Hebben jullie dat nou ook? Ik word echt stapelgek van alle veelal goed bedoelde adviezen/opmerkingen, maar stoor me er mateloos aan. Vooral van de 'net voor het eerst moeders' die dan zogenaamd echt alles weten en mij (de nog niet bevallen moeder) ongevraagd gaan vertellen wat ik allemaal wel en niet moet eten, kopen, drinken, doen, etc etc etc etc. Ten eerste goed bedoeld, maar heel irritant. Tot voor kort waren deze vrouwen namelijk ook zelf voor het eerst zwanger en vonden zij het ook fijn om zelf dingen te gaan kopen, uitzoeken, rond snuffelen, etc. Gun mij dat aub ook! Daarnaast stoor ik me mateloos aan opmerkingen van diversen mensen. Voorbeeldje: op feestje van schoonmoeder vraagt tante van man aan mij hoe het met me gaat. Ik zeg: het gaat echt veel beter als in het begin (ben namelijk 17 weken kostmisselijk geweest en vanwege een veels te lage bloeddruk viel ik regelmatig flauw), ik voel me nu goed en de baby begint steeds meer te bewegen en zichtbaar te groeien. Waarop tante zegt: "tja, je moet niet zeuren, jij wilde toch zo graag zwanger worden"! Ik kan hier zo link van worden. Ten eerste omdat ze toch vraagt hoe ik me voel en hier gewoon antwoord op geef, ten tweede omdat ik helemaal niet zeur, maar gewoon aangeef hoe ik me voel/heb gevoeld en ten derde (en dat doet nog het meeste pijn) ik zwanger ben geworden na een zeer pijnlijk ICSI traject! Mensen denken echt dat als je zwanger bent, ze alles maar tegen je mogen en kunnen zeggen! Zo dat lucht op! Ik ben overigens erg blij met zwangerschap en kwaaltjes horen daar nu eenmaal bij en dat accepteer ik ook gewoon. Daarnaast wil ik geen ongevraagde adviezen meer! Het voelt voor mij net alsof ik nergens iets van af weet (nee, ik weet niet hoe het is om te bevallen en nee ik weet niet hoe het is als het kindje er daadwerkelijk is, maar ik weet wel hoe het is om graag zwanger te willen zijn en niet wil lukken en dus de MMM in te moeten met alles wat daarbij hoort en geloof me in deze tijd word je heel snel ongewild bekend met alles wat met zwanger, vruchtbaarheid etc te maken heeft. En sinds 23 weken weet ik ook hoe het is om zwanger te zijn!) Dus hou op met die irritante praatjes, maar voer een normaal gesprek met mij! Jullie hier ook zo'n last van? Zullen hormonen ook wel zijn! X jille
ik merk vaak dat ik nog meer weet dan degene die me advies wil geven, alleen nemen ze me dan niet serieus of zo omdat ik "onervaren" ben, maar ik heb oren en luister goed naar mijn vk en de specialisten in het zkh, dus inderdaad, ik begrijp je frustratie vooral ook omdat een discussie vaak geen zin heeft omdat wij toch "onervaren" zijn. erg jammer.....
ik krijg trouwens ook vaak van die opmerkingen van: je moet het zelf weten hoor maarruh.....en dan komt het gedwongen "advies" zucht......
Hoe vaak ik niet te horen krijg: "je moet nu wel voor 2 eten hoor", ja tuurlijk.... ik eet gewoon lekker wat ik wil en hoeveel ik wil.... alhoewel tijdens het laatste "club"-etentje heb ik wel bewezen dat ik goed kan eten. Qua overige adviezen valt het me allemaal erg mee, maar dat kan ook zijn omdat ik nogal nuchter ben ingesteld. Ik ben heel erg blij dat we zo snel zwanger mogen zijn en dat ik dus eigenlijk totaal geen klachten heb. Ik weet dat misselijkheid etc er allemaal bij hoort..... maar mag ik dan niet een klein beetje blij zijn, dat ik niet ziek ben geweest? Vervolgens krijg je dan te horen..... "wacht maar, je bent er nog niet!" Alsof ik dat niet weet.
Niet zozeer adviezen, maar mocht je kwaaltjes hebben, dan moet je altijd aanhoren hoe zij zwanger waren. Nergens last van, op de fiets gezeten tot de dag van de bevalling, overvolle werkweken waar ze hun hand niet voor omdraaiden etc. Ja dus? Iedere zwangerschap is anders hoor, maar kortom, als jij dan wel wat hebt, moeten ze even met dat soort opmerkingen laten weten dat je eigenlijk een beetje een aanstellertje bent ofzo, aangezien zij wel alles konden doen.
