Hoi allemaal! Mijn dochtertje van 14,5 mnd wil de laatste dagen overdag en 's avonds gewoon niet meer slapen! Terwijl ze normaal gesproken nog 2 keer sliep.. het is echt schreeuwen geblazen als ze er in ligt. Eenmaal beneden (lijkt) ze van de energie te barsten! Druk druk druk aan het spelen en kletsen en doen.. en tegenstribbelen als ik haar naar bed wil brengen. Echt los wurmen, krijsen, mij wegduwen, ze wil echt niet mee. En dan is het bijv. 20 uur, terwijl ze normaal om 19 uur echt op is en naar bed gaat. En daarnaast heeft ze dan overdag ook amper geslapen (misschien net half uurtje). Vervolgens zijn we 's avonds een paar uur bezig - ze krijst alles bij elkaar! Ze wil gewoon echt weer er uit - als ik naar haar toe ga om even te troosten, staat ze in bed. Als ik haar neer leg, gaat ze meteen weer staan. Uiteindelijk neem ik haar mee naar beneden en laat haar een tijdje rondkruipen. Dan vermaakt ze zich prima, maar gaat wel met haar hoofdje op haar knuffel liggen (moe). Dus weer naar bed, maar nee hoor! Ik weet het even niet meer.. Ze wil ook steeds dat je in de buurt blijft en krijgt daarnaast ook haar eerste tandje. Zal allemaal wel met elkaar te maken hebben, maar ik snap gewoon niet dat ze ineens he-le-maal niet meer wil slapen. Ik geef haar dentinox, heb haar getemperatuurd (was ok) - gisteren had ze wel 38,3, toen heb ik haar bijv. een zetpil gegeven. Alleen toen was het net zo hard huilen als anders. Uiteindelijk slaapt ze met paar keer per nacht huilend wakker worden tot (met geluk) 6 uur 's ochtends en begint de dag weer opnieuw met niet willen slapen, veel aandacht willen.. pff help! Herkenbaar voor iemand? Tips of bemoedigende woorden zijn welkom
Het leven is te leuk en slaap is voor watjes.... Maar ja, ze heeft het toch wel nodig, maar leg dat maar eens uit aan uk. Als je het kunt opbrengen zou ik haar laten huilen. Het geeft niet als ze niet gaat liggen, dat gaat ze vanzelf wel doen als ze echt niet meer kan. Zo nu en dan je hoofd om de hoek steken en welterusten zeggen, en het verder laten gaan.
Ze kan tijdelijk bang zijn van iets...heb je een klein lichtje op haar kamer? Verder zou ik haar niet mee naar beneden nemen maar zeker ook niet laten huilen. Ergens gaan zitten waar je haar wel kan aanraken maar zij niet direct oogcontact kan maken. Dan rustig zeggen dat je even bij haar blijft zitten en dat ze lekker moet gaan liggen. En nee dat doet ze natuurlijk niet meteen soms moet je een lange adem hebben maar uiteindelijk snapt ze dat je bij haar blijft tot ze zich prettig genoeg voelt om in slaap te vallen. Bij de oudste zo gedaan...duurde eerst wel 2 uur voor ze sliep...de avond erna al een stuk korter en aan het einde van de week nog geen 5 minuten.