Ik vind zelf de professionele indruk van een leerkracht belangrijker dan cijfers. Natuurlijk moet er wel iets worden bijgehouden (en als het aan mij zou liggen moet er centraal kritisch worden gekeken wat nu echt belangrijk is en wat niet) maar alle vragenlijsten, toetsen en handelingsplannen schieten mijn inziens hun doel voorbij. Ik vind het een degradatie van het vak dat cijfers belangrijker zijn geworden dan de kritische en klinische blik van degene die ervoor opgeleid zijn. Ik vind de meeste leerkrachten, kundige professionals en ik hecht meer waarde aan hun mening over de prestaties van mijn kind dan een cijfertje van een momentopname.
Als jij dit bedoelt onder administratie... dit hoort gewoon bij je werkzaamheden hoor Onder administratie versta ik echt andere dingen. Misschien moet je dit eens lezen: https://wij-leren.nl/regeldruk-administratie.php
Volgens mij kan er idd qua administratie een hoop anders. Maarrrrrr als ik alleen al kijken naar het aantal formulieren die de ib’er moet invullen om voor mijn oudste maatwerk te krijgen en extra begeleiding op sociaal emotioneel vlak... daar wordt je naar van. Doet de ib’er dit niet, dan had ze een paar weken geleden geen observatie kunnen krijgen. Maar ook geen toestemming om een iq test te laten plaats vinden. Alles, maar dan ook alles heeft ze aan het bestuur moeten voorleggen. En als hij nou de enige is in de klas. Er zijn er veel meer (complexe groep). Ze wilden groep 5/6 opnieuw opsplitsen vanwege de negatieve wisselwerking op elkaar, maar daar is heel wat aan vooraf gegaan voor daar toestemming voor kwam. Eerste keer is het afgewezen ivm onvoldoende ‘bewijs’. Terwijl deze klas in groep 3/4 ook al is opgesplitst.
Dat denk ik ook. En waarom is dat geen oplossing voor leerkrachten? Ik heb namelijk ook nog nergens gehoord of gelezen hoe meer geld wel de oplossing gaat bieden. Echt niemand die je daar een goede uitleg over kan geven. Ik denk dat je daardoor ook steeds meer irritatie bij ouders gaat zien. Als er nu een duidelijk plan lag... Maar voor mij is het in elk geval niet heel erg duidelijk hoe dit de werkdruk gaat verlagen. En als dan blijkt dat schoolbesturen zo veel geld opsparen... Ik wil namelijk best mijn kinderen thuis houden zodat ze kunnen staken maar ik mis echt wel wat duidelijke info.
De staking is nota bene gesteund door de besturen.. En leraren hebben samen met besturen stakingen georganiseerd, wij kregen bijv stakingsbrief van de schooldirectie met steunbrief van het bestuur. Dus naast het feit dat plan van aanpak ontbreekt (hoe gaat het geld concreet worden besteed), is ook onduidelijk tegen wie de staking gericht is..
Precies, niemand die kan uitleggen wat het grote geld, wat de lerararen zo graag willen, alles zal gaan oplossen. Door meer euro's op je salarisstrook word toch niet meteen de werkdruk minder? Het maakt ook niet uit met wat voor alternatieve oplossingen je komt, het word toch altijd weggewuifd onder het mom '' Ja maar zo kan het niet opgelost worden '' hoe dan wel?
Administratie laten liggen is geen optie. Als je voor een leerling een arrangement wilt aanvragen of een dyslexieverklaring zal de betreffende instantie toch echt een uitgebreid verslag willen over het kibd willen. Als je dit niet kunt overleggen kun je de verklaring of het arrangement of de verklaring vergeten. En hier wordt uiteindelijk ook het kind de dupe van. Wat er wel moet gebeuren in het onderwijs is lastig. In ieder geval extra geld voor meer handen in de klas. Meer salaris is voor mij geen issue. Ik houd liever dit salaris en heb er iemand bij in de klas die kan ondersteunen bij zwakke leerlingen of plusleerlingen en andere zaken. Sinds het passend onderwijs is ingevoerd is het een stuk lastiger geworden om ieder kind de juiste begeleiding te geven. Dat vind ik zo jammer!
