Srb, ik snap je gevoel volkomen. echt waar. ik had de eerste dag dat ik er altijd helemaal doorheen zat en het ook niet meer zag zitten om verder te gaan. de volgende dag was ik meestal al wat positiever. ik werd altijd 1 dag voor voor mijn nod ongesteld, dus heb ook nooit getest. we weten inderdaad niet wanneer het ons gaat lukken, maar gelukkig hebben we wel de hoop dat het een keer gaat lukken. jij krijgt ook een dikke knuf van mij! kijk maar: KNUFFFF
Dank je Rach Jij krijgt ook een hele dikke knuffel van mij terug! Ook voor je roosjes, dat vond ik echt heel lief. En je hebt gelijk, vandaag gaat het alweer een stukje beter. Gisteravond heb ik een hele emotionele mail naar mijn beste vriendin gestuurd omdat ik vond dat ze me te weinig steunde terwijl ik heel veel voor haar doe (moet je eigenlijk niet doen he, in zo'n situatie waarvan je weet dat je beeld erg negatief gekleurd is), maar dat luchtte al enorm op. Haar niet overigens (duh!), maar goed. Even voor de volledigheid: ze is hoogzwanger en moet verhuizen en ik regel haar verhuizing omdat dat te stressvol voor haar is. En dat is niet erg, dat vind ik meestal zelfs leuk, maar ze was vergeten dat ik een testdag had en walste daar nogal lomp overheen. Maar goed, die dingen gebeuren. We hebben het inmiddels uitgepraat. Gelukkig maar, want ik heb haar net zo hard nodig als zij mij, en haar met een boze mail het bos in sturen luchtte dus wel even op, maar helpt op de lange duur natuurlijk ook niet erg. Ondertussen ben ik aan het wachten op de eerste rode veeg... xxx
Mijn vrouw was zeker in het begin inderdaad ook niet erg enthousiast over het forum, maar begint daar inmiddels op terug te komen, omdat ik er zichtbaar zoveel steun van heb. Onze donor geeft ook zeker niet de boodschap af hoor dat hij wil stoppen, maar ik kan het mezelf zo goed voorstellen dat hij er klaar mee is. Dat hebben we per slot van rekening ook al een keer meegemaakt (al speelde daar meer mee, donor 1 was er ook steeds meer van overtuigd dat het aan hem lag en wilde ons niet langer door deze ellende slepen als hij dat veroorzaakte, dus dat was eigenlijk ook heel lief). Donor 2 weet dat het niet aan hem ligt, maar hij heeft een hele drukke baan en komt daar bijna elke keer mee in de knel. Nu is het maar eens in de maand natuurlijk, dat zegt hij zelf ook, dus zo erg is het niet, maar ik ben er toch altijd zenuwachtig over.
Ik snap het helemaal. Wellicht een suggestie, mocht de donor het teveel gaan vinden, dat je mogelijkheid hebt om het in te vriezen daar waar je de behandeling ondergaat. Dat scheelt hem in ieder geval de maandelijkse donaties. Dit hou ik me altijd in het achterhoofd, mocht het onze donor teveel gaan worden. Goed van je dat je je vriendin een mail hebt verstuurd. Ik merk aan mijn eigen proces dat het veel los maakt, zo ook de verbindingen met mensen die je dierbaar zijn. Zo heb ik tijdens deze maanden al drie keer pittig emotionele gesprekken met 3 verschilllende vriendinnen gehad. Heel vreemd, eerder nooit zo meegemaakt. Ik heb het idee dat het te maken heeft met je eigen kwetsbaarheid, het lijkt soms of mijn ziel open en bloot ligt. Alles komt in een ander daglicht te staan. Vriendschap, familie, het heeft bij mij heel wat in beweging gezet. Het is zo allesomvattend, soms vreselijk vermoeiend...maar toch zeker ook heel positief verrijkend (en dat even los van de uitkomst). Zo dadelijk (vanmiddag) gaat een van mijn beste vriendinnetjes voor de 20 weken echo, dan zal het geslacht ook bekend worden gemaakt. Ze is 39 jaar en spontaan ongepland zwanger geraakt. Ze heeft het me toen ze net zwanger was, direct verteld. Ik stond te springen van blijdschap en we hoopten samen dat ik ook snel zwanger zou raken, gezellig samen zwanger! Op onze 'bejaarde' leeftijd. Helaas zij groeit en groeit maar en ik hoop en hoop maar. Die tergende onzekerheid breekt je soms op, he? Kon ik maar heel even in de toekomst kijken en zien dat het allemaal goed komt. Dan heb ik bergen geduld! We blijven hopen, kaarsjes, branden en wensen! We geven de moed niet op, he! Liefs van Lola2
Wel toevallig he, dat al onze beste vriendinnen zwanger zijn. Wat zijn we dus ook sterk. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Ondanks dat je het er soms vreselijk moeilijk mee hebt, ben je toch heel blij voor ze en doe je alles voor ze. Vandaag lekker je vrije dag he?! Heb je nog iets leuks gedaan? xxx
Ja, foto's besteld om op te hangen. We hebben op het moment bijna alleen maar foto's van onszelf staan, van de bruiloft (mijn vrouw noemt het gekscherend ons altaartje, ze vindt het echt genant), dus ik heb allemaal foto's uit ons archief gezocht waar op zijn minst nog 1 ander iemand op staat En een nieuwe douchekop gekocht, want hij lekte. Hm, dat was niet leuk, maar wel handig. Ondertussen ben ik ongeveer elke 10 minuten naar de wc gerend om te kijken of ik al bloed, maar nee.
