Ik heb heel erg last van een overgeef fobie. Wie heeft dit ook? En hoe gaat het nu je een kind heb en die overgeeft? Nog steeds zo panisch of is het dan anders?
ik ben niet gek op overgeefsel maar mijn dochtertje had reflux dus dan leer je er wel heel snel aan wennen hoor hahaha ik vond het niet geweldig ofzo maar was ook niet zo dat ik van me graadje ging alszij overgaf
Als ik zelf moet overgeven raak ik in paniek, als mijn vent tijdens een migraine aanval naar boven komt met een emmer ben ik direct naar onder. Gisteren uit eten geweest met mijn moeder, die werd niet goed, rent naar de wc en ik hoor haar kokhalzen. zit ze me erna te vertellen dat ze het op geruimd heeft. Nou ik had geen honger meer. Zonde van het geld, was een wok restaurant. Had net twee dingen gegeten. Heb van naast de deur van de wc, maar mijn vent een sms gestuurd dat mam niet in orde was. is hij maar gaan kijken.
Ik heb dus absoluut een fobie voor overgeven. Gelukkig hoef ik nooit over te geven *laatste keer is 7 jaar geleden, en die keer daarvoor iets van 5 jaar* Maar als ik voelde dat ik moest raakte ik in paniek en probeerde ik het met man en macht tegen te houden. Toen ik 16-17 was kreeg mijn moeder chemo en moest wel 14 keer per dag overgeven! Ik raakte elke keer in paniek als ik dit hoorde, maar ik wende er wel iets meer aan. Melk terugspugen vind ik niet erg, maar mijn dochter heeft maar 1 keer in haar hele leventje overgegeven. Maar ook toen raakte ik in paniek, bah de geur..... het idee... getsie vind t maar niks
Ik heb zelf een fobie voor overgeven, als ik misselijk ben, hang ik rustig een hele nacht uit het raam om maar niet te hoeven spugen. maar als Iris moet spugen ben ik juist heel rustig.
Ik hoop dat het veranderd. Heb het nu ook als de honden spugen, dan moet ik echt weg kijken en moet ik een uur de moed bij elkaar rapen om het op te ruimen. ( zet ook mijn bril af als ik het moet op rapen)
Ik hád ontzettend veel moeite met overgeven. Tot deze zwangerschap en de mexicaanse griep. Ik heb nog nooit zoveel overgegeven. Sindsdien heb ik er echt geen problemen meer mee. Misselijk? Even spugen en ik ben er vanaf. Leuk is het niet maar wel beter dan het krampachtig op proberen te houden. Als de kleine spuugt vind ik het niet fijn, maar het is niet anders. Ik ruim het gewoon op en moet zelf niet spugen, gelukkig.
Ik heb het ook, maar ik heb het idee dat het steeds minder wordt. Heb zelf pas 2x in mijn leven overgeven. Toen ik 7 jaar oud was en tijdens de bevalling. Weet van beide gelukkig niet zo heel meer van. Toen ik 7 was had ik keelontsteking en ik weet nog dat het zo ontzettend zeer deed. En tijdens de bevalling hadden de hormonen de overhand, dus viel het me heel erg mee. Als mijn kindje overgeeft kan ik het goed hebben. Ben ook regelmatig ondergespuugd. Heb laatst zelfs de rijstkorrels uit mijn bh moeten vissen. Mannetje kreeg het voor elkaar om recht in de gleuf te mikken zeg maar... Zoonlief heeft helaas niet zo'n sterke maag als mama. Als de hond spuugt vind ik het helemaal niet erg. Maar als vriendlief een innige omhelzing met de pot heeft dan hou ik mijn oren echt dicht...
Dus van je kind is het anders dan van andere? Wat ben ik blij om dit te horen. Wat ik vreemd vond gisteren, dat mijn moeder normaal als ik vroeger ziek was naast me stond bij de wc. En gisteren zei ze dat ze zelf een andere kant moest uitkijken voor haar eigen.... ( vul zelf maar in) voel me nu al misselijk als ik eraan denk.
Ik vind van wel. De eerste keer dat mijn kindje echt overgaf (dus niet het melk teruggeven) heb ik het zelfs met mijn handen opgevangen. Stond echt van mezelf te kijken....
Van je kind kun je veel meer hebben dan van andere mensen/dieren. Een ander voorbeeld maar als de hond een ongelukje heeft gehad als hij ziek is ga ik bijzonder erg over mijn nek. Maar Kyra's vieze broeken vind ik wel vies maar over het algemeen heel goed te doen. Hoe het bij jou zal gaan durf ik niet te zeggen omdat ik geen fobie heb, maar ik denk dat het een stuk minder erg zal zijn dan je denkt.
