Hulp bij het leven als moeder

Discussie in 'Mama en gezin' gestart door RoAn1981, 5 sep 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Ik heb hier wel vaker gepost over onze situatie. Ik hoop dat iemand zin heeft dit enorme verhaal te lezen want ik heb echt even wat advies nodig. Ik heb twee meiden, van 2 en 6, die allebei behoorlijk 'bewerkelijk' zijn om het zo maar te zeggen.

    De oudste is enorm temperamentvol: ze wil overal en alles controle over hebben. Dat zorgt vaak voor veel strijd in huis. Nu de jongste zich ook steeds meer wil laten gelden, is het helemaal bonje. We zijn voor onze oudste op een gegeven moment bij het consultatiebureau geweest omdat we ons geen raad wisten met haar boze buien. Die verwezen ons door naar de GGZ maar die vonden haar 'te licht' om te gaan behandelen. Er is geen stoornis oid in het spel, ze is gewoon pittig. Op school gaat het goed, ze is net begonnen met groep 3 en zit al in het groepje kindjes dat verder is met lezen dan de anderen. Buiten taalgebied is volgens mij verder heel gemiddeld. Behalve dat temperament...Ze maakt van alles een strijd: wat ze aantrekt, wat ze eet (vooral wat ze niet eet, ze leeft echt van de wind), van het moeten douchen, noem maar op. En wij doen echt aan pick your battles maar op sommige dagen is het echt niet leuk meer. Ik doe echt mijn best voldoende 1 op 1 tijd met haar door te brengen en kan dan ook echt wel van haar genieten. Maar thuis gaat gelijk die dwing-modus weer aan: ze wil alles bepalen en ontploft als wij daar iets van vinden.Dat maakt dat je vaak gewoon op eieren loopt in je eigen huis; ojee, waar ontploft ze straks weer over.
    Ik voel me als moeder enorm uitgedaagd door haar. En voel me heel vaak falen. Ik wil zo graag recht doen aan wie ze is maar de meeste tijd ben ik alleen maar boos op haar en probeer ik met haar te praten, iets wat ook heel lastig is. Ze wil na zo'n uitbarsting nergens over praten en geeft aan niet te weten waarom ze zo vaak boos is. Ik kom gewoon niet door die muur heen en dat maakt me zo verdrietig. Ik wil haar helpen maar ik wil ook mezelf helpen, zeg maar..
    Slapen is ook een ding. Inslapen lukt haar niet alleen; ik moet haar in slaap lezen. Dat kost me toch elke avond minimaal een half uur. Als ze 's nachts wakker wordt of naar de wc moet, dan wil ze daarna absoluut niet meer in haar eigen bed dus komt ze bij ons. Op zich geen probleem maar de jongste ligt daar de laatste tijd ook steeds vaker. En zo kom ik dus echt niet meer aan mijn rust toe en de meiden eigenlijk ook niet. Probleem dus.

    Dan de jongste. Het is een oren-kind wat inhoudt dat ze zo ongeveer om de 6 weken een oorontsteking heeft. Buisjes heeft ze al, we lopen bij de Kno-arts, ze is gezien door 2 kinderartsen; ze concluderen allemaal: dit is haar zwakke plek, ze groeit er wel overheen en in de tussentijd behandelen we de ontstekingen met antibiotica als dat nodig is. Ik ben er niet blij mee maar er zijn intussen zoveel artsen die er naar gekeken hebben, op een gegeven moment moet je accepteren wat ze zeggen.
    Tot 18 maanden sliep ze eigenlijk nooit door. Inmiddels slaapt ze stukken beter. Sowieso inslapen gaat prima en ik denk dat ze 4 van de 7 nachten per week wel doorslaapt. Maar met periodes zoals nu is het dus elke nacht raak. Dan wordt ze gillend en huilend wakker. We pakken haar er dan uit en meestal leggen we haar tussen ons in en dan slaapt ze verder. Wij niet overigens, want ze is super beweeglijk maar goed. Ik weet het: we moeten strenger zijn en haar in bed troosten maar altijd is er die angst: misschien heb je wel pijn, want dat hebben we in het verleden zo vaak meegemaakt, dat ze dan 2 dagen later oorontsteking bleek te hebben. En daarbij: je moet ook de kracht hebben, mentaal gezien, om haar weer even (gecontroleerd) te laten huilen en dat lukt me nu echt niet.
    Overdag was ze altijd supermakkelijk maar de peuterpuberteit is ingetreden. Ze kan enorm kwaad worden en met dingen gaan smijten. Ze wil alles zelf doen maar zelf een appel schillen vind ik gewoon niet zo'n goed plan en dan wordt ze dus weer zo kwaad dat ze bijv. het bord door de kamer gooit. Op zich allemaal normaal peutergedrag lijkt mij maar ik kan het er gewoon niet meer bij hebben. En het slaapgebrek en de manier waarop de opvoeding van de oudste mij leegzuigt; het is teveel allemaal.

