Hayhay! In t kort mijn verhaal. Ben 24 jaar, bijna 11 jaar samen met mijn vriend. September 2013 gestopt met de pil. Na bijna 1,5 jaar naar de ha gegaan, doorgestuurd en de mmm in. Vanaf mei tot oktober 2015 clomid 50mg geslikt, om de cyclus wat regelmatiger te krijgen. Dit zonder resultaat. In december 2015 begonnen met de 1e ronde iui met gonal f 50ie, nu inmiddels in ronde 2 van de iui. Ik ben opzoek naar meiden, een beetje rond mijn leeftijd 😊 die bezig zijn met vruchtbaarheidsbehandelingen om ervaringen en verhalen te kunnen delen! Liefs! ❤
hey meid, wij zitten vanaf september 2015 in de mmm.. om gek van te worden.. hopeloos van te worden.. zit nu eigenlijk te wachten tot aanstaande zondag om mijn duivels te ontvangen zeg maar.. mijn vertrouwen in iui is compleet weg gevaagd.. iedereen om me heen is zwanger, pas bevallen of al moeder.. soms weet ik ook gewoon niet meer hoe of wat hoor.. ik zing het liedje maar uit en wacht tot ze ivf gaan doen.. waarschijnlijk hier na nog 1 keer iui.. die ook niet zal lukken zegt mn gevoel... succes meid!
Hee PinkGirl, ik ben 28 jaar, 9 jaar samen met mijn vriend en inmiddels zijn wij bezig met de 4e IUI poging, 75eenheden gonal-f en pregnyl. Hoe is het met jou en hoe ervaar je de behandeling?
Haai Nozzo02! Wat leuk dat je gereageerd hebt! Ik zit zelf nu in mijn wachtweken, aankomende dinsdag mijn nod. Het klinkt gek, maar na de iui vind ik de eerste week wachten altijd wel even fijn! Even niks aan je hoofd, geen spuiten, geen echo's. Maar nu dinsdag dichterbij komt, ben ik soms wel stiekem aan het hopen! Tot nu toe vind ik de iui behandeling zelf goed te doen! Het spuiten vind ik soms nog wel een dingetje, maargoed dat heb ik er voor over! Hoe gaat het bij jou? Waar zit jij nu in je behandeling? En hoe herpak jij jezelf na elke teleurstelling? Liefs!
Soms vind ik het wel vervelend dat je rekening moet houden met het tijdstip van prikken als je bijvoorbeeld een uitje/ etentje hebt. Maar het is voor een goed doel en ik zou er alles voor over hebben als je bijna ongesteld moet worden word ik wel een beetje onrustig ondanks dat ik er dan niet teveel mee bezig wil zijn.. Ik heb morgen een follikelecho, kijken hoe groot ze zijn en of er al een inseminatie gepland kan worden. Wat betreft de teleurstellingen, die is vaak 2 dagen echt aanwezig, dan kan ik balen, verdrietig zijn en alles oneerlijk vinden. En als je dan meteen weer door kan in de volgende behandeling gaat de knop weer om naar hoop en m'n koppie weer omhoog. Sommige maanden gaat t me wat makkelijker af als de andere maanden.. Liefs
Ohh spannend! Op welke cd zit je? Ja wel herkenbaar! Ik heb ook 1 of 2 baal en jankdagen! Dit laat ik dan ook toe, maar daarna probeer ik mijzelf wel weer te herpakken en weer vol positiviteit de volgende ronde in te gaan! Lukt idd de ene maand beter dan de andere maand..
Het is ook niet verkeerd het ff toe te laten toch, ff alles eruit te gooien om vervolgens weer vol goede moed verder te gaan. Op cd 8
heb je dan om de 2 of 3 dagen echo's? En doe je zelf ovulatietesten? Weten veel mensen in jullie omgeving dat jullie bezig zijn? En hoe gaan jullie er samen mee om? Bij ons weet bijna iedereen die dichtbij staat het, ook op ons werk. Gelukkig heeft mijn collega ook het iui en ivf traject meegemaakt, dus daar kan ik goed mee praten. X
Pinkgirl, Off-topic Kom je nog meeschrijven bij het start oi doormiddel van injecties topic? Het hoeft natuurlijk niet Je staat in de lijst en dat hoeft natuurlijk niet als je niet meer mee komt schrijven. On-topic Wat fijn dat de IUI goed is gegaan! Nu nog een paar dagen voor je NOD, spannend hoor. Zal voor je duimen!
