hoi meiden, omdat wij nu bijna 2 jaar bezig zijn voor een wondertje, en bijna een jaar in het ziekenhuis lopen, vond ik het tijd voor een eigen topic. de emoties lopen soms erg op, en vind hier veel steun door alle verhalen en het medeleven van iedereen hier. ik merk aan mezelf dat ik het fijn vind om van me af te schrijven in moeilijke tijden. ik zal nog even onze story vertellen.in maart 2006 ben ik gestopt met de pil, wat was ik blij ik zou binnenkort zwanger zijn, tenminste dat dacht ik, ik had er wel rekening mee gehouden dat het even kon duren maar dat ik in de mmm terecht zou komen had ik toch niet gedacht. elke maand weer positief beginnen en vervolgens kwam de ene na de andere teleurstelling. de zwangere buiken om me heen vermenigvulldigden zich met de dag leek het voor m'n gevoel. ik zag daarom ook erg op tegen het jaar 2007, want als ik dan nog niet zwanger was, dan moest ik wel hulp gaan zoeken. en 1 maart 2007 ben ik dus maar naar de dokter gegaan, zag er erg tegen op en had de afspraak al een week voor de tijd gemaakt om me er op voor te bereiden. ze stelde me wel gerust, ik zou alleen wat hulp gaan krijgen, en met die gedachten ging ik naar huis. en met die gedachten loop ik nog steeds. mijn mannetje moest een zaad onderzoek gaan doen en dan afwachten. 3 weken later kregen we de uitslag, aan de ene kant hoopte ik dat het goed was, maar dan zou het aan mij kunnen liggen en moest ik als nog naar de gynaecoloog. en er was niks mis met zijn zwemmertjes, dus de volgende afspraak volgde, 18 april naar het ziekenhuis. dat viel ook nog wel mee, we kregen wat vragen, en een inwendig onderzoek, er was niks vreemds te zien. ik moest bloed laten prikken op een bepaalde dag in mijn cyclus welke weet ik niet meer precies, het viel iig op een zondag dat was 29 april. en 23 mei moesten we weer terug komen, nog was er niks aan de hand, en de samenlevingstest volgde. op dag 10 of 11 geloof ik, de avond ervoor moesten we dus klussen. en daarna kwam alle ellende, de samenlevingstest was negatief en stelde voor om met iui te beginnen. de maand erna hebben we voorbij laten gaan, dat kwam niet goed uit op m'n werk, en de maand erna hebben we ook laten gaan , want als we het de maand erop deden viel het precies in onze vakantie. alleen duurde mijn cyclus toen wat langer waardoor het dus niet meer in de vakantie kon, de echo's volgden en er was niet een duidelijk eitje te zien. ze stelden voor nadat ik 4 keer voor een echo was geweest en geen resultaat gaf, om voor de volgende ronde te gaan. balen dus weer een maand verder. ik moest met ovulatietesten gaan werken en als die posistief was moest ik bellen voor de iui afspraak. toen ik dus die maand erop ongi werd heb ik voor de zeker heid maar even gebeld met de fertifiliteits afdeling, en moest dus wel komen voor echo op dag 10. dag 10 was het eitje nog veels te klein en heel moeilijk te vinden. ik moest bloed gaan prikken en die middag bellen wanneer ik weer met de ovu testten mocht beginnen. dat was dag 14 erg laat al dus voor een cyclus van rond de 30 dagen, maar de piek was nog niet geweest. op dag 21 had ik nog steeds geen positieve test, en dus maar weer met het ziekenhuis gebeld. ik mocht de volgende dag gelijk komen, op de echo was geen duidelijk eitje te zien en weer bloed prikken. werd diezelfde middag gebeld ik zat in m'n piek tijd en moest gelijk een ovutest doen, en jaar hoor die was gelijk positief, wauw dacht ik nog dit kan niet missen, de eertste iui was een feit, 12 oktober 2007. helaas werd ik na 11 dagen al ongi, en had met de fertifiliteits arts afgesproken dat ik op dag 3 of 4 van de volgende cyclus weer moest komen. daar schrok ik heel erg ik was alleen gegaan ik dacht ach ik krijg nu vast wat hormonen voor geschreven, nee dus er waren dus weer maar weinig eitjes te zien, en maakte zich daar een beetje zorgen over en begon over ivf en weer bloed laten prikken op fsh. en de volgende afspraak zou ik meer horen, ik barste in tranen uit bij de beste man. en volgende afspraak was nog erger. de fsh was te hoog en er waren niet veel eitjes te zien. moeilijk dus om zwanger te worden, en een huilbui kon ik weer niet laten, gelukkig was ik niet alleen. we moesten het ons allemaal maar even laten bezinken, en de volgende afspraak was dan een intake voor ivf, die staat nu dus gepland voor 17 jan. 2008. bijna een jaar in de mmm. volgende week is het zover, en ga hier alle emoties van me afschrijven. in het iui topic heb ik veel leuke meiden leren kennen, en in het ivf topic is iedereen ook al zo aardig, iedereen hier weet hoe je je voelt, en dat is fijn om dat gevoel te delen. liefs lisa.
