Goldfishie jammer van de weinige hoeveelheid maar alsnog ga ik voor je duimen. Ook Mariah heel veel succes super spannend! Theeleut wat ontzettend balen weer. Hier vandaag ook helaas weer de rode duivels. Ik voelde het gisteren al aankomen en heb daarom een goed gesprek gehad met mijn man. En dames ik zit echt met een ontzettend groot probleem, voor mij voelt het in ieder geval zo. Zoals jullie weten zijn we gestopt met de MMM in ieder geval tijdelijk omdat we het na 4 jaar (waarvan 2 jaar MMM) even niet meer trokken. Hoewel de rust zeker fijn was heeft het mij niet gebracht wat ik gehoopt had, ik had gehoopt vrede te kunnen krijgen met het feit dat we met z'n 3tjes blijven maar dat is niet gebeurd. De wens voor een tweede kindje blijft zo sterk daar kan ik niet omheen. Na de kijkoperatie zouden we beslissen weer door of niet. Nu blijkt dus dat mijn man er wel compleet vrede mee heeft en niet meer door wil met IUI. Hij geeft aan ontzettend klaar te zijn met alle ziekenhuisbezoeken en de stress die het ons beide geeft, en hij is nu zover dus het met z'n 3en ook compleet voelt voor hem. Mocht het er ooit natuurlijk nog van komen dan zou hij dat geweldig vinden, maar hij gelooft niet meer in IUI en dat moeten we toch nog 2 keer doen voordat we aan IVF mogen beginnen. We hebben heel veel pech gehad in ons traject en ook in het vorige ziekenhuis zijn de nodige fouten gemaakt waardoor we pas 4 IUI gehad hebben in zo een lange tijd. Hij blijft erbij dat hij door wilt met leven, ons zoontje bijna 5 is en hij deze fase wilt afsluiten. Maar ik.. Ik voel dat dus niet zo. Ik wordt ongelofelijk verdrietig van het feit dat ik niet nog een keer moeder zal worden, en wil toch alles geprobeerd hebben. Ik ben zelf enigst kind en vond dat niet altijd leuk, maar vooral toen mijn moeder vorig jaar overleed vond ik het vreselijk dat ik het met niemand kon delen. Buiten dit is het gevoel een oergevoel en heb ik altijd graag een groter gezin gewild. Ik voel me ongelofelijk gezegend met 1 prachtig kind en als het hierbij blijft dan is dat zo, maar dan wil ik wel kunnen zeggen dat we er alles aan gedaan hebben. Nu staan we dus ineens na 4 jaar lijnrecht tegenover elkaar en hebben we echt de grootste ruzie gehad omdat ik niet vind dat hij dat zomaar even mag beslissen, en hij vind dat ik hem niet mag dwingen. Dat vind ik trouwens ook maar ik ben gewoon zo bang dat ik hem dit altijd kwalijk blijf nemen. De wens voor een tweede kindje is er al zolang, daar kan ik niet zomaar even afscheid van nemen. Ik moest het in ieder geval even kwijt dat lucht al op, maar hoop ook op wat meningen van anderen of eventuele tips.
Heftig verhaal kim, ik snap beide kanten en de keuze is heel moeilijk. Misschien kan je afspreken om per kwartaal 1 iui te doen zodat de hoeveelheid gedoe meevalt en dan nog 1 ivf. Iets rustiger zodat er meer leven is en minder gedoe.
Kimberley wat heftig. Ik snap idd beide kanten wel maar snap vooral jou kant 😊. Denk heel veel praten met elkaar (maar als het net zo als bij mij is wordt er weinig gesproken van manskant). Wat theeleut als optie geeft vind ik wel een mooie guldemidde weg. Wel heel moeilijk en dit is ren scenario waar ik heel bang voor ben in de toekomst. Sterkte
Mariah, fijn dat je weer bijna mag. Waarop baseren ze dat innesteling het probleem is. Ik weet niet waarom maar ik heb zo'n voorgevoel dat het ook ons probleem zou kunnen zijn
Het klopt inderdaad dat mijn man geen prater is Laura dat maakt het lastiger. En theeleut bedankt voor je reactie, het is zeker de moeite waard om voor te stellen. Probleem is ook dat ik nu enorm met mezelf in de clinch lig, ik wil hem niet dwingen. Ik zie mezelf al zitten straks voor een behandeling met mijn man naast me wetende dat dit zijn keus niet meer is. Maar dat betekend dan automatisch dat ik m'n eigen gevoel opzij moet zetten en ik heb geen idee hoe. Voel me echt in een hoekje gedreven nu. Man gaat van het weekend een paar dagen skiëen met vrienden en dat is misschien even goed, geeft hem de mogelijkheid om na te denken en ik zelf ook. Nu heb ik hem continu om me heen en heb sterk de neiging om continu met hem in discussie te gaan, dat is ook niet bevordelijk voor de sfeer. Wordt vervolgd!
