Hier idem. En als ik zeg ik wil er niet over praten gaan ze er standaard vanuit dat het extreem ernstig is
vind het vaak erg vermoeiend. Ik ben allang blij dat ik de eerste periode door ben gekomen en heb geen zin/puf om het steeds op te rakelen.
Eens. Hier nu 14 jaar getrouwd en we hebben zo ongeveer alle ups-en downs wel meegemaakt samen, heel heftig en moeilijk soms. Maar we komen er altijd weer sterker en nog weer een stukje gelukkiger uit samen en daar ben ik blij, dankbaar én trots om! Helaas hoor ik ook regelmatig verhalen van mensen die niet echt lijken te vechten voor de relatie en niet goed hebben nagedacht vóórdat ze aan kinderen begonnen. En het zijn vooral de kinderen die dan veel te verliezen hebben..... Heel sneu. Oh ja....en de titel van dit topic zou moeten zijn: 'Stand by your man/Stand by your woman!'
Zo wat een heftige reacties brengt dit topic met zich mee! Dat vind ik eigenlijk wel heel mooi om te zien, het geeft aan dat er veel mensen zijn die veel energie in hun relatie steken, ondanks alle tegenslagen. TS heeft ergens wel gelijk, er wordt "tegenwoordig" veel te makkelijk gedaan over relaties. Wil het niet? Nou, dan toch een ander? Of alles wat je mist bij je partner gewoon met een ander doen... Een beetje vechten voor elkaar mag wel wat meer gedaan worden. Maar! Er zijn genoeg dingen in het leven waar je de grip over kwijt kunt raken, zo ook je relatie. En hoe hard je er ook voor wilt vechten, soms wil het gewoon niet meer. En dan is het niet eerlijk om daar veroordelend over te zijn. Ook het vreemdgaan, het is verschrikkelijk, maar het komt vooral voor bij stellen die aan het vechten zijn, of waarbij één van de twee aan het vechten is met zijn/haar gevoelens. Het is te kort door de bocht om te zeggen 'wij zullen dat nooit doen', of 'wij blijven altijd bij elkaar, in voor en tegenspoed'. Het vreemdgaan goedkeuren is natuurlijk iets heel anders. Wat ik wil zeggen, is; je kunt niet elk ding dat op je pad kan komen bevechten. Het is trekken aan een dood paard als de relatie echt niet meer werkt. Bij elkaar blijven is niet altijd de beste optie, ook niet als je dat aan elkaar of aan God hebt beloofd (mijn eigen overtuiging wbt religie even hierbuiten gelaten). Een hele hoop 'nooit' en 'altijd'. misschien moesten we daar maar eens vanaf.
Dít ben ik helemaal met je eens! Beter geen huwelijk dan een slecht huwelijk, óók voor eventuele kinderen die echt wel alle spanningen oppikken met alle gevolgen vandien....
Hier 7 jaar samen. Het valt niet altijd mee en we moeten hard werken voor ons huwelijk in combinatie met onze drukke banen en 3 jonge kinderen. Maar ik zou hem nooit besodemieteren. Ik hou van hem en wil hem echt niet kwijt!
Ik ben blij te lezen dat er wel meerderen zijn die zeggen ervoor te (willen) vechten. Volgens mij zegt ook niemand dat de relatie gegarandeerd altijd goed blijft. En dat ts refereert aan lopende topics, dat wil niet zeggen dat ze vind dat deze mensen makkelijk uit hun relatie stappen. Het doet haar daaraan denken. Maar niemand wijst een ander aan van: jij hebt niet hard genoeg gevochten. Want natuurlijk is elke situatie uniek. En met kinderen vind ik ook da je meer en kanger moet vechten an dat je misschien zou doen zonder kinderen. Mumija (als ik je naam goed schrijf): wat een bijzonder verhaal schrijf je. Lijkt me bes wel heftig en zwaar soms. Maar ook mooi hoeveel je voor hem gaat..!
zulke dooddoeners.. alsof de hele wereld bestaat uit meningen/percepties en er geen feiten bestaan... Alsof een buitenstaander het niet beter kan zien dan een insider... nou ik denk in een hoop gevallen juist wel.. die heeft niet te kampen met de emoties e.d.
