Dat heb ik ook dat ik iets snel bemoeizucht vind 😊 terwijl het meestal natuurlijk goed bedoeld is. Maar inderdaad dat onbedoeld advies kan ik slecht hebben. Als ik zie dat een kind iets doet wat niet door de beugel kan, zal ik wel wat zeggen. Bijv. Als een ander kind gepest word, maar in niet ernstige gevallen laat ik het wel gewoon aan de ouders over. Maar misschien omdat ik zelf nog geen kind heb, dat ik daarom anders daar naar kijk en me een bemoeial voel als ik wat zeg.
Ik spreek gerust andere kinderen aan, hoor! Soms omdat ouders niet zien wat er gebeurt, maar soms ook gewoon omdat ouders het blijkbaar de moeite niet vinden er iets van te zeggen terwijl het mij wel stoort (mijn kind pesten, spullen kapot maken in mijn huis, etc.). In mijn huis heb ik sowieso geen blad voor de mond en laat ik het meteen merken als iets me niet zint. Bij anderen thuis geef ik de ouders uiteraard de kans zelf iets te zeggen, maar gebeurt dat niet en het gaat me te ver, dan grijp ik gerust zelf in. Overigens vind ik het geen enkel probleem als iemand mijn zoon terechtwijst als hij zich op welke manier dan ook misdraagt. We proberen hem zo goed mogelijk op te voeden, maar hij mag best weten dat zijn vader en ik niet de enige mensen zijn die het belangrijk vinden dat hij zich gedraagt.
Ik vraag me af jullie hier zouden doen als het andersom is. Als jij dus je kind aanspreekt waar anderen (ook soms vreemden) bijzijn, als het nodig is om dat direct te doen, en die mensen zeggen dan " Ah, wat maakt het nou uit" , of tegen een ander zeggen net hard genoeg dat jij het hoort " Ah, wat zielig voor dat kind". Wat doe je dan? IK maak dat toch af en toe wel mee in winkels ofzo dat ik dat bij anderen zie, waarvan ik dan denk waar bemoeit diegene zich mee?!
Dan zeg ik tegen diegene dat IK het belangrijk vind dat mijn zoon manieren leert en dat het voor MIJ dus wel degelijk wat uitmaakt, en daarbij dat ik zelf ook zo ben opgevoed en daar niets slechts aan overgehouden heb, dus dat ik denk dat mijn zoon er niet getraumatiseerd door zal raken...
Nee, ik doe dat niet. En ik zou het ook niet op prijs stellen als andere mensen mijn kinderen aanspreken. Ja, durf dan wel te zeggen dat ik dan heel boos wordt. Maar goed, ik weet dan ook van mezelf dat ik mijn kinderen netjes opvoed en ze corrigeer als ze fout bezig zijn. Dat hoeft een ander niet voor ons te doen.
Als kinderen echt iets kwalijks/gevaarlijks doen zal ik er wel wat van zeggen, ik hoop dat andere dat ook bij mijn kind zullen doen. Daar en tegen heb ik er wel een hekel aan als mensen mij gaan corrigeren terwijl ik mijn kind corrigeer, of zeggen dat iets toch wel mag.
Als een kind mij te ver gaat met mijn spullen of kinderen en de ouders zeggen er niks van dan trek ik mijn mond wel open ja. Als een kind van een ander te ver gaat met spullen die niet van mij zijn of kinderen die niet van mij zijn dan hou ik mijn mond. Ligt er dus helemaal aan of het mij aangaat of niet. Als een ouder er niet van gediend is dat ik hun kinderen aanspreek op het pesten van mijn kind, kapot maken van mijn spullen dan maakt me dat niet zoveel uit, ik heb mijn grenzen en die zal ik altijd duidelijk maken. Als een ander mijn kind ergens op aanspreekt dan vind ik dat prima, ik kan niet ruiken welke regels mensen thuis hebben ook al probeer ik die van ons mijn kinderen zo goed mogelijk bij te brengen.
Als ouders daar problemen mee hebben zullen ze moeten zorgen dat hun kroost zich gedraagt Dan is er geen probleem tenslotte.
