weken geleden erg haar uitval, maar weer naar de huisarts bloed prikken blijkt het nog van de zwangerschap te zijn wat wel tot 4 maanden na je zwangerschap naar voor kan komen. Dus alles komt weer naar boven. Wat een nasleep van een miskraam. Ik durf eigenlijk nu niet meer zwanger te worden stel dat ik weer een miskraam krijg en dit weer allemaal door moet maken. Heeft er iemand dit ook meegemaakt? Of ben ik de enige....
Ik heb het niet op deze manier meegemaakt en kan daar dus niets over zeggen. Maar ik wil je wel heel veel geluk toewensen, ik hoop dat dit niet lang meer voor je duurt. En dat als jullie besluiten er toch voor te blijven gaan je snel weer zwanger bent en dat het dan goed gaat. Dikke knuffel voor jou! X Cindy
Ik heb het niet zo extreem als jou meegemaakt, maar mijn derde miskraam heeft ongeveer een nasleep van 2 maanden gehad met bloed prikken en bloedverlies. Een aantal weken na mijn miskraam kwamen we erachter dat mijn hcg nog steeds steeg. Er bleek nog een tweede vruchtje in mijn rechtereileileider te zitten. na het verlies van het eerste vruchtje bleef ik me namelijk nog zwanger voelen, veel bloedverlies en buikpijn totdat ze dit ontdekte. Toen volgde er ook weken van hcgprikken, controles, echo's, ziekenhuisopnames etc. Twee maanden na het eerste bloedverlies was mijn hcg eindelijk voldoende gedaald en kon ik het maandverband eindelijk opruimen. Al die tijd kom je niet toe aan verwerken, omdat je er zo lichamelijk nog mee bezig bent. Dat herken ik ook heel erg in jouw verhaal. Toch heb ik het in de periode daarna een plekje kunnen geven en vonden we de moed om verder te gaan. Aan de ene kant stelde het mij heel erg gerust dat ik bij een volgende zwangerschap onder strenge controle van een gynaecoloog kom te staan. Ook dacht is van hoe groot is de kans dat zoiets nog een keer gebeurd? Dat is nihil volgens het ziekenhuis. Verder hebben we gewoon een hele grote wens om ooit mama en papa te worden en dat geeft de kracht om door te gaan. Inmiddels heb ik de vierde miskraam meegemaakt (gelukkig zonder complicaties deze keer) en weet uit ervaring dat hoe zwaar het is, je komt er wel doorheen. Ik heb het eerder een plekje kunnen geven, dus waarom zou het deze keer niet lukken. Ik denk dat we allemaal sterker zijn dan we in eerste instantie denken en dat we daar op moeten vertrouwen. Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop dat het je gaat lukken om alles een plaatsje te geven. En maak desnoods een afspraak met de gyanecoloog om alle vragen en onzekerheden die je hebt daar te kunnen stellen.