Hey meiden, sinds ik zwanger probeer te worden ben ik gestopt met St. Janskruid, maar ik merk dat ik nu toch wel heel somber begin te worden. Ik heb m'n pilletjes nodig! Ik heb gelezen dat het ook nogal moeilijk is om zwanger te raken als je depri bent. Kan iemand mij vertellen of het schadelijk is om St. Janskruid te slikken terwijl je zwanger probeert te raken? Ik zou dan meteen stoppen als ik positief testte op mijn NOD. Groetjes, Dominique
St-Janskruid (homeopathie): Zwangerschap Voor zover bekend kan dit homeopathische middel tijdens de zwangerschap zonder bezwaar in de voorgeschreven dosering worden gebruikt. St-Janskruid (homeopathie): Borstvoeding Voor zover bekend kan dit homeopathische middel tijdens de periode van borstvoeding zonder bezwaar in de voorgeschreven dosering worden gebruikt. Algemeen Lees ook de bijsluiter van dit homeopathische middel. dit heb ik kunnen vinden, ik hoop dat je er iets aan hebt, anders zou ik het even aan je huisarts vragen voor de zekerheid!! sterke en succes meis!!
precies wat neeltje al schreef, kan het geen kwaad om dit middel te slikken als je zwanger wilt worden of zwanger bent. maar wat ik me afvraag, en ik wil je totaal niet beledigen of wat dan ook begrijp me niet verkeerd. vindt je het zelf een goede basis om aan een kind te beginnen terwijl je depressief bent?? ergens denk ik dat het voor de persoon zelf niet goed is maar ook niet voor het kindje als de moeder depressief is?? in ieder geval heel veel succes
je kan soms een onrustig gevoel in je lijf hebben zonder dat je depressief hoeft te zijn ik heb hier ook regelmatig last van maar ik ben zeker niet depressief gewoon te veel dingen aan me hoofd dat kan ook een onrustig gevoel geven in je lijf
Bedankt Neeltje! Kan je mij vertellen waar je dat vandaan hebt? Kan ik ook nog even verder lezen wat er nog meer op die site staat. Smoekie, ik begrijp je vraag en ik ben niet beledigd, hoor. Ik ben niet echt depressief, anders had ik wel wat zwaarders dan St. Janskruid nodig! Het is inderdaad van Hummel zegt: onrustig gevoel in je lijf, meer piekeren dan nodig, prikkelbaar, dat soort dingen. Als ik me zo voel (duurt meestal een paar dagen tot een paar weken), lijkt het de hele tijd alsof ik ongesteld moet worden! Soms een lastig kwaaltje, maar geen reden om kinderloos te blijven, dacht ik zo. Groetjes, Dominique
ik vroeg het me gewoon af omdat ik wel eens wat dingen hoor van vrouwen van wie bekend was dat zij depressief was tijdens de zwangerschap (en daarvoor) en ze totaal niet konden genieten van het hele gebeuren. ik heb nadat ik bevallen was van de 1e zo'n periode gehad dat ik echt aan de depresivia moest omdat ik me gewoon rare dingen in het hoofd haalde waarvan ik nu denk hoe heb ik zo kunnen denken, en nog steeds niet weet waarom ik me toen zo K** voelde. ja er werd gezegd dat ik een postnale depressie had maar ik vond mezelf juist altijd een heel sterk iemand en dat wilde ik toen eigenlijk niet horen, nu weet ik beter maar goed vandaar dat ik dat ook vroeg. en nee dat is idd zeer zeker geen reden om kinderloos te blijven nogmaals heel veel succes verder
Aha, dan snap ik waar je vraag vandaag komt. Als je je volkome K*T voelt kan je inderdaad nergens van geniet. Gelukkig ben ik daar niet. Ik heb het ook 1 keer meegemaakt in mijn leven en ik hoop het ook nooit, nooit meer mee te maken. Depressie, post-nataal of niet, overkomt je. Dat heeft helemaal niets te maken met "sterk zijn" of niet. Ik hoop niet dat je je er schuldig over hebt gevoeld. Trouwens, ik heb gelezen over een nieuw onderzoek in de VS. Daaruit blijkt dat slaapgebrek veel te maken heeft met post-natale depressie. Vrouwen die de eerste weken in een kliniek verbleven waar zij de nachten door konden slapen bleken veel minder en minder vaak depressief te worden. Mijn moeder heeft al aangeboden om voor mij de eerste paar weken de nachtdiensten te draaien! Schatje! Geen idee of dat echt te reeel is, maar als ik echt zwanger mag raken ga ik zeker kijken wat mijn mogelijkheden zijn. Nou, het was weer een heel verhaal. Bedankt voor je reactie! Groetjes, Dominique
ik heb me er toendertijd idd knap schuldig (achteraf dan) over gevoeld, omdat ik gewoon nooit had verwacht dat zoiets "mij" zou kunnen gebeuren, dat gebeurde alleen van die (toendertijd in mijn ogen) kweentjes ik weet ff niet hoe ik het anders moet beschrijven, in mijn ogen vrouwen die weinig kunnen hebben, die bij het zien van welke zielige film dan ook al hele jankbuien krijgen weet ik veel, ik kan het zo 1-2-3 niet ff omschrijven, zo keek ik er in ieder geval altijd tegenaan als ik het wel eens hoorde van dees of gene , tot ik het zelf kreeg, pas toen begreep ik dat het echt idd iedereen kon overkomen (ik was wat dat betreft toen wel heel kortzichtig moet ik nu achteraf bekennen) maar ja of dat idd met slaap te maken heeft ik zou het niet weten, ik weet wel dat ik niet zo naar boven kan gaan - uitkleden en slapen. ik moet eerst echt ff tv kijken dan voel ik vanzelf mijn ogen dichtvallen en dan klik ik de tv uit. doe ik dat niet of kan dat niet omdat je ergens logeert bij mensen die geen tv op de slaapkamer hebben dan lig ik echt wel heel heel lang wakker, dus er zou iets van waarheid in kunnen zitten maar ja wie zal het zeggen, p het moment dat je pd krijgt maakt het niks uit, dat wens je zelfs je ergste vijand niet toe.. trouwens als je moeder je zoiets aanbied en jij (en je menneke) voelen je daar lekker bij, met beide handen aanpakken zou ik zeggen. groetjes
hey Dominique, ik heb even met google gezocht op st. janskruid en zwanger en daar staan heel veel linken met meer info. succes ermee meid!!