Hangt ervan af wie, wat en waar. En of de oudere er in kwestie er letterlijk op staat te kijken of niet. Als de situatie echt onveilig wordt, dan zeker wel. Afgelopen week met beste vriendin en haar dochter naar een dierentuin geweest en die dochter wist toch goed dat ik ook mee oplette op haar en hoe ver "uit het zicht" ze liep en mocht lopen van ons. En ik weet dat haar moeder dat niet erg vindt als ik dan zeg "Stop Y., tot daar en dan op ons wachten". Of "Pas op dat je niet in 't water dondert, Y.". Op 't moment dat ze effe begon te bokken omdat ze geen uur in de speeltuin mocht blijven (ze gaat vaak genoeg naar speeltuinen en er was in dat park zoveel meer te zien), heb ik het wel aan haar moeder overgelaten. Da's niet mijn job. Ik heb echter ooit - toen de dochter van een collega op 't werk er een dag was (mama had geen andere opvang) - de fout gemaakt om te zeggen "opgelet dat je niet met je vingers tussen de deur zit" (ze was heel de tijd aan 't spelen met de deur). Maar toen kreeg ik de wind van voren van mijn collega "hoe ik wel dacht en durfde haar dochter te berispen" (ik zag het meer als een waarschuwing, maar kom) en "dat ze haar eigen dochter wel kon opvoeden". Die moet dus maar op haar eigen dochter letten en als 't kind met haar vingers tussen de deur belandt is dat niet meer mijn probleem. Hoe jammer ik dat dan voor dat meisje ook vind.
Ik doe het alleen als andere kinderen gruwelijk vervelend zijn en ik er last van heb, zoals mijn puberende buurkinderen die continue ballen keihard over de schutting schieten. Ik had laatst voor het eerst dat schoonouders en schoonzusje ook nog even wat opvoedkundigs tegen mijn zoon moesten zeggen terwijl ik dat ook al deed! Heb er dit keer niets van gezegd, maar volgende keer zal ik zeker even zeggen dat ik zijn moeder ben en het best alleen afkan! Normaal hebben ze ook geen tijd/interesse voor onze zoon, dus niet ineens wel doen als schoonzusje haar kind er niet bij is!
Ik denk dat ik het van sommige mensen beter kan hebben dan van anderen . Ben dus heel benieuwd hoe ik zal reageren als iemand mijn kind terecht wijst. Ik denk dat in sommige situaties het moet kunnen. Als een neefje oid vervelend doet naar mij dan zal ik daar wel iets van zeggen maar als hij bijv. eerst in zijn neus zit en dan in het schaaltje met nootjes laat ik dit aan zijn ouders over . Wel zal ik aangeven dat het snotje tussen de nootjes zit .
@kaboutermeis... Zo was ik vandeweek met een vriendin naar jeugdland en nadat ik steeds Eem echo hoorde als 1 van ons iets tegen haar dochter zei heb ik maar voorgesteld dat beide dames gewoon naar ons allebei zouden luisteren omdat ik geen zin had om de hele dag alles 2x te horen Was meteen stuk relaxter... Hoef je maar de helft van het aantal keer "nee" te zeggen
In mijn huis doe ik het wel en ik vind het ook helemaal niet erg als anderen dat (terecht) bij S. doen. S. weet bijv heel goed wat ze bij mijn zusje wel en niet mag.
Nee wil ik niet. Mijn dochter onze opvoeding. Ook niet bij een ander in huis. Waarom? Omdat mijn schoonouders bovenop mn dochter zitten. Ze is 1 jaar maar ze mag niks in haar mond stoppen, niks aan de kant gooien (zo hard gaat dat niet) moet geregiseerd spelen. Als ze al een kant op kijkt/kruipt/vast pakt mag dat al niet. Er nu 2 maand relaxed mee om gegaan. Nu is de maat vol en zullen ze binnenkort te horen krijgen dat ze opa en oma mogen zoals het hoort (leuke dingen doen) ze de rest aan ons over mogen laten. Als er wat is mogen ze bij ons komen. Klaar... ik heb nog nooit iemand zovaak 'euh' op zo n harde toon horen roepen in drie uur! Het is een spontaan maar toch rustig en bedachtzaam meisje. Ze moeten haar eerst maar eens leren kennen voordat ze weer op mogen passen. Bij mijn familie is het aan de ouders. En als die het niet zien proberen we het ook zoveel mogelijk niet te zien (kind mag ook wel ens ondeugend zijn en als er echt wat gebeurd komt mams vanzelf) maar houden we wel altijd een oogje in het zeil. Wat echt hilarisch is af en toe....