Dat hele systeem rondom dyslexie is ook veel te ver doorgetrokken. Een leraar en iber weten echt wel wanneer er vermoedens zijn en wanneer niet. Ik vind al dit soort protocollen ingegeven door wantrouwen en de farce van geld besparen. Misschien zouden er zonde systeem een paar kinderen meer getest worden. Maar wat kost het hele systeem aan geld om dit bij te houden bijv door extra inzet van de school en uren rapportage. Eerder gaf ik al het voorbeeld van een kind met een chronische beperking die continu ondersteuning in de klas nodig heeft. Daarbij moeten de school en ouders elk jaar opnieuw pagina’s onderbouwing aanleveren. Absurd. Maar goed. Als je dit niet kunt veranderen dan zijn er vast andere administratieve lasten en protocollen die wel minder of weg kunnen. Je kunt niet eerst klagen over de protocollen en systemen en vervolgens bij alles wat daarover wordt aangedragen om niet of minder te doen, zeggen dat dat niet weg gelaten kan worden. Zo hou je zelf mee het systeem in stand.
Duimpje op voelt niet helemaal gepast op deze post, maar wilde je een digitale knuffel geven. Die kwam aan denk ik. Toch is het te makkelijk om te zeggen dat iedereen de mogelijkheid heeft om zijn geliefden zo maximaal te verzorgen. Even heel simpel gezegd: morgen krijgt je moeder een grote beroerte. Ik weet niet of die om de hoek woont? En kan jij dan zowel je zoon als je moeder de zorg bieden die je zou willen?
Dit meen je niet echt hoop ik. Dat je in je papieren moet kijken om te weten hoe een kind het doet en wie extra aandacht nodig heeft. Je hebt maar 30 kinderen, een jaar lang dezelfde! Van de patiënten die ik een paar dagen op mijn afdeling heb of die ik intensief vervolg op de poli of in consult, kan ik zo de belangrijkste ziektegeschiedenis, belangrijkste onderzoeksuitslagen en huidige problemen uit mijn hoofd benoemen. En die groep wisselt voortdurend. Als de juf haar boekje moet pakken om te weten hoe mijn kind het doet, maak ik me grote zorgen. (En ja ik administreer me daarnaast ook een ongeluk)
Het systeem is inderdaad absurd. In mijn groep zit ook een leerling waar ieder jaar opnieuw een hele papierwinkel voor moet worden ingevuld. Dat is gewoon onzin dat dat ieder jaar moet, want zijn situatie verandert niet. Dat mogen ze wat mij betreft per direct aanpassen! Maar dat is nu nog niet het geval dus als ik deze administratie niet doe, hebben de leerling, zijn ouders en mijn collega volgend jaar een probleem. Als leerkracht zit je gewoon vast in dit soort systemen. Dit moet van hogerhand worden aangepakt. Bij ons op school zijn we samen aan het kijken hoe dit anders kan en met deze ideeën willen we naar de bovenschoolse directie stappen. Maar dat is niet genoeg vrees ik. Ik vind het nogal makkelijk gezegd dat we dit zelf in stand houden. Als leerkracht zit je gewoon muurvast wat dit betreft. Je kunt niet voor- en niet achteruit en dat is knap waardeloos!
En als het nu jouw kind is die wacht op een arrangement of de toetsing voor een dyslexie/dyscalculieverklaring? Ik weet niet of jij weet hoe het op het moment geregeld is daarmee. Er zijn ouders/kinderen die al meer dan een schooljaar wachten totdat ze alle stappen doorlopen hebben totdat ze dus recht hebben op de juiste hulp. Als ze nu administratief alles neerleggen gaat de hulpaanvraag voor die kinderen dus niet verder en blijft zo'n kind bungelen. Die verspilt hiermee weer een schooljaar en misschien wel zijn hele basisschool periode. Nee zomaar neerleggen is echt geen optie.
