Ik heb extra echo’s gekregen omdat ze haar klein schatte. Ze zou rond de 2900 gram zijn. Met 39.6 kwam er een meisje uit van 3475 gram en 51 cm, niks kleins aan dus
Ik had een groeiecho die onnodig onrust veroorzaakte! Het buikje van mijn jongste zou zo dik zijn dat het niet in het schema paste, op de p100 lijn zaten we. Dus op oudjaarsdag met spoed ingestuurd naar het ziekenhuis... waar alles ellenlang duurde.. maar de arts daar die uiteindelijk de echo deed constateerde niks bijzonders, wel een bol buikje maar niks extreems. Omdat ik er toch was en ik bij mijn eerste bevalling complicaties had, mocht ik ook nog een poosje aan het ctg liggen... en zo kwamen we oudjaarsavond laat pas weer thuis
Hier extra groeiecho's gehad omdat mijn buik opeens gigantisch was gegroeid en het kindje ook. Ook meteen een suikertest moeten doen die gelukkig wel gewoon goed was. Ik ben er niet extra ongerust van geworden eerlijk gezegd, bij iedere groeiecho hebben ze me op het hart gedrukt dat ze liever grote baby's zien dan hele kleine en dat het voor de bevalling niet per se iets uitmaakt. De verloskundige zelf is hier volgens mij de enige die het nogal spannend vindt, die stuurde me namelijk door naar de gynaecoloog en adviseerde me om sowieso in het ziekenhuis te bevallen want 'je weet maar nooit'. Maar de gynaecoloog was niet eens onder de indruk, ja het is waarschijnlijk een grote baby (tot nu toe steeds p98) maar ze zei dat dit voor de bevalling niet eens een belemmering hoeft te zijn. Ik ben zelf namelijk ook niet klein. Als ik me zorgen maak dan mag ik bellen en dan leiden ze me in. Kortom: niet ongerust gemaakt door de groeiecho's zelf, eerder even gewoon met mijn neus op de (natuurlijk ook maar geschatte) feiten gedrukt en vooral de verloskundige die mij bang probeert te maken
Ja lastig! Bij mij heeft het wel voor onnodige onrust gezorgd in beide zwangerschappen maar beter te vaak gecheckt dan niet denk ik dan weer. De oudste liep vanaf 20’weken achter op groei. Doorverwezen naar gyn voor verschillende groei echo’s en best wat angst voor down o.i.d. Zeker omdat ik lang ben en mijn man ook was het vreemd. Uiteindelijk bij 40 weken geboren met 3200 gram bij 50 cm. Inderdaad niet overdreven groot maar prima gezond. En nu nog steeds een ukje (103 cm bij 5 jaar) met korte beentjes (maat 98/104) zoals de echo’s toen ook steeds al zeiden. De tweede ging iets later achterlopen en mijn buik was erg klein. Weer echo’s alhoewel ik nu al wat relaxter was “ik maak gewoon kleine baby’s” bij 40 weken weer een jongetje die nog iets lichter was: 3000 gram bij 50 cm. En dat is nu juist een peuter van 2 van 13,5 kilo en 94 cm. Ook prima opgedroogd dus Ik was toen wel ongerust en heb beide keren gedacht wat brengt dit stress mee! Maar uiteindelijk beter wat vaker op controle.
Hier met 30 en 34 weken groeiecho en met 36 weken ligging echo. Deels voor groei, ze liep met 20 weken een week voor op groei en deels geruststelling. Ze werd 7 pond geschat en een lang kindje. Met 39+6 geboren 380 gram en 51 cm. Klopte dus en die lange benen heeft ze nog steeds
Bij oudste ivm BMI gehad vk schatte haar op gemiddeld uit groeien bleek klein. Vanaf 30 en elke 10 dagen groeiecho gehad ze hoopten de 5 pond te halen ze was 2460 dus goede schatting maar daar was dus een hele reeks aan echo's dat maakt het makkelijker schatten
Ik heb geen echte groeiecho gehad maar wel een echo rond de 30 weken omdat ik zoon wat minder voelde en me zorgen maakte. Hadden ze maar wat beter gekeken want hij is op p1 flink dysmatuur met bijna 42 weken geboren. Heel bizar dat niemand wat doorgehad heeft want behalve dat zoo klein was is mijn bloeddruk echt door het dak gegaan tijdens de bevalling en moeite met terugzakken. 180 boven en 120 onderdruk. S niet tof en verklaarde waarschijnlijk ook waarom zoon niet goed meer groeide. Ik had die groeiecho dus wel fijn gevonden. Maar ik kan me voorstellen dat ze ook onnodig voor stres en medisch ingrijpen zorgen wanneer dit standaard wordt.
