Hallo dames, Ik heb een dochtertje van 9 weken en zij slaapt sinds 3 weken op haar buik. Ik merkte dat ze het prettig vond, in de box of op een kleed. Ze kwam 's avonds moeilijk in slaap, na de laatste voeding. We waren vaak wel een uur (!) bezig haar eindelijk in slaap te krijgen (speentje uit/in/uit/in, aai over de bol, troosten). Overdag legde ik haar op haar buik in haar bedje, om te kijken of dat beter werd. En ja hoor, even héél kort huilen maar daarna sliep ze vrijwel meteen. Dus toch maar proberen dat ook 's nachts te doen... Ik vond het erg eng, want je hoort verhalen over wiegendood e.d. Maar doordat ze haar nek goed kon draaien en optillen, kreeg ik vertrouwen. Plus dat we een aerosleep hebben en dat toch ook wel wat geruststelling biedt. De eerste nacht was heel spannend. We hebben een camera babyfoon, dus ik keek continu even of ze goed lag. De nachten daarna was mijn vertrouwen daar. Ik hoefde niet zoveel meer te kijken. Nu eigenlijk ook niet meer. Ik heb/had er vertrouwen in. Sinds we dat doen slaapt ze trouwens ook door tot 06.00/07.00 uur. Ook fijn natuurlijk! Tot ik erop aangesproken ben op een ander forum en ik ineens zo begin te twijfelen. Ze zei: "Of het nekje van je kindje nou sterk genoeg is maakt niets uit voor wiegedood... Het kan iedereen gebeuren". Nou, dat heeft me aan het denken gezet! En mijn vertrouwen is wat minder geworden Hoe denken jullie over buikslapen? En wie heeft hier een buikslaper?
Wiegendood kan inderdaad iedereen gebeuren, maar dat geld ook voor kinderen die op hun rug of zij slapen. Wiegendood wil zeggen dat een baby/kindje komt te overlijden zonder aanwijsbare reden (dus ook na autopsie). Naar mijn idee zal een gezond kindje nooit zomaar zijn/haar neus in de matras stoppen en zichzelf stikken (= dus geen wiegendood). Als ze op hun buik slapen, schijnen ze wel dieper in slaap te komen dan op hun rug. In combinatie met een slecht geventileerde ruimte, of te warm weg leggen, kan dit een dodelijke situatie opleveren, omdat ze dan lastiger uit die diepe slaap kunnen komen (vooral hele kleintjes). Mijn dochter is ook een echte buikslaper. Die slaapt ook al sinds ze 4 weken is op haar buik (tussendoor wel 2,5 maand ingebakerd gehad ivm reflux), maar met 4,5 maand draaiden ze zich weer op haar buik en is daarop blijven liggen. Mijn zoontje ligt ook wel eens op zijn buik te slapen. Helaas vind hij het wat minder als zijn zus, dus ligt hij ook veel op zijn rug (waardoor hij nu een afplatting begint te krijgen). Zou het zo fijn vinden als hij ook lekker op zijn buik zou willen slapen.
Nog wat leesvoer: * Buikslaper * Buik slapen? * Buikslapen * Wie ook een buikslaper * Ervaring met een buikslapertje
Dankjewel Gwenolyn! Ik vind mijn meisje ook gewoon niet heel klein meer... Ze is een flinke dame van 5250 gram en 59 cm. Ze beweegt zich heel goed en ik kan me ook niet voorstellen dat ze niet naar adem hapt als ze geen adem krijgt. Ik heb haar ook nog nooit met haar gezicht in het matras 'betrapt'. Ze draait haar hoofd helemaal. Wel zoekt ze in het matras (naar speentje of haar duim). Nou, dan gaat haar hoofd heel hoog omhoog. Fijn om ook positieve verhalen te horen. En bedankt voor het leesvoer! Altijd fijn (al vindt manlief dat ik ermee moet kappen om te lezen op internet... want daardoor krijg ik dit soort gedachten haha)
Geeft niks Op forums en internet zul je altijd voor en tegenstanders vinden van buik slapen. De een zweert erbij en de ander laat ze tot een jaar op hun rug slapen (bij wijze van spreken). Persoonlijk vind ik dat je moet doen waar je zelf en je kindje het beste bij voelen/doen. Mijn zoontje ligt ook wel eens half met zijn neus in de matras, maar schijnbaar vind hij dit heerlijk slapen Naja, prima.