niet weg met carnaval, geen oppas willen regelen

Ik begrijp je helemaal. Het heeft bij mij tot bijna 5 maanden geduurd voordat ik weer zin kreeg om echt iets voor mezelf te doen: naar de film, manicure, uit eten. En nog steeds vind ik het heerlijk om tijd door te brengen met mijn zoontje maar gelukkig is de balans nu wel veel beter. Laat je niets wijsmaken.. natuurlijk ben je veranderd en dat is ook logisch. De gene die daar het meest aan zal moeten wennen ben jezelf maar geef jezelf daar ook de tijd voor. En carnaval? Dat is volgend jaar weer!

Wacht... je vroeg of ik dat ook wel mee maak. Het valt mee... veel mensen om me heen hebben zelf ook kinderen en diegene die dat niet hebben, hebben we weer familie of vrienden met kinderen waardoor ze al weten hoe de vlag er nu bij hangt.. (maar goed, ik ben ook al 36). Het is eerder dat ik aan mezelf moet wennen

 

Hie rkan ik volmondig JA! op antwoorden. Ik merk het met name in mijn werk, ik vind het geen probleem om 's morgens om 7 uur te beginnen, maakt me echt niet uit maar om 17.00 uur MOET ik echt weg omdat ik voor 18 uur bij het KDV moet zijn, nou, dan moet je sommige collega's eens zien kijken.... alsof ik een halve dag vrij neem.

Ik heb er wel een beetje laks aan, aan wat zij denken hoor, het zijn 'maar' collega's, maar ik ben er wel 32 uur per week, dat begrip is soms ver te zoeken.

Gelukkig heeft geen van onze vrienden moeilijk gedaan, als ik zoiets zou horen wat achter mijn rug om gezegd zou worden zou ik zelfs verhaal gaan halen, daar ben ik misschien hard in, maar ik zou het niet netjes vinden als iemand dat achter mijn rug om zou zeggen. Het is jouw leven en als jij lekker bij je kindje wilt zijn (waar ik je groot gelijk in geef) is dat toch prima?

Feest ze achter de geraniums (grapje)

 

Ik ben ook al vrij 'oud' Meeste van mijn vrienden hebben al lang kids, dus dat probleem speelt hier ook niet zo. Eigenlijk alleen maar begrip dat dingen niet kunnen en mensen die steeds bereid zijn om bijvoorbeeld hier naar toe te komen...
Maarrehm, laat je niks aanpraten hoor! Tuurlijk verander je, zou niet best zijn als het krijgen van een kind geen invloed zou hebben op wie je bent en hoe je leven er uit ziet! Lekker laten kletsen: ze komen er zelf nog wel eens achter. 't Is vaak gemakkelijk praten (en oordelen) als je zelf niet in die situatie zit...

 

gelukkig begrijpen de meeste van onze vrienden wel dat we gebonden zijn, aangezien ze zelf al kids hebben. Mijn schoonzusje snapt er echter weinig van dat wij rekening moeten houden met onze kids, hun slaaptijden etc. Dit gaat ze vanzelf merken hoop ik, want ze heeft nu zelf ook een uk. en de ervaring leert dat er dan ineens niks meer kan....ach we merken het wel.
Ik merk wel dat er hier van mensen minder begrip aan het komen is dat ik in de avond graag thuis wil zijn om nog zelf te voeden. Dan geeft je toch voor 1 keer een fles. of....andere voeding dan borstvoeding is ook prima hoor. Dat zal allemaal best, ik denk daar anders over, maar belangrijkste is dat ik het gewoon heerlijk vind om zo veel mogelijk mijn kids zelf op bed te leggen en dat intieme momentje samen met mijn jongste uk op bed in de avond en in de ochtend vind ik zo heerlijk dat ik daar nog zo lang mogelijk van wil genieten. Overdag wil hij het al amper meer....Tijd voor mezelf neem ik wel indien nodig en dan vaak na een bepaalde tijd omdat ik weet dat de kids dan slapen.

 

Het is toch niet verplicht om naar carnaval te gaan?
Als jij lekker bij je baby wil blijven, dan is dat toch heel normaal?
Enne...met een beetje geluk is er volgend jaar toch wéér carnaval?
Of anders over drie jaar, of over vijf?

