Mijn vriend zit nu ongeveer twee weken zonder werk. Hij is dus elke dag thuis.. Elke ochtend slaapt hij uit, ik zeg er iedere keer wat van, omdat ik het niet eerlijk vind dat ik er altijd vroeg uit moet. Hij wordt dan vaak boos, en zegt dat ik 'zeur' en hem met rust moet laten. Pff, ikzelf vind het niet normaal dat iemand zo lui is en met moeite uit bed kan komen. Als hij er dan eenmaal uit is, moet hij eerst wakker worden met koffier achter de computer, en hij praat dan liever ook niet. Ik snap best dat iemand wakker moet worden, maar als iemand dan zo laat uit bed komt en dan nog veel tijd nodig heeft om wakker te worden vind ik te ver gaan. En als er iets gedaan moet worden(bijv. boodschappen)en ik vraag het aan hem, is het eerst altijd: Waarom kan jij dat niet doen? Ik ben moe/ik heb geen zin/ik ben ... aan het kijken op tv/ik ga morgen wel. Daar komt dan ook altijd gedoe van omdat ik vind dat hij moeilijk doet, en hij vindt dat ik hem met rust moet laten en hem niet op zijn huid moet zitten. Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan, ook omdat het niet duidelijk is wanneer hij weer kan gaan werken.:x
ik zou hem naar uitzendbureaus sturen, heb zelf nooit meer dan 3 weken zonder werk gezeten omdat ze mijne kop beu werden bij uitzendbureaus misschien is hij een beetje depri omdat hij zonder werk zit, werkte hij er al lang en vond hij het daar leuk?
Hij vindt het inderdaad erg jammer dat hij daar niet meer werkt, hij had het er ook leuk. Hij heeft wel gezocht zegt hij, maar er is niks voor hem.
Mijn man zegt dat je hem even zijn tijd moet gunnen en zijn gang moet laten gaan. En dan voor de uurtjes in de ochtend. Maar na 1 of 2 weken is het mooi geweest en moet hij toch echt weer aan de bak. Maar de antwoorden van hem vinden we wel een beetje raar... hij kan natuurlijk best boodschappen doen en helpen in het huishouden. Zeker als je al een kindje hebt is het niet meer dan normaal dat je de klusjes verdeeld.
Ik zou eens om de tafel gaan zitten. Klusjes verdelen.. Wanneer hij dat doet maakt niet uit.. Maar als hij maar wel elke dag zijn klusje doet? Dan hoef je niet elke dag te blijven mopperen, maar kun je gewoon je afspraak aanhalen? Ik zou geloof ik snel dwars gaan liggen, misschien niet functioneel, maar als je samen thuis bent, doe je samen het huishouden.. Tenzij hij tijd goed besteed met werk zoeken natuurlijk
Oke, ja op een gegeven moment laat ik hem wel, maar er is eerder zo'n periode geweest(toen had hij 8 weken lang geen werk)en toen was het hetzelfde liedje, iedere ochtend weer dat uitslapen.. Ik werd er echt niet goed van.
Ik vind nu hij thuis is hij ook een steentje kan bijdrage in het huishouden. Probeer een gesprek met hem aan te knopen en om en om eens uit te slapen, want hij kan er ook wel eens optijd uit! Mijn vriend heeft begin van het jaar 3 maanden thuis gezeten en was de eerste weken ook niet te genieten, omdat hij erg verdrietig was, omdat hij thuis zat. (bedrijf waar hij werkte failliet gegaan).. Dus laat hem ook zijn eigen ding doen, misschien een rooster opstellen ?! Succes!
ik denk ook dat je je man even zijn tijd moet gunnen. De eerste tijd dat je werkloos bent kan psychisch best zwaar zijn. Hij is pas 2 weken werkloos... je moet hem even hierdoor heen laten gaan...
