Ik moet even van me afschrijven hoor, ben zo verdrietig en moe..Gister is onze dochter 1 jaar geworden. Ik had me enorm verheugd op deze dag, we hadden een klein tuinfeestje voor onze gezinnen en mijn beste vriendin en haar man, 12 mensen in totaal. Maar vanaf vrijdag is dochterlief enorm verkeerd. Of ze nou ziek is (want snipverkouden), of dat er weer tanden in aantocht zijn (want voortdurend verhoging) of in een sprong zit (huilerig, aan je rokken hangen en niets willen), ik weet het niet. Niks is goed, het is alleen maar huilen. De nachten zijn ook weer drama; tig keer per nacht huilen en rechtop staan in bed. Mijn man wil ze dan niet, alleen ik 'voldoe' om haar weer in slaapt te sussen. Het feestje was gister ook geen succes. De kadootjes wilde ze niet uitpakken, het meptaartje wat ik voor haar had gemaakt, wilde ze niet eens aanraken, ze wilde niet op schoot. Ik was blij dat mijn moeder en zus er waren want ik draaide bijna door. Ik weet ook wel dat je niet mag verwachten van zo'n kleintje dat ze 'leuk doet' omdat het nou eenmaal haar feestje is maar ik had gewoon zo gehoopt dat ze er van zou genieten. Er was versierd, ze had haar feestjurk aan en er was dus veel volk, waar ze normaal enorm van geniet. In alle consternatie zijn we helemaal vergeten een foto van ons drieeen te maken met het feestvarken, of een foto van haar met de taart. En dat maakt me zo verdrietig! Ik vond de eerste maanden van haar leven enorm zwaar en gister was echt zo'n mijlpaal, zo van: we made it through the first year. En dat wilde ik vieren. Maar dat is eigenlijk helemaal niet gelukt.. Nu ben ik deze week weer 2 dagen met haar thuis, zoals altijd. En ik weet dat het vreselijk klinkt maar ik zie er zo tegenop...Ze is zo verkeerd momenteel. Ik weet gewoon nauwelijks hoe ik op deze manier de dag met haar doorkom. Sorry voor dit deprimerende stukje, ik moest het even kwijt.
Ah gefeliciteerd! Waar houdt je dochter van? Tv kijken, lekker wandelen? Doe dan vooral dat met haar. Lekker een beetje verwennen. Doe ik ook als dochter zo,n bui (dagen) heeft. Lekker wat verwennen, een baby/dreumes zijn is ook niet makkelijk..
Wij hebben ook geen makkelijk jaar gehad, ik ben ernstig ziek en dochter is geen makkelijke tante. Een heel erg pittig ding. Ze is wel heel erg vrolijk hoor, maar is prikkelgevoelig en kan totaal zichzelf niet even 5 minuten vermaken. Daarbij is mijn man depressief op het moment en gelukkig net weer begonnen met werk na een hele tijd als werkeloze. Als ik alleen met haar thuis ben, heb je ook geen seconde rust en ik ben al zo moe. Ze is ook net een jaar geworden, dit hebben we groots gevierd... ook omdat ik zo ontzettend blij ben dat we dit eerste jaar doorstaan hebben. Hier in de wijk (ik kom hier niet weg) is het normaal een megafeest te organiseren de hele dag en om 17h begint de afterparty voor de ouders. pfffft Ze had een geweldige dag gelukkig en kon de visite ook heel goed aan, want ik zag daar erg tegenop. We hadden voor haar een rust hoek gemaakt waar ze veel gezeten heeft en er stond een feesttent buiten voor het meeste bezoek. Ik heb ook best wel redelijk vaak een offday, maar dat maken we dan gewoon de dag erna goed. Eigenlijk een soort van beloningssysteem voor jezelf. Een rampendag kom je goed door met een leuk vooruitzicht! De dagen die niet zo lekker lopen proberen we gewoon zo rustig mogelijk door te komen. Ik bied haar dingen aan die ze leuk vind, is dat dan even niet zo dan dwing ik haar niks op maar zoeken we iets anders. Als ik echt geen rust kan terugvinden dan breng ik haar naar mijn schoonouders een paar deuren verder, gelukkig heb ik altijd die mogelijkheid om op terug te vallen.
en natuurlijk nog gefeliciteerd!! En je kunt altijd nog je taartje een keertje overdoen toch? Het is natuurlijk wel niet de echte, maar misschien dat het je wel een goed gevoel geeft als ze wel geniet van je taartje als ze een goede dag heeft!!
