Hello! Ik heb een zoon van 8 een heerlijke kerel. Nu gaat hij best veel om met een jongen uit de straat, eigenlijk zijn het dikke kameraden. Laatst had ik een topic geopend dat mijn zoon zijn banden waren leeg gemaakt dus door die jongen. Ze hadden ruzie gehad en dit was die jongen zijn wraak. Inmiddels is het weer opgelost, jongen kwam gisteren aan de deur met fietspomp enz om het te maken en om zijn excuses aan te bieden. Dus ja kinderen die vergeven elkaar snel, nu zijn ze weer dikke vrienden! Ikzelf ben er niet zo blij mee, aangezien die jongen wel wat rare streken heeft dus. Maar aan de andere kant, als ik nadenk uit wat voor gezin hij komt is alleen met de vader, deze is most of the time dronken en laat zijn kinderen doen en laten wat ie wil. Kan het jongentje ook niks aan doen, hij is buiten dat incident ontzettend leuk met mijn zoon, eigenlijk zijn ze onafscheidelijk. En hij is ontzettend graag hier. Maar toch maak ik me zorgen wat voor invloed zo'n jongen op mijn kind heeft. Kan ik mijn zoon verbieden met hem om te gaan. Of moet ik erop vertrouwen dat ik hem voldoende geleerd heb over wat goed of slecht is? Ik vind dit echt ontzettend moeilijk, en zou weleens willen weten hoe andere moeders hiermee omgaan?
Ik denk dat hoe harder jij roept dat ze elkaar niet mogen zien, hoe harde ze elkaar gaan opzoeken. Zou zeker een oogje in het zeil houden,maar er verder denk niet te veel mee doen.
Ik zou je zoon duidelijk maken dat hij hem niet in alles na moet doen omdat zijn vriendje af en toe rare dingen doet die niet mogen. Ik zou ze wel met elkaar laten spelen, verbieden lukt toch niet op die leeftijd. Goed opletten en gewoon tegen hem zeggen dat hij tegen jou moet zeggen als er iets is.
Ik denk ook dat ik het niet moet verbieden, dan ontneem ik zijn beste vriend en ik denk dat het dan alleen maar interessanter word. Mijn zoon ziet er heel stoer uit, maar is een enorme bangerik en doet geen vlieg kwaad of zou niet zomaar iets uitspoken. Eigenlijk hoef ik er niet zo bang voor te zijn. Maar toch ik wil niet dat andere kinderen een slechte invloed op hem hebben.
Volgens mij pleit het alleen maar voor hem dat hij netjes zijn excuses aan komt bieden en de gemaakte schade wil repareren? Ik snap het probleem nav jou verhaal niet zo. Kinderen maken ruzen, flikken elkaar een streek en maken het weer goed. Jij als moeder blijft je er maar druk om maken, terwijl zij weer dikke mik zijn en het hele voorval alweer "vergeten" zijn... Volwassen mensen zouden hier een voorbeeld aan moeten nemen. Daar blijft 1 fout vaak hangen, met soms jaren ruzie daarna. Zo zonde van de tijd...Kinderen zijn nog simpel, geniet daarvan. Probeer niet te veel te regelen, geef je zoon de kans om te leren van dit soort dingen. Het wordt natuurlijk een ander verhaal als er gevochten zou gaan worden, maar zolang het bij "onschuldige" boze acties blijft en er daarna spijt betuigd wordt, zou ik rustig aan de zijlijn blijven staan.. Daarmee wil ik niet zeggen dat je het allemaal maar over je heen moet laten komen, want ik begrijp je bezorgdheid best. Maar vaak is het zo dat als je je er mee bemoeid, je je zoon eerder belast, dan dat je er goed aan doet.. Mijn tante bijvoorbeeld, had vroeger de gewoonte om zich constant met de ruzies van haar dochter en mij te bemoeien. Ze kwam dan niet bij ons thuis, maar naar school, zodat ze mij alleen (ik was een jaar of 7 à 8) aan kon spreken...Dan mochten mijn nicht en ik een maand niet meer met elkaar spelen van haar, terwijl wij het inmiddels allang weer goed hadden gemaakt en dus stiekem afspraken........
Loetje daar heb je gelijk in hoor! Ik spreek mijn bezorgdheid ook niet tegenover mijn zoon uit hoor, vind het alleen maar fijn voor hem dat het weer goed is tussen hun! Hij is nu weer helemaal in zijn sas. Maar het is gewoon de bezorgdheid, je maakt je toch druk of je kind niet op een slechte manier word beinvloed.
Ik zou het zeker niet verbieden als het beste maatjes zijn, dat zal hij je nog een lange tijd kwalijk nemen! *spreek uit eigen ervaring* en verder is het mssn wel goed voor zijn vriendje dat ze samen omgaan, dan ziet hij ook een andere kant van het leven, hoe het dus wel moet! En mssn kan jou zoontje hem een beetje op de *rails* houden en het goede voorbeeld geven. Snap dat t wel moelijk is maar ach het zijn kinderen, zo gauw het echt uit de hand gaat lopen dat er word geslagen tijdens ruzie enzo dan zou je er alsnog over na kunnen denken ( en mssn wel naar zijn papa toe gaan om het aan te kaarten ) Grrttsss
Tuurlijk, daarom begrijp ik je ook wel. Maar deze jongen geeft tegenover zijn foute actie ook weer een heel goed voorbeeld aan je zoon, door zijn excuses aan te bieden. Daar moet je best een vent voor zijn Daarbij ben ik nog niet in de "vaste vriendjes en ruzietijd" aangekomen, dus mss heb ik wel erg makkelijk praten
Pff loetje geloof me dan maak je nog wel wat mee hoor! Eerst ruzie, dan weer beste vriend, dan is het voor altijd voorbij en dan in eens toch weer kameraden! Als moeder word je er ook wel een koekeloere van hahaha.
Hihi, volgens mij maken kids er een sport van om moeders koekeloere te maken. Constant denk je, "als deze fase voorbij is, wordt het vast allemaal wat makkelijker"...Nou, niet dus 't Is ook echt wel het moeilijkste vak op aarde hoor, opvoeden.. Met jou zoon, z'n vriend en jou komt het vast ook allemaal wel goed..Probeer zoveel mogelijk vanuit zìjn standpunt te kijken en kruip eens terug in het kind in jezelf. Mss dat je er dan wat makkelijker mee om kan gaan en een gulden middenweg in dit soort situaties kan vinden. Overigens vind ik dat je die jongen best op zijn gedrag aan kan spreken. Maak er geen heel heisa van, maar hem even op zijn fouten wijzen kan echt geen kwaad, je bent immers de volwassene. Ze kunnen best ruzie hebben, maar van elkaar en elkaars spullen moeten ze gewoon afblijven. Geef je hem gelijk een nieuwe levensles in hoe vrienden (in voor-en tegenspoed) met elkaar om gaan...