In het geval van TS zou ik er ook niets van gezegd hebben. Let daar ook nooit zo op of het gevaarlijk kan zijn. Wel moest ik me laatst heel erg inhouden in de HEMA. Ik was met dochter wat dingen gaan kopen en ik zag een jochie van een jaar of 3, 4 die stevig toegesproken werd door zijn moeder. Hij was overduidelijk vervelend, maar toen gaf die moeder hem een pets in zijn gezicht! Het was niet heel hard, maar toch hoorde je "smak", waarop hij zachtjes begon te jammeren. Ik kon het bijna niet aanzien, maar ja, wat doe je? Het was geen overdreven woedende uithaal (moeder bleef heel kalm en daarna was het ook klaar), en wie ben ik om me met een ander zijn opvoeding te bemoeien?
Pfff ja Nescio ik kan dat niet hebben.....maar zou er niks van zeggen.....misschien eigenlijk niet goed...
Ligt aan de situatie, wat TS als voorbeeld noemt, daar zou ik niks van zeggen. Denk dat de moeder goed kan inschatten of ze haar kindje dit kan laten vasthouden en anders zal ze het neem ik aan op tijd zien en afpakken. Is het écht een gevaarlijke situatie, bijvoorbeeld een kindje wat dicht bij een vijver staat en een moeder die 10 meter verder staat te beppen, dan vraag ik wel even ' is dat uw kind die zo dicht bij het water staat ? ' meer met een omweg dan zeggen, hallo opletten anders ligt ie er dadelijk in Ik zou het ook erg vervelend vinden hoor als mensen zich bemoeien met wat ik mijn kind wel of niet laat vasthouden in de kinderwagen bijvoorbeeld
Ik zou me ook niet snel bemoeien met een ander zn kinderen. Behalve als het echt levensbedreigende situaties zijn, dan wel. Waar ik echt een hekel aan heb, is als we bijv in de stad lopen en onze zoon van 3,5 wordt vervelend, krijgt zijn zin niet en gaat huilen en oude mensen (lees die vrouwtjes) gaan dan commentaar leveren:x. Ooeeeeh daar kan ik zóóóó niet tegen. Gaan ze tegen hem praten "ooh wat ben jij verdrietig" of "zooo die kan er wat van" of "aaach ben je zielig' ofzo. Bemoei je er verdomme niet mee!!! :x Dat vind ik toch wel zo vreselijk, ja hoor hij is zielig omdat ie zn zin niet krijgt
Zo stond ik een keer in de rij bij de kassa en had een meisje in de kinderwagen, ik denk rond 1 jaar, haar haarclipje in haar mond gestopt. Toen heb ik de moeder wel even gewaarschuwd. Wat ze ook zeer op prijs stelde want ze was zelf druk in gesprek en had niks door. Verder bemoei ik mij niet zo snel met andermans kinderen. Wat wel ontzettend irritant en gevaarlijk vind, zijn kinderen die bij de roltrap spelen. Dan kan ik het soms niet laten om een kind daarop aan te spreken. Ouders zijn dan nergens te bekennen.
Ik denk dat ze een keer een ongeluk ermee moeten zien, jemig dat laat schade achter, mijn moeder heeft vroeger een meisje gescalpeerd zien worden, ik heb amper op een roltrap mogen staan en ben nu nog bang als er een lift is dan pak ik hem haha
Dat is geen opvoeding...dat is slaan en dus mishandeling en daar mag je echt wel wat van zeggen. Misschien dat ze er dan nog eens over nadenkt... Ik heb het ook eens meegemaakt en toen tegen de moeder in kwestie gezegd: 'opvoeden is moeilijk maar slaan is nooit de oplossing toch?'.. ik zei het met een zachte, vriendelijke stem. Het schaamrood stond op haar kaken maar ze deed daarna wel normaal tegen haar dochtertje...
Ik heb liever dat iemand zich achteraf onnodig bemoeit met een (mijn) kind, dan dat er echt iets ergs gebeurd. Zo liep ik laatst met mn dochter in de wagen en zij had haar muts net van haar hoofd getrokken (doet ze soms om de 5 minuten ). Ik had de muts even afgepakt, want ze gooit hem dan op de grond. Toen kwam er een mevrouw naar me toe en vroeg of DL het niet koud had zo zonder muts. Ik heb haar toen gewoon uitgelegd dat ik de muts straks weer op te zetten, maar dat ze hem er steeds af trekt. Natuurlijk was het wel een vorm van bemoeien, maar ik waardeerde eigenlijk wel dat ze zcih om mijn kind bekommerde. Zelf heb ik laatst een jongen van 3+ van zo'n hang/zit steun (waar je staand tegen kan leunen met je billen) bij de tramhalte afgetild. Hij was vooruit gerend en erop geklommen. Zijn moeder kwam er met twee kleinere kinderen achteraan en riep al dat het niet mocht, omdat het gevaarlijk was, maar hij deed het toch. Ze was te ver weg om hem tegen te houden. Die dingen zijn beste hoog (1+m) en bestaan maar uit twee ijzeren ronde balkjes waar je moeilijk grip op kunt krijgen met je voeten, omdat ze ook nog eens schuin staan (lekkere wazige beschrijving, haha ). Die moeder was blij dat ik haar zoontje eraf had gehaald. @slaan: bah, als ik dat zou zien zou ik er zeker wat van zeggen! En als het echt te bont was zou ik er denk ik zelfs een melding van maken. Gelukkig heb ik dat nog nooit hoeven zien.