Tussen de eerste "uitgangsecho", die aan het begin van de cyclus is en de eerstvolgende echo zit ongeveer een week.. en dan vervolgens ligt het eraan hoe het ervoor staat.. dan elke dag tot ze groot genoeg zijn.. of ze moeten nog heel klein zijn zeg maar, dan zit er een dag tussen. Ik doe zelf geen ovulatietesten meer. (heb ik voordat we aan de behandelingen begonnen wel gedaan) maar nu zie ik daar de meerwaarde niet van. Ik laat het los en vertrouw op het ziekenhuis. En mocht ik zelf twijfelen, "klussen" we zelf even een keertje extra De mensen die dicht bij mij staan weten het, dus onze ouders en broers/zussen, vriendinnen en op het werk. Op het werk heb ik het heel snel vertelt, omdat ik niet steeds excuusjes wilde bedenken als ik vrij moest. Ik werk fulltime, dus bijna alles gaat tijdens het werk. Dan heb je er de minste stress van. Het is ook fijn dat je je hart kan luchten of dat mensen weten dat je ff een baaldag hebt. Waar ik nog de meeste moeite mee had is het prikken tijdens uitjes of etentjes als er mensen bij zijn die niet van de situatie weten, waarvan ik het ook niet nodig vind dat ze het weten.. loop ik dan met m'n koeltasje. Op het begin zei ik nog wel eens dingen af omdat het me simpelweg teveel stress gaf. Nu gaat het prikken ook veel makkelijker/sneller, meer handigheid in gevonden. Hoe heb jij dat? Samen praten we er veel over, al is mijn vriend er wel iets nuchterder in dan ik. Ik maak me dan meer zorgen of denk verder door. Terwijl mijn vriend beter is in stap voor stap dingen bekijken. Vrouwen eigen denk ik dat ze er dan toch iets meer mee bezig zijn. Heb jij dat verschil ook met je partner?
Hoi Meiden, in maart word ik 26, mijn vriend is 28. Wij zijn ongeveer 10 jaar samen en al 5 jaar gestopt met de pil. Bij mij is pcos geconstateerd, aankomende woensdag hebben wij een gesprek voor een behandelplan. wij gaan nu pas beginnen met de MMM. ik vond het heel moeilijk om deze stap te zetten. Mag ik vragen hoe jullie e.e.a. combineren met werken? Bij mij weten een aantal mensen uit mijn directe omgeving het, ouders, schoonouders en twee van mijn vriendinnen. op het werk weet mijn direct leiddinggevende het. Mag ik vragen aan wie het "ligt" bij jullie? Hoe staan jullie partners hierin? Hoe vaak moeten jullie naar het ziekenhuis ongeveer? en ik las iets over CD, kan iemand mij vertellen wat dat is Het is nog allemaal redelijk nieuw voor mij. ik hoop dat ik hier mag meekletsen xxxxxxxxxx
Hee! Gezellig dat je mee kletst! Op mijn werk heb ik met mijn leidinggevende en directe collega hierover gepraat hoe ik dit het beste kan aanpakken zodat het voor beide partijen duidelijk is. Want ja, normaal als je vrij wilt, dan vraag je vrij en dan is het de vraag of je het wel of niet krijgt. Nu als je vrij wilt vragen, wil je ook echt wel vrij krijgen. Dus op mijn werk ben ik vrij om te gaan, zolang ik mijn werk goed achterlaat, soms begin ik iets eerder, soms werk ik iets langer door. En de uren die ik er echt niet ben of minder werk, noteer ik. Ik ben heel blij dat mijn werk heel flexibel hierin is. Bij mijn partner en mij zijn tot op heden geen oorzaken gevonden voor het uitblijven van een zwangerschap.. Dat is wel eens frustrerend, want waarom lukt het dan niet gewoon? Cd staat voor cyclusdag. Dus cyclusdag 1, de dag dat je ongesteld word. In de periode voor de eisprong kom ik ongeveer 4 keer in het ziekenhuis, maar dit verschilt hoe jouw cyclus is uiteindelijk en hoe snel de eitjes groeien en welke behandeling je zult krijgen. Ik heb een redelijk vlotte cyclus dus ik weet niet hoe dat bij iemand is die een langere cyclus heeft, of die dan vaker in het ziekenhuis komt. Ook zal dat weer per ziekenhuis verschillen denk ik.. Spannend jullie afspraak komende woensdag.. Liefs
