Lenamill...lastig he die onzekerheid. Ik herken het heel goed hoor. Ben je eindelijk zwanger en dan komt die onzekerheid of het goed blijft gaan om de hoek kijken. Gelukkig weet je maandag meer. Ik duim dat alles goed is. Sterkte met nog even wachten. Heb je ondertussen nog een zwangerschapstest gedaan? Als die dik positief aangeeft zit het wel goed. De keren dat het bij mij mis ging teste ik na een paar dagen veel minder positief.
Ik heb geen tests meer in huis eigenlijk. Ik jaag me gewoon zo op in dat bruinverlies en elk steekje of pijntje doet me twijfelen of het wel goed zit. Pfff lastig!
Gelukkig, wat voel je bij een vroege miskraam? Lage rugpijn? Pijnlijke steekjes in de baarmoeder zone? Vapeurs? Ik heb ook bloedverlies bruin worden slierten die er roder uitzien dan gisteren. Ik ben zoooo bang.
Ach Lena, wat ontzettend naar! Ik kan me je angst goed voorstellen. Mijn duimen draaien voor je. Hopelijk krijg je morgen goed nieuws waardoor je wat gerustgesteld bent en heb je vrijdag eveneens een goede echo waardoor je rustig op vakantie kunt! Digi knuffel!
Ben deze middag via spoed bij de gyn vdn wacht geweest. Op de echo was het vruchtje nog te zien. Heb heel de verdere namiddag nog stolsels verloren... morgenvroeg terug naar eigen gyn. Ik verwacht dat het over is.
Wat een spanning en onzekerheid! Ik duim voor jullie Lena dat het goed gaat! Ik vond de eerste weken echt killing, ik geloof dat ik totaal wel 20 testen gedaan heb die eerste periode.....
Och nee... ik voel jullie verdriet en wil je laten weten dat ik enorm met jullie mee leef. Het is zo oneerlijk, proeven aan het zwanger zijn en dat het dan toch nog misgaat... ik had zo anders voor je gehoopt. Ik ben er stil van... 😔 Voor nu heel veel sterkte. Geef jezelf de tijd dit te verwerken en als je erover wil praten, mag je me altijd een pb sturen (of gewoon via het forum).
Ja Jolanda, wij zitten in hetzelfde schuitje. Hopelijk komt het nog goed met ons hè! Bij ons was deze miskraam emotioneel wel minder zwaar dan bij jullie. Wij hebben nooit een hartje horen kloppen. Ik had totaal nog niks met dat kindje. Ik probeerde me er niet aan te hechten. Ik heb van in het begin al gezegd tegen mijn ouders en schoonouders (want zij zijn de enigen die ervan wisten) wacht maar met die felicitaties, want ik heb nog geen echo gezien. Ik weet niet waarom, maar ik had van in het begin al het gevoel dat het niet goed zat. Ik had nl. al bruinverlies nog voor de positieve bloedtest... en dat bleef maar duren... Ik had geen goed gevoel en reageerde nors op babyaankondigingen, terwijl ik zelf zwanger bleek. Dat vond ik al vreemd van mezelf. Gek hoe een vrouwelijke intuïtie werkt hè? Op naar ons volgend cryootje. Hopelijk na onze vakantie geen hcg meer in mijn bloed. Dan wekken ze mijn regels op en kan ik herbeginnen. X
Dat is misschien wel zo, maar dit is ook niet niks meid! Hopelijk lukt het jullie om wel te genieten van jullie vakantie! Doe rustig aan...
Oh nee Lena...wat een rotbericht. Ik heb ook bij alle 4 de "miskramen" al vanaf het begin het gevoel gehad dat er iets niet goed zat. Vreemd idd. dat je dat al aanvoeld bleikbaar. Heel veel sterkte en hoop dat je nog heerlijk kan genieten van jullie vakantie. Daarna weer een terugplaatsing en dan komt het vast goed. Je weet nu dat je zwanger kunt worden, dat vond ik toen iig. al een hele geruststelling.
De klap kwam blijkbaar pas achteraf. Ik ben een emotioneel wrak. Mijn hele buik is stijf. Ik heb zelfs geen zin meer op op reis te vertrekken... Ik heb besloten om het nu tegen de familie te gaan zeggen van de afgelopen 3 jaar. Ik heb geen energie meer om nog langer te faken dat ik happy ben. Heb alleen schrik voor de reactie van mijn 80-jarige grootouders die nog geen enkel achterkleinkind hebben. Ik hoop dat ze om gaan kunnen met hun verdriet. Iemand tips om zoiets niet te negatief over te brengen? Ze weten niks van de behandelingen. ..
Wij hebben eigenlijk altijd iedereen op de hoogte gehouden van het hele traject. Sommige mensen weten echt niet hoe ze er mee om kunnen gaan. Wij hebben toen een aantal info boekjes gegeven vanuit het ziekenhuis.
Wij zijn ook vanaf het begin open geweest over ons traject, dit biedt veel rust en begrip. De meeste mensen vinden het vooral verdrietig voor ons, al zien we soms onze ouders ook worstelen (met name de ouders van mijn man, die alleen opa en oma kunnen worden via ons). Er is geen specifieke manier om dit te vertellen, gewoon vanuit jezelf het nieuws vertellen en wat het betekent... Logisch dat de klap wel komt, wat naar dat je je nu zo voelt. Hoe gaat het nu? Ik wil je toch een hele fijne vakantie wensen, probeer het wat van je af te zetten (ik weet hoe moeilijk dat is) en probeer toch ook te genieten meid (ga ik ook doen). Digi knuffel 😙
Wij hebben het ook altijd verteld, maar hou er rekening mee dat de oudere generatie wel eens heel anders in kan staan. Ik merkte aan mijn (schoon)ouders dat ze het allemaal maar een beetje vreemd vonden zo'n traject. Ik was wel blij toen ze het wisten. Hoefde ik alleen maar te vragen of ze op S. wilden passen omdat we naar het ziekenhuis moesten. Geen moeilijke vragen e.d. Ik zou het dus wel vertellen Lena. Sterkte.
De familie is op de hoogte. Ze leven enorm mee. Niemand keek raar op. Wij zijn gisteren 4 jaar getrouwd en ik denk dat de familie al vermoedde dat er iets aan de hand was. Ze reageren vooral dat een miskraam, zeker voor een eerste kind, blijkbaar vaker voorkomt. Een tweede zwangerschap lukt meestal wel zeggen ze.. Ik denk dat ze me vooral moed willen inspreken. Ik zou zo graag weten waarom het is misgelopen. De hcg steeg supergoed. In mijn bloed was helemaal geen miskraam te verwachten. Alleen dat bruinverlies vanaf het begin zat niet goed. Pfff ik hoop maar dat er niet nog iets meer scheelt met mij. Hopelijk stoot mijn baarmoeder geen indringers af ofzo. Je begint vanalles te denken op den duur. Aan het vruchtje leek niks te schelen . Op spoed zeiden ze (4 u voor de miskraam ) dat het er goed uitzag, dus op schema. Het liep niet achter qua groei ofzo. Waarom dan toch een miskraam? Wat heb ik toch weer verkeerd gedaan? Ik heb het heel moeilijk en totaal geen zin om deze nacht op vakantie te vertrekken.