    Gelukkig is mijn man ook gewoon betrokken bij alles en doen we dingen ook echt samen. Maar ik zie dat hij ook een beetje aan het op raken is. We werken daarbij ook allebei nog (ik 32 uur, hij 36) en proberen ons huishouden draaiende te houden. Familie woont ver weg dus het komt echt op ons beiden aan. Een nachtje weg, uit eten, een middagje in mijn eentje naar de stad; het zijn lapmiddelen die eigenlijk niet echt effect hebben. Ik merk dat het gezinsleven ons beiden weinig vreugde meer brengt. Het is echt overleven geblazen. En dat maakt me zo verdrietig. Wat kan ik nou nog doen om verbetering in de situatie te brengen? Wie denkt met me mee?
     
  2. Olifantje1991

    Olifantje1991 VIP lid

    9 jan 2013
    9.260
    3.497
    113
    Wat ik gelijk denk als ik het verhaal van je oudste lees. Heeft ze niet behoefte aan meer structuur? Hier een jongen van net 5, die als hij geen duidelijkheid en structuur krijgt geboden echt vreselijk vervelend is en ook van alles een drama kan maken. Wij hebben een tal van duidelijke afspraken en doordat de afspraken zo duidelijk zijn, wij ons daar aan houden en hem er steeds aan herinneren gaat het over het algemeen wat makkelijker.
    Zo mag hij bijvoorbeeld 1x per dag een half uur op de tablet en 1x per dag gaat de tv een half uur aan. Voor school blijft de tv sinds dit schooljaar weer uit. De eerste 2 dagen was dat zeuren, maar inmiddels accepteert hij dat weer prima. Niet opeens een dag wel die tv aan, want dan begint het gezeur weer van vooraf aan. Ik ben met zoiets dan ook al in de laatste week van de vakantie begonnen. Veel dingen doe ik in overleg met hem en laat ik hem mee beslissen. Hij maakt niet de dienst uit thuis, maar hij mag wel kiezen. Bijvoorbeeld, wil je eerst nog even tv kijken en dan douchen en slapen of ga je nu gelijk na het eten douchen en dan nog even naar beneden. Hij weet z'n bedtijd op schooldagen, die is altijd hetzelfde net als de tijd van opstaan, tot die tijd moet hij op z'n kamer blijven.
    En zo kan ik wel een tal van dingen opnoemen waar wij vaste regels in hebben en waarin ik ook niet wil dat papa, oma of wie dan ook afwijkt, want dan is het mis.
    Alle dingen gaan hier op de klok. Gisteren had hij bedacht dat hij op de tablet wilde als ik ging eten koken, want hij had al tv gekeken. Nou prima, maar ik had geen tijd genoemd dat ik zou gaan koken, ik was ook nog met wat bezig en wist niet precies hoe het zou lopen. Gevolg is dat hij continue zeurt en dramt om de tablet. Niet omdat hij die nu persé wil, maar omdat hij geen duidelijkheid heeft. Als ik vervolgens zeg dat ik om 17.00 ga koken is het klaar, dan gaat hij wat anders doen en pakt na nog een keer vragen om 17.00 de tablet, gaat met z'n neus naar de klok zitten en doet een half uur later netjes de tablet uit. Klinkt nu als een hele brave kleuter, maar dit heeft ons ook maanden gekost. Zou ik na een kwartier zeggen, zet de tablet maar uit, we gaan even naar de winkel, dan is het mis, al kan ik hem dat tegenwoordig wel steeds wat beter uitleggen, maar dat doe ik echt alleen als het niet anders kan.

