Gisteravond had ik vrienden op bezoek en wij waren bezig (rollenspel spelen), mijn man zou boven voor Sabine (2 mnd oud) zorgen. Nou had ze net een regeldag maar bij hem heeft ze bijna de hele tijd gehuild, wat hij ook deed. Op een gegeven moment nam ik haar eventjes over, zodat hij een flesje kon opwarmen en ze was meteen stil. Na 2 uur met een huilend kind was mijn man ook helemaal in tranen. Het ergste vond hij haar niet kon troosten en dat ze dat blijkbaar alleen bij mij tot rust kon komen. Hoe kan ik hem helpen? Moet ze nog wat meer aan hem wennen? Hij werkt overdag en daarom zorg ik zowel overdag als 's nachts voor Sabine. We hebben in ieder geval alvast afgesproken dat ik genoeg ga kolven voor komende zondag. Dan mag hij haar de hele dag verzorgen en flesjes geven. Zaterdag gaat hij ook zoveel mogelijk voor haar zorgen, maar omdat we dan bij familie zijn kan ik dan niet kolven en krijgt ze "gewoon" live borstvoeding. Hebben jullie tips? Want papa wil haar natuurlijk ook graag kunnen troosten.
hier hetzelfde probleem, nog steeds dus ik lees mee voor julia is papa om te spelen en mama om te knuffelen, troosten en eten xxxxxxxxxxxxxxx
Hier hetzelfde probleem, als mama werken is is dochter ontroostbaar. Mama komt binnen, neemt haar op de arm en ze is stil. Tips die ik van iedereen krijg is om papa toch wat meer te laten doen qua voeden, verschonen en naar bed brengen zodat ze ook aan papa went. Vervelend is het wel, voor alle partijen. Maar dat is denk ik het enige wat je kunt doen.
Hier doen we de zorg toch echt behoorlijk samen vanaf het begin maar ook hier is het bij echt verdriet alleen mama die kan troosten. Daarentgen word er met papa vele malen meer gelachen. Mijn man vind het ook niet altijd even leuk maar ach, groeit ze denk ik wel een keer overheen
hier ook een manneke dat alleen stil is als hij bij mama ligt... zal wel een regeldagen zijn.... ik zie dat je babay ook 2 mnd is, hier ook... papa vind t ook frustrerend... hopelijk komen ze er snel overheen...
Hier had ik dat ook in die periodes, vooral ook vanwege de borstvoeding denk ik. Regeldagen spelen ook rond de 10 a 12 weken en dan is het huilen vooral van honger (borst, dus mama) en niet zozeer dat je kind niet door papa getroost wil worden. Hij kan het op dit punt natuurlijk niet 'winnen'. Mijn man had daar ook weleens moeite mee en ik betichte hem van borstnijd . Gewoon de andere verzorging lekker aan hem uitbesteden. Dus na het voeden kan hij kroelen, verschonen en spelen. Wat ook weleens helpt is - als hij gekolfde melk geeft - niet te wachten tot de top van haar honger. Dan verloopt het wat rustiger en is er minder reden tot huilen. Hopelijk ben je snel door de regeldagen heen. Veel aanleggen (ook op jouw verzoek) en dan ben je het snelste er vanaf.
Kleine verdrietjes kan papa hier ook verhelpen, maar groot verdriet en naar bed brengen is toch echt mama`s werk... Maar het is ergens ook wel logisch. De eerste maanden heeft mama verlof en is dus full-time bij het kindje. De vader moet helaas toch veel werken en het kindje ziet hem minder, vooral de eerste maanden. Dan kan papa nog zo zijn best doen, het ligt dan gewoon niet aan hem. Het zal wel bijtrekken als het kind groter wordt.
Mijn dochter is nu ook 2 maanden, maar wij hebben nergens last van. Zowel ik als mijn man kunnen haar als ze overstuur is tot rust brengen. Wel waren we het voor haar geboorte het er al over eens dat we allebei veel aandacht aan haar besteden, en als mijn man thuis is, dan doet hij ook heel vaak de luier verschonen, in bad, flesje geven.. Daarnaast ga ik nu al bijna 1,5 maand 4x per week 's avonds naar de sportschool, en dan is mijn man dus moet hij wel. Daardoor heeft ze volgens mij ook wel meteen een goede band met hem gekregen. En lachen doet het hier veel en naar allebei.
Denk ik ook dat het daar van komt. Daarom zou een wat langer vaderschapsverlof helemaal niet zo verkeerd zijn!