Afscheid nemen van een kinderwens schijnt ook ongeveer net zo moeilijk te zijn als een doodgeboren kind krijgen las ik eens in een onderzoek van de radboud universiteit. Misschien kun je er ook eens met de huisarts, een maatschappelijk werker of psycholoog over praten. Dat ga ik zeker wel doen als het bij ons niet lukt te gaan lukken. Je kan op internet ook zoeken op afscheid kinderwens. Dikke knuffel, je gevoelens zijn niet raar!
Ik heb een vraagje Ik gebruik decapeptyl en heb eigenlijk geen last van bijwerkingen, nu heb ik alleen al een week of 6 opgezetten lymfeklieren in mijn lies. Maar de vorige cyclus heb ik niets gespoten maar ik heb er nog steeds last van. Mijn vraag is zijn jullie hier ook misschien bekend mee? Ik ga het nog wel navragen bij de gyneacologie
Hoi allemaal, na een tijdje meelezen, voel ik nu toch de behoefte om met jullie mee te schrijven. Heb een aantal maal in een ander topic gereageerd maar die is niet zo actief. Lijkt mij dat jullie ontzettend veel steun aan elkaar hebben. Mijn verhaal in het kort, in 2011 gestopt met anticonceptie met het idee mogen wij zwanger raken is het leuk, indien niet geen probleem. Begin 2014 begonnen we het toch raar te vinden dat er in al die tijd geen zwangerschap plaats vond maar tilde er nog niet te zwaar aan, misschien iedere x gemeenschap op t verkeerde moment? Toen meer de ovulatie in de gaten gehouden, zonder resultaat. Eind 2014 de stap naar de huisarts die ons meteen doorverwees naar de fertiliteitsarts. Baarmoederfoto gemaakt, arts dacht wat vocht in eierstokken te zien en een operatie volgde. Dit bleek uiteindelijk loos alarm geweest te zijn, advies 6 maanden nog proberen, anders overstap naar iui, er is bij ons nooit een oorzaak gevonden waarom het zwanger worden niet vanzelf gaat. In november de 1e iui behandeling gehad en december nummer 2, beide zonder resultaat. 6 januari had ik mijn follikel meting voor iui nummer 3, 3 mooie eicellen gevonden en 2 wat kleinere. Artsen besloten na onderling overleg bij mij meteen de pregnyl te zetten en 3 uur later konden er al 73 miljoen zwemmers worden geïnsemineerd, nu weer de vervelende wachtdagen.. Als er een volgende ronde nodig is moet ik 75mg clomid slikken i.p.v. 100 vanwege de vele eicellen.
Welkom Hayat! Vanochtend voor meting geweest. Er zaten 3 eicellen die mee doen deze ronde en wat kleinere, 11mm en 2 van 10mm. Ik heb nu een week menopur achter de rug dus echt hard gaat het niet. Volgende week vrijdag nieuwe meting. Ben benieuwd hoe groot ze zijn en als er 3 grote zitten of we door mogen met 3 of dat er 1 weggeprikt gaat worden
Welkom en succes met wachten hayat. We zitten ongeveer in dezelfde fase van het traject. Hier ook over dik een week derde iui en voor iui al operatie gehad. Ik heb vrijdag ook fm laura, hopelijk die maandag iui3.
Ik heb gisteren de kijkoperatie gehad. Zie m'n handtekening. Ik ben nog wel erg ziek ervan. Ik lig al sinds gisteren 16u op bed. Ik heb best veel pijn van de wondjes en van m'n schouders door het gas. En ik ben verschrikkelijk moe. ik doe het nog even rustig aan.
Beterschap Arendje, je kan er nare bijwerkingen van hebben.. Theeleut55, wij lopen inderdaad vrij gelijk, volgende week de fm dus? Slik jij pillen of spuit je? zit nu op 3dagen voor mijn nod. Had 2 dagen terug wel lichte krampen die ik altijd een dag of 5 voor mijn nod ervaar. Spannend weer, kunnen niks anders doen dan afwachten dus dat doe ik braaf
Sterkte met je herstel arendje, bij mij was eerste dagen ook niet echt best. Ik mag niet teveel hormonen vanwege dubbele baarmoeder en verhoogde kans op meerling, dus ik heb hele lage dosis clomid voor iui3 gekregen, 25. De andere iui waren in eigen cyclus
Sterkte ardendje, hopelijk knap je snel op. Hoe gaat het met iedereen hier?? Hier vandaag een terugplaatsing gehad van een morula cryo. Ik heb geen idee of het goed is of niet. nu weer de wachtweken in wel weer super spannend. We hebben trouwens nog 2 cryo's over
Spannend mariah, veel succes met het wachten. Hoe is zo'n tp. Qua gevoel een beetje hetzelfde als een iui?
Dank je wel meiden, vind het heel spannend weer. Theelut: Het is inderdaad ongeveer hetzelfde, alleen maken ze het van binnen schoon dat voelt altijd een beetje raar en ik voel het wel als ze het slangetje naar binnen brengen. Ook kreeg ik nu voor het eerst een echo op mijn buik om te kijken of het slangetje goed diep zat en of het luchtbelletje waar het embryo in zit op de echo te zien was. Wel heel speciaal met zo een buik echo zo heb je toch meer het idee dat de embryo er echt in zit