Ik denk dat je de marge wat groter moet maken..en dat elf maanden niet specifiek bij elf maanden is, maar ook best eens bij 10 of bij 12 zou kunnen plaatsvinden. Zoals een kindje ook een 'gemiddelde'' leeftijd heeft waarop ie gaat praten (en bijvoorbeeld het "ik"principe leert..of het 'vraag principe leert) of zoals een kindje ook een gemiddelde leeftijd heeft waarop t ongeveer zal gaan lopen..zo vinden ook déze sprongetjes plaats volgens mij. het is toch ook gewoon heel logisch en aannemelijk? Waarom zou je wél allemaal rond de 16 maanden kunnen lopen, maar niet rond de 4 maanden patroontjes herkennen?
Maakt het nou echt uit of je erin gelooft of niet? Als het nou voor iemand werkt om het gedrag van het kind te kunnen verklaren met een sprong, wat is daar mis mee? Nathan heeft niet overdreven veel last van de sprongetjes, maar ik merk ze wel. Hij is een heel makkelijk en vrolijk kind en als hij een hele dag uit zijn hum is, dan is er gewoon iets aan de hand. Natuurlijk check ik of hij niet ziek is, tandjes etc, maar ik raadpleeg ook altijd het boek om te zien of er niet een sprong op de planning staat. En meestal is dat dan wel het geval, zoals nu, de 8.5 maanden sprong. Wat al eerder gezegd is, ik vind het leuk om te weten wat voor nieuwe vaardigheden hij aan het ontwikkelen is en het boek geeft ook leuke tips over wat voor spelletjes je kan doen om die vaardigheden te helpen ontwikkelen.
Ehm... het is ook weerlegd dat die sprongetjes bestaan (althans, zoals ze in het boek worden beschreven), notabene door een promovenda van de schrijver zelf. Ik heb het boek gelezen en de manier waarop het is geschreven deed mij een beetje denken aan de horoscoop uit de krant: er is altijd wel iets van waar. Ik kon er niet veel mee, in ieder geval.
Zelf merk ik het eigenlijk niet bij Jesse, hij huilt zelden, is eigenlijk altijd makkelijk en slaapt en eet goed, dus ik weet niet zo goed hoe ik zo'n sprongetje moet merken. Wel merk ik soms in een paar dagen tijds dat hij opeens veel nieuwe dingen kan, maar nooit doordat hij lastig is ofzo. Maar ik vind het boek sowies toch heel leuk om te lezen, leuk om te vergelijken wat andere kindertjes op die leeftijd allemaal al doen of juist niet doen. Ook staan er leuke tips in voor spelletjes enzo. Wat ik ook heel goed vind is, dat in het boek erg mooi wordt uitgelegd dat, als een baby hangerig is, het daar zelf óók niets aan kan doen, dat het dan zelf óók helemaal uit z'n doen is. Ik vind daardoor dat ik meer geduld heb gekregen als Jesse eens wat jengelig is, of huilt. Ik kan me herinneren van m'n eerste twee zoontjes, dat ik veel meer kortaf reageerde als ze wel eens jengelden of huilden.