Haha nou daar sta je nog raar van te kijken hoor Want ook buitenstaanders laten zich meeslepen met gevoel en in sommige gevallen zelfs nog erger dan een insider
Hier nu 6,5 jaar samen en vreemdgaan is echt not done vinden wij. Dus hier ook geen ander of wat dan ook. En we zijn nog steeds happy de peppie...
Bah wat vervelend om te horen Volgens mij heb ik dit ooit al eens eerder in een ander topic gezegd maar ik vond jou (voor zover ik je dan ook kon onder je oude naam) altijd vrolijk en positief over komen. Het perfecte plaatje zeg maar. bij sommige leden "schrik" je dan als je dit soort dingen leest, je verwacht het niet. Ik wens je veel sterkte en hopelijk heb je je eigen huisje snel leuk ingericht en kun je weer aan een mooie toekomst bouwen
Hier nu al ruim 7 jaar samen. Met veel ups maar nog véél meer downs. Zo erg dat we op het punt stonden om uit elkaar te gaan. Niemand vreemd gegaan of verlief o.i.d. maar gewoon uit elkaar gegroeid. Toen er heel erg hard voor gevochten en ik kan denk ik oprecht zeggen dat we nu gelukkig(er) zijn. Nog regelmatig wel eens een kleine ruzie of wat gekibbel maar dat is ook zo weer bijgelegd. We begrijpen elkaar nu beter en voelen elkaar nu beter aan. zowel mijn man als ik zouden beide nooit vreemd gaan (zeggen we nu, je weet nooit wat de toekomst brengt)
Hij heeft een ernstig auto ongeluk gehad, onder een vrachtwagen geschoven. Hij is ook veel kwijt van de tijd rond het ongeluk. @emdr, is hij hedl lang mee bezig geweest. Wel iets verbetering maar niet enorm. Hij gaat sowieso nog naar de psych.
Wouw...... wat een reacties hier. Zag dat ik ook een paar reacties op de mijne had gemist. 'Stand by your man' had misschien beter gekozen kunnen worden maar waarom negatief opvatten? Wat voor nut heeft het om jou (lees degenen die zich aangevallen voelen) even flink te pakken? Denk echt dat dit zo gezien wordt vanwege, ja vanwege wat eigenlijk? Jaloezie? Want waarom mag er 'geen veer in je kunt gestoken worden omdat je trots bent op je relatie'? Want laten we wel wezen. Hier mag je ook echt trots op zijn. Net zoals je ook verdomd trots op jezelf mag zijn als je alles op alles (volgens jouw maatstaven) hebt gezet om je relatie te redden maar het is niet gelukt. Net zoals je enorm trots mag zijn met iemand te breken die jou kwaad aan doet (dan valt er niets meer te vechten). Er is echter ook een grote groep die hun partner (en/of) elkaar te vanzelfsprekend vindt. Die niet te veel energie in een relatie willen steken (als deze even wat moeizamer gaat). Die op zoek gaan naar iets nieuws. Wat op zich ook niet heel raar is want verliefd zijn, die rauwe last, het '50 tinten grijs' die je in het begin ervaart....oef....Mriiiaaaauw! Maar ook deze 'Mr Grey' veranderd in een zorgzame huisvader die te moe is van het 'mag ik nog 1 x op je rug papa'paardherijdrn om 2 x per dag met jou te vrijen. Mannen moeten tegenwoordig wel veel he? Goede vaders zijn, meehelpen in huis, veelbetekenende baan, thuisblijven bij zijn gezin maar ook 'wanneer ga je nou weer eens op pad met je vrienden' want Tsja. ...altijd maar thuis zitten dat levert geen gespreksstof op. Hij moet ook jou eens een ochtendje uitslapen gunnen en absoluut niet vergeten je aan je haren mee te nemen in zn hol om ruig eh...de liefde met je te bedrijven.... Goed ik overdrijf misschien wat, en het geldt andersom natuurlijk ook maar het is heel simpel. Je kunt niet alles hebben. Uitzonderingen daar gelaten. Een perfecte relatie bestaat in mijn ogen niet. Ik geloof ook niet in trouwen (ook niet in God). In plaats van 2 ringen die ons binden