Hey meis, Een nieuwe douchekop, fijn joh... kun je lekker jezelf verwennen met een goeie douchebeurt! Gaat het verder wel beetje? Ik kan die lijst trouwens niet vinden geloof ik of ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt... hmmm .. kan je me uit de brand helpen? xxx
Ja, ik ga het voor je doen. Dat krijg je met zo'n vrije dag he, niets beters te doen dan op het forum rondhangen...
Mmmhhh, een nieuwe douchekop kan best lekker zijn. Heb je met verschillende stralen, lekker een massage. Hoe staat het met je fotoboek van de USA
Eh, dat schiet niet zo op Ben bezig met een tipsboekje voor mijn schoonzusje en zwager, die onze reis na gaan maken en niet zo bereisd zijn (dus dat gaat tot op het niveau van waar ze kunnen ontbijten, wat ze overdag kunnen doen, waar ze 's avonds kunnen eten, etc. etc.) Is nogal veel werk dus Maar wel leuk ook, ik plak er allemaal foto's bij van ons, dus als het klaar is, is het eigenlijk ook een soort fotoboek van onze vakantie.
Lieve Srb, misschien wel een goed idee van Rach? Hoe voel je je? Nog steeds geen sporen van de ? Dikke knuffel, Vietje
Heey meissie, Hoe gaat het? Nog geen sporen van de duiveltjes? Ik vind het zooo spannend voor je! Liefs Nikkie
Meiden, het is echt heel raar. Nee, ik ben nog niet ongesteld en helaas, bijna geen symptomen, op eentje na dan: een ontzettend irritante vorm van onhandigheid. Even een opsomming: - Vanmorgen ontdekte ik dat de ruitenwisservloeistof van mijn auto op was, toen ik weg wilde rijden. Auto weer voor de deur gezet, op slot natuurlijk, in de schuur (die binnen in ons appartementencomplexje zit) nieuwe ruitenwisservloeistof gepakt (dat was een gelukstreffer, stond er zelf ook verbaasd van dat we dat hadden). Toen trok ik de voordeur achter me dicht, om te constateren dat ik niet alleen de autosleutels op de grond in de schuur had laten liggen, maar ook nog mijn huissleutels in de schuurdeur... Ik kon ze beiden vanaf buiten zien. Stond ik daar, zonder jas & tas & telefoon (want die lagen natuurlijk heel handig al in de auto). Met die ruitenwisservloeistof in mijn hand. Gelukkig bleek de buurman thuis. - Even later sta ik handig de vloeistof bij te vullen, laat ik de net teruggevonden autosleutels in de motor van de auto vallen. En in plaats van dat die rotdingen nou gewoon tussen alles door op de grond vallen... Nee hoor, helemaal klem tussen allerlei rare onderdelen. Ik heb echt staan stampvoeten (wat ook niet handig was en er vast heel onelegant (stom...) uitzag, ik had te hoge wiebelhakken aan, omdat ik een pak aan had omdat ik naar een klant toe moest) en tegen de auto staan schoppen. Gelukkig vielen ze ineens toch op de grond. Ik heb de klep dichtgegooid, op mijn knietjes onder de auto gevoeld en gelukkig maar. Kijk ik op, zie ik dat er echt zeker 5 mensen in de winkel onder ons huis (waar de auto recht voor stond) me echt keihard uit staan te lachen. Ben toch nog met opgeheven hoofd in de auto gestapt (En dat vond ik zelf ook wel knap) - Op het parkeerterrein bij de klant pakte ik mijn uitgeprinte presentaties tegelijkertijd met mijn eergisteren gekregen nog prachtig glanzende blackberry... Knalt dat ding toch met een vaart uit die papieren tegen het asfalt! Er keken serieus mensen om naar wat die klap was. Hij was niet helemaal total loss, maar had het net zo goed kunnen zijn. De spatie doet het nu niet meer... Handig, als je een mailtje of smsje wil typen. Gelukkig moesten ze er op mijn werk ook heel hard om lachen (niet dat ik nou een nieuwe heb gekregen, eerst kijken of hij het morgen nog steeds doet was het advies). En ondertussen: nog steeds geen spoor van bloed. En dat is toch heel raar. Alle ongesteldheidssymptomen waren er (hoofdpijn, dramatische aanvaringen met de halve wereld) en natuurlijk niet 1 maar 2 negatieve testen. Zucht... Als ik morgenochtend nog niet ongesteld ben, ga ik inderdaad opnieuw testen. Het liefst zou ik het nu al doen, maar ik heb liters water & thee gedronken op mijn werk, dus dat heeft geen zin. En ik denk dat mijn vrouw dan ook een beetje boos zou zijn, want die is nu niet thuis. Dus, opnieuw aftellen... ik sta om half 7 op, het is nu half 8. Nog 11 uur... Wat ik hier overigens wel supervervelend aan vind, is dat ik nu al een hele dag heb gehuild, en me net weer beter voelde. En toen weer hoop kreeg. En morgen kan het dus gewoon opnieuw over zijn... Als ik nu niet zwanger ben, test ik volgende maand echt pas op 18 dpo! Dikke knuffel voor allemaal!
Wat een dag! hahahaha (sorry, beetje komisch verhaal) Zie t allemaal helemaal voor me... Maar eigenlijk wel een baaldag voor jou. Ik hoop dat die ongi helemaal niet komt, maar een vette dikke streep morgenochtend op de test! xxx Vietje
Nou zeg is er nu nog steeds niets? Dit geeft hoop. Ik ga heel hard voor jullie duimen,dat je morgenvroeg gewoon een posi tst in handen hebt. Veel liefs Kareltje