hehehe hier ook een grote irritatiefactor als mensen zeggen "oh hij/zij huilt.. VAST een sprongetje" dan staan mijn haren serieus overeind het zo'n verschrikkelijke dooddoener kinderen huilen wel eens en soms omdat ze honger hebben en soms mdat ze gewoon niet blij zijn en soms weet je het gewoon niet maar hoe ik ook een hekel aan die opmerking heb merk ik wel (zeker nu ze wat ouder word) ontwikkelingsfasen op het moment dat oei ik groei ze noemt ik vertik het alleen om te zegge dat ze huilt omdat ze een sprongetje heeft want oef... want een verschrikkelijk irritante rotopmerking ishet het impliceert (voor mijn gevoel dan) dat je ze net zo goed kan laten huilen omdat je er toch niets aan kan doen en dat gaat tegen al mijn moedergevoelens in
Als een keertje huilen het enige was Dat vind ik ook te snel om meteen te roepen dat het een sprongetje zal zijn. Maar als je toch merkbaar veel verschil merkt in het gedrag van je kindje al een paar dagen, veel huilen, slecht eten, slecht slapen en zulks meer, dan is het toch een ander verhaal. Dan ga je toch kijken of er medisch iets aan de hand is. En als dat neit het geval is, nou dan beland je vanzelf bij het geestelijke. Zo irriteer ik me er aan dat dit soort topics altijd worden gestart door mensen waarvan het kindje niet merkbaar last hebben van de sprongen. En dan wordt er maar meteen gezegd dat het niet bestaat. Sja als ik geen last heb van een verkoudheid, bestaat het toch heus wel, alleen op dat moment ff niet bij mij... Het is niet zo dat elk kind op elk van de aangegeven tijdstippen enorm last heeft van een sprong. Nee het kán. Mijn kind heeft bv van de eerste sprongen vreselijk last gehad, maar de laatste 2 zijn voorbijgegaan zonder dat ze er zelf veel last van had. Wel merk ik dat ze die sprongen wel genomen heeft, dat zie ik aan de vaardigheden die ze bijgeleerd heeft. Maar dat roep ik toch ook niet dat de sprongen niet bestaan of dat je er in gelooft of niet? Het is een feit dat ze bestaan en als jouw kindje er geen last van heeft, prijs je gelukkig, want het zijn doorgaans geen prettige perioden als ze er flink last van hebben. Ik wil niemand voor het hoofd stoten ofzo, maar vind het gewoon vervelend dat mensen gewoon roepen dat het niet bestaat of niet zo is, terwijl het wel degelijk zo is! En dat heeft niets met geloof te maken, ik heb het meegemaakt en vele moeders met mij. En dr is ook al honderd keer uitgelegd dat je het boek niet te strak moet aanhouden. OMdat elk kind anders is. De periodes zijn ook een plusminus van wanneer het kind er last van kán hebben. Als mensen het boek eens echt goed zouden lezen, zouden ze het beter begrijpen dan het nu blijkbaar wordt gedaan. Dat blijkt wel weer uit dit soort topics..... Jee kon wel aandelen hebben joh
Niet iedere hangerige dag is een sprongetje, ik ben ook allergisch voor die uitdrukking en vind het een waardeloos boek. Sprongetjes bestaan waarschijnlijk wel maar niet zoals oei ik groei beschrijft en niet te pas en te onpas. Maar goed, als er mensen gelukkig mee zijn, prima toch.
Ik ben ook helemaal niet van de 'sprongetjes' en heb ook bewust geen 'Oei, ik groei' in huis. Heb trouwens helemaal geen boeken over baby's ontwikkeling, opvoeding o.i.d. in huis. Mijn dochter van ruim 4 maanden vertoont helemaal geen sprongetjesgedrag en ontwikkelt zich prima, rustig en geleidelijk. Door allemaal boeken in huis te halen, ontwikkelt ze zich echt niet beter, sneller of anders. Ze doet het toch op haar manier en het kan ook onzeker maken. Als ik echt iets niet weet wat haar betreft, bel ik mijn moeder en vraag het haar. Voor mij is mijn moeder de beste ervaringsdeskundige en ik hecht meer waarde aan haar mening en advies dan aan een algemeen geschreven boek. Wat mij verbaasd is dat er voor elk gedrag op elk tijdstip een sprongetje is. Maakt niet uit hoe oud je kind is, 6 weken, 7 weken, 12 weken, 17 weken enz. echt alles is een sprongetje. Ik kan me voorstellen dat het prettig is om herkenbaarheid terug te vinden in het boek, maar ik heb er niks aan. Vind het wel grappig om te lezen dat bij de mama's die er in geloven de kindjes ook echt zgn. 'sprongetjesgedrag' vertoont, terwijl bij de mama's die er niks mee hebben, de kindjes dit gedrag minder of niet hebben. Waarschijnlijk als je er in gelooft, ben je meer geneigd om bepaalde gedragingen onder sprongetjesgedrag te noemen, terwijl de andere mama's dit niet doen. Als mijn dochter eens een mindere dag heeft, wat zelden voorkomt, denk ik gewoon dat ze haar dag niet heeft, net als ik soms.