    Dan wat betreft je jongste... Slaapt ze nog in een ledikant of al in een peuterbed of 1-persoonsbed? Hier ligt de jongste sinds begin dit jaar in een peuterbed, daarin konden wij haar beter troosten dan een ledikantje, evt kunnen we er zelfs bij kruipen.
    Dochter heeft heel wat meegemaakt en valt niet zelf in slaap. Wij liggen/zitten naast haar bedje tot ze slaapt, wordt ze 's nachts wakker dan gaan we erheen, geef evt. de speen of drinken als ze daarom vraagt en komt ze er dan gelijk weer uit dan blijven we er weer bij liggen tot ze slaapt. We laten haar niet huilen, vind ik heel sneu na alles wat ze meegemaakt heeft en op deze manier is het voor ons beiden te doen.
    Peutergedrag is pittig, maar ik probeer echt daar niet teveel aandacht aan te besteden. Ergens mee gooien, pak ik af, iemand slaan dan neem ik d'r even apart en zeg duidelijk dat dat niet mag, ze weet ook prima hoe je 'lief' moet doen, komt dan over je rug aaien en even knuffelen. Huilen/ krijsen/ driftbuien negeer ik als ze niet door mij getroost wil worden, uiteindelijk komt ze vanzelf en meestal ligt hier vermoeidheid aan ten grondslag.

    Verder denk ik... Is het nodig dat jij 32 uur werkt? Zou het meer ademruimte geven als je een dag minder zou gaan werken?
    Ik werk 20 uur (onregelmatig) en vind dat soms al best pittig, dus heb altijd heel veel bewondering voor moeders die zoveel werken en alle ballen hoog kunnen houden.
    Daarnaast gaat de jongste hier binnenkort naar de peuterspeelzaal op een dag dat ik vrij ben. Dat maakt dat ik elke week even 3 uurtjes voor mezelf heb. Dan kan ik een klus in huis aanpakken wat met haar erbij niet lukt of ik kan even tijd voor mezelf nemen.
    Het is een heel verhaal geworden, maar hoop dat je er wat aan hebt. Het feit dat je zelf 'aan het eind van je latijn bent', maakt ook dat opvoeden je heel zwaar valt waarschijnlijk.
     
    Marbloempje, Akira1978 en NiVa0230 vinden dit leuk.
  3. momwithcamera

    momwithcamera Fanatiek lid

    13 mei 2019
    1.934
    2.777
    113
    Vrouw
    Wat ontzettend naar dat je je zo voelt! Ik kan me voorstellen dat je echt op bent en weinig momenten vind om op te laden. Jullie werken allebei ook wel echt veel, dat is best pittig als het thuis ook 'alle hens aan dek is'. Ik denk dat ieder gezin periodes heeft dat het vooral overleven ipv leven is, maar dat als je in het stadium komt dat je niet meer op laad van ontspanning, of ontspannen niet meer lukt, het tijd is om aan de bel te trekken. Je kunt naar de huisarts om eventueel een paar keer met de praktijkondersteuner te praten, of bijv. een mamacoach opzoeken die specifiek met je mee kan denken waar jullie vastlopen in het gezin en hoe je dat op kunt lossen.

    En even praktisch: maak het jezelf makkelijk(er). Huur een schoonmaakster in, laat de boodschappen bezorgen (tenzij je energie haalt uit die klusjes) en zoek allebei momenten om te ontspannen en op te laden dmv hobby, sport, afspreken met vrienden, een massage, een lange nacht doorslapen oid.
     
