Ik zit niet in het onderwijs. 100 anderen voor jou? Dure grap voor een bedrijf, telkens nieuwe mensen inwerken. Of staan ze allemaal aan de lopende band? Als je een manager/planner/secretaresse aanstelt die zijn werk niet zelfstandig kan doen, dan heb je de verkeerde aangenomen. Het zijn geen kinderen
Ik verzin het niet hoor Ik heb overigens niet gezegd dat iedereen die een officiele waarschuwing krijgt daadwerkelijk wordt ontslagen. Maar kan je je de druk voorstellen die zo'n waarschuwing geeft? Nog meer presteren, nog meer je doelen behalen. En zeker geen tijd om te klagen dat je veel en veel te weinig verdiend voor hetgeen dat je moet doen want dan heb je zo je tweede waarschuwing te pakken. Ja echt, 100 anderen voor jou als het je allemaal niet bevalt. Niets is zo onzeker als een baan in het bedrijfsleven. En zo'n dure grap is dat overigens niet hoor. Tegenwoordig worden de meeste werknemers binnen gehaald via het uitzendbureau of krijgen ze een tijdelijk contract voor een half jaar. Zo sta je binnen maar ook zo weer buiten.
Het zijn geen kinderen idd maar wel mensen die net als ieder andere werknemer dienen te functioneren. Ook al doen ze hun werk goed ze worden gewoon beoordeeld, ook daar wordt tijd en energie in gestopt. Ik ken bv geen een secretaresse die geen functioneringsgesprek krijgt of die niet beoordeeld wordt op haar werk. Die niet tegen zaken aanloopt die besproken moeten worden of waarbij ze soms hulp nodig heeft. Zoals ik al zei, ook zij worden niet los gelaten. Heeft werkelijk niks te maken met het feit of ze wel of niet zelfstandig te werk kunnen gaan. Zoals jij het doet overkomen lijkt het wel alsof zo'n baas zegt 'zo, ik heb jou aangenomen, doe je ding en dan kan ik wel even met de voetjes omhoog'. Zo werkt dat natuurlijk niet.
En voor vandaag ben ik er al wel weer klaar mee. Niets maar dan ook niets kan vergeleken worden met het onderwijs lijkt het wel. Over alles wat er bij gehaald wordt is het 'Ja maaaar in het onderwijs dit en en in het bedrijfsleven dat. Over alles wat er gezegd wordt is het onderwijs toch wel degene die het slechtste heeft getroffen en de rest moet maar niet zeuren want dat stelt niets voor. Constant alles wat recht is krom praten zolang het onderwijs daar maar als slachtoffer uitkomt. Zo vermoeiend. Voor nu maar weer op mijn vingers zitten. Morgen is er weer een dag
Nee niet als slachtoffer, maar zij zijn het gewoon niet meer eens met de huidige voorwaarden. En dan is staken gewoon een recht hier in NL. Jij komt zelf met een heel verhaal wat jouw man allemaal moet doen dus daar gaan wij op voort. En als hij het niet eens is met zijn voorwaarden moet hij daar ook iets mee. Ik verdien ook niet veel, maar ik heb daar geen moeite mee,is een keuze die ik zelf maak. Ik ben eigen baas, dus zorg ervoor dat mijn voorwaarden zo blijven dat ik dit werk met heel mn hart blijf doen. Maar in het onderwijs zijn er dus taken bijgekomen/veranderd waardoor zij vinden dat ze nu op de rem moeten trappen. En ja dat is dus gewoon een recht in NL.