Ehm, het is mijn kind die daar op wacht. Dus ik weet wel waar ik het over heb. Je mist mijn punt.... Niet zomaar alles neerleggen qua administratieve taken, maar wel heel goed kijken wat echt moet en wat weg kan. En over dat echt moeten, daar maak ik een punt van want we hebben met zijn allen een systeem gemaakt waarin we denken dat dat echt moet. Het slaat nergens op. Het vraagt van iedereen aanpassingen. Juist ook van de schoolbesturen die voor hun personeel gaan staan bijvoorbeeld. Hier werd eerder aangegeven dat er een gids is uitgebracht waarin staat welke eisen er werkelijk zijn. In onderwijs, maar ook in de zorg, zijn er door de organisaties zelf ook veel systemen gemaakt omdat men invult dat dat nodig is om aan de eisen te voldoen. Terwijl als je ze goed bekijkt, blijkt dat dat helemaal niet zo strak geeist wordt. Het vraagt out-of-the-box denken en lef hebben. Ook van de leerkrachten. Je moet zelf je eigen ruimte creëren (liefst met je collega's want samen sta je sterker), dat doet een ander niet voor je. En zoek daarbij vooral de verbinding met ouders en laat hen meedenken. Waarom kan een ouder bijv. geen notulen maken van een onderling gesprek waarin afspraken worden gemaakt? Onze leerkracht vult tijdens het gesprek meteen op de laptop de afspraken in. Die zijn dan meteen op het digibord te zien. Je kunt ook echt ouders meer vragen om zaken mee te organiseren en te regelen. Waarom moet dat altijd de leerkracht doen bijv. met het paasontbijt, de sportdag, de kerstviering, etc etc etc. Het zijn maar kleine voorbeeldjes, maar alle beetjes helpen.
Heel vervelend wanneer dit zou gebeuren, dat zeker. Maar door die stakingen missen de kinderen ook al heel veel. Hoe je het wendt of keert, de kinderen beginnen onderhand de dupe er van te worden en dat is niet oké. Aangezien ze van plan zijn om hier gewoon mee door te gaan dan lijkt het me beter om degene te gaan aanpakken die dit het meest zouden gaan voelen en dat is idd het bestuur. De regering slaapt er nl geen nacht minder om, is gebleken. Protesteren? Prima! Maar doe dat dan wel bij de juiste mensen als je iets gedaan wilt krijgen.
Tuurlijk met steun van het bestuur. Kunnen ze meer geld gaan oppotten wanneer de regering nog meer zou toegeven.
Zie maar eens ouders te regelen. Kijk elk willekeurig topic er hier op na en overal lees je dat het gros niet graag helpt op school. Want iedereen werkt veel en voor een knutselmiddag of ontbijt neemt men geen vrij want dat vinden ze zonde. Voor schoolreis echter willen ze weer wel vrij nemen. Ik snap je punt wel maar noem dus een concreet iets waaruit blijkt dat neerleggen van administratie nu niet ineens kan. Dat het nu te omslachtig is ben ik het compleet mee eens, maar die kinderen nu laten vallen is geen optie. Voor dyslexie bv moet je 3 cito's met laagste score hebben onder andere. Met 2 cito's per jaar betekend dat dat je sowieso al 1,5 jaar verder bent voor er überhaupt iets kan. En tegen een kind wat al 1,5-2 jaar wacht kun je nu niet zeggen: sorry we stoppen er even mee.
Wij hebben onlangs de TLV voor onze zoon verkregen.in oktober hebben we de diagnose ASS gehad. Dus het hoeft geen jaren te duren. Inderdaad lef hebben en doorpakken. Het was minimaal wat er aan dossier lag in oktober, een hulpplan van nog geen 2 A4.... dat was het. Afgelopen week hebben we afsluitend gesprek gehad op school en wat was de conclusie, leerkrachten moeten eerder aan de bel trekken, niet denken ik los het zelf wel op. Dus ja, leerkrachten (op onze school) houden ook gedeeltelijk het systeem zelf in stand door niet op tijd een IB-er of zorgcoach in te schakelen. En sorry als het dossier wat er lag over mijn zoon wordt gezien als een zware administrative last dan wordt het echt tijd dat je eens in het bedrijfsleven gaat kijken.... maar wellicht is onze school en uitzondering!
Dat geldt dus niet voor alle hulp/diagnoses via school. Met dyslexie oid werkt het zo dus echt niet. Laatst weer een artikel over een zogenaamde professor die beweerd dat de helft van de kinderen die een dyslexie verklaring hebben helemaal niet dyslectisch zijn. Nu gingen mijn haren sowieso al rechtop staan van dat mens, maar mede hierom kom je dus echt niet zomaar aan zo'n verklaring als je op een fatsoenlijke school zit. Dan kan een leerkracht aanpakken wat ze willen, maar daar kom je niet omheen.