ooo meis wat een verhaal zeg! Wat hebben jullie al veel moeten doorstaan! Hoop dat jullie volgende poging gewoon raak is! Veel succes verder en het is idd erg fijn om je gevoelens van je af te schrijven. Hopelijk hoef je hier niet lang meer te schrijven! xx Makkie
Hoi Lisa, Welkom hier en wat fijn ook je eigen topic. Je zal merken dat het je goed gaat doen. Een aardig verhaal ook van jullie. Ik ga je in de gaten houden. Alvast heel veel succes toegewenst. Groetjes, Elvira
dank je elvira, het is ook fijn om te weten dat de mensen hier met je meeleven. jij hebt ook al heel veel verdriet te verweken gehad zie ik. x lisa.
ja klopt idd. De eerste paar maanden op de gyn.afdeling en sinds november bij de fertiliteitsafdeling (route 21) Misschien zien we elkaar daar wel eens!
Hoi, Ja ben wel heel verdrietig geweest, en ondanks hulp van vrienden, familie en het forum, ben ik er wel bovenop gekomen hoor. Na regen komt zonneschijn zeggen ze, en ik ben er van overtuigd dat 2008 ons jaar gaat worden. Je weet ons altijd te vinden he? Liefs, Elvira
Lieve Lisa, Jullie hebben al heel wat meegemaakt! Ik hoop dat je volgende week een positief gesprek hebt en daar in ieder geval wat wijzer van wordt. Hoe gaat het met je mannetje? Kan je er met hem goed over praten? Ik hoop voor je dat je veel mensen om je heen hebt waar je goed mee kan praten. In ieder geval zijn wij er hier altijd voor je! Veel succes volgende week! Groetjes, Josien
ik heb ook wel iets met 2008 . vorig jaar zag ik er echt niks in maar mss dat dit jaar toch wel ons jaar gaat worden. en zeker met iedereen hier kom je er elke keer weer boven op. ja makkie zou kunnen daar zit ik ook. grappg zeg zitten we mss wel bij elkaar in de wachtkamer ofzo, zonder te weten dat wij het zijn, hihihi. ik heb van de week trouwens me werkgeeftster ingelicht over de ivf, vond het wel heel moedig van mezelf want zag er erg tegen op.
dank je josien, ik moet zeggen ik praat niet zo makkelijk over m'n gevoel, en m'n mannetje is ook niet zo'n prater. natuurlijk praten we er wel over hoor, maar hier is het toch anders. mss staan vrouwen er toch anders tegen over dan mannen. en m'n vriendin steunt ons ook maar jullie weten precies hoe je je voelt. en verder weet niemand het nog. tot van de week m'n werkgeeftster. vond het al doodeng om het tegen haar te zeggen. maar ook dat ging goed. hoe is het met jou josien, ik ken je nog wel uit het iui topic, en las in de ivf icsi topic dat jullie in maart voor icsi gaan. ook heel spannend zeg. veel succes. liefs lisa.