Hier hadden we ons ook verheugd op een leuke eerste verjaardag. We hadden gepland om naar de dierentuin te gaan maar door omstandigheden gingen we de dag ervoor al. En maar goed ook: die nacht sliep ze heel slecht, steeds huilen en niet lekker (ze had last van verstopping) en dus de volgende dag op haar verjaardag waren we moe en zij ook. Niks niet de leuke dag die we ons hadden voorgesteld. En maar goed dat we niet daar de dierentuin gingen die dag, dat was niks geworden.... Ik heb geleerd om met zo'n kleintje niet meer te veel te verwachten, het loopt vaak anders door verschillende dingen (sprongetje, ziekte, tandjes, etc). Dus probeer niks te verwachten/plannen en wacht af hoe het loopt... Ik snap dat het een hele mijlpaal is maar als ze niet in hun hum zijn, is het gewoon pech hebben. Kan je niks aan doen. Alleen het beste maken van het moment.
Dankjewel caat! Dat klinkt pittig, zelf ook nog ziek zijn en je man ook..Ik ben zelf depressief, maar met medicatie gaat dat meestal erg goed. Alleen merk ik dat ik bepaalde perioden gewoon echt loodzwaar vind. En dat die nu net samen moeten vallen met haar eerste verjaardag, dat vind ik zo naar..
Gefeliciteerd met jullie meisje allereerst! Oh ik kan me de eerste verjaardag van ons zoontje nog erg goed herinneren hoor, dat lijkt erg op die van jullie dochtertje namelijk Ons zoontje kon toen net lopen en was daardoor heel erg van slag en de hele dag aan t jammeren, jengelen etc. Niks was goed en willen slapen ho maar... Wij hebben ons erbij neer gelegd dat hij nogal uit zijn doen was op zijn allereerste verjaardag. Die kleintjes beseffen helemaal niet wat hun overkomt. Het is het jaar erop helemaal goed gekomen met zijn 2e verjaardag, daar heeft hij pas echt van genoten. Hij besefte toen veel meer en vond het ook erg gezellig dat iedereen er was. Een complete transformatie met het jaar ervoor dus er is hoop Ik snap dat jullie teleurgesteld zijn en al helemaal doordat je geen foto's hebt van bepaalde momenten. Deze fase gaat ook weer voorbij moet je maar denken.
Gefeliciteerd en sterkte! Het zal wel heel veel gemengde gevoelens geven. Jammer. Ik hoop dat de moeilijke periode snel voor je over is.
Gefeliciteerd nog. Denk dat je verwachting ook wat hoog waren voor de verjaardag en het dan ook snel tegenvalt. Uitpakken van kadootjes was hier ook niet, taart ook niet boeiend (paar hapjes), op schoot zitten (wT is dat? Meneer wil dat niet dus lekker laten rondrennen), foto's bij ons ook vergeten. Dus wat dat betreft hetzelfde verhaal maar toch hebben we het hartstikke leuk gehad. Maar het is wel vervelend als ze weer een lastige bui hebben om wat voor reden dan ook. Kan daar ook moedeloos van worden. Hier helpt het om toch met goeie moed er tegenaN te gaan. Dan valt het uiteindelijk mee. Lekker entertainen en leuke dingen doen. Probeer te genieten. Succes en t wordt heus weer beter!
Dat is jammer dat het zo gegaan is maar je kan ook niets doen tegen.. Jammwr van fotos maar misschien kan je een fotoshoot later doen smash cake en met jullie zodat het toch feestelijk blijft die mijlpaal Hier wist ik niet hoe het zal gaan maar we hadden fotoshoot gemaakt en ze was tijdens ook huilerig waardoor het volle 3-4 uur duurde maar echt prachtige fotos ook huilbakje fotos ) en feest zelf was gewoon goed maar erg druk en dochterlief kan niet zonder eten dus de feesten met haar altijd lastig tenzij ze iets in mond heeft Hoop dat komende dagen ze beter word! De nachten herken ik niet elke nacht al 14maanden.. Soms is het gelukkig 3-4x wakker maar afgelopen 3 nachten is elke 10min dus op teller staat al 35x ik en 35x loopt mijn man heen.. Is slopend.. We slapen overdag gelukkig 1.5-2 uurtjes met zijn alle..
