Spreken jullie andermans kinderen aan?

Mja toch zeg ik er wel wat van als ik vind dat het niet kan.
Geef ze geen straf... Dat is aan de ouders. Zeker gewoon buiten of op straat.
Maar je mag best zeggen dat iets niet de bedoeling is.
De oma die mijn kind van een klimrek sleurt zou ik dus ook niet kunnen waarderen. Als ze gewoon zou zeggen van "zeg.. Omstebeurt he, nu is mijn kleinkind aan de beurt en jij moet dus even wachten" is het al een ander verhaal.

(Tenzij het schoolvriendinnerjes zijn die hier thuis spelen... Dan gelden daarvoor dezelfde regels als voor mijn dochter. Maar tot nu toe pas 1x voorgekomen dat ik echt heel boos was en beide dames enige tijd op de bank hebben gezeten om "hun zonden te overdenken". Daarna uitgelegd dat ik het dusdanig te ver vond gaan dat ze niet meer boven mochten spelen en dat ik een dvd ging opzetten tot ze opgehaald zou worden en dat ik beide dames niet meer van de bank af wilde zien.)

Tijdje terug waren kindjes mijn dochter op haar fietsje aan het schoppen.
Dan ga ik niet eerst uitzoeken waar ze thuis horen hoor.. Dan krijgen ze gewoon van mij "op hun donder".

 

Ik spreek zelden andere kinderen aan op hun gedrag. Maar de meiden hebben hier nog geen speelvriendjes, dus het is ook nog niet echt van toepassing. Wildvreemde kinderen op straat spreek ik alleen aan als ze iets gevaarlijks dreigen te doen oid. en er geen ouders in de buurt zijn die ingrijpen.

Wat betreft anderen die mijn kind aanspreken op hun gedrag; hangt totaal van de situatie af. Wat ik niet op prijs stel is mensen die zich onnodig met opvoedkundige zaken bemoeien; vb- als ik op een verjaardag zeg "nee je mag geen/niet ..." en mijn dochter doet het toch. Ik ben er bij, ik ben ermee bezig, dus dan hoeft iemand anders niet in te grijpen.

Wat ik wel op prijs stel: dochter dreigt de deur uit te lopen/straat over te rennen/ iemand te slaan /etc. en iemand is er sneller bij dan ik. Ik zal ze dan vriendelijk bedanken voor de alertheid

 

Mee eens hoor, maar ik reageerde op de vraag wat het verschil zou zijn tussen 'echtgenote van' en 'kind van'. Dat vind ik zelf nl. nogal een verschil. Als ik met iemand een akkefietje heb zou ik het persoonlijk heel raar vinden als men mijn man daarover dan aanspreekt...

 

@linda: hier ook pas van toepassing sinds ze naar school gaat hoor.

Ben ook altijd blij dat beste vriendinnetje van dochterlief ong dezelfde regels mee krijgt van huis uit
Grote kans dat ze zich dus niet geheel onbedoeld enorm misdraagt
"Omdat het thuis wel altijd mag".

 

ik vind man van of kind van juist hetzelfde.
Ik zal mij bij een volw ook niet gaan moeien met hun snacks, ook niet bij een kind.
Maar als een volw iets doet spreek ik hem er ook over aan , net zoals een kind.
Op school moet het toch ook naar de juf luisteren, bij oma naar oma ed.

 

Dat van "jij mag geen 2 koekjes doe ik dus niet" daar moeten de ouders hun maar meebemoeien.
Maar als ik zie dat mijn nichtje teveel herrie maakt met haar fiets, dan zet ik het ook weg. Zus doet trouwens hetzelfde met mijn kinderen.
Hangt er eigenlijk vanaf waar we zijn: bij opa thuis moeten ze opa zijn regels volgen, bij een vriendje die van het vriendje zijn ouders ed.

 

Hmm als bij mij thuis een kindje voor de 6e keer komt vragen of hij/zij snoep mag.. Zeg ik rustig nee...
Willekeurig of de ouders erbij zijn of niet.

Staat het op tafel om te pakken is het een ander verhaal...
Dan moet je het wel heel bont maken wil ik er wat van zeggen.
Dat staat er tenslotte om gegeten te worden
(Plus dat ik echt niet ga tellen hoeveel andermans kind eet... Sorry.. Maar daar heeft het zelf ouders voor )

En als ik vind dat kinderen te veel herrie maken met hun speelgoed... Opper ik meestal dat ze ook boven of in de tuin kunnen spelen.
Kunnen zij spelen... Zonder dat "wij" elkaar niet meer kunnen verstaan.

 

Maar waarom zou men jouw man dan moeten aanspreken wanneer jij (al dan niet in hun beleving) iets verkeerds doet? Je hebt zelf toch ook ogen, oren, een stem en verstand?

 

Ik doe het zelf niet zo snel eigenlijk, vind dat ook de taak van de ouders.