Tsjah... Hier ook een emetofoobje, die net zwanger is! Brrr... wil er nu gewoon niet aan denken. Voel de misselijkheid dan meteen op komen. Bij mijn katten kon ik het eerst ook niet hebben. Heb aldoor kokhalzend het spul op moeten ruimen, soms mn vriend gevraagd het te doen... (katjes waren erg ziek in hun eerste levensjaar) Met mn kittens gebeurt het ook af en toe, maar vind het niet zo eng meer (maar nog steeds niet leuk!) 1,5 jaar geleden voedselvergiftiging gehad. Heb vriendlief bijgestaan toen hij de pot omhelsde, zelf kotsmisselijk maar het binnen gehouden... Mijn laatste keer was toen ik 16 was, dankzij drank. En toen ik 12 was, griep. Ben nu 29! Moet er echt niet aan denken om ziek te worden tijdens deze zwangerschap!!!!!
De laatste keer van mij was toen ik 17 was. Mijn toenmalige vriend heeft me naar mijn moeders huis gebracht en daar heb ik overgegeven. Ik kan ook niet als ik misselijk ben naar mijn moeder gaan, dan weet ik dat het eruit komt. Ik ben nu wel wat meer gerust gesteld. Dank jullie allemaal. nu ga ik proberen de gravitamon naar onder te krijgen, ben al 4 dagen het worstelen met dat ding. in apotheek konden ze me niet vertellen of ik die klein kon maken. Ze dachten toch dat ik het in een geheel naar onder moest slikken. bah!
http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/187311-emetofoobjes.html Misschien kun je hier meekletsen?
Hier iemand die nooit overgeeft. De laatste keer was toen ik kind was, een jaar of 6/ 7. Ik ben weleens misselijk of zo, maar tot aan overgeven komt het nooit. Word nog wat als ik zwanger ben.... Maar ik heb wel een hele sterke maag en heb het echt niet gauw. Maar ben ook bang als ik misselijk ben dat ik moet overgeven. Ik vind alles aan overgeven naar, zowel het geluid, als de geur als hoe het eruit ziet..... Zo goor, zo'n plas met kots. Ik word ook spontaan misselijk van iemand die overgeeft. Ik loop er het liefst bij weg. Maar ik werk ook met kinderen, en dan zou ik wel moeten en moet me er dan gewoon maar overheen zetten... Niemand vind het lekker...
ik heb het zelf wel maar kan er wel tegen als de kinderen moeten overgeven. omdat die het er veel gemakkelijker uitgooien zeg maar. als mijn vriend moet overgeven heb ik daar veel meer moeite mee.ik heb mezelf inmiddels aangeleerd om op een bepaalde manier goed door te blijven ademen zodat mijn inhoud binnen blijft en dat vind ik het belangrijkste. als het bij mij maar binnen blijft.
Hier ook eentje. Heb het al zolang ik me kan herinneren. De ene periode erger dan de andere. Ik heb ook van die stomme dingen. Bijvoorbeeld een plastic zak in mijn tas als ik wegga, een bakje onder mijn bed, altijd kijken bij nieuwe omgevingen waar een wc is en als mijn dochter 's nachts wakker wordt ben ik altijd bang dat ze gespuugd heeft of moet spugen. Als ik hoor dat er buikgriep rondgaat word ik panisch etc. Toch blijf ik redelijk rustig als mijn dochter moet spugen (hoewel mijn vriend dit zal tegenspreken). Moedergevoelens en medelijden voor haar dat ze zo beroerd is overheersen dan lijkt het. Waar ik het meeste bang voor ben is ineens ziek te worden ergens waar het 'niet kan'. Dus buikgriep krijgen op mijn werk of misselijk worden van het eten in een restaurant. Toch is het weer niet zo erg dat het me er van weerhoudt dingen te doen, ik ga echt wel uit eten enzo. Wil het mijn leven niet laten beinvloeden dus ik probeer er mee om te gaan. Denk er wel over om na deze zwangerschap EMDR te gaan doen. Wil er toch wel graag vanaf.
Hier nog één die ook totaal niet tegen overgeven kan! Als ik het op TV zie, dan begin ik zelf al te kokhalzen en draait mijn maag echt 10x om! Als de hond heeft overgegeven, dan laat ik het mijn vriend ook altijd opruimen! Ik vind het zelfs al erg om er een stukje wc papier over heen te leggen! Hoe het met een kind zal zijn, dat kan ik niet zeggen, maar ik denk dat je inderdaad meer van je eigen kinderen kan hebben.