Ik zit met een puntje. Normaal gesproken zeg ik altijd wat er op mijn hart ligt, maar in dit geval bedenk ik me of ik de handdoek wel in de ring moet gooien. Ik woon sinds een paar jaar in Limburg en heb daar via de studieclub van mijn man een stel meiden leren kennen. Het eerste jaar ging het wel redelijk, maar ik merk dat ik mijn draai in die vriendschappen niet goed vinden kon. Vaak heb ik het gevoel dat het een soort beleefdheid is hoe we met elkaar om gaan en ik mis een open vriendschap waarin je dingen met elkaar durft te bespreken, zonder dat daarna er meteen iets 'kapot' is gegaan. Daarmee bedoel ik dat je niet gelijk gereserveerd raakt. Ik heb het gevoel dat ik niet geaccepteerd wordt, maar dat ze het niet eerlijk tegen me zeggen. Toch vragen ze me nu dus wel mee voor een etentje. Onderling hebben ze al afgesproken dat de ene de ander op haalt. Met mij is er nu verder niets besproken, alleen dat de ene reserveert en de ander dus de ene ophaalt. Ik heb de neiging ze veel plezier samen te wensen. Ik voel me er niet fijn bij. Alleen zit het dus wel weer tussen mijn oren, want voor hetzelfde geld bekijk ik het gewoon heel negatief en zijn allemaal aannames waar niets van waar is. Verder denk ik als ik dit bespreekbaar maak, laat ik weer mijn onzekerheid zien en stel me te kwetsbaar op. In het verleden geen goede ervaringen mee. Op de een of andere manier roept het vaak iets negatiefs op bij die ander, vinden ze me te kwetsbaar. Ik heb al vaker laten zien hoe ik dingen voel, maar andersom zijn hun heel gereserveerd. Ik merk dat ik dat gewoon niet trek, voor mijn gevoel niet een vriendschap die lekker loopt en prettig ontstaat/uitgroeit. Wat moet ik hiermee, zouden jullie 'de handdoek in de ring gooien' met als gevolg dat het dan wel een beetje in de vriendenkring van je man zit?
Misschien toch meegaan en als het niet goed voelt zou ik gewoon geen contact meer zoeken. En als zij jou daarna weer ergens voor vragen weigeren, en evt. zeggen dat je liever met de vriendschap stopt. Volg je gevoel.
Hoe wil je een open echte vriendschap zonder jezelf kwetsbaar op te stellen. wat is het ergste dat je kan gebeuren dat ze je afwijzen? je voelt je nu toch al afgewezen. dan kan je je daarop voorbereiden kan het alleen maar beter worden niet dan?! ik zou het toch proberen bespreekbaar te maken. het kan namelijk idd jouw onzekerheid zijn. dat hoeft niet. om er achter te komen zal je moeten praten. succes.
Mee eens, je denkt er nu al aan om het op te geven, dus dan kun je er ook nog wel 1x voor vechten. Misschien met hetzelfde resultaat, maar dat maakt dan ook niet echt uit. Maar misschien word het hierdoor juist wel veel hechter.
mischien goed om mee te gaan en dan kijken hoe t gaat. als je weer t gevoel krijgt dan toch even bespreken. en ja als je daar mee contact verliest dan beter kwijt dan rijk. t is vervelend om je zo kwetsbaar op te stellen maar dit is ook anders geen optie. je voelt je niet lekker bij de vriendschap hoe kun je dan er goed mee doorgaan? kijk t even aan met t etentje hoe t gaat. hoop dat t alsnog gezellig kan worden.
bedankt voor jullie reacties. Misschien doe ik dat dan wel, me toch nog een keer kwetsbaar opstellen. Moet ik er alleen nog even over na denken hoe ik dat goed aanpak, zonder hun te beledigen, te kwetsen of de mond te snoeren. In mijn 'eerlijkheid' ben ik daar nog wel eens goed in, onbedoeld, maar het 'kwaad' is dan al aangericht.
Ik denk dat het heel goed is om je gevoel uit te spreken. als je spreekt vanuit jouw gevoel dan val je niemand aan. dan kan je alles verkeerd intreperteren. en dan kunnen hun zeggen of je gevoel klopt of niet. En kwetsbaar opzetten moet altijd in een vriendschap. Ik denk dat je je nu moet realiseren dat ALS ze het idd liever niet hebben. Het niet aan jouw ligt. het is gewoon heel moeilijk om IN een bestaand groepje een band te krijgen als alle anderen. Misschien valt het allemaal mee. het nadeel van kwetsbaar opstellen is dat ze je pijn kunnen doen. stel je je nooit kwetsbaar op heb je die pijn niet. maar dat wordt uiteindelijk wel erg eenzaam. en dat doet ook pijn.