hebben we 2 kinderen.... En juist zij hebben mij vooraf laten twijfelen. Mijn partner wilde geen kinderen, ik wel. En toen de dag kwam dat hij zei: 'Ik heb me bedacht, met jou durf ik het aan (ook product van gescheiden ouders)...', dacht ik ineens: 'Shit.... ik ook met jou...????' Twijfels al om. Wilde ik eigenlijk wel echt kinderen, met hem, en had ik eigenlijk wel genoeg geleefd? Mijn sexueel verleden is nogal saai te noemen dus ik begon me ineens af te vragen of ik niet liever eerst nog 'de beest uit wilde hangen' en me dan pas echt settelen. Echt vreselijk die tijd. We woonden not a bene al 3 jaar samen. Ik ben toen gevlucht..... 2 weken op vakantie. Toen we afscheid namen was het eigenlijk al zo goed als over. Die 2 weken alleen op reis zijn zo goed geweest. Met name omdat ik veel oudere stellen heb ontmoet die daar met hun 2e liefde waren. Velen van hun hadden kinderen uit eerdere relaties. Mijn pijnpunt kwam aan het licht. Ik wist eigenlijk niet of ik 'tot de dood ons scheidt' bij mijn partner wilde blijven. Maar hier kon ik nu op reageren. Dat weet je nooit, dat kun je ook niet weten. Ik hield toen van hem. Ik hield zo veel van hem dat ik hem graag zag als de vader van mijn kinderen. En hoe het er over 5-10-20 jaar uit zou zien? Wie dan leeft.... Twee weken later landde mijn vliegtuig, met 2 uur vertraging, vroeg in de ochtend op Schiphol... en daar stond hij zenuwachtig te wezen.... Overigens was 1 van onze problemen ook communicatie. Ik wilde dat hij voor ons vocht. Hij wist niet waar te beginnen. Logisch ook want het probleem lag bij mij... Hij heeft in die tijd heel makkelijk kunnen denken: ' Dit wordt te moeilijk, hier steek geen energie meer in....'. Maar hij heeft op me gewacht.... Ik geloof niet in voor altijd en eeuwig. Maar ik hoop er wel op. En ook al staat je leven soms on hold. Vraag jezelf altijd goed af: 'Is de ander het wachten waard'.... Zo, terug naar het heden... ik ga mijn kerel even een dikke kus geven...... xxx
Je kan nu zielsgelukkig in je relatie zijn, maar binnen 2 weken kan alles op zijn kop staan. Een vriendin van mij is er net achter dat haar man haar al jaren besodemieterd, in hun bed met een ander heeft liggen seksen, en op allerlei datingsites zat om vervolgens te gaan webcammen en daten. Valt daar tegen aan te vechten? Aan de andere kant zijn er ook zo ontzettend veel buitenstaanders die kei hard roepen dat hun het wel zouden weten, en dat ze bij hem weg moet gaan. Maar wat heb je daar nu aan? Niemand kan zo'n beslissing voor haar maken, dat kan alleen zij zelf. Zij hebben trouwens ook kinderen, en ze hadden een goede relatie (dacht zij). Het is altijd erg makkelijk om te oordelen, en het is ook makkelijk om te roepen dat dit jou nooit zou overkomen, maar zeg nooit nooit...
Zolang die buitenstaander niet achter de deur kijkt weet hij alleen maar wat er gebeurt voor zover het verteld wordt! Een relatie kan voor de buitenwereld prima en perfect lijken, maar ondertussen kan er achter de deur van alles spelen wat er toe kan leiden dat er voor de buitenwereld geen of maar heel kort 'gevochten' is voor de relatie terwijl het feitelijk anders is! Een buitenstaander kan het juist niet goed zien omdat er alleen maar laten zien wordt wat men wil en niet wat er is! Om een voorbeeld te noemen een gezin wat naar buiten toe perfect lijkt maar achter de deur de ene ouder de ander mishandelt! En dan denk jij als buitenstaander het beter te kunnen zien als een insider? Zolang je achter die deur niet kan kijken kan je nooit een volledig beeld hebben en dus nooit zien wat er werkelijk speelt!