Ach ja, dat hoort erbij, maar soms irriteer ik me er ook mateloos aan hoor. Net als dat sommige collega's het wel heel vroeg vonden dat ik vanaf 14 weken al last heb van bekkenpijn. Ja duh, daar heb ik toch ook niet om gevraagd. Dat soort dingen overkomen je gewoon! Probeer je er niet te veel van aan te trekken en lekker te doen wat jou goed lijkt. X Esther
Oh, ik herken dit zo! Het enige advies dat ik kan geven is: ene oor in, andere oor uit. (Sorry, weer een advies...!) Ik merkte trouwens ook aan mezelf dat ik vooral geirriteerd werd van adviezen van mensen met wie ik het sowieso al vaak niet eens was. Vriendinnen die hun kinderen opvoeden op een manier waar ik wel achter sta, kunnen alles zeggen, maar degenen die hun babies van een half jaar voor Teletubbies zetten, moeten bij mij niet aankomen met advies. Nog steeds niet trouwens. Dus of het hormonen zijn, weet ik niet hoor. Ikzelf heb gewoon nogal een sterke mening over opvoeding - ik had als kind al ruzie met de buurvrouw omdat ik het stom vond dat haar kinderen nooit binnen mochten spelen... Zit dus nogal diep. Maar goed: in discussie gaan doe je niet met jonge moeders, dus de enige optie is negeren. Succes!
Hallo, Ik merk nu ik zwanger ben van nr 2 dat ze de goed bedoelde adviezen lekker voor hun houden.Nu dus lekker rustig relax zwanger zijn.
Toch zal je zien dat je zelf straks ook adviezen geeft. Onbedoeld voor de ander irritant. Ik denk echt dat de meeste het goed bedoelen. Je wilt zelf je ervaringen ook graag delen en voorkomen dat mensen dezelfde "fouten" maken of ondingen kopen als jij in de kast hebt staan. Ook zal je achteraf denken: volgende keer zou ik het zo of zo doen of dat of dat in huis halen. Tuurlijk, de manier waarop je die adviezen krijgt (en van wie waarschijnlijk) maken zeker uit.
Ik ben 14,5 week zwanger en sinds twee weken is het eigenlijk bij ieder bekend. Zelf wisten we het pas echt bij 10 weken.. en zit ik nog in de fase dat ik het niet besef. Ik merk niks, en was er ook niet mee bezig (wel blij hoor!).. Ik wordt compleet gestoord van iedereen die er steeds maar over wil praten.. Dat ze zelf in jaar x ook kinderen willen, dat zij inderdaad veel klachten hadden, over dingen di eje wel / niet mag eten, of het lastog is niet te roken en drinken, of ik borstvoeding wil geven, welke kinderwagen ik ga kopen, of ik al namen weet, of ik al weet wat ik met mijn werk doe.. Allemaal normale vragen, maar .. Aaarrgh.. Nee, niet leuk... Maar zeg dat ook gewoon eerlijk tegen mijn omgeving. Mogen ze andersom ook bij mij doen! Het is wat!
Ach, kom op. Ze bedoelen het goed. Behalve de opmerking van je tante dan, want dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. En idd, als jij straks je kindje hebt en een vriendin net zwanger is van haar eerste zul je ook adviezen willen geven. Dat gaat vaak vanzelf. Dan zul je merken dat het allemaal goedbedoeld is. Als je er toch geen behoefte aan hebt dan zou ik braaf knikken en vooral niet onthouden. Succes.
Ik merk wel dat vrouwen die bevallen zijn zonodig de meeste vreselijke gruwelverhalen over hun eigen bevalling met je willen delen. Zo heb ik er al twee meegemaakt! Lekker opbeurend zeg!
Ik ben van de 2e zwanger en nog maken mensen adviserende opmerkingen waarvan ik denk ja hallo, ik weet wel hoe het zit hoor :S. Ik geef zelf alleen een "advies" als men aan mij vraagt van god hoe was het bij jou of weet jij wat het kan zijn enz..
Ach ja, ik snap ook wel dat het allemaal heel goed bedoeld is en in veel gevallen gaat het ook ene oor in en andere uit. Maar van sommige opmerkingen word ik echt kriebelig en ja dat is bij de ene persoon irritanter dan bij de andere persoon. Van sommige mensen kun je gewoon meer hebben, dan van anderen. Waar ik alleen echt niet tegen kan als er van die opmerkingen gemaakt worden van: 'ach jij wilde zwanger worden', 'wacht maar tot je moet bevallen', etc etc. Ik hoop dat ik niet van die irritante adviezen ga geven aan mensen die zwanger na mij zijn. Wellicht niet helemaal te voorkomen, maar hoop wel dat ik me er bewust van ben op dat moment dat ik er tijdens mijn zwangerschap ook niet op zat te wachten. Kijk: kletsen over zwangerschap vind ik echt wel leuk, maar over belerende opmerkingen kan ik me soms dus druk maken. Het zal allemaal wel loslopen! X Jille