Op zekere hoogte geloof ik er wel in, heb zelf het boek geleend van een vriendin maar wat ik wel grappig vind om hier te lezen is dat zoals jij die het boek niet heeft gelezen etc dat er ook misvattingen zijn, want niet iedere week is er een sprong anders zou je iedere dag in een sprong moeten zitten, dus ik zou het dan toch nog eens een keertje goed doorlezen als je het dan toch stiekem leest
Hoi Lafo, Ik lees het boek niet stiekem hoor . Ik heb het nl helemaal niet, maar ik lees ook regelmatig op verschillende topics over de sprongetjes op elke leeftijd en dan hebben ze ook nog marges van een maand of een paar weken. En dat vind ik raar. Ik baseer mijn mening dus op wat ik lees op de verschillende topics op dit forum. Ik heb gewoon helemaal niks met opvoed- en ontwikkelingsboeken, die zijn mij te standaard voor mijn unieke dochter. Groetjes, Ivka
Het gaat er denk ik om dat hier op het forum door sommige mama's ieder ongezellig gedrag van hun kind op een sprongetje wordt gegooid. En soms lijkt het alsof er elke week een sprong is. Ik denk dat mensen fijn vinden om een bepaald gedrag te kunnen verklaren. Zoals ik eerder zei: ik geloof er zeker in dat er tijd bij tijd een sterke mentale sprong genomen wordt in de hersens van een kind (al heb ik hier tot nu toe niets van het gedrag wat erbij hoort meegemaakt), maar soms zijn kinderen gewoon uit hun mum zoals wij dat weleens zijn en is het niet meteen een sprong. Ik denk dat TS meer daarop doelt dan op het feit dat ze er niets van gelooft.
Ik heb sowieso niks met die sprongetjes uit oei-ik-groei. Die vaste tijden waarop de sprongetjes komen hebben we nooit gehad. Maar ik merk soms wel dat hij iets nieuws leert, en daar gefrustreerd door is. Hij zit nu in een taal-fase. Opeens meer spelen met klanken en bepaalde klanken gebruiken voor bepaalde dingen. Dat gaat samen met een hoop frustratie, omdat we lang niet altijd begrijpen wat hij wil zeggen met zijn klankenspel. Daarmee samen komt weer een portie aanhankelijkheid, maar ook ondeugendheid. Aan de ene kant heerlijk tegen ons aan kunnen hangen. Maar ook bewust allerlei dingen uitproberen. Die frustratie, aanhankelijkheid&ondeugendheid komen wel vaak terug bij die ontwikkelsprongen. Maar niet echt op de oei-ik-groei manier.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen grote fan ben van oei ik groei (als je dat leest denk je dat je kind achterlijk is als het met 9 maanden nog niet loopt) maar, eerlijk is eerlijk, als ze hier weer eens een paar van die mega-hangerige dagen hebben, 's nachts herhaaldelijk wakker worden en ik het helemaal zat ben, dan pak ik het boek erbij en steeds zitten ze dan exact op een "bliksempje". Dus tja.....
Ik heb geen Oei ik Groei in huis. Ik heb ook nog nooit wat gemerkt van sprongetjes bij mijn zoontje. Toch geloof ik er wel in. Mijn zoontje heeft er alleen (nog) geen last van. Ik irriteer me net als velen ook aan het excuus 'hij zal wel een sprongetje' hebben dat bij elke scheet wordt gegeven. En wat ik ook heel irritant vind, is die ruime marges. Je kan met 10 maanden last hebben van de 11 maanden sprong. Met 9 maanden kunnen ze nog last hebben van de 8 maanden sprong. Iig mijn punt: wanneer ze huilen, niet kunnen slapen, vervelend zijn dan kan het blijkbaar altijd een sprongetje zijn. Maar het is idd geen kwestie van geloven. De sprongetjes bestaan, maar in welke mate verschilt enorm per kind. En ik lees dat Oei Ik Groei boek ook niet, omdat ik dan alleen maar onzeker kan worden dat mijn zoon 7,5 maand is en nog helemaal niet kruipt. Terwijl dat natuurlijk grote onzin is.
Nee hoor, zoals ik zei: ik geloof er heilig in..sterker nog, ik ben er van overtuigd dat het zo is en dat het niet eens een discussiepunt is of ze wel of niet bestaan... En tóch vertoont mijn dochtertje geen typisch sprongetjes-gedrag...huolerig of jengelig of hangerig? Nooit wat van gemerkt... Ik merk vooral dat ze ineens 'anders'is..en een paar dagen later vallen de nieuwe vaardigheden op. nee je kind ontwikkelt echt niet sneller door zo'n boek, maar dat is dan ook mijn laatste streven en zou dus ook de laatste reden zijn om zo'n boek te kopen..een snelle ontwikkeling. is voor mij niet van belang, echter een goeie ontwikkeling, daar op in kunnen spelen, interesse in wat dr in die ontwikekling en dus emt mn dochtertje gebeurd én nieuwsgierigheid waren bij mij vooral de redenen om het boek eens te lezen (maar ja..ik werk dan ook met jongeren waar mn hoofdtaak opvoeden is, dus in die zin was de basis interesse er al wel) Ik weet en heb gezien hoe belangrijk en groot en vooral mega boeiend de ontwikkeling van de hersentjes is..en dat vind ik dus gewoon erg leuk om te weten. Mag dat ook een reden zijn om in de 'sprongetjes te geloven"?