Laatst waren vrienden bij ons en onze oudste kreeg op zijn donder van zijn vader (wij proberen om niet samen zoonlief op zijn donder te geven, te veel indrukken en als 1 iemand het doet is genoeg )
Toen ging die vriend ook zich ermee bemoeien en onze zoon even toespreken Dat vind ik dus echt niet nodig, ten eerste is het bij ons thuis, ten tweede waren wij erbij en ten derde kreeg zoonlief al "op zijn donder" van mijn man... (maar ik durf er dan dus niets van te zeggen)

 

Nou, als het zoontje van mijn schoonzus hier ongevraagd dingen doet wat ik niet wil hebben maar wat hij van thuis uit wel doet en zij letten niet op of zien het niet, dan spreek ik hem hier zeker op aan. Hier gelden mijn regels en mag er best aangepast worden. Zo is hij thuis met hun hond helemaal vrij met de hond maar hier wil ik dus dat hij uit de mand blijft, daar ben ik heel correct in en hier spreek ik hem dus ook meteen op aan, aangezien de ouders daar dus niet zoveel aandacht aan besteden. Maar dat wil ik dus gewoon niet hebben.. En ook als we met andere familie bij elkaar zitten en de kinderen doen iets wat de ouders op dat moment niet zien, spreken we gerust elkaars kinderen onderling aan. We gaan niet schelden op andermans kinderen, maar je kunt gerust 'ingrijpen' met bepaalde dingen

 

Dat bedoel ik just, ik vind het even absurd om een man aan te spreken op het gedrag van zijn vrouw dan ouders op dat van hun kind.
Ik vind dat het kind daarvoor zelf mag op aangesproken worden

 

Als een kind een ander kind bewust pijn doet of iets van een ander kapot maakt zeg ik daar zeker wat van. Ook als de ouders erbij staan en niet ingrijpen.

Ik heb weleens meegemaakt dat een kind, terwijl de ouders toekeken, continue een ander kind aan het slaan en duwen was. De moeder van het gepeste kind was net bezig om een luier van haar baby te verschonen en had het niet in de gaten. Ik grijp dan zeker in en zou het zeer op prijs stellen als andere ouders dit ook bij mijn kind zouden doen. Uiteraard wel op een nette manier. Overigens heb ik de ouders er ook op aangesproken, maar zij vonden slaan normaal peutergedrag?!

Bij kinderen in mijn huis gelden ook mijn regels en ook dan zal ik zeker ingrijpen. Zowel de regels omtrent eten (het is mijn eten en ik bepaal hoeveel ik weggeef!) als bijvoorbeeld het niet springen op de bank of het opruimen van spullen.

 

als het nodig is wel. en ligt aan de situatie.opvoeden vind ik een taak van de ouders in geval van gevaar of andere dingen zal ik er wel wat van zeggen. maar het liefst. moet ik mij daar toch niet mee bemoeien.

 

Nee, behalve als er een kind de mijne plaagt.

Laatst liepen we ergens en er gingen 2 kinderen van een jaar of zes voor mijn zoontje van toen net 4 staan (waar ik bij liep) ze maakten zich breed zodat hij niet langs kon met zijn fietsje.

Toeb heb ik gezegd ' ik zou maar aan de kant gaan, anders rijdt hij gewoon over je voeten heen'..schrokken ze wel van.. Was overigens geen ouder bij.

 

Ik probeer me altijd enorm in te houden omdat het mij niets aangaat, maar heel soms floept er wel iets uit tegen m'n neefje en broertje..

 

dit. pas een ventje in een binnenspeeltuin die mijn dochter al 2x aan het huilen had gemaakt. ik er heen en vroeg vriendelijk aan dat gastje of hij mijn dochter met rust wilde laten. nee die gast ( jaar of 5) slaat zo mn bril van mn kop. en schreeuwen en tieren! toen heb ik hem heel de tent achterna gezeten want hij wilde niet zeggen wie zijn vader en moeder waren. ten lange leste koos ie eieren voor zijn geld zijn vader vriendelijk toch zeer dringend gevraagd of ie op zijn etterbakje wilde letten. ( niet letterlijk het woord etterbak gebruikt hoor) en of hij het normaal vond dat zijn zoon brillen van mensen afmept

 

ligt eraan...zelf wacht ik meestal zo lang mogelijk als ik zie dat de ouders in de buurt zijn. Als ik het echt te ver vind gaan en ze grijpen niet in, dan zeg ik er wat van.

Waar ik niet van gediend ben (en hier ook al genoemd is) is dat op een verjaardag iemand andermans kinderen erop aanspreekt dat ze genoeg gesnoept hebben ofzo. Dat is aan de ouders van die kinderen hoor.

Van de week zelf nog wel een kind aangesproken, liet de banden van de step van mijn dochter leeglopen. Ik ben op haar afgestapt en gevraagd of ze het ventieldopje ook even heel snel terug wilde geven. Had ze niet zei ze..dus toen stelde ik voor om het even aan haar moeder te vragen en toen had ze hem ineens wel

 

Het ligt eraan. Ik merk wel dat het "ons huis onze regels" principe niet gewaardeerd wordt door de mensen in onze omgeving.

We hebben een kennis en dat zoontje (5 jaar) is door- en doorverwend en krijgt alles waar hij om vraagt (leest: zeurt). Ook qua eten. Net voor het warm eten een dikke chocoladereep. Tja, ik zei er niets van. Maar na de halfopgegeten en uitgesmeerde reep kwam meneer aan met 1 van MIJN Activia-yoghurt ontbijtjes. Had hij zelf uit de koelkast gepakt. Hij zat er al van te eten, en het enigste dat ik zei: "poeh wat eet jij veel voor het warm eten zeg." Was ie helemaal van de kaart! Huilend de kamer uitgelopen en niet meer terug willen komen. De vader keek mij beschuldigend aan. Tja, toen voelde ik me wel lullig.

Laatst ook stond een jochie van een jaar of 6 zijn zusje (van een jaar of 1,5) tegen haar hoofd te duwen. Ouders waren nergens te zien, hij moest blijkbaar even op haar passen. Toen zei ik dat hij normaal en zachtjes moest doen.