Ja.... nu schuiven we samen door naar het IVF/ICSI-topic hè ! Heerlijk hè om hier zoveel herkenning te vinden. Bij ons thuis wordt er heel erg veel over gepraat. En gehuild na alle ellende. En dat vind ik heerlijk. Mijn man is ook niet zo'n prater, maar gelukkig gaat het op dit gebied wat beter. In onze omgeving weet iedereen eigenlijk dat we bezig zijn zwanger te worden. Toen het de laatste keer mis ging was dat enerzijds heel fijn, omdat iedereen dus wist wat er aan de hand was en anderzijds was het ook wel eens ooit moeilijk. Soms wil je er liever niet over praten. Maar gelukkig mag ik niet klagen. Het gaat hier best goed op het gebied van communicatie. Ik denk dat je wel gelijk hebt over het verschil tussen mannen en vrouwen. Ik denk dat dat vooral komt doordat vrouwen goed weten hoe hun lichaam in elkaar zit. Sommige mannen denken volgens mij dat ze maar op hun vrouw hoeven te duiken om haar zwanger te maken. Maar goed... sommige mensen in mijn omgeving moest ik eerst biologieles geven omdat ze dachten dat een vrouw alle dagen van haar cyclus vruchtbaar was Heeft je werkgever goed gereageerd? Dapper dat je het verteld hebt! Is ook fijn voor je denk ik... zeker als je dadelijk vaker naar het ziekenhuis zou moeten. Succes en groetjes, Josien
Hoi Lisa, Ik wil je in je eigen topicje ook alvast heel veel succes wensen! Ik hoop dat IVF nu jullie dat mooie wondertje mag geven waar jullie al zolang op wachten! Liefs, Marisha
lieve Lisa ik kende je verhaal al, en ik wist dat je met IVF ging beginnen. maar nu heb je je eigen topic en kan ik je extra goed gaan volgen. ik hoop echt dat je hier wat gemakkelijker over je gevoel kunt schrijven, en dat het op deze manier een uitlaatklep is. heel veel succes met alles wat komen gaat. het lijkt mij niet gemakkelijk. liefs rachel
zo hier weer eventjes een berichtje, heb net weer zitten lezen op het forum, en voor ik het weet zit ik al weer 1 uur achter m'n laptop. nog een paar daagjes tot de intake, vind het echt super spannend. hou jullie op de hoogte. liefs lisa.
Hey Lisa Ik heb je verhaal net gelezen hier in je eigen topic. Ik hoop dat je snel zwanger zult zijn van een mooi wondertje. Heel veel succes met je IVF poging, ik duim voor een geslaagde poging. Op naar de 17de, succes meid! Liefs wolly
pffff zaterdag kwam het nichtje van mijn vriend vertellen dat ze zwanger is. was de hele dag weer verdrietig. en donderdag eindelijk de intake.
nou vandaag dus eindelijk naar ziekenhuis geweest. het ging allemaal vrij snel en viel best mee. in febr. mag ik weer aan de pil. morgen moet ik ongeveer ongi worden, en dan de cyclus erna beginnen we. ik had geen idee dat die medicijnen zo enorm duur waren, ik heb gewoon een recept mee voor medicijnen t.w.v 3000 euro. in febr. start ik dus op de eerste cyclus dag met microginon 30. op 9 mrt. lucrin spuiten 0.2 ml. en op 10 mrt. halveren en dan samen met gonal -f 0.50. samen met 1 capsule fluconazol. 27 febr. krijgen we prik instructies. en 20 mrt. weer samen met een echo. en dan kijken of er een punctie kan plaats vinden. ik vind het wel heel spannend allemaal. maar ben ook wel een beetje opgelucht. liefs lisa.
dus eind maart ergens vind de punctie plaats? oh wat spannend! het lijkt alleen allemaal nog zo ver weg! zie je er tegen op?