En ik had je in beide gevallen vriendelijk toegeglimlacht en gedacht.. wat een bemoeial... maar dan draagt mijn zoon nooit een muts (alleen als hij gaat schaatsen) en klimt hij met het grootste gemak overal op (maar goed, ik had ook niet geroepen dat het niet zou mogen) in beide gevallen kan er namelijk echt niets 'ergs' gebeuren... hooguit een beetje koud hoofd (daar krijgen ze niets van) en als ie er af glijdt een bult of een schram... ieder kind recht op zijn eigen bult zegt mijn man dan
@Cygnet: ja, dat risico bestaat. Maar als dat ventje eraf gevallen was op de trambaan, waar taxi's met een rotgang voorbij racen had ik het mezelf nooit vergeven. Dan neem ik het risico maar dat iemand me een bemoeial vindt.
ja vind ik ook... Ook al kan het misschien overbodig zijn, het feit dat andere mensen genoeg erom geven om er de moeite voor te doen is geweldig, al zou dat maar een paar ongelukken schelen is het al het waard! Mensen leven al zo ego tegenwoordig, gewoon een beetje om elkaar bekommeren kan echt geen kwaad. Ik weet nog een verhaal van mijn moeder vroeger, ze vloog zo de weg op, naar haar moeder aan de andere kant en iemand moest boven op zijn rem, die liep zijn auto uit legde haar over de knie en gaf een tik op haar billen, hij was zo geschrokken en liep huilend naar mijn oma en zei dat ie haar eigenlijk ook zo'n tik moest verkopen omdat zij mijn moeder had geroepen en dat doe je niet als je aan de overkant van de straat staat.. Ik vind het niet erg als andere mensen misschien onnodig dat wat zeggen voor hetzelfde geld had er wel iets gebeurd (en dan zeuren we met zijn allen dat ons medemens nooit wat doet!)
Sorry, maar ik vind een groot verschil zitten tussen om elkaar bekommeren en maar ongeneerd je bemoeien met de kinderen van een ander. Kind geen muts op? Hoe kom je erbij om daar iets van te vinden? Klimmen op de tramhalte.. prima, die snap ik en hoewel IK dat overdreven vind, snap ik best dat iemand daar wat van zegt. Ik haal gemiddeld elke zomer 2-3 peuters / kleuters uit zee... pa en moe zitten dan soms op het strand niet op te letten of nog erger... op het terras met een grote fles rosé (leeg) voor hun neus. Ja, natuurlijk moet je je daar mee bemoeien, graag zelfs Maar mijn kinderen van speeltoestellen afhalen omdat iemand ze daarvoor te jong vindt? Opmerkingen maken over het dragen van mutsen, het moeten dragen van een helm bij het fietsen etc etc... alsjeblieft.. dat is pure bemoeizucht
Inderdaad! Iedereen mag van alles tegen mij zeggen, helemaal als het in hun ogen iets gevaarlijk is, maar met sommige zaken vind ik ook weer dat andere mensen hun mening lekker voor hun moeten houden, ook al is het goed bedoeld. Heeft niets met gevaar te maken, maar half jaar terug ging ik even snel naar de Hema. Mooi weer, dus ik dacht lekker even met zoontje op de fiets (10 min fietsen). Was 1 min. in de Hema geweest en stond met zoontje op mijn arm bij de kassa (kon nog niet zelf lopen). Zoontje begon te jengelen want hij wilde op de grond. Krijg ik vand e vrouw achter me een "preek".... "tsja het is ook supervermoeiend voor die kleintjes om ze constant rond te sjouwen, voortaan moet ik maar een buggy meenemen". In zo'n geval denk ik echt bemoei je met je eigen zaken.
geen muts op of een krijsend kind in de super vallen bij mij dus niet onder levensbedreigende situaties en daar maak ik mij dus ook niet druk om.