Ik heb tijdens de zwangerschap van onze zoon meegedaan aan dit betreffende onderzoek. Tijdens die zwangerschap heeft het gelukkig niet tot onnodige onrust geleid. Maar 'nuttig' was het ook niet als je doelt op dat er hiermee tijdig afwijkingen zijn geconstateerd die niet bij eerdere echo's gezien waren. Er waren nl. geen afwijkingen bij onze zoon. Helaas wel -tot twee keer aan toe- bij de zwangerschap van onze dochter, maar dat was een zogeheten groeiecho en geen 'standaard groeiecho' dus eigenlijk niet helemaal eerlijk om dat te vergelijken (wat zo te lezen aan de reacties hier wel gebeurd)... Eerste keer omdat geloof ik haar buikje of hoofdje vermoedelijk te groot of te klein was voor de termijn (dat bleek later toch niet zo te zijn), tweede keer omdat de echoscopiste per ongeluk een vakje verkeerd had aangevinkt waardoor ik onnodig een aantal weken heb gedacht dat ik een gevaarlijke ligging van de placenta had en nog wat meer dingen waarbij ons kindje en ikzelf een best risico liepen Vond het overigens wel fijn dat m.n. het vruchtwater in de gaten gehouden kon worden beide keren. Vind +/- 20 weken lang geen echo meer ook wel erg lang persoonlijk dus alleen al daarom zou het wat mij betreft standaard mogen worden om nog een extra echo te doen (of twee, of drie ), ondanks mn slechte ervaringen bij de zwangerschap van onze jongste. Hier waren overigens de schattingen van het gewicht van beide kindjes wel erg goed! Maar ja, het blijft een schatting hè
Je krijgt er (indien groeiecho's nodig zijn) altijd minimaal twee, want er moet een poosje tussen zitten zodat ze beide metingen met elkaar kunnen vergelijken.
Ik heb ook bij alle 3 de kinderen extra groeiecho’s gehad. De oudste werd geschat op 7 pond en was 3410 bij de geboorte. Nummer 2 werd ook geschat op 7 pond en was 4212 bij de geboorte.. door urinewegproblemen bij de baby heb ik toen ook nog een heel aantal echo’s in het ziekenhuis gehad. Maar niemand die zag dat ze toch wel wat groter was. Nummer 3 werd geschat op 9 pond en was met de geboorte 3708... Dus qua gewicht zaten ze maar 1 keer goed. Ik had er verder geen onrust door. Nu waren er bij nummer 2 en 3 dingen ontdekt op de 20 weken echo dus bij hen had ik die extra echo’s sowieso gekregen.
Ik heb extra groeiecho's gehad in het ziekenhuis het derde trimester (1x per week) omdat ze dachten dat zoontje niet goed groeide en niet de gewenste 2700gr zou zijn bij de geboorte. Ik heb het niet als onnodige onrust ervaren. Ik ben van mezelf redelijk down to earth en had ook echt zoiets van wat het is is het en als ze nog steeds denken dat hij (te) klein is tegen de tijd dat ik moet bevallen zijn ze in ieder geval alert indien nodig. Ik kreeg 4 dagen voordat ik daadwerkelijk ben bevallen overigens te horen dat hij hoogstwaarschijnlijk de 2700gr net zou aantikken en ik thuis mocht bevallen als ik dat nog steeds wilde. Ja dus Zogezegd zogedaan. Zoontje was ruim 3300gr overigens
Groeiecho gehad, geen onrust, wel hoop Ik zou graag ingeleid worden want deze zwangerschap valt me zwaar, maar er is nog geen medische reden voor. Nu was op de groeiecho het hoofdje op p80, maar beentje op p97 en buik op p99 lijn. Ze heeft het wel 6x nagemeten. Zwangerschapsdiabetes was een aantal weken geleden al uitgesloten. Stiekem hoop ik dat ik nu naar de gyn mag en zij mij willen inleiden bij 38-39 weken.
Vond de echo's elke keer super; In BE ga je standaard naar de gynaecoloog en bij iedere controle hadden we een echo (zonder meerprijs, enkel 12,20 en 30 weken was een aantal euro duurder). Heerlijk toch elke keer naar je baby kijken
Bij E kreeg ik om de week een groei echo en die zeiden iedere keer het zelfde, sloopkogel van een baby. Met mijzelf ging het steeds slechter, dus ging de gyn haar halen met 38 wkn. Dat kon, want ze zou al over de 4kg zijn. Ik had alleen maatje 62 en groter gekocht, want de S-en waren ook niet klein bij hun geboortes. Mijn buik zag je eerst de hoek omkomen, dan heel lang niets en dan ik pas. Ik was hudge op het laatst XD Ook nog suikertesten en zo gehad, maar oké. .....E kwam en woog amper 3kg XD De gyn tilde haar uit mijn buik en zei als eerste....owwww die is klein?! Mijn Man kon in het zkh winkeltje eerst nog maatje 50 gaan halen, want daar had ik maar 1 dingetje in
Hier in FR krijg je standaard een echo met 30 weken. En omdat dit gewoon standaard is heb je er over het algemeen geen zenuwen voor denk ik. Ik vond het leuk om onze zoon nog eens te zien, ik had zeker geen last van onrust.
Achteraf gezien vond ik dat ook. Op het moment zelf niks in de gaten. Dr hartslag dipte heel erg tijdens de bevalling maar de vk bleef heel rustig en het was sowieso een stortbevalling dus alles ging razendsnel. Pas met de placenta zagen we wat er aan de hand was.
De groeiecho die ik met 32 weken kreeg was ook standaard in de praktijk. Maar die leidde dus naar een heel traject, drie keer per week ziekenhuis, ctg's, flow metingen en nog meer groei echo's. Uiteindelijk allemaal om niets dus zo heeft de standaard echo wel tot onnodige onrust geleid.
Ik heb geen standaard groeiecho nu, omdat zoon en mijn buik te snel groeien. Dus dan val je al onder protocol mbt groeiecho's. Maar geeft mij wel onrust, mede omdat kindje zo ongunstig lag dat meten eigenlijk niet ging en we niet weten of er meetfouten in zitten of dat kindje echt zo groot is en uit verhouding. Het hoofd zit nu op p100 zit ben ik er niet heel gerust op.... Geeft toch extra onzekerheid. Bij zoon 1 wel standaard groeiecho met 30 weken en was normaal dus gaf ook geen onrust.