 

Ik doe ook weinig dingen als ik daardoor tijd met mijn kind moet missen. Heb het een paar keer gedaan, maar dat kreeg ik meteen in mijn gezicht terug, omdat ik gewoon Ymke-uren nodig heb!
Veel vrienden zijn daardoor kennissen geworden, boeit me niet echt. Voor een paar mensen zet ik me nog actief in om kinderloos afspraken te maken, maar dat is echt niet wekelijks, zelfs niet maandelijks.
Ben gewoon een huismus geworden, lekker jammer dan voor anderen!

 

Hier nog zo'n huismus. En ik moet zeggen: ik vind het heerlijk! Ik kan niet zeggen dat ik reacties krijg uit mijn omgeving hoor. Maar iedereen weet wel dat Tessa voor alles gaat. Ze gaat 1 dag in de week naar het kdv en voor de rest kunnen mijn vriend en ik het prima regelen met werk. Tessa is wegens omstandig heden 1x een nachtje uit logeren geweest en verder hebben we eigenlijk nog nooit oppas nodig gehad. Als we ergens naar toe gaan, dan gaat Tessa mee. Ze hoort tenslotte bij ons. Willen mensen dat niet? Jammer dan, dan komen we niet. Of 1 van ons gaat.

Dus ik vind het van je vrienden een beetje raar. Waarschijnlijk hebben ze zelf geen kinderen en snapppen ze totaal niet waarom jij liever thuis bent. Dus lekker niks van aantrekken en er voor je kindje zijn. Als ze zelf ooit kinderen krijgen, dan moet je ze dit nog maar eens voorleggen en dan zullen ze je echt gelijk geven.

 

Ik herken dit helemaal, ik was vorige week voor het eerst weer terug op school na mijn verlof, zegt een vriendin: ga je vanavond mee op stap? dus ik zo: nee dat kan niet. Zegt ze: waarom dan niet? je vriend kan toch oppassen. Ja dat zou best kunnen, maar ten eerste heb ik geen zin om op stap, ten 2e geef ik bv dus zou ik iig na 3-4 uur weer moeten kolven, en ten derde vind ik het lullig tegenover mijn vriend, en ten vierde heb ik helemaal geen zin om op stap te gaan!

 

Ik herken het heel goed hoor.
Ook ik ga echt niet weg als het niet perse nodig is. Ik blijf het liefst bij Senna en ik ben dus ook nog geen hele avond voor mezelf weggeweest. Ik heb dat ook niet nodig hoor.
Ik krijg ook vragen uit mijn vriendenkring van: gaat het wel goed met je en ik maar me zorgen om je.
Tja, ik zeg dan: het gaat heel erg goed met me, sterker nog: ik heb me in jaren niet zo goed gevoeld als nu.
Ik vind het heerlijk om er voor Senna te zijn, ik krijg daar voor mijn gevoel meer voor terug dan een hele avond stappen.

Tijd voor mezelf (hetzij in lekker stappen of winkelen of wat dan ook) dat komt strraks vanzelf wel weer. Maar nu nog niet.

Ik ben nu zover dat ik anderen lekker laat praten en ik trek me er niets meer van aan. Dat deed ik in het begin wel hoor, me er iets van aantrekken, maar op een gegeven moment was dat over.

Ik zou zeggen: geniet lekker van je kind. Het gaat allemaal al zo megasnel.

 

Heel herkenbaar hoor meiden, ik ben ook graag thuis, al moet ik zeggen dat we nu toch ook weer wat uitjes gepland hebben.
Dominique slaapt dan bij opa en oma die dat geweldig vinden.

Standaard slaapt ze zondagavond bij opa en oma, die avond plannen wij dan altijd in met iets voor ons samen, even lekker een hapje eten of zo, echt even tijd voor ons zelf, maar dit is gewoon standaard omdat ze s'maandags bij opa en oma is.

Ik wil haar dus liever niet buiten de standaard oppasdagen nog meer gaan weg brengen, ik heb een kind gekregen om er voor te zorgen, ja dat ik drie dagen in de week moet werken is nou eenmaal zo en dan moet je al oppas regelen, ik wil dan liever niet nog b.v de zaterdagavond ook nog oppas hebben.

Dus als wij wat afspreken met vrienden is dat nu meestal op een zondagmiddag, dat dominque er gewoon bij kan zijn.