Ik denk echt dat het vanwege de bv is. Moeders die een fles geven laten hun kindje denk ik ook makkelijk troosten door hun man omdat zij niet het gevoel hebben dat zij de enige zijn die de voeding kan geven. Of dat het honger kan zijn omdat er net een flesje in is gegaan. Vanwege de vaak onregelmatigheid in aantal voedingen, hoeveelheid drinken (weet je nooit) en regeldagen die bij bv komen kijken, hebben vrouwen die bv geven bij huilen van hun kind toch sneller het idee dat het honger is.
TIP: slaap eens in een T-shirt van je man (twee dagen achter elkaar). Laat je man dit shirt aan trekken als hij met de baby bezig is! Wonder boven wonder helpt dit vaak heel goed. Ze ruiken jou!. Je kindje moet natuurlijk niet echt honger hebben want dan komt er niets ... Zulke kleine kindjes reageren op geur en warmte. Het ene kind is daar gevoeliger voor dan de andere maar het nabootsen kan dus heel veel effect hebben. Dat ze meer gewend zou zijn aan de mama is dus maar gedeeltelijk waar... jij ruikt naar melk en papa niet.. Als papa bv zou kunnen geven zou daar nu de 'voorkeur' liggen. Je ziet trouwens vaak bij meisjes dat als de ergste honger er vanaf is (regelen bij 10 weken) ze meer naar papa trekken... die ruikt dan weer even lekkerder! hihi Sterkte
hier ook het zelfde...! als esmee huilt kan paps haar gewoon niet troosten en als ik haar dan over neem dan is ze gelijk stil..
Mijn man heeft zijn werk thuis, en daardoor is hij vanaf het begin heel veel bij Jesse geweest. Toch kan ik hem het beste troosten, en ook gaat hij altijd gelijk slapen als ik hem naar bed breng, en bij m'n man is het nog wel es even huilen. Misschien zit het troosten over het algemeen toch meer in vrouwenbloed? Misschien voelen ze zich vanaf het begin beter thuis bij mama omdat ze die al kenden van voor de geboorte?
hihi heel herkenbaar. Al was het bij onze 1ste andersom ik was te onrustig en kreeg hem alleen aan de borst stil. En nr 2 en 3 willen alleen mama.En als ze dan huilen ben ik geneigd het over te nemen maar moet me zelf echt inhouden.Als ze geen honger heeft en mama eigenlijk hetzelfde doet als papa laat ik papa het doen.Ik vind dat wel moeilijk zeker als je weet dat ze ophoudt zodra ik haar over neem.Maar ze zal wel moeten straks moet ik weer werken en is papa ook een dag alleen met de kids. Maar met de 1ste 2 is dat ook goed gekomen dus dat zal nu ook wel.
Wij zorgen allebei net zoveel voor Tobe, zeker nu hij naar het kinderdagverblijf gaat. Doordeweeks zijn wel beide 1 dag thuis en 's avonds doen we het echt samen. De eerste weken toen ik nog overdags thuis was, deed mijn man vrijwel volledig de verzorging 's avonds. En in het weekend doen we het ook echt samen. Ik merk tot nu toe dan ook geen verschil in Tobes gedrag.
hier is het vaak ook andersom meestal heeft ze 's avonds het welbekende huiluurtje, als ze dan bij papa op de arm ligt is ze zo stil! ik kan met haar wiegen, lopen, spelen, praten, knuffelen en noem maar op, niets helpt. ben altijd wel blij dat manlief thuis is 's avonds. overdag nergens last van, en is ze lekker rustig bij mij.
Wij, mijn man en ik, deden eigenlijk alles samen, ondanks dat hij ook nog eens werkte hielp hij 's nachts ook met de kleine.. En ja bij mama is hij sneller stil, maar papa kan er ook aardig mee overweg hoor! Kwestie van veel tijd doorbrengen met de kleine voor de papa's!
weet je wat ik denk dat het komt omdat JIJ de moeder bent, dat ik een meisje van 7was en ik viel hard op mn knie's en had bloed,wou ik altijd naar mn moeder toe,als ik pijn heb,of heel veel verdiet is mn moeder de eerste die bel..moeder is gewoon veelste vertrouwd!
Wat fijn om te horen dat we niet de enigen zijn, vooral voor mijn man een hele geruststelling! En de tips gaan we zeker uitproberen de komende tijd.