Helemaal eens! Bij ouder&kind zwemmen zitten van die types die lekker met elkaar gaan staan beppen, totaal niet opletten terwijl hun kindjes van 3,5 (die dus niet kunnen zwemmen) het diepe in lopen..... Mag ik ze fijn uit het water redden want papa&mama staan aan de andere kant van het bad..... En dan vervolgens tegen mij zeggen dat het onverantwoord is dat onze dochter van de kant springt (in mijn armen), omdat ze dat dan ook ergens anders kan gaan doen.....
Leuk om te lezen dit... Vooral de reacties over hoe ouders er zelf op reageren als zij aangesproken worden. Het is ook moeilijk inschatten hoor. Jij kent het kindje niet en je weet niet wat eraan vooraf gegaan is. Ik ga er dan ook vaak van uit dat eigen ouders de situatie het best in kunnen schatten. Onze goedbedoelde hulp kan zo verkeerd overkomen! Min partner zag laatst een huilend kindje verloren in de supermarkt staan. Hij keek even om zich heen en zag alleen maar ongeïnteresseerde mensen. Vroeger zou je een kindje dat zijn ouders kwijt is bij de klantenservice afgegeven hebben... Mijn vriend bedacht zich dat het weleens verkeerd over kon komen als hij met een vreemd kindje door de supermarkt zou lopen, en heeft dus een van de medewerkers erop gewezen. Maar tegenwoordig is dat al overdreven. Het was een redelijk kleine supermarkt, dus kindje komt er vast vaker, was vervelend en dus negeren de ouders het een tijdje...
Ik heb pas geleden een klein ventje (jaar of 2) tegengehouden bovenaan een trap. Hij was er zo vanaf gedonderd. Vader kwam gelijk aan gerend met een rooie kop, dus ik heb er verder niets van gezegd. Hij bedankte mij stotterend, dus ik vond het wel goed zo. Hij was zich bewust van het gevaar. Ik jouw geval had ik er niets van gezegd. Ligt heel erg aan de situatie, maar over het algemeen zal ik niet snel iets zeggen. Behalve als het dus levensgevaarlijk is, maar dat vind ik dan weer een plicht!
Het is beetje situatieafhankelijk denk ik ook... Ik ga niet zeggen dat iemand z'n kind een paar handschoenen moet geven. Maar"Ohjee, wat een koude handjes heb jij zeg... Wil je je handschoenen niet aan?" Heb ik toevallig pasgeleden nog gezegd. Arme kind zat te huilen van de zere handjes. En wat bleek... Ze lagen inderdaad gewoon in de wagen en hij trekt ze steeds zelf uit. En het ligt ook aan de manier waarop. Mijn dochter at met net een jaar graag muslibollen van bakker Bart. En 1x per week gingen we lekker muslibollen halen en mocht ze er in de wagen een (halve) opeten. Je wil niet weten hoeveel commentaar je dan krijgt. Mar moet zeggen dat ik het minder erg vind als iemand zegt "goh mevrouw.. Weet u dat daar ook hele hazelnoten inzitten?" Dan wanneer diezelfde persoon onwijs paniekt en opdringerig gaat lopen roepen dat het zo gevaarlijk is en dergelijke terwijl je in feite hetzelfde bedoelt.. Is het resultaat in eerste geval toch nuttiger dan in het 2e geval In het eerste geval wilde ik namelijk best uitleggen dat ze ongetwijfeld groter was dan ze leek.. (Het is een mini) en dat ik bovendien erg goed oplette en dat ze niet in het tuigje zat zodat ik in geval van verslikken of niet goed kauwen ruim op tijd kon ingrijpen. In het 2e geval dacht ik meestal iets onaardigs. Let er dus zelf ook erg op hoe ik zoiets zou zeggen. En afgezien van dat ik mijn kind niet met oorbelletje zou laten spelen... Zou ik waarschijnlijk m'n mond houden als de moeder ze zelf geeft en ik dan vind dat ze daar vast/hopelijk over nagedacht heeft. Ze zal zelf toch wel weten dat dat scherp is lijkt me?
Alleen in echt extreme gevallen... Ik ben ook niet zo bang aangelegd, ondanks dat dochter echt wel een brekert is. Soms is het zelfs beter om niks te zeggen, ik heb al zo vaak gezien dat iemand begint te gillen of snel wil ingrijpen en het dan juist misgaat. Ik zou het ook niet op prijs stellen als anderen mij zouden vertellen dat dochter echt een muts op moet of niet met dat ene moet spelen want gevaarlijk. Dat zoek ik wel lekker zelf uit. Bepaalde bemoeizucht kan ik wel hebben trouwens. Zo at dochter laatst een banaan in de Ikea en ik zag niet dat met elk hapje haar sjaal in de weg zat. Een oudere vrouw zag dat wel en deed even haar sjaal opzij zodat het beter ging.. Dat soort dingen vind ik alleen maar lief en leuk eigenlijk