Hoi Nozzo02, Ik moet zeggen dat ik het heel lasting vond om te vertellen op me werk, vooral omdat ik weet dat ze bij mij op het werk niet echt heel flexibel zijn. Toch heeft mijn leidinggevende het heel positief opgepakt, ze gaf aan dat ik de nodige afspraken kan maken alleen wel proberen om dit op " goede tijden " te plannen indien mogelijk. nog even afwachten hoe het puntje bij paaltje gaat zijn als het daadwerkelijk begint allemaal. Fijn dat je werk flexibel is en dat je er afspraken over kunt maken! dat scheelt toch een hoop stress. Ojeetje... dat lijkt me inderdaad ook heel heftig! Wat frustrerend dat het dan niet lukt Hoe is het mogelijk he dat het dan toch niet lukt. Ze hebben alle onderzoeken bij jullie gedaan? Mijn vriend is wat meer gesloten, het is wel heel aandoenlijk dat ie op de dagen dat we naar het ziekenhuis gaan zegt dat ie blij is dat we dit samen doen en dat we mekaar moeten steunen. Als ik een huildag heb of alles wat er gebeurd de schuld geef aan het niet zwanger worden, is ook hij daar toch wat nuchterder in dan ik inderdaad. dat herken ik zeker wel. wij vrouwen zijn gewoon wat emotioneler! mijn vriend bespreekt het bijvoorbeeld ook met niemand terwijl ik meer de behoefte voel om het te bespreken. Hij vind het iets prive en dat het niemand wat aangaat. Ik lees bij jou iets over prikken? wanneer ga je prikken en waarvoor is dat? wij krijgen als het goed is eerst clomid maar dat horen we woensdag. Liefsss
sorry voor mijn absurd late reactie haha.. mijn nod was eigenlijk 25 januari.. maar op de 22ste kon ik me eigen niet meer inhouden.. en had ik al een flauw vermoedden.. ik vergat mn telefoon, mijn portemonnee.. vergat zelfs een meiden avond.. dat overkomt mij dus echt nooit.. en toen de 23ste getest.. de 24ste.. de 25ste en de laatste was een digi op 26 januari
ik wil nog best mee kletsen met jullie en ervaringen delen hoor.. maar als jullie zoiets hebben van.. we kunnen je banner niet aan zien.. dan moeten jullie het ook gewoon eerlijk zeggen.. wil jullie niet ja hoe moet je dat zeggen "verdriet" denk ik maar.. aan doen omdat t bij mij nu uit eindelijk gelukt is..
Hoi sanne Wij hebben mekaar nog niet eerder gesproken maar GEFELICITEERD wat een goed nieuws. Kun je mij vertellen hoelang je bezig bent geweest? Ik wens jou en de kleine het allerbeste toe. Liefs
Hey denice, dank je wel we zijn ander half jaar zelf bezig geweest maar het wilde maar niet en iedereen om me heen raakte zwanger.. heb toen via de huisarts een verwijzing gehad voor het zh en in dec 2014 stond de eerste afspraak. daar werd en even gemeld dat we een half jaar zelf moesten proberen.. dus in juni belde ik het zh en gaven ze mij de mededeling dat de afdeling een zomer stop had.. hm.. balen.. september is de eerste behandeling geweest.. en had al het gevoel dat het niet zo zijn dus de teleurstelling was er ook niet.. de tweede keer was die er ook niet en derde ook niet.. de vierde wel want een week later vertelde mijn schoonzusje dat ze zwanger is.. de 5e iui hadden we 4 eitjes en heb k hard geroepen als dit niet helpt dan ga ik op mn kop staan.. en het is gelukt/ nu nog afwachten tot 18 feb. hoeveel het er zijn.. al met al bijna 3 jaar bezig geweest
Hoi Sanne, wat een frustratie he! ik weet er alles van. Wat is de reden dat jullie IUI gingen doen? De zomerstop!!!! die heft ons ziekenhuis ook, dat geloof je toch niet. Echt heel slecht hoor. Fijn dat het nu eindelijk gelukt is en dat je niet hoeft te volgen dat je schoonzusje wel zwanger is. Toen mijn stiefbroertjes vriendin vertelde dat ze zwanger was heb ik zo gehuild in de auto op de terug weg. Niet dat ik ze het niet gunde maar het voelde op dat moment gewoon heel oneerlijk voor mij. wij waren al zolang bezig... Nou spannend hoor sanne, ben benieuwd hoeveel het er zijn!!! 18 februari, wat duurt het lang dan he!! als je in spanning zit te wachten.
de reden dat we IUI gingen doen was eigenlijk omdat het onverklaarbaar was waarom niet.. dus hebben we dat een kans gegeven.. ik heb toen ook gehuild hoor was idd ook wel blij voor ze maar t stak me toch wel.. 18 feb duurt idd heel lang ja hahah nog 3 hele weken zucht!