Tja.... en het erge is... dat als de kleine er is... deze adviezen doorgaan........ Zelfs van vreemde in een winkel.... als de kleine dan huilt... (en net een half uur daarvoor gegeten heeft)... ach hij heeft honger....! of laatst liep ik in een overdekt winkelcentrum waar het warm was... en had ik het jasje van mn zoontje uitgedaan.... en toen moesten twee grieten opmerkingen maken van: Goh zo'n klein kind zonder jas.... en het is zo koud buiten...en juist als ze klein zijn moeten ze goed gekleed zijn, bla bla bla... (jasje lag onderin de buggy) Dus tja... het gaat na de gewoon zwangerschap door....
Ik denk ook dat het goed bedoelde adviezen alleen zijn. Mijn vriendin is nu zwanger van de eerste,en zij vraagt mij best wel veel.Ben blij dat ik haar kan helpen met info....toen ik zwanger was was ik hier juist blij mee. Soms zijn het net de dingetjes die je het over het hoofd hebt gemist...of juist niet...bevestiging dat je het goed doet. Misschien dat je hormonen opspelen.. Ik ben zo blij dat ik haar dingen kan aanraden/afraden...dan dat ik nix zou kunnen doen. gr.
Ik vind het niet erg... Het is goedbedoeld. Maar soms als ik dan even niet over zwanger zijn wil praten, dan denk ik wel even: ppfffff niet weer a.u.b.!
Ik dacht even dat ik dit zelf had geschreven...ik kreeg namelijk precies dezelfde vraag van een mannelijke collega, ook in de kantine met al mijn collega's erbij. Ik kon mijn oren gewoon niet geloven dat je zoiets durft te vragen! Sowieso vond ik mijn collega's de meest irritante mensen om om me heen te hebben tijdens mijn zwangerschap...ben dan ook blij dat ik nu verlof heb! Ze zullen het allemaal wel goed bedoelen, maar collega's staan voor mij te ver van mij af om mijn zwangerschap mee te delen. Ik wil helemaal niet over zoiets emotioneels, gevoeligs en intiems met mijn collega's praten, maar helaas ontkom je niet aan die cliché-praatjes. Iemand anders schreef hier ook over mensen die zogenaamd nog zwanger de Mount Everest hebben beklommen als jij over je kwaaltjes vertelt. Dat klinkt me ook bekend in de oren... Als ik bijvoorbeeld aan een collega vertelde over een kwaaltje, kwam zij weer met bullshit dat ze tot aan de laatste snik had gewerkt, en op de laatste dag voor haar verlof zelfs door de sneeuw naar haar werk was gegaan. Nou petje af hoor meid! Van andere jonge moeders kan ik trouwens wel adviezen 'hebben', in tegenstelling tot oudere moeders. Die zijn veel meer betuttelend, vind ik... Mijn twee beste vriendinnen hebben allebei net een kindje gekregen, en ze kunnen me wat mij betreft niet genoeg van advies voorzien...ik hang aan hun lippen
Al meerdere mannelijke kennissen/vrienden hebben me gevraagd of ik borstvoeding wil gaan geven, puur uit interesse, vind ik niks raars aan, juist heel lief! Misschien is dat wel anders dan een vervelende mannelijke collega, maar ik heb er iig geen moeite mee om dat soort dingen te delen als er naar gevraagd wordt.
Ik wordt ook stapelgek van de "eten voor 2"-zin.... Ik eet kleine portie's op een dag verspreid en tussendoor fruit en kwa avond eten ken ik geen groot bord op maar een klein beetje,en nog is het niet goed Maar waar ik me op dit moment heel erg aan erger is dan mensen continu opbellen met de vraag en is er al wat ,.terwijl ik of mijn vriend continu zeggen we bellen wel als het zover is...in het begin had ik zoiets wel lief ze voelen allemaal met me mee,maar nu wordt ik er gek van omdat het elke keer dezelfde mensen zijn,en dat elke dag!