Oh ja, nog twee waar ik me echt druk om heb gemaakt (lees boos!) Ik heb 5 weken lang 60% gewerkt ivm extreme moeheid/lage bloeddruk en daardoor flauwvallen. Na de 18e zwangerschapsweek was dit over (wat ook was voorspeld door ziekenhuis ivm hormoondaling hcg). Ik kon daarna dus weer meer werken (werk nu 75% en volgende week weer 100%). In de laatste week dat ik 60% werkte hadden wij een medisch specialistische 20wk echo ivm mogelijk ernstige lichamelijke afwijking bij baby (is gelukkig niet aan de hand). Nu zegt op mijn werk de P&O functionaris (waar ik overigens nog geen gesprek mee heb gehad, niet weet wat ik heb gedaan om zwanger te raken etc) doodleuk tegen mij: "dat minder werken kan nu wel meer, nu je weet dat alles goed is met de baby". Het zal allemaal wel met de spanning van de echo te maken hebben gehad! Hallo, ik heb minder gewerkt, omdat ik mezelf 's middags bijna tegen de vangrail reed vanwege extreme vermoeidheid en gewoon flauwvallen! Niet echt handig als je nog 45 minuten op de snelweg naar huis zit! Ik voel me dan echt niet serieus genomen hoor. Is onwetendheid, i know, maar zeer doet het wel. Mede omdat ik erg veel moeite heb gehad om toe te geven minder te gaan werken tijdelijk. Verder nog een voorbeeldje van een heel vervelende mannelijke collega die doodleuk in de kantine (met al mijn collega's) vraagt: "ga je borstvoeding geven"? Heb gezegd dat ik dat vond dat hij daar weinig mee te maken heeft en dat ik het niet op prijs stel dat hij deze vraag zo en plein publiek stelt. Zegt hij daarna dat vrouwen die geen borstvoeding kunnen geven altijd onvruchtbaar zijn! Dat was volgens hem een foefje van de natuur. Koekwaus! Hij wist dus niet dat wij icsi hebben gedaan! Hiermee schopt hij mij en andere vrouwen tegen het verkeerde been. Op zo'n moment kan ik me dus niet echt inhouden hoor en kan ik behoorlijk fel uit de hoek komen. En nog één die ik heb gehoord op mijn werk: bovenstaande zat ook nog een andere mannelijke collega bij en een vrouwelijke collega. Deze vrouwelijke collega stelt heel keurig en discreet de vraag aan mij of wij ivf of iets dergelijks hadden gedaan. Ik dus: ja icsi en ben zwanger van cryo. Zegt mannelijke collega: "weet je wel dat kinderen via icsi verwekt afwijkingen kunnen hebben en blind kunnen zijn! NEE: ik heb me helemaal niet ingelezen, geen uitleg gehad en ben gewoon het traject ingestapt! Sorry, maar kan hier niets mooiers van maken en ben maar weer naar mijn werkplek vertrokken. Mensen kwetsen mij hier dan echt mee. Zal wel oud zeer zijn nog van de vruchtbaarheidsbehandelingen! Goed deze klaagzang voert niet altijd de boventoon hoor! Alleen vandaag ben ik behoorlijk sjaggie. Over het algemeen kan ik het wel hebben en gaat het dus ene oor in en andere uit. X Jille
Ja...ik ken het. Goed bedoelde adviezen inderdaad, maar ik heb er niet zoveel zin in . En mijn ouders hebben er een handje van om alvast te vertellen hoe ik mijn kind op moet voeden. Kan ik zelf wel bedenken dacht ik zo.. Ook hebben mensen de neiging om aan mijn buik te zitten. Als andere mensen dat vertelden dacht ik altijd dat het wel mee viel, maar écht, ze vragen hoe het met mijn buik is en raken hem dan ook meteen aan. Vaag?
mijn schoonmoeder maakt zich nu al zorgen om de dingen die bij ons op tafel staan, het liefst ziet ze dat we de tafel nu al leegruimen, want straks gaat ze dat pakken, what? tegen die tijd dat ze kan lopen leren we haar dat ze eraf moet blijven, duidelijk genoeg?
Maar dit zijn uiteraard geen goed bedoelde adviezen. Dit is gewoon op en top onbeschoft en asociaal. Lekkere collega's heb je, zeg.
ik moet toegeven dat ik dat ook altijd deed, ik dacht dat het wel gewaardeerd werd als ik interesse toonde door aan een zwangere buik te zitten (sorry sorry ik weet nu dat ik dat nooit meer moet doen ), nu pas begrijp ik hoe irritant dat is,
Lekker hè om je hart even te kunnen luchten. Als ik sommige opmerkingen lees die gemaakt worden door bijvoorbeeld collega's... van mij mag je ze slaan! Ik kan aan de ene kant heel erg genieten van de aandacht die ik nu krijg. Zo hebben we oud en nieuw met een man of 30 gevierd, erg gezellig. Maar veel mensen zien alleen nog die buik en niet meer de persoon die zwanger is. Op het feestje heb ik me er niet echt aan geirriteerd, maar achteraf gaat het opvallen en vind ik het vervelend. Ook is er een oom van mijn man die zogenaamd alles van de medische wereld weet en met de bizarste opmerkingen en adviezen komt. Daar kan ik dan eigenlijk wel om lachen. Hij zag mij melk drinken en begon gelijk te oreren over dat je van melk bloedarmoede krijgt want zijn zoon blablabla. Daar heb ik dan maar lekker laconiek op gereageerd met: dan zal ik wel geen bloed meer hebben. K drink namelijk ruim 12 liter in de week. Was ie gelijk stil.