Wel vindt ik het belangrijk dat je af en toe even tijd voor je zelf in calculeert, ik merk aan mezelf dat ik dat nodig ben, maar dat is voor de een natuurlijk anders als voor de ander.

Dus mijn advies, gewoon doen waar jij je lekker bij voelt en wat een ander daar van vindt............who cares!

henriette

 

Oh ik kreeg die vraag al voordat ik was bevallen of ik in februari naar een feest toe zou gaan van mijn studievereniging. Ja hoor

 

Ik wilde vorig jaar juist wél gaan, omdat ik toen al 6 maanden ongeveer niets had ondernomen. Maar het was wel gewoon een rustige carnaval hoor. Siem mee naar de optocht, en opa en oma namen hem daarna mee naar huis. Wij zaten zelf op 5 minuten lopen daarvandaan in de kroeg. Tot een uur of 21.00 uur. Toen hebben we hem weer opgehaald en heeft ie thuis lekker geslapen.

Siem is overigens al wel gewend om af en toe te logeren, sinds ie 6 maanden is. Kunnen pap en mam eens in de zoveel tijd een avondje weg. Siem vindt het tot nu toe geweldig bij alle opa's en oma's, dus dat geluk hebben we.

Dit jaar is ie 18 maanden en hij vond de optocht fantastisch. Zijn boevenpakje ook . Hij heeft heerlijk mee-gefeest tijdens het chipsbal (kindercarnaval, waar ouders lekker kunnen feesten en kinderen een geheel eigen plek hebben, in het zicht van de ouders). Toen hij moe werd, na een uur of twee, zijn we gewoon naar huis gegaan.

Dat was dit jaar carnaval, alleen op zondag. Voor ons genoeg. Langer en meer feesten komt wel weer, als de kids wat groter zijn. Tot die tijd heeft iedereen hier alle begrip. Maar ja, wij zijn dan ook één van de laatsten met kids, de rest van de vrienden heeft al oudere kinderen.

Trek je niets van anderen aan. Die gaan dat later echt wel begrijpen. En het is toch niet dat je nu al aangeeft nooit meer mee te doen? Dit jaar en de komende zijn gewoon anders.

 

ja hoor erg herkenbaar. gelukkig begrijpt mijn beste vriendinnetje het.
Ik ga bijna nergens zonder mijn meiden. en vaak als zij in bed liggen heb ik geen puf om met vriendinnen de deur uit te gaan of heb ik behoefte om gewoon even alleen met mijn vriend te zijn. sommige snappen het niet, hun probleem. moet je ze straks horen als ze zelf kinderen hebben. Zij hebben vaak geen tijd en zin om 's middag samen met de meiden af te spreken.

 

Ja hoor heel herkenbaar...
en ook van mensen die inmiddels al grotere kinderen hebben krijg ik commentaar.
Hier is altijd 1x per jaar een feestweek.
en dan als afsluiting is er dan een groot feest, ik heb er geen zin in dus ik pas altijd op

Nou dan moet je ze horen, ik ben een huismus en een oud wijf, en ben niet meer gezellig
Alleen omdat ik niet naar het feest wil, maar met alle plezier bij mijn meiden blijf...
Ze snappen het echt niet, maar ik heb dr lak aan, en doe lekker wat ik zelf wil!

 

Ook hier in het oosten was het carnaval afgelopen weekend. Ik had geen zin om onze dochter het hele weekend naar de oppas te doen maar wilde toch ook wel graag carnaval vieren. Zondags hebben mijn man en ik allebei meegelopen met de optocht, mijn moeder pastte toen op. Rond half vijf waren we weer terug en 's avond ben ik thuis geweest met haar. Maandags hebben we de kinderoptocht gelopen (begint om 14.00 uur) en daarna is ze naar opa en oma geweest, daar heeft ze ook gelogeerd. Zo hadden mijn man en ik samen 1 dag om te vieren. Vandaag heb ik gevierd en is mijn man thuis geweest bij mijn dochter.
Ik denk dat het ieder voor zich is, net wat jij zegt, het voelde niet goed. Als het niet goed voelt moet je het niet doen en moet je lekker thuis blijven. Ik zou er alleen wel op letten dat je niet alles opzij zet voor je kind, het is ook belangrijk dat je eigen dingen blijft doen. Maar zoals je al schrijft doe je dat ook wel.