Het kan inderdaad best een sprongetje zijn waar ze inzit. Ik vind de dagen soms ook best intensief als ik alleen met mijn dochter ben. Wat ik dan doe met haar: Kinderboerderij Zwembad Playcity ( overdekte speeltuin) Zandbak in de tuin Tv kijken, Nijntje bv Boekjes lezen Haar lekker in bad doen Wandelen Alles om haar maar af te leiden. Jammer dat de 1e verjaardag zo verlopen is, hier hebben we eigenlijk ook amper foto's, hadden de camera maar door de drukte amper aan gedacht. Jammer dan, er komen nog zoveel leuke dingen. Wacht maar tot ze uit die vervelende sprong is!
Yep, hier was de 1e verjaardag van zoon ook niet een happening.. Hij was sikkeneurig, moe, en wou zelfs zijn taart niet... Paar dagen later opnieuw samen kaarsje uitgeblazen, toen was het opeens wel een succes
Ontzettend balen dat het zo gelopen is Dat is ook gewoon niet leuk. Ik herken het helemaal iig, na een loodzwaar eerste jaar hier, (hartritmestoornis met een hoop medicatiegeklooi, KMA en verborgen reflux, (waardoor huilbaby) en chronische oorklachten), kreeg ze de nacht voor haar eerste verjaardag weer een tachycardie (sterk verhoogde hartslag) en stonden we met 'r op de spoedeisende hulp midden in de nacht, (en ik schiet weer vol nu ik het typ ). Leek het eindelijk rustiger te worden, kregen we dat. Verheugd op een leuke dag en in plaats daarvan waren we zo gaar als wat en was ik erg blij dat de helft van de visite af had gezegd... Maar goed, daarin blijven hangen, helpt niet en als ik 1 ding inmiddels wel geleerd heb, is het dat er niets te plannen valt met die kleintjes en je vooral gewoon moet genieten op de momenten dat dat kan, zodat je ertegenaan kunt op de momenten dat dat moet.
Weet je, het is maar een datum.... vier het gewoon nog eens als ze wel lekker in haar velletje zit. Maar ik snap je wel...knuf
Een hele dikke knuf! Tips heb ik even niet, we zitten zelf in 1 groot verdrietig zwart gat en haar eerste verjaardag is nog ver weg. Maar ik zou er ook naar uitkijken en als het dan zo loopt zou ik er ook gewoon heel verdrietig om zijn! Het veranderd niks, maar het is niet erg om je soms zo te voelen, de kunst is om het een plekje te geven en weer door te gaan. Hopelijk komen er nog heel veel mooie en gezellige momenten!
Wat vervelend dat het zo is tegengevallen...denk wel dat de truc is om niet meer zulke verwachtingen te stellen. Wij hebben er daarom ook gewoon voor gekozen om lekker naar het zwembad te gaan voor haar verjaardag...want heel eerlijk gezegd is zo'n feestje meer voor de ouders dan voor het kindje...taart en kadotjes hebben ze gewoon nog niets mee. En hoe meer je gefrustreerd raakt dat het niet volgens je plannetje gaat hoe meer de frustratie er bij de kleine in schiet. Probeer in dit soort tijden gewoon heel flexibel te zijn..ga gewoon met ze mee...scheelt een hoop frustratie. Je kan later nog eeen cake smash doen ofzo
Dankjewel voor al jullie lieve reacties, zo fijn om hier herkenning en tips te lezen! Ik dacht zelf dat ik mijn verwachtingen niet al te hoog had maar kennelijk onbewust toch wel. Met zulke kleintjes weet je dat dingen nooit te voorspellen zijn maar je hoopt toch op het beste..
Jammer dat het zo gelopen is, ik herken dat wel een beetje. Ik had me zoooooo enorm verheugd op mijn meisje haar eerste hapje.. nou.. krijsen was het!! Heb nog wel een foto gemaakt, maar was niet echt 1 voor in het album zal ik maar zeggen toen heb ik me voorgenomen om me geen voorstellingen meer te maken hoe leuk dingen zullen zijn haha. Gelukkig is ze nu dol op haar hapjes Gewoon genieten van de mooie momenten, en schotel nog een keer een taartje voor, misschien krijg je dan wel super foto momentjes samen