Ik ben er even klaar mee :-(

Ik herken mijzelf wel in jou verhaal. Ik snap je helemaal helaas
Wij zijn ook al 3 jaar bezig, en ook bij ons is er niets gevonden.
Ja, ik ben draagster van een translocatie maar ook daarmee moet je zwanger kunnen raken. De kans op een mk is dan groter.
Ik heb een mk gehad en een vroege miskraam...
Moedeloos word je ervan... Ons ziekenhuis wilde ons niet verder helpen omdat ze onze kansen niet zouden vergroten omdat onze kans al 60% is. Wij wachten op een intake in Maastricht voor PGD, ondertussen gewoon verder proberen.
Ik weet gewoon dat ik deze maand niet zwanger ben dus ik bereid me nu al voor. Ik ben iets te zwaar en moet afvallen, daar focus ik me nu op als ik ongesteld word en dat helpt wel maar het word steeds moeilijker. Zeker nu er in mijn familie net een kleine is (meteen raak), en er eentje onderweg is.. een ''oeps'' ( hun kan ik nog steeds niet onder ogen komen en ontloop ik al een paar maanden).
Ik kan je de standaard tips geven als ''niet te veel aan denken'' maar we weten allemaal dat dat niet gaat werken als je al zo lang bezig bent.
Ik wil je wel een hart onder de riem steken; geef niet op! Het gaat wel lukken! Er zijn hier vele dames waarbij ook niets mis bleek en uiteindelijk toch spontaan of via IVF/ICSI zwanger zijn geworden! Daar hou ik mijzelf aan vast! Het gaat echt wel lukken, wij moeten gewoon langer wachten.. Daardoor beseffen wij straks wel beter wat wij hebben!!!
*knuff

 

Hey Sophie

Het is moeilijk als je iets zo graag wilt en die droom maar niet in vervulling lijkt te gaan.
Probeer het van je af te zetten als je op je werk bent (ik weet makkelijker gezegd dan gedaan). Jouw tijd komt nog wel!

Alvast veel goede moed gewenst!

 

Waarom gaan ze pas in maart verder kijken? En hebben jullie alternatieve therapieën geprobeerd, zoals acupunctuur? Er is wetenschappelijk bewijs dat het helpt. Ik wil ook soms helemaal opgeven maar de aantal mensen die echt nooit kinderen krijgt (als ze tenminste op tijd zijn begonnen en medische hulp hebben gekregen) is heel erg klein dus daar klamp ik me aan vast

 

Ik vind dat heel gek, 1 keer zwanger in drie jaar is niet normaal. Ik zou als ik jullie was ergens anders een second opinion vragen. Nog een een jaar aanmodderen zou ik zelf veel te lang vinden.

 

Nou ik zou inderdaad wat hierboven is gezegd, een second opinon vragen in een ander ziekenhuis/ of i.i.g een andere arts. Nog een jaar boven die 3 jaar wachten is grote onzin, jullie zijn nu al zoveel jaar bezig, ze horen jullie absoluut niet nog een jaar los te laten. Juist omdat jullie die miskraam hebben gehad (erg spijtig), is het de moeite waard voor extra onderzoeken en andere behandelingsmethoden te gaan. Zou hier echt niet mee akkoord gaan hoor meid.

Hebben ze gekeken naar je progesteron waardes? Heb je wel een goede ovulatie van jezelf, en ovuleer je wel elke maand. Is dit al gecheckt.

Dikke knuffel, kan me voorstellen dat je er door heen zit. Hopelijk is het jullie gauw gegund en dat het een blijvertje zal zijn.

XxX

 

Het lijkt me echt zo naar als je iets zo graag wilt en het lukt niet..en dan die hele medische molen erbij. Ik heb er geen ervaring mee en denk ook niet dat ik me kan indenken hoe het is om dat mee te maken. Het lijkt me logisch dat je er even klaar mee bent en er chagrijnig van wordt! Sterkte met alles!

 

Ik weet ook hoe zwaar het kan zijn... Hoewel het nu gelukt is voor ons denk ik nog vaak terug aan de tijd dat het niet lukte en anderen wel. Het lijkt soms gewoon zo verdomde oneerlijk. Vaak kon ik mijn gewoon helemaal opvreten over kindermishandeling, dat die mensen wel ouders hebben mogen worden en mensen zoals jij en ik, die liefdevol een kind willen opvoeden, niet.

Wat mij in die periode hielp was nieuwe hobbies zoeken. En wellicht heb je dat ook al gehoord en wil je dat gewoon niet (logisch, je wilt een kind!), maar het heeft mij door een paar zware maanden geholpen.

Ik weet niet of je richting de Belgische grens woont, maar wij hebben er voor gekozen om naar Belgie te gaan. De wachttijden zijn veel korter en bij ons is er geen tijd verspild aan onnodige onderzoeken, wij mochten direct door voor IVF. Ik heb destijds ook ter ondersteuning acupunctuur gedaan en dat heeft goed geholpen voor mijn eigen rust (en wie weet: ook de reden voor onze gelukte poging).

Hier een dikke knuffel van mij, het is zo verdomde moeilijk! Maar houd hoop, hoe lastig dat ook is.

 

Graag gedaan! ik ga duimen dat het gauw raak mag zijn voor jullie.

Heel veel succes en geef de moed nog niet op!

XxX

 

Heel veel sterkte meis!

Hoe ik erdoorheen kom;
Ik laat mezelf af en toe toe om boos/verdrietig/sarcastisch etc. te zijn. Soms moet het eruit en als je dat toelaat, helpt het een beetje. Verder probeer ik positief te blijven door aan het doel van al die ellende te denken.

Bovendien voel ik me extra gelukkig, bevoorrecht en blij met een geweldige vent die me bijstaat. Zulke nare dingen moet je toch maar wel samen doormaken en dat vraagt veel van je relatie. Je hebt een goede relatie als die standhoudt ondanks dit alles.

Verder zoek ik steun hier en dat helpt.