Ik zie het helemaal voor me zoals je man doet. Mijn man is ook geen ochtend mens, moet ook wakker worden. Stelt vaak graag dingen uit enz enz. Maar gelukkig werkt mijn man nog wel. Ook al kan ik wel snappen hoe die mannen denken en voelen (ja echt, ik begrijp het echt wel) ik zou het toch ECHT NIET GOED VINDEN. Als ik ergens een hekel aan heb, dan ik het luie mensen. VREESELIJK. van mijn eigen accepteer ik het ook niet. Nu zou ik nooit verwachten dat een ander doet wat ik allemaal doe, maar daar gaat t niet om. Luiheid is je leven weg gooien. En als hij thuis is en jij werkt, hoort hij het huishouden te doen en alles wat daarbij komt......... OOK al als hij geen zin heeft. Dat moeten wij vrouwen toch ook. Pijn, ziek, ongesteld, geen zin....... het maakt niet uit. Van ons wordt het ook verwacht, dus van hun ook vind ik. En tip heb ik niet echt voor je. In jou situatie zou ik ook echt heel boos worden en aangeven het niet te accepteren. Wat je evt wel kan doen is hem complimenteren als hij wel wat doet. En hem steunen in het zoeken naar een nieuwe baan. Maar verder zou ik hem niet mee laten wegkomen met waar hij nu mee bezig is. Succes
Bedankt voor de reacties. Taken verdelen gaat moeilijk omdat hij altijd aankomt(als ik het erover wil hebben) dat hij bijvoorbeeld gisteren ook al iets heeft gedaan. Of hij komt er vaak mee dat hij 'normaal altijd werkt'. Maar ik zeg dan tegen hem: Nu dus niet, dan is het normaal dat je ook meehelpt in huis.
Dat verschilt, meestal tussen 10 en 12. Nu ligt hij nog op bed terwijl ik hem al een tijdje geleden heb geroepen(en vandaag zou hij ons zoontje pap geven). Het is nu dan wel zondag, maar hij slaapt elke dag uit, dus kan hij op zondag ook best wat eerder eruit.
Lastig zeg.. En als jij nou een lijstje maakt van de dingen die überhaupt moeten gebeuren. En hem daar een paar van laat kiezen ( vaatwasser en boodschappen bij), dat jij schoonmaakt en de kleine regelt?
Geef hem wat tijd! Hij moet accepteren dat hij thuis zit..hij moet in een ander ritme komen..hij moet opzoek naar nieuw werk..hij moet al zoveel...misschien voelt dat voor hem ook al wel zo?? Ik snap je irritatie volkomen, die is ook logisch. geef m een tijdje en ga dan met hem 'volwassen' in gesprek zonder te zeggen wat hij allemaal niet goed doet en wat (volgens jou anders moet). Vraag hem wat hij wilt.. Succes, dit is niet een makkelijke situatie
Dat hij momenteel niet werkt betekend niet dat hij zich hoeft te gedragen alsof hij thuis bij zijn moeder woont? Hij kan gewoon zijn steentje bijdragen thuis. Ik vind dat hij zeker 80% van het huishouden op zich zou kunnen nemen, hoe ziet hij dit voor zich? Dat jij na je werkt nog gaat koken en het huishouden gaat doen? Terwijl hij de hele dag thuis is? Ik zou echt aangeven waar je mee zit. Hoe actief is hij met het zoeken naar een nieuwe baan? Solliciteerd hij elke dag of is hij spelletjes aan het doen ofzo? Als mijn man bijvoorbeeld 6 u per dag op zoek is naar een nieuwe baan (gesprekken, vacatures zoeken op internet/krant, uitzendbureaus inschakelen, brieven schrijven etc) dan kan ik begrijpen dat hij niet bezig is geweest met stofzuigen. Dan is je baan een baan zoeken en krijgen! Maar als hij daar niet actief mee bezig zou zijn zou ik wel andere dingen van hem verwachten. En andersom natuurlijk ook als ik geen baan zou hebben.
Ik zou hem totaal negeren, want zoals hij zelf al zegt, is hij er normaal toch ook niet! Met zulke mensen kun je toch niet normaal communiceren! Dus gewoon lekker weggaan met de kleine en je eigen gang gaan.
Ik moet er wel bijzeggen dat ik maar 1 dag in de week werk. Normaal ben ik gewoon thuis en doe ik alles thuis.
Geef je vriend even de tijd. Wat Debby zegt, klopt. Het kan psychisch heel zwaar zijn om ineens zonder werk te zitten. Laat je man het even verwerken en geef hem even de tijd om dit op zijn manier te doen. Hij klinkt, naar wat jij verteld, een beetje depressief en dan is het juist heel moeilijk om je er toe te zetten om dingen in huis te doen. Believe me I know! Ik heb het zelf mee gemaakt en mn vriend ook en zo ging het hier ook en mijn vriend heeft 1,5 jaar thuis gezeten... Je moet heel veel geduld hebben en probeer er met hem over te praten. Misschien heeft je vriend wel het idee gefaalt te hebben, dat hij zich nu nutteloos voelt en dat hij het erg vind dat hij nu niet voor zijn gezin kan zorgen. Veel mannen vinden het nog steeds hun taak om ervoor te zorgen dat hun gezin niks te kort komt. (in financiele zin dus)