Bij mij thuis doe ik het wel gewoon omdat het brutaal is zomaar in andermans la te zitten en die kinderen dat dus doodleuk doen. Zeggen de ouders niets? Nee die doen gewoon of hun neusbloed. Of ze pakken dingen die ze niet mogen. Tuurlijk zeg ik dan wat want moeders kijkt de andere kant weer op en doet of ze het niet in de gaten heeft. Op mijn werk ook als de ouders niks zeggen dat die kinderen door de zaak (restaurant) rennen dan zeggen wij het eerst tegen de ouders. Dit meer ivm met veiligheid, zeg nu zelf als het dienblad met glaswerk of hete dranken over de kinderen valt, is het niet zo zeer mijn verantwoordelijkheid. Klinkt heel gemeen maar is al meerdere malen bijna gebeurd is dat ik dan nog net grip kan houden of het de andere kant op probeer te laten vallen. Nu met het mooie weer ook dan is de tuin open en kun je heerlijk daar eten. Nu is het zo dat er ook steentjes liggen. We hadden een paar kinderen die gooide met steentjes, ook naar andere gasten, ouders die doen er niks aan. Collega van mij heeft er toen wat van gezegd tegen die kinderen op een strenge manier en de ouders werden daar boos om 'het zijn toch kinderen' zeggen ze dan. Andere gasten zeiden gelijk tegen haar van 'als de ouders niks zeggen/doen moet een ander het maar doen'. In sommige situaties kun je er niets van zeggen maar ik vind wel dat mijn dochter dalijk niet zomaar in andermans huis rond kan lopen snuffelen en zomaar dingen kan gaan pakken. Ik zeg daar sowieso wel wat op zodat een ander daar niets op hoeft te zeggen. Vind sommige ouders wel absurd met van ach het zijn toch kinderen. Ja, het zijn kinderen maar dat wil niet zeggen dat je alles moet toelaten. Hierbij moet ik wel melden dat dit gaat om dingen die niet mogen of door de beugel gaan. Spelen is iets anders als iemand bezeren. Rondkijken is iets anders dan dingen opentrekken om er even in te kijken.
liever niet, maar dat ligt er ook aan wie het doet en waarom, zo doen mijn zus en ik het wel bij elkaar's kinderen, ligt er dan nog aan wat er aan de hand is, wij liggen op 1 lijn dus dat is wel handig. maar als mijn broer het doet kan ik het niet waarderen, omdat zijn opvoeding totaal anders is.. maar zoals vandaag, ik was in de winkel mijn boodschappen onderin de wandelwagen te stoppen, mijn dochter stond achter mij. zat zij onderin zo;n balkje met haar vingertjes waar electriciteitsdraden uit kwamen!! ik schrok me kapot!! die vrouw die achter ons stond, stond er mooi naar te kijken... dan snap ik niet dat je er niks van zegt?!
Nee laatst waren wij in het speeltuintje, en er was een jongetje van een jaar of 5 , hij deed zijn broek omlaag dn haalt zijn pielie eruit en begint te plassen midden in de zandbak, goh stond met mijn mond open van verbazing, heb er niks van kunnen zeggen (helaas)
Ja maar jouw ideeën van wat wel en niet kan zijn niet overal hetzelfde. Dus stel jou dochter gaat met haar schoenen op de bank en jij vindt dit thuis ok en zegt er dus niets van dan zeg ik er wel wat van..het is mijn huis en ik laat niet mijn spullen vergallen. Net zoals ik het niet nodig vind dat kinderen in mijn kasten zitten of zomaar naar boven gaan etc. Net zoals gillen en rennen;mijn zoon mag niet in huis rennen en gillen en als ik kids over de vloer heb die dit thuis wel mogen zullen de ouders er niets van zeggen. Nou dan geef ik wel even aan dat ik dat niet wil. Als iemand dat tegen mijn zoon zou dien vind ik dat oké want ik kan niet iedereen zijn regels in huis ruiken.
Net zoals Draak86, Bij mij thuis gelden de regels voor alle kinderen: als een vriendje komt spelen die thuis ongelimiteerd tv mag kijken, zal hij bij mij toch mooi moeten luisteren en de tv uitdoen na 1 filmpje. Bij anderen thuis gelden de regels van het huis: als mijn zoontje thuis om 19u gaat slapen en bij tante A om 18u30 en tante B om 21u dan is dat zo, hun huis hun regels. Zo weet zoontje donders goed dat hij bij tante C GEEN choco krijgt en thuis wel. Tja als hij daar is moet hij maar iets anders eten
Ik zou het echt niet kunnen waarderen als je mijn kind een tik op de vingers geeft. En zonder zijn knuffel naar bed sturen, vind ik al helemaal te ver gaan. Arm kind! Prima als iemand mijn kinderen corrigeert door ze aan te spreken op hun gedrag maar je blijft van ze af. Bij mijn zusje gaat mijn peuter ook 2 min. op de trap, net als thuis, als hij iets doet wat echt te ver gaat en na correctie nog niet luistert. Maar als ze hem zonder zijn knuffel naar bed zou laten gaan, heeft ze een probleem met mij.