  4. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    We hebben hier heel veel structuur, vaste regels over wanneer er tv gekeken wordt, vaste dagen voor het douchen, vaste bedtijden. Ik laat haar ook waar dat kan, mee beslissen, maar het haalt allemaal niets uit. Ik voel me eigenlijk gewoon overgeleverd aan haar grillen, daar komt het op neer. We hebben al zoveel strategieën uitgeprobeerd. Meer vrijheid geven, juist meer inkaderen. Begrijpend zijn, emoties benoemen en inspraak geven, juist kort en bondig en niet onderhandelen. Het levert niets wezenlijks op. En bijv. over die tv: als ik zeg dat ie uit moet, is altijd het huis te klein. Ook al is de regel: je mag kijken als Mama eten kookt, als we gaan eten en Mama zegt dat ie uit moet, gaat ie uit. Ik waarschuw haar van tevoren, over 2 minuten moet ie uit, maar toch: boos zijn en schreeuwen. Ik weet gewoon niet meer hoe ik haar dan enerzijds in het gareel krijg en anderzijds ervoor zorg dat zij lekker in haar vel zit. Want zo lijkt het eigenlijk nooit.. Ze is mijn 'nooit genoeg'-kind, zo voelt het. Het lijkt nooit goed te zijn, wat ik ook doe.

    Ze slaapt idd nog in haar ledikant. Ik moet zeggen: ik kijk er niet naar uit dat in een peuterbedje gaat want ik denk dat zij echt een uit-bed-komer is maargoed, als het de nachten verbeterd is dat natuurlijk fijn. En ooit moet het toch :) Ze heeft overigens geen speen maar duimt.

    Wat betreft mijn werk: mijn baan kan niet in minder dan 32 uur en heel eerlijk: dat zou ik ook niet willen. Het is mijn uitlaatklep, het zijn de uren dat ik eigenlijk oplaadt, want ik heb een superleuke baan en dito collega's. Maar tijd voor mezelf is zeer zeer schaars.
     
    Olifantje1991 vindt dit leuk.
  5. Weereennieuwemama

    Weereennieuwemama Fanatiek lid

    12 jul 2018
    2.217
    1.229
    113
    Vrouw
    Stekrte meis! Je vraagt om hulp/ondersteuning. Bij ons in Emmen heb je Homestart hiervoor, een soort gezinshulp. Een vrijwilliger komt dan bij je langs en ondersteunt je waar je maar wil. Dit is voor gezinnen met Kids tm 6 Jr. Is zoiets iets voor je? Ze kunnen dan ook met je meekijken en tips. Geven. Soms zit je er zo ver in dat het beter is als frisse ogen even meekijken.

    Succes!
     
  6. Flamingooo

    Flamingooo Niet meer actief

    Zou het gebruik van een planbord met pictogrammen niets voor je oudste dochter kunnen zijn?
     
  7. Shakes

    Shakes VIP lid

    2 apr 2013
    14.132
    5.874
    113
    Vrouw
    Vlaanderen
    Drie zaken die ik meteen bedenk:

    - Zoek een poetsvrouw!

    - Koop een extra matras om op jullie kamer te leggen. Dan kunnen de kinderen daar liggen als ze nood aan nabijheid hebben.

    - Hier ook een peuter met buisjes én terugkerende oorontstekingen. NKO wist het ook niet meer. Kinderarts schreef broncho vaxiom voor. Een soort vaccin dat kinderen wat weerbaarder maakt tegen luchtweginfecties. Hier heeft dat de omslag ingeluid.
     