Dan ziet mijn dienst er toch echt anders uit in de zorg. Ik werk nachtdiensten en zal even een typische dienst schetsen. Begin om half 11 samen met 1 collega , we staan in ons verpleeghuis met 2 personen op 46 cliënten ( ik ben op dat moment verantwoordelijke voor het hele huis, collega is een helpende ) We hebben een overdracht van een kwartier, gaan daarna aan het werk. Er moeten dan nog zo'n 4 a 5 mensen naar bed begeleid worden en tussendoor blijft de pieper maar loeien want tja andere mensen die al wel in bed liggen hebben ook hulp nodig ( moeten gedraaid worden , toilet , wat drinken, praatje enz.... ) Dan heb ik vaak te maken met familie die zit te waken bij een familielid die op zeer korte termijn komt te overlijden ( soms zitten er ook wel eens 2 of 3 families te waken ) Hier moet ik tussendoor ook nog met enige regelmaat even binnenlopen , controles doen en familie te woord staan ( en ook dan blijft die pieper joelen ) Dan heb ik te maken met veel agressief. Er is geen nacht waarin ik geen klappen krijg of gebeten word. Voor mijn verlof nog geslagen met een stok , rollator tegen de benen en heb een litteken op mijn arm van het krabben ( deze dame zal ik mijn leven niet meer vergeten ) Loop rot naar bellen en tijd om een boterham te eten is er niet , Die werk ik onder het lopen nog even naar binnen te werken. Dit gaat zo door tot 7 uur smorgens en dan komt het nog wel eens voor dat een collega van de dagdienst zich ziek meld. Er moet vervanging geregeld worden en dan blijf ik vaak tot de vervanging Er is , komt dus ook voor dat ik pas om half 9 richting huis kan. Dan denk ik 3 nachten gewerkt te hebben en dan word een collega ziek , tja jammer maar helaas Dat kan maar zo betekenen dat ik nog.1 of 2 nachten door kan. Ik verdien een stuk minder als leerkrachten en vind ik dat eerlijk , Nee niet echt Maar ik ben gek op mijn werk en doe alles voor de cliënten!! Die staan op nummer 1
Tuurlijk, 1x per jaar een functioneringsgesprek en 1x per jaar een beoordelingsgesprek. Mijn ervaring binnen het bedrijfsleven? Met vragen kunnen de meesten terecht bij een directe collega, een manager, een afdelingshoofd of ze moeten het even zelf uitzoeken/bewaren tot de volgende vergadering. Directie/management is meestal niet op de hoogte van de dagelijkse gang van zaken voor alle medewerkers, die houden zich bezig met andere belangrijke dingen.
Maar Tuc, die taken die er bij zijn gekomen door passend onderwijs ed kunnen er dus ook weer af als er meer geld beschikbaar komt voor wetkdrukvermindering. Er is geld toegezegd, dus misschien eerst eens kijken hoe ver daar mee gekomen kan worden. Nu wil het onderwijs dubbelop: minder taken (werkdrukvermindering) én daarvoor wel meer voor verdienen. Ik zie mij al aankomen op mijn werk. Ze lachen me vierkant uit.
Sinds ik hier gelezen heb dat mensen de mening zijn toegedaan dat ouders en kinderen de klanten van leerkrachten zijn, laat me dat niet meer los. Ik zit er al een paar dagen mee in mijn maag. Is een crimineel een klant van een gevangenisbewaarder? En is een individuele burger de klant van een volksvertegenwoordiger? Ik vind de vergelijking tussen het onderwijs en het bedrijfsleven niet te maken op de manier die ik hier in dit topic lees. Ik vind ook niet dat ouders en kinderen je 'klanten' zijn. Ik denk dat leerkracht en ouder zouden moeten samenwerken, niet dat de leerkracht voor de ouder werkt. Zou wat zijn zeg, dat ik de juf van mijn zoon ga vertellen wat ik allemaal van haar verwacht. Als het goed is, zijn we allebei bezig om mijn zoon zo goed mogelijk te laten ontwikkelen binnen zijn mogelijkheden en de mogelijkheden van de school en thuis. Onderwijs bereidt kinderen voor op hun functioneren in de maatschappij. Ik denk dat de vergelijking met het bedrijfsleven daarop ook mank gaat. Hoe kun je nou met targets werken of leraren afrekenen op hun resultaatmetingen als ze maatwerk proberen te leveren? In een buurt met hoogopgeleide volwassenen zullen de kinderen ook betere leerresultaten boeken. In hoeverre kun je dat de leerkrachten toeschrijven? Het is voor een leerkracht altijd schipperen tussen de individuele behoefte van het kind en die van de groep, met normen en normering in het achterhoofd. Een hele precaire balans, lijkt me. Ik denk nog steeds dat leerkracht zijn een roeping is voor een hoop mensen en dat zij heel prima hun beroep hun hele leven kunnen blijven uitoefenen. Daar lijkt me helemaal niets mis mee. Ook met instromen en doorstromen hoeft niets mis te zijn, maar ik denk wel dat leerkracht een beroep voor het leven kan zijn. Ik ben zelf werkzaam bij het Rijk en ik merk een enorm verschil met het bedrijfsleven. Ik ben me er altijd van bewust dat ik in dienst ben van de staat en de maatschappij en dat beleef ik anders dan wanneer ik werk voor een bedrijf met winstoogmerk. Ik kan me voorstellen dat dat voor een leerkracht ook zo is.
