wat een raar en idioot mens zeg! en ook nog eensidden in de nacht aan je deur staan. sommige mensen hebben geen fatsoen. Je baalt er zelf al van als je kindje huilt moet een ander er ook nog eens over gaan klagen.
Ik heb ook zo'n buurvrouw. In het kort mijn verhaal: Ik heb niet bijgelezen, maar ik moet even mijn verhaal kwijt. Een tijdje geleden bonkte de buurvrouw 's nachts op de muur bonkte toen mijn dochter aan het krijsen was. Onze dochter had die middag de MG-prik gehad en was niet echt lekker. Sinds die nacht is onze dochter weer regelmatig 's nachts wakker. We denken aan groeisprongetje of tandjes. Zaterdagmorgen om half 6 was het weer raak en de buurvrouw bonkte weer op de muur. Toen was ik het zat! Er is in het verleden al veel gebeurd, veel kinderachtige dingen van hun kant en heb er bijna nooit wat van gezegd, maar nu moest ik! Om kwart voor 9 aangebeld (ik nam aan dat ze wakker was), maar er werd niet open gedaan. Om kwart voor 10 weer heen en na 4 keer bellen deed ze open. Ik vroeg haar wat het probleem was, en dit is wat ze zei (en alles wat ze zei was niet op een vriendelijke toon): "Dat moet je mij nog vragen? Het is één ding dat jullie zo nodig twee kids dicht op elkaar moeten hebben, maar moet ik nou elke nacht wakker gemaakt worden door dat gekrijs?" Ik: "Oh, jullie kinderen hebben nooit gehuild? Of zat daar een aan en uit knop aan?" "Onze kids hebben ook wel eens gehuild, maar wat voor moeder ben jij? Als die kinderen janken, dan moeten ze eten. Dat kind krijst de hele dag door". Ik: (spottende toon)"Oh, dus dat is het probleem? Ik moet ze gewoon eten geven?" "Ja, en je mag blij zijn dat ik nog niet gebeld heb" Ik:"Gebeld? Waarheen" "Ach, ga toch weg man!" *smijt de deur dicht* Ik stond echt te trillen op mijn benen, zo kwaad was ik. Maar ook enorm verdrietig. Hoe durft iemand die mij totaal niet kent mij zo beoordelen, zo enorm kortzichtig? Ik kon mij niet eens verdedigen. Het gevolg is wel dat ik mij nu nog k*tter voel als mijn dochter 's nachts krijs, ook al weet ik dat ik het best goed doe als moeder zijnde
Ach, ik weet zeker dat ze op hun 16e hun papa of mama niet meer nodig hebben om in slaap te vallen, of de borst, of de schommelstoel of wat dan ook.... Hier in Nederland wordt onze manier vaak als verwennen gezien; in het geboorteland van mijn man niet. Ik denk trouwens dat er meer kindjes op de wereld zijn die bij papa en mama slapen dan alleen op een kamer wat hier standaard is!
Hey lovewinnie, erg vervelend van je buren zeg, die mensen hebben echt geen begrip. Laat je niet van de wijs brengen door wat anderen zeggen over hoe je met je kindje moet omgaan. Volg je instinct, dat is meestal het beste. Meestal als ik het gevoel heb dat ik mijn dochter even moet laten huilen klopt dat ook en is ze wat overprikkeld. Dan valt ze pas in slaap als ik haar met rust laat. Niks mis mee dus! Een kind is niet van suiker hoor. Succes met je buren.
iki maak me totaal niet druk over hoe mensen over mijn opvoeding denken. ik doe het op mijn manier en vind het goed zo. kinderen zien me erg graag en krijg elke dag dikke knuffels en kusjes. vooral me dochter is een echte knuffelkont. ik speel elke dag individueel met ieder minimaal 1 uur en dan nog de aandacht door met zijn alle etc te spelen. ook komen we elke dag buiten al is het maar een korte wandeling. ze weten wanneer het genoeg is en halen natuurlijk kattekwaad uit maar als ik zeg dat het genoed is dan houden ze wel op. ik ben trots op de manier dat ik me kinderen opvoedt en op de buurvrouw na krijg ik enkel complimentjes. natuurlijk doet iemand anders het weer op een andere manier maar als je het beste voorhebt met je kindjes is geen een manier fout. mijn dochter was ook erg verwent doordat ik bij elke piep bij der was. die huilde nooit zelfs niet voor eten omdat dit nog optijd was. als je 2 kinderen hebt lukt dit niet en zullen ze toch even moeten wachten. kan niet alles tegelijk al denken de kids dit soms wel. ik vind het raar om kinderen op vaste tijden te voeden en doe het gewoon op aanvraag. dit deed ik met de borstvoeding en nu met de fles nog steeds. mijn zoontje mag best soms even huilen dat hoort bij een baby. babys huilen nu eenmaal en je ziet wel aan je kind of het een gil is vanwegen pijn etc of een huiltje om aandacht of om bijvoorbeeld honger. allemaal verschillende huiltjes die op een andere manier beantwoord worden. mijn dochter heeft trouwens tot 6 maanden bij ons op de kamer gelegen zonder problemen. mijn zoontje tot 2 maanden. hij maakte veel lawaai en kreunde ook erg in zijn slaap. omdat ik er smorgens wel weer moest zijn voor 2 kinderen leek dit de beste oplossing. bijde kids sliepen meteen goed on hun eigen bedje maar ik had er meer moeite mee. vond het zielig etc maar meer voor mezelf want de kids hadden nergens last van
Ooooh wat ben jij netjes gebleven zeg!! Bij de opmerking 'dát kind' had ze van mij al heel wat anders te horen gekregen! Wat een achterlijk dom wicht zeg! Blech