Vond het vaak niet vervelend...ik pak er toch uit wat me handig lijkt (bv: had allemaal eten in huis enzo...allemaal weg kunnen gooien want we lagen ruim een week in het zh...was over datum dood zonde) Werd wel gek van de kraamvisite..als die binnen waren binnen 5 min. de vraag "hoe ga je het doen met je werk?" aaaaahhh :x
ik denk dat je dat altijd houd. een hoop mensen bedoelen het echt goed, sommigen zeggen rare dingen uit onwetendheid en anderen zijn gewoon onbeschoft, maar zullen dat ook met andere onderwerpen zijn. ik merk zelf ook dat ik wel eens adviezen geef. merk ik dat iemand daar niet op reageert of het niet prettig vind, stop ik meteen. ik vertel ook nooit uit mezelf over mijn bevalling, alleen als mensen er naar vragen, het is gewoon geen mooi verhaal. borstvoeding is voor de een een intiem iets voor thuis en de meest dierbare mensen, voor anderen een open iets. mensen vragen mij ook of ik bv ga geven en ik vraag het anderen ook. is wat mij betreft puur interesse en iedereen mag het ook gewoon weten van mij, waarom niet. als mensen vragen of je de fles geeft komt het toch op het zelfde neer?! inderdaad ook een advies: lekker laten gaan
als ik dit alles lees komt er weer stoom uit mn neusgaten en oren want ik krijg elke dag wel te maken met die goedbedoelde onzin. ik word er helemaaal gestoord van en uiteraarddddd vooral op het werk de zin..jaaa je moet nu voor 2 eten natuurlijk, op dat moment wil ik echt uit mn vel springen en in de duivel veranderen. en dat gedoe van aan mn buik zitten .....soms neem ik me voor dat de eerst volgende die dat doet met 2 gebroken poten wegloopt. en je moet dit doen en dat doen en weet je wat goed is en slecht is gatverdamme ...ik stop maar want anders word ik boos.
gossie ik ben dus niet de enige die zich daar aan irriteerd! Yeah! Ik zei het van de week nog tegen mijn eigen moeder dat ik me mateloos irriteerde aan mensen die zogenaamde goedbedoelde adviezen geven en ze elkaar bijna allemaal lekker tegenspreken, en dat ze mij vragen hoe ik het denk te gaan doen, en dan volop commentaar leveren over onze denkwijze! Grrrr! Mijn mam voelde zich meteen aangesproken en aangevallen, oops!
ik vind het helemaal erg als ze beginnen over de opvoeding..tjah sorry maar het is mijn kind..elk kind is anders dus ik heb nu zoiets van het is mijn eerste kind het opvoeden leer ik wel tijdens het opvoeden zelf. en dat is mischien dan wel de beste manier, dan dat ik ga proberen wat collega die en tante die en zus die adviseert. aan de andere kleine adviezen irriteer ik me ook mateloos aan maar als je gaat beginnen over hoe ik straks het kindje moet opvoeden dan ben je van mij! laats hda iemand het lef mij te vertellen hoe ik straks mn kind moet aanspreken! waar haalt ie het lef vandaan dat moeten mn vriend en ik toch zelf weten?
Wat een vreselijke collega's en botte tante. Dat is niet normaal hoor, het kan ook anders. Weet wel dat als je zwanger bent je echt heel anders reageert en je alles veel meer aantrekt. Hormonen dus. Ene oor in andere oor uit, je doet het dus al goed. Als je straks bevallen bent en je kind een half jaar is krijg je bijna helemaal geen aandacht meer hoor.
ja het gaat er bij mij idd aan de ene kant in en aan de andere kant weer uit maar soms denk ik er weer aan en dan maak ik me er toch weer boos over en wil ik die persoon bijna opbellen en haar ff goed de waarheid vertellen.
Hier valt het tot nu toe met adviesen wel redelijk mee. Alleen mijn schoonmoeder is hier echt de met ruime voorsprong winnende winnaar. Toen ik vorige week nog steeds zo moe was en ook nog eens goed verkouden wist ze elke dag te bellen rond 09.30 uur, als ik eindelijk een beetje sliep, of 's middags. Dan zeg je dat en krijg je allemaal adviezen wat je wel en niet moet doen, en daarbij ook nog even over een kamer en een wagen. Als je dan zei dat je moe was en weer wilde gaan liggen begreep ze het, zei ze, en gaat dan nog minimaal 30 minuten door. Gelukkig hebben we gisteren zowel de kamer, als de wagen besteld en kan ze hier niet meer over beginnen. We hebben mijn schoonouders, mijn moeder en zusje meegenomen, de laatste twee zijn echt een verademing, alleen adviezen van moeders als we erom vragen, en gewoon leuke opmerkingen van mijn zusje die de spannig breken. Ideaal. Maar mijn schoonmoeder, ik zal blij zijn als we over x maanden alles op de rails hebben en ze eraan gewent raakt dat ik ik het echt wel alleen kan, zonder adviezen. De kraamzorg krijgt ook de opdracht om haar niet teveel bij ons thuis te laten en regelmatig wet te sturen, kan ze er aan wennen, anders ben ik bang dat de goed bedoelde adviezen niet allen tijdens de zwangerschap zijn, maar ook totdat het kind 18 is of zo. Nou succes allemaal met de adviezen, als er een nutigge bij zit is het misschien leuk om die in een topic te plaatsen. Iets van wel nuttige gebedoelde ongevraagde adviezen of zo Groetjes, Krissa
Moet zeggen dat ik me er niet zo heel erg aan heb gestoord bij Gwen en nu ook niet. Als ze onzin uitkramen dan zeg ik dat ook gewoon Natuurlijk zijn er vragen cq opmerkingen die je bijna dagelijks hoort en ja dat is wel eens heel erg irritant. Maar ik ben denk ik ook zo'n trut die een ongevraagd advies geeft aan een zwangere waar ik heel veel aan heb gehad bij Gwen. Niet bij stil gestaan dat er dus werkelijk mensen zijn die zich daar echt enorm aan storen hahaha. Er zitten wel aso dingen tussen hoor wat ik allemaal lees. Lekker zo'n tante die zo'n opmerking plaatst. Daar zou ik ook van gaan stuiteren. Maar over de vraag over bv, ligt er natuurlijk helemaal aan hoe het gevraagd werd, maar daar zou ik dan niet zo veel moeite mee hebben denk ik.
ik krijg steeds steeds: hoe gaat het met je? hoe voel je je? pffffffff ik ben niet ernstig ziek ik ben zwanger! (vandaag een beetje hormonendag, sorry dames)
Het meest irritante "goed bedoelde" wat ik tot nu toe heb meegemaakt dat nadat ik op mn werk had verteld zwanger te zijn en later in een klein groepje vertelde dat ik na de bevalling stop met werken.. Iemand begon te vertellen dat de vakantie's het lastigste zijn met oppas/opvang voor kinderen... euhm..... ik had net gezegd thuis te zijn bij mn kindje ( hoop later kids) en dat dat dus nog even (nog lang) neit aan de orde is.. Verder wel begrip.. zoals dit weekdn dat ik me vanwege rugklachten ziek heb moeten melden.. had vanmorgen de planner aan de lijn.. die wist direct waar ik het over had.. dat voelt best prettig..
Ik ben een aantal weken flink misselijk geweest en als mensen vragen hoe het gaat en ik vertel dat dan is het "owh maar dat is toch alleen s'ochtends?" Op zich niet erg maar na 10 keer werd ik het wel een beetje zat. Of alle ongevraagde verhalen over miskramen of ik daar op zit te wachten. Heb me ook voorgenomen dat ik de volgende keer direct afkap. Verder ben ik nog steeds erg moe en het lijkt wel of de mensen dat helemaal niet snappen. Mensen met kinderen beginnen "spontaan"over hoe hun zwangerschap verliep.....zucht. Nou nog 1 dan... als ik mijn onzekerheid uitspreek over de eerste 3 maanden word er direct overheen gewalst met ach meid het gaat echt wel goed, vroeger toen ik zwanger was ...blahblah
Ik vind het ook wel uitmaken hoe je zelf reageert op vragen/opmerkingen. De meeste (ook die bot overkomen) zijn toch goed bedoeld. En het helpt ook als je zelf duidelijk bent in hoe het overkomt, of er een grapje over maakt of gewoon niet reageert.
Wat mij zo opvalt zijn die rampverhalen die naar boven komen als je vertelt dat je zwanger bent. Van vreselijke bevallingen tot wiegendood aan toe. "Man laat me lekker genieten "denk ik dan. Alsof ik erop zit te wachten hoe een collega van mij is bevallen en volledig is uitgescheurt is. Nou ...ik pas..