Tja weet je. Dat kan hoor dat alles met het geld voor de werkdrukvermindering opgelost is, ik ben alleen bang dat dat niet voldoende is. Ik denk dat het helemaal niet gek is om het via 2 manieren te doen: werkdrukverlaging en iets meer salaris. Eerst kijken wat het doet werkt niet denk ik. Want als blijkt dat het geld voor werkdrukvermindering echt te weinig is, dan kunnen ze niet nog een keer gaan staken (over een aantal jaar heb ik het dan over). Dit is dé kans om iets te bereiken en snap dat dat dan in 1 keer geprobeerd wordt.
Even ter zijde of de vraag om loonsverhoging al dan niet terecht is, maar indien er een verhoging in zit wat zou leraren dan tevreden maken? Even een rekenvoorbeeld: Indien een leraar nu 2500,- euro verdient, blijft er netto ongeveer 1917,- over. Bij 2800,- euro is dat ongeveer 2060,-. Dus bij een salarisverhoging van 12% (=300,- euro) blijft er netto 143,- "maar" over. Een salarisverhoging van 12% lijkt mij echt compleet onrealistisch, dat zal eerder 3% oid zijn als het er al komt... Persoonlijk kan ik mij absoluut niet voorstellen dat je dan als leraar wél tevreden bent én de werkdruk dan ineens wel in verhouding tot beloning staat. En al helemaal niet dat er dan extra mensen voor de PABO gaan kiezen....
Ik denk dat geen enkele leerkracht verwacht dat ze die 12% krijgen. Als jij er 50 euro per maand bij wil zet je ook hoger in Ik denk ook dat die salarisverhoging een soort gevoel is vanuit hen. Het onderwijs en het personeel zijn al lang "vergeten". Het werd enkel meer en meer. Ze willen heel graag dat dit recht gezet wordt. En dat werkt ook door naar nieuwe pabo studenten, het gevoel dat zij echt wel meetellen en de waardering krijgen. Ik denk dat die salarisverhoging een "symbolisch" iets is.
Op een of andere manier wordt dat niet geloofd, maar de meeste mensen in andere beroepen zouden tekenen voor zulke werktijden. Bovenstaande zijn echt doodnormale werkdagen, voor een volle werkdag (van 8 tot 17 of 18h), of je nu heftruck berijder bent in een magazijn of ergens op kantoor werkt. Ik heb altijd begrepen dat de meeste docenten parttime contracten hebben en full time weken werken (dus 5dagen van 8 tot 5 alszijnde normale week). De meeruren zijn dan compensatie voor meer vakantieweken tov 4,5week dat 'normaal' is binnen NL. Echter vraag ik me altijd af met welke functies de leerkrachten zich willen vergelijken. Als je je vergelijkt met andere hbo functies met vergelijkbare lonen is dit echt een relaxre urenomvang op jaarbasis. Trainingen ed zijn gewoon vrije tijd overal, dat is geen werk. Net als s avonds voorbereiden van vergaderingen of ander werk. Dat hoort er gewoon bij bij een functie va hbo niveau. Inhoudelijke druk obv volle klassen, verschillende niveau's ed snap ik heel goed. Maar druk qua werkuren niet.
Ik denk dat de druk niet zozeer qua werktijden is hoor. Tenminste zo begrijp ik het niet van de leerkrachten die ik ken. Zij benoemen echt de verschillende niveau's in de klas en de differentiaties daar weer in. De verschillende rugzakjes die de kinderen bij zich dragen en de begeleiding die daar bij hoort. Werken van 8-17 vinden zij echt niet raar. Maar wel dat er nog steeds veel ouders denken dat hun werkdag erop zit wanneer de kinderen naar huis gaan. Die ouders zijn er dus echt nog!
Over die contracten: hier heb ikzelf nog nooit van gehoord. Ik werk fulltime en heb een fulltime contract. Door eerder invalwerk op best wat scholen gewerkt en ook daar niemand die zo met contracten omging
Je blijft dit steeds herhalen, maar ik ken dus echt niemand die (anders dan sporadisch) thuis werk gaat voorbereiden. In onze wereld maken mensen na werktijd afspraakjes, ze gaan uit eten, ze doen mantelzorg, ze hebben hobbies. Ze bereiden niet hun kantoorwerk thuis voor. Trainingen doorgaans ook in de baas z'n tijd. Congressen, conferenties, meestakl gewoon tijdens kantooruren. (Ik heb 1x een weekend gehad). Nu zijn wij universitair opgeleid. Maar zou dat het verschil uitmaken? Kan me niet voorstellen.
Bij ons zijn trainingen en overwerk ook gewoon doorbetaald. Pas bij meerjarige opleidingen om door te groeien in de organisatie dienen mensen (een bepaald percentage) eigen uren te gebruiken. Dat geldt overigens voor alle functies binnen het ministerie van J&V, van MBO t/m WO.