Nee die indruk heb ik niet. Hij geeft aan vooral mij gelukkig te willen zien, maar is bang dat zo'n traject ons allebei heel ongelukkig gaat maken..
Hadden jullie ook met elkaar afgesproken om geen IVF / ICSI te gaan doen? En wat is de reden dat jullie dat toch wel zijn gaan doen? Als ik zo vrij mag zijn dat te vragen.. alle beetjes informatie helpen me op dit moment een klein beetje.
Links om of rechts om, het is natuurlijk ook wel een traject. Ik bedoel toch veel naar het ziekenhuis (in ieder geval meer dan je normaal doet) en ja je moet goed blijven praten met elkaar maar hoe verschrikkelijk cliché maar het is het waard vind ik. .
Wat moeizaam. Heb vrijdag en zaterdag hele dag gewerkt, dus we hebben ook nog niet echt een moment gehad om het erover te hebben. Daarnaast in de vriendenkring ook slecht nieuws te horen gekregen op dezelfde dag dus ook dat moeten we verwerken. Gisteravond was het in eerste instantie gezellig samen maar eind v/d avond toch nog beetje ontploft, opgekropte emoties denk ik.. En vandaag voel ik me K.
jeetje wat rot voor jullie. Ik kan zeggen, blijf praten, maar laat emotie er ook vooral zijn. Ga niet in strijd met jezelf, en bepaalde gevoelens opkroppen of zeggen dat je die niet mag hebben. ik heb zelf ook een ivf behandeling gehad. Bij ons was duidelijk dat een natuurlijke zwangerschap bijna onmogelijk zou zijn ivm verstoppingen en verklevingen. Dus ivf.... het hele iui of andere traject werd overgeslagen, want dat zou niet veel doen. Wij hebben nooit gezegd dat ivf geen optie is, maar we wisten ook niet dat we daarin terecht zouden komen. We waren er snel uit dat de wens groot was en we ervoor wilde gaan. Nu hebben we wel de afspraak dat we 1 poging doen, niet meer. Naja manlief wilde dat zo. voor wat betreft het traject. Ja het is zwaar. Ziekenhuis in en uit. Spuiten. Meten. Weer meten. Teleurstellingen. Punctie. Terugplaatsen. Wachtweken. Slopend. Maar ik vond het helemaal waard! Als je elkaar maar niet verliest en blijft praten! Zeg wat je denkt, en voelt. Denk hardop. Laat elkaar ook even als dat zo moet om even dingen een plek te geven, maar spreek af dat je erop terug komt. wat je keuze ook is. Luister en praat.
Ja heel moeilijk .. je hoeft ook niet meteen een beslissing te maken.. Misschien ook met de psycholoog van het ziekenhuis erover praten?
Wij hoorde voor de start met iui dat we waarschijnlijk door moesten naar icsi. Maar we mochten toch proberen. We kregen toen wel al informatie mee. Later bleek na 2x iui dat de hoeveelheid spermacellen te weinig waren en we door moesten. Wij hadden dus al aan het idee kunnen wennen en dit met elkaar kunnen bespreken. Als ik voor ons zelf spreek was t in het begin een hele stap maar he went aan het idee en rolt er met en met in. Dinsdag alweer punctie nummer 2. Mocht het na punctie 3 niet gelukt zijn stopt het wel voor ons. We hebben hier wel een grens afgesproken. Denk dat dat wel belangrijk is om vooraf te bespreken. Zodat de een niet verder wil dan de ander. Succes met jullie keuze/traject
Ja, in November, omdat we toen "officeel" een jaar bezig waren, alleen heeft er in maart een miskraam tussen gezeten met 5 weken. Ik begrijp dat hen het zo zien dat ik al zwanger ben geweest, dat snap ik, maar voor jezelf is het frustrerend. Vandaar dat we ons weer in Maart moeten melden!
Dat lijkt me ook even frustrerend. Wachten tot maart! Maar wie weet is het zomaar raak. En anders nog 2 maandjes aftellen
Zucht natuurlijk voel je je K. Wij hadden er laatst ook ruzie om. En dan heb je ruzie en denk je in je achterhoofd. Ik wil hier geen ruzie over maken! Dit zou gewoon vanuit liefde moeten gaan en zonder boosheid. Maar soms moeten de emoties er even uit. En houd in je achterhoofd dat jullie eigenlijk gewoon hetzelfde willen. Elkaar, een toekomst samen en ja het liefst met een kindje. Ik hoop dat jullie er samen straks uitkomen en op 1 lijn komen. Neem nog geen beslissing maar deel je gevoelens. Dat komt eerst. Hoe opener hoe sneller je weer 'samen' ervoor staat.