minderwaardig gevoel bij collega

Hallo meiden,

Waarschijnlijk zal ik niet de enigste zijn die hier last van heeft maar ik vraag me af of het nu aan mijn hormonen ligt of dat het toch echt aan het werk ligt.
Ik ben op mijn afdeling de enigste fulltimer en daarnaast werkt een collega van mij 20uur ( zij was voorheen fulltimer en assistent manager) Ik heb soms wel eens moeite met vergeetachtigheid en weet soms als ik bijv. terug kom van pauze ofzo even niet meer waar ik precies mee bezig was.
Dan krijg ik altijd zon wijze gesprekken van haar ( misschien bedoeld ze het goed maar ik kan dat echt niet hebben he)
Dan begint ze al zo hoe kan dat dat je dat vergeet ben je met je gedachten ergens anders? Of zijn er problemen in je priveleven? of voel je je niet lekker en ben je daarom zo afgeleid?
Iedere x vertel ik dan ook van ja heb geen idee het ligt ook aan de zwangerschap dan vergeet je nog eens iets en dan meteen volgt zei daarop van ja maar dat had je voor je zwangerschap ook al.
(klopt wel maar niet zo erg vergat wel eens wat maar ja wie heeft dat niet?)zij heeft op elk excuus van mij dan een antwoord waarbij ze het zo draaid dat het echt aan mij ligt.
Ik heb dan het gevoel dat ik niks goed kan doen.
Nu is het zo dat alles wat ik doe een soort van gecontroleerd wordt of ik niks vergeten ben.
Ik snap dat alles goed gedaan moet worden maar voel me nu echt behandeld als een kleuter.
Waardoor ik me ook steeds minder ga inzetten/interresseren voor mijn werk want alles wat ik doe wordt gecontroleerd of na nog geen dag anders gedaan.
Als ik dan vraag waarom is dit weer anders gedaan daar had ik gisteren zoveel moeite voor gedaan dan krijg ik zo'n antwoord van:
Ja maar dit en dit is beter...
Ik heb niet gauw een weerwoord terug dus laat het maar zo maar soms vraag ik mezelf af wat doe ik daar nog?Ik doe blijkbaar niks goed en alles wat ik doe is diezelfde dag aangepast of de dag erna.
Ik weet dat ze veel verstand heeft van dingen ze was toch een assistend manager maar in mijn ogen wil ze alles te perfect.
Het is ook niet zo dat ik zelf niks kan want ze heeft ook eens iets anders gedaan wat ik dus van te voren al gedaan had en dan vroeg ik waarom is dat gedaan dan kreeg ik als antwoord ja ik vond dat beter/ mooier zo.
Dus toen was het al ja IK vond dat beter en dan denk ik van ooh en wat IK doe is gewoon niet goed genoeg
Op dagen dat zij er niet is gaat ook zelden iets mis bij mij ( misschien ben ik nerveus bij haar en doe ik daarom dingen fout)
Ook als ik vertel dat ik bijv. ergens last van heb dan heeft zij het 10 x zo erg gehad.
Nu heb ik het geluk dat ze nooit kinderen heeft gehad ( bedoel dat niet cru naar haar toe) en vertel dan dat ik veel last heb van pijnlijke harde buiken dat ik eens niet de opmerking krijg van ooh ja dat heb ik ook gehad en 10 x zo erg als jij en ik bleef ook gewoon werken.
Het geeft me best wel een minderwaardig gevoel en ik heb al veel last van harde buiken en rugklachten maar door dat gezaag van haar op een dag ga ik naar huis met een gevoel waarom ben ik een godsnaam gaan werken als ik niks goed kan doen in haar ogen.
Ik moet zeggen dat ik me er nu sneller over erger als voor mijn zwangerschap dat zullen wel die hormomen zijn, maar nu een vraag aan jullie hebben jullie dat dan ook wel eens dat je je ook zo minderwaardig voelt op je werk en je je afvraagt wat doe ik nog hier?