peuterpuberteit...hoe lang!?

Als hij je uitlacht op het strafstoeltje heeft dat geen enkele zin, zou in ieder geval een straf zoeken waar hij wél van onder de indruk is.

Enne de peuterpuberteit duurt tot vier jaar maar het komt in fases

 

Ik zou stoppen met 'straffen' en hem veel positieve aandacht geven. Ja dat is moeilijk als hij zo uitdagend doet maar de hele dag als politieagent optreden is voor niemand leuk.

Hier werkt het als ik mijn dochter keuzes geef. Bijv. wil je pap of yoghurt voor het ontbijt? Op die manier doet ze toch wat ik wil, maar heeft ze zelf een keuze. Vergeet niet dat ze in deze fase erg op zoek zijn naar autonomie en continu beperkt worden frustreert heel erg. Het is ook niet zo dat je altijd maar ja moet zeggen, helemaal niet, maar begrip tonen werkt ook vaak bij een peuter. Boodschappen doen bijvoorbeeld, als mijn dochter zelf wil lopen weet ze dat ze bij mij moet blijven. Rent ze toch weg, waarschuw ik haar 1 keer: als je niet bij me blijft, ga je in de kar. Meestal blijft ze dan bij me. Doet ze het niet, gaat ze ook in de kar. Ik maak er dan geen woorden meer aan vuil. Zo merkt ze dat haar daden consequenties hebben en daar leert een peuterpuber volgens mij meer van dan op een strafstoeltje gezet worden.
Ook uitleggen waarom iets niet mag, werkt hier heel goed. Straffen in de zin van apart zetten doen we hier dus niet.

Slaan, knijpen en spugen (gelukkig doet ze dat (nog) niet) wordt hier niet getolereerd. Ik zou dus het strafstoeltje bewaren voor die dingen en de rest een beetje laten. Pick your battles... en neem hem veel mee naar buiten. Gaat hij naar het kdv of de psz?

Deze fase kan namelijk lang, heel lang duren. Succes!

 

Het zijn inderdaad fases, die wel steeds terug keren...
We zijn er net zelf weer doorheen met de jongste. Consequent zijn inderdaad en een strafplek die wel indruk maakt. Bij ons moet ze voor straf naar de voorkamer met de deur dicht. Ik kan haar dan gewoon zien, (glazen deur) daar mag ze boos zijn of huilen en alles wat ze daar in haar drift op de grond gooit moet ze daarna weer opruimen.

 

Afleiden met humor werkt hier ook altijd wel goed, ligt natuurlijk wel aan de situatie, maar je kan moeilijk de hele dag straffen... De fases zijn voor hun om uit te proberen wat wel en niet mag en hoever je daar in kan gaan en soms levert het ook wel hele lachwekkende reacties op

 

Springen op de bank mag hier wel mijn dochter is helemaal gek van trampolines en zolang we er nog geen in de tuin hebben mag ze af en toe op de bank haar energie kwijt. Maar zonder schoenen en ze is heel voorzichtig, merk echt dat dat haar balans verbetert.

Met dat soort dingen ben ik dus heel makkelijk, nu heb ben wij ook een bank die moeilijk kapot kan...

 

Straffen heeft hier ook weinig zin. Ze vond het op een gegeven moment gewoon leuk om op de trap te gaan zitten. Wat wel helpt is positieve aandacht geven en proberen af te leiden als ze weer een bui heeft. Als ze bijv. vervelend is terwijl ik met het eten bezig ben, dan vraag ik of ze mij wil helpen. Of we gaan buiten een stuk lopen/fietsen, naar de eendjes of de supermarkt. Op die manier probeer ik haar af te leiden en dat helpt vaak wel.

 

Oh...pfff! Oudste dochter lijkt iets meegaander te worden en ze begint nu ook echt verdrietig te zijn als ze maar denkt dat ik 'boos' ben. Zou dit het einde van de 'peuterpuberteit' gaan zijn?
Ik hoop het, want de jongste komt er nu weer in
Hier word ik helemaal gek van het altijd maar willen hebben wat de ander heeft.
Geef ik de een een oranje beker met drinken en de ander een paarse, dan wil er altijd een niet de kleur die ze heeft gekregen.
Ben er nu wel uit, dat ik daar niet meer over in discussie ga.
Ik zeg hier heel vaak:' Je krijgt dit en als je dit niet wilt, dan heb je niets. Het is dus of DIT of NIETS!'
En zo gaat dat met veel dingen... In deze periode ben ik zo duidelijk mogelijk en probeer mij niet te laten verleiden de makkelijke weg te nemen en toe te geven (wat soms echt zoveel meer rust kan geven, maar wil geen 'prinsesjes' creeren ).

Ik vind er af en toe geen bal aan, dat moeder zijn Maar heel vaak wel, want ik heb natuurlijk de allerliefste meiden van allemaal!!!

 

Ja ik begrijp dat je dan wat voorzichtiger bent en het liever niet hebt. Mijn dochter is erg voorzichtig met die dingen, ze gaat nu ook al een paar maanden alleen de trap op en af. In het begin liep ik er wel voor of achter maar ik mocht haar absoluut niet helpen.

En leert hij niets van dat vallen? Dat hij de volgende keer voorzichtiger is?

 

Haha, zo herkenbaar. Al moet ik zeggen dat mijn zoontje altijd al wat moeilijker was. Nee zeggen heeft hier totaal geen effect, luistert gewoon niet en doet precies wat hij wil. Ik houd sowieso niet van straffen, maar heb al wel een paar keer geprobeerd of even op de gang zetten helpt (uiterste noodgreep), maar helpt ook niet. Vooral als hij bijt/slaat of knijpt word ik wel boos, maar hij is nergens van onder de indruk.

Hier ook zo"n ontzettende waaghals. Laatst is hij zelfs van de trap gevallen, maar denk maar niet dat hij zich daar wat van aangetrokken heeft.

 

Hier dezelfde aanpak als Nescio, werkt goed!
Natuurlijk is mijn peuter ook nog wel eens dwars en moeilijk, maar dat hoort er tot op zekere hoogte ook bij. Deze genoemde aanpak is echt een aanrader!