ow en nog een kleine aanvulling..misschien is het juist andersom en herkennen de mama's die het boek niet hebben gelezen en géén sprongetjes zien dus niet wat een sprongetje kan zijn of inhoud...Da's ook nog een mogelijkheid, ipv dat de mensen die t boek hebben gelezen bevooroordeeld zijn en ineens vanal;les denken te zien..
Nou ik geloof er wel in hoor maar dat is ook omdat ik het eerste sprongetje met 5 weken duidelijk gemerkt hebt. Mijn zoontje is een makkelijk ventje maar 2 dagen was het een klein draakje, toen attendeerde een vriendin mij dat het mogelijk een sprongetje zou kunnen zijn en toen heb ik het Oei ik Groei boek gekocht en het was heel herkenbaar wat daarin stond. Het volgende sprongetje was niet zo heftig maar merkte het wel omdat hij ineens wakker werd 's nachts. Maar de 12 weken sprong heb ik niks van gemerkt dus het hoeft niet altijd zo te zijn dat je kindje er last van heeft maar het bestaat zeker wel.
Ik geloof er ook wel in, al klopt het idd dat niet alle sprongetjes even heftig zijn... De 11 maanden sprong viel hier wel mee, en de 13 maanden sprong leek eindeloos... Jelle leek de vorige er wel bij te pakken... In het boek staat trouwens ook dat niet ieder kind op hetzelfde moment dezelfde vaardigheden aanneemt. Op het moment dat het sprongetje voorbij is zouden ze het technisch moeten kunnen, maar als hun interesse daar niet ligt op dit moment doen ze er niks mee.. Als een kindje na een sprong bijv zou moeten kunnen lopen en praten (even 2 hele verschillende dingen) dan kan het best zijn dat jouw kindje nu meer gaat praten, maar het lopen nog even laat liggen... Gewoon omdat ze maar 1 ding tegelijk kunnen... Jelle zit nu in een periode dat hij heel erg aan het oefenen is met praten. Echt het oefenen van woorden, alles nazeggen enz. Wat idd eerder in het topic ook al gezegd is, het gedrag van je kindje word er niet minder om, maar het is beter te overzien als je weet dat er een eind aankomt. Als nieuwbakken moeder weet je niet wat je overkomt als je kind zich van de ene op de andere dag heel anders gedraagd. Overigens zitten de sprongetjes de eerste paar maanden zo dicht op elkaar en moet je zelf nog zo wennen aan wat "normaal gedrag" is voor je kindje dat je het gewoon niet ziet. Tenminste zo heb ik dat ervaren.
Ja ik vind het ook handig om het boek er op na te slaan en tuurlijk bij de een is het heftiger dan de ander en gelukki heb je ook kinderen die er helemaal geen last van hebben! Qua ontwikkeling volg ik het niet echt of ze dit al kan en dat niet, het zijn maar richtlijnen. Maar het is gewoon fijn om iets te kunnen lezen over het gedrag van je kind op dat moment en er wel dingen van kan herkennen. Althans zo is dat bij ons. Maar ieder voor zich en ik probeer ook niemand het boek aan te smeren, als je er niets mee hebt prima toch en wel dan ook prima! Maar voordat men oordeelt zou ik me wel wat meer verdiepen in het boek en niet alleen wat er hier geschreven staat, msschien vind je het nog leuk ook!
Bluesky, t schijnt ook dat de 11 maanden en 13 maanden sprong er vaak aaneengeschakeld zijn of overlopen of samenvallen..Dus wat dat betreft is het dus erg duidleijk aan Jelle te zien als jij dat ook zo ervoer.. De eerste maanden had ik t ook niet zo door..behalve dat ik dan ineens wel zag dat ze erg gebiologeerd was door bijvoorbeeld t behang..wat ze daarvoor nooit had. Of dat ze ging lachen als ik een balletje omhoog gooide en opving..