    Gizzie1983, amdaa en Zonnestralen vinden dit leuk.
  8. Tuttebelleke

    Tuttebelleke Fanatiek lid

    19 mei 2017
    3.474
    3.841
    113
    Vrouw
    Kan je misschien haar driftbuien inzichtelijk voor haar maken en haar belonen als ze zich in heeft kunnen houden? Zeker omdat ze op taalgebied voorloopt en zelf ook niet precies weet waarom ze zo boos wordt.
    Dat ze bijvoorbeeld 3 (of 5, of een ander getal dat haalbaar is) blokjes/poppetjes heeft voor een dagdeel. Als ze aan het eind van het dagdeel nog poppetjes heeft, mag ze iets doen wat ze leuk vindt (30 min op de tablet). Bij iedere driftbui gaat er een poppetje weg. Na de driftbui kun je dan bespreken waarom het poppetje weg is, als het tijdens de driftbui zelf maar niet te groot gemaakt wordt.
    Na de ochtend geen poppetjes meer? Jammer, maar vanmiddag proberen we het opnieuw.
    Ook kun je haar makkelijk aan de poppetjes herinneren als ze driftig lijkt te worden.

    Mocht het na verloop van tijd ook beter gaan, dan kun je het altijd opschroeven door minder poppetjes te geven per dagdeel.

    Is ze op school ook zo temperamentvol of is het echt iets van thuis?
     
  9. pippa26

    pippa26 Fanatiek lid

    14 mrt 2015
    3.030
    2.030
    113
    Ik herken het zo! En wij zitten ook in de overlevingstand. Mijn man kon het niet meer aan en heeft nu medicijnen, en heeft zich nu tijdje ziekgemeld.

    Paar tips:
    - onze oudste (4, ASS) lezen we 1/2 boeken voor s avonds en daarna doet hij gewoon zijn koptelefoon op met luisterboeken (oude iPod, cd’s van de bieb erop gezet). Zo valt hij in slaap. Beker van Avent in bed voor water. Boterhammen erbij. Hij redt zich wel.

    - picto’s en wekkers (of time timer) gebruiken zodat hij weet wat er gaat gebeuren. Veel minder dwingend nu. Hij bepaalt ook alles graag zelf. Heeft toch grenzen nodig en duidelijkheid.

    - bij ons gaf GGZ ons ook gelijk in dat je met kind mee moet bewegen / anders benaderen ipv je principes telkens proberen uit te voeren. Werkt toch niet. Gewoon laten gaan.

    - jongste (1) huilbaby / zorgenkindje (loopt nu onderzoek bij WKZ): houd logboek bij hoe vaak ze ziek is! Of app het en markeer met ster. Stap van KNO over naar arts die gespecialiseerd is in afweerstoornissen. Zoveel oorontstekingen hoort er niet bij!
    Artsen maken zich er makkelijk van af. Met onze zoon was er ook zogenaamd niks en toen oeps oh toch bijna dood door de waterpokken.

    Valt me vast nog wel wat te binnen..
     
  10. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Deze hebben we al, van Gezinnig, maar ik denk dat ie misschien iets te algemeen is, zeg maar. Je kunt er alleen per dagdeel op aangeven of ze vrij is of naar school moet, of ze zwemles heeft, dat soort dingen. Niet specifiek: plassen, aankleden, naar beneden, etc. Misschien is zoiets beter. Tips toevallig waar ik dat kan krijgen?
     
  11. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Het matras hebben we al eens geprobeerd, ze willen echt bij ons in bed..zucht. Poetsvrouw kunnen we ons eigenlijk niet veroorloven..misschien toch kijken waar we kunnen bezuinigen. Dank voor de tip wat betreft het medicijn!
     
    Shakes vindt dit leuk.
  12. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Wat een goede tip, dit ga ik zeker proberen! Vanochtend was het ook weer hommeles, vanaf het moment dat ze haar ogen open deed, was ze boos. En daardoor start je dag zo rot..
     
    Tuttebelleke vindt dit leuk.
  13. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Super tips, dank!
    Wat betreft ons zorgenkindje: Ze is al geprikt op afweerstoornissen, kwam niets uit. Ik vind het erg moeilijk om te bepalen wat te doen; ik heb al zoveel artsen gezien en ze waren heus allemaal aardig en bereid te zoeken maar er kwam niets uit..
     
    pippa26 vindt dit leuk.
  14. amdaa

    amdaa VIP lid

    28 mrt 2015
    9.670
    11.009
    113
    Hebben jullie een kindercoach geprobeerd?

    Iemand die haar en jullie helpt om tot de kern van haar gedrag te komen?
     
  15. Champetter

    Champetter VIP lid

    5 mrt 2013
    6.825
    3.809
    113
    Je hebt allerlei lapmiddelen als een avondje weg of iemand die je huis poetst maar de oorzaak zit natuurlijk dieper.

    Wat is je eigen karakter? Ben je consequent? Chaotisch? Rustig? En hoe matcht dat met je kinderen?

    Negatief aandacht vragen is ook aandacht vragen. Want dat is wat je dochter doet, ze komt bepaalde aandacht te kort. Heeft het blijkbaar te pittig met de huidige routine.
    Zomaar minder werken is niet eenvoudig. Je zou wel eens naar andere, rustigere opvang kunnen kijken als een gastouder bijvoorbeeld.

    Zo maar door blijven modderen lijkt me niks.
     
    Marsepein vindt dit leuk.
  16. Shakes

    Shakes VIP lid

    2 apr 2013
    14.132
    5.874
    113
    Vrouw
    Vlaanderen
    Misschien begrijp ik de voorgestelde aanpak verkeerd, maar ik vind het eigenlijk niet zo'n goeie methode. Je oudste heeft duidelijk ergens last van. Het lijkt me dat de zoektocht net moet zijn naar haar leren waar die issues vandaan komen en hoe ze die basis kan verbeteren. Níet in het haar aanleren dat ze haar emoties moet wegstoppen en inhouden. Daarmee kweek je op lange termijn alleen maar meer problemen, denk ik, omdat ze leert dat ze haar emoties moet wantrouwen en onderdrukken.
     
  17. Tuttebelleke

    Tuttebelleke Fanatiek lid

    19 mei 2017
    3.474
    3.841
    113
    Vrouw
    @Shakes ik zou het niet omschrijven als 'emoties wantrouwen en onderdrukken'. Juist meer als begrijpen, maar ook zeker dat er een consequentie aan vast zit.
    Als je na een driftbui bespreekt wat er gebeurde, hoop je dat ze na een paar keer zich er zelf meer bewust van wordt op het moment dat ze driftig wordt. Als ze zich dat gaat beseffen, kan ze daar ook anders mee om leren gaan en zich wat beter leren beheersen. 'Beheersen' klinkt nu misschien als onderdrukken, maar ik bedoel meer dat ze zich dan op een andere manier kan gaan uiten; bijvoorbeeld praten i.p.v. een driftbui.
    Dat je er iets leuks tegenover zet als het goed gaat is ter motivatie.
     
    Kolibrie2 vindt dit leuk.
  18. amdaa

    amdaa VIP lid

    28 mrt 2015
    9.670
    11.009
    113
    Helemaal mee eens, een kind van 6 is niet zo boos en gefrustreerd om een ander te pesten.

    Ik zou ook vooral investeren in het zoeken naar de oorzaak en die aanpakken. Ze gaat niet beter in haar vel zitten met straffen en belonen, dat is enkel symptoombestrijding.
     
    Jackie87, Shakes en tuc vinden dit leuk.
  19. Shakes

    Shakes VIP lid

    2 apr 2013
    14.132
    5.874
    113
    Vrouw
    Vlaanderen
    Maar moet de zoektocht focussen op bewust worden dat ze in een driftbui zit, of op voorkomen dat ze op dat punt van frustratie komt? Volgens mij toch het tweede?
     
  20. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Heel eerlijk? Ik geloof niet zo in die kindercoaches..Ik ken zo iemand toevallig en als ik kijk naar haar achtergrond en opleidingen..Ik vind het niet erg overtuigend zeg maar. Wat we wel gaan doen is in oktober een training volgen bij de schrijfster van dat boek Hooggevoelig en strongwilled kinderen. Misschien dat we daar wat handvatten krijgen..
     

Deel Deze Pagina