Het maakt niet uit wat ik doe, maar zodra ze in bed ligt is het huilen. Ik heb geprobeerd er bij te blijven staan, te sussen, aai over der bol of oppakken. Konijntje (der lievelingsknuffel) wel een muziekje laten spelen. Geen muziekje laten spelen. Noem maar op! Maar bij elke slaapje (op twee x na midden in de nacht) was het huilen geblazen. En dan eerst jengelen maar daarna overstuur raken. Is dit een fase? Of iemand tips? We doen niets anders dan normaal
Kan alleen zeggen dat de oudste hier zich altijd in slaap huilde. Vond het erg moeilijk om aan te horen maar na 2 minuten werd het huilen jengelen en daarna sliep ze. Wilde het ook eigenlijk niet maar er bij blijven en troosten had het effect dat ze tot midden nacht wakker bleef en over vermoeid raakte. Huilen is niet erg en krijgen ze niets van maar misschien is dit haar manier van de dag verwerken en in slaap vallen. Of een sprongetje, beginnende tanden enz.
Jullie doen niets anders dan normaal, maar een kind is wel iedere dag anders. Dus 'niets anders doen dan normaal' is niet passend. Snap je Draag haar lekker even bij je tot ze slaapt, of blijf er gewoon even naast liggen (matras naast het ledikantje leggen). Haar alleen laten huilen is erg stressvol voor zo'n klein mens, die absoluut niet begrijpt dat haar moeder wel in de buurt is, ondanks dat ze haar niet kan zien. Vergeet niet dat het in veel culturen heel raar is om je kind alleen ergens te slapen te leggen hè.. dat wij dat hier in het westen doen, zegt niet dat dat de norm moet zijn.
Ik dacht dat we daar net uit waren. Maar ik heb geloof ik nu alles geprobeerd, er bij zitten werkt ook niet, er zelfde met wiegen. Ze blijft overal wakker van. Vroeger sliep ze nog wel in de kinderwagen. Doet ze ook niet. Alleen in de auto... En anders is het huilen, zodra we haar ik bed leggen begint het al. Het enige wat helpt is der zelf in slaap laten huilen, maar ik sta er zelf ook ongeveer naast te huilen.
Hai Suzzert, Even een late reactie maar ik wilde effe zeggen dat het waarschijnlijk aan de naam ligt ons meisje (Lieve) huilt bijna altijd voor ze in slaap valt, zo frustrerend en ik krijg zo'n schuldgevoel als ik haar hoor huilen pfff...net als vandaag: ze is voor de derde keer op de creche geweest, waarschijnlijk veel prikkels en ze heeft zeker 10 minuten heel hard gehuild en net toen ik dacht 'nu ga ik haar eruit halen' was het stil: maar erbij zitten of troosten werkt hier echt averechts, dan gaat ze nog harder huilen...! Het zorgt ervoor dat ik iedere dag zo enorm op zie tegen het moment dat ik haar bed wil leggen, dan